เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๕ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๕๓

จิตไม่พิสดารสง่างามเฉพาะใจ

       ทางเขาใหญ่มีพระกรรมฐานไม่ค่อยมาก ที่เราให้ท่านอุทัยไปอยู่ที่นั่น เขาถวายที่ ๑๓๐ ไร่ ให้ท่านอุทัยไปอยู่ ท่านอุทัยอยู่ที่ภูวัว ท่านก็อยู่มานานภูวัว สงัดมาก เราเคยไปแล้ว เคยส่งอาหารไป เห็นว่าที่เหมาะสมเราเลยส่งเสริม ท่านก็อยู่นั้นนาน พอออกจากนั้นเราก็ไปเห็นที่ที่เขาถวายที่เขาใหญ่ ๗๐ ไร่ ต่อมาก็ ๑๐๐ ไร่ ถึง ๑๓๐ ไร่เขาถวาย พอดีท่านอุทัยมาก็ปรึกษาท่านอุทัย ยกเหตุผลเทียบเคียง วัดภูวัวนี้เป็นประโยชน์สำหรับพระอยู่มากทีเดียวเราว่า แต่ถ้าอยู่ทางนู้นก็จะเป็นประโยชน์เฉลี่ยกว้างขวางออกไป เราว่าอย่างนั้น เราคิดเห็นอย่างนั้นละ และที่นี่ว่างไม่มีพระกรรมฐานเลย ถ้าหากว่าท่านพอมาอยู่ที่นี่ได้ก็จะให้ท่านมาอยู่ที่นี่ เพราะห่างกรรมฐานมาก ท่านก็พอใจ ท่านเลยไปอยู่ที่นั่น

         ภูวัวเป็นที่หนึ่งละ สำหรับพระล้วนๆ เป็นที่หนึ่ง ถ้าอยู่ทางนู้นก็เกิดประโยชน์ส่วนใหญ่เราเลยให้ท่านไปอยู่ที่นั่น ท่านก็ไปอยู่แล้ว ก็ดีที่นั่น ที่กว้าง ๑๓๐ ไร่ กำลังปลูกต้นไม้ขึ้น แต่ก่อนมันเตียนโล่ง ที่ตรงนั้นเตียนโล่งหมด เวลานี้กำลังปลูกต้นไม้ขึ้น กว้างนะ ๑๓๐ ไร่ เราทำไว้เพื่อลูกเพื่อหลานให้ได้มีที่พักอบรมศีลธรรมได้สะดวกสบาย เพราะจิตใจเป็นของสำคัญมากทีเดียว ถ้าได้รับการอบรมแล้วจิตใจจะสง่าขึ้น ภายในร่างกายคือตัวสกปรกรกรุงรัง แต่จิตใจเป็นทองคำทั้งแท่งไปอยู่ข้างใน เมื่อได้รับการอบรมแล้วสง่างาม จิตนี้สง่างามมาก

         เราก็ยังอดไม่ได้เลยเคยพูดอยู่ ที่วัดดอยฯ ไปพักอยู่นั่นตอนเช้าเดินจงกรม ตอนนั้นจิตกำลังเข้าความว่างเปล่า ว่างหมดเลย มันถึงขั้นของมัน ขั้นรูปํ อนิจฺจํ ทุกฺขํ อนตฺตา เยี่ยมป่าช้าเหล่านี้มันผ่านไปแล้ว มันไปเข้าขั้นว่างแล้วว่างหมดเลย ว่างแล้วยังอัศจรรย์จิตด้วย ก็ได้พูด โอ้ จิตเราทำไมถึงอัศจรรย์เอาขนาดนี้เชียวน้า เราว่า สักเดี๋ยวพระธรรมก็เตือนขึ้นมาอย่างไม่คาดไม่ฝัน เรารำพึงเฉยๆ เห็นจิตมันมีแต่ความสว่างจ้า เดินจงกรมอยู่ตอนเช้าไม่นานธรรมก็ขึ้นเตือน ถ้ามีจุดมีต่อมแห่งผู้รู้อยู่ที่ไหนนั้นแลคือตัวภพ นั้นคือตัวเสนียดจัญไร ยังไม่ว่างแท้ความหมายว่าอย่างนั้น อันนี้ออกหมดแล้วว่างหมดเลย

นั่นละธรรมท่านเตือน ถ้ามีจุดมีต่อมแห่งผู้รู้อยู่ที่ไหนนั้นแลคือตัวภพ ตัวภพก็ตัวทุกข์ เตือนขึ้นมาเลย พระธรรมเตือนนี้เหมือนเราพูดอยู่ภายในใจเป็นคำๆ ขึ้นมาๆ การภาวนานี่ถ้าภาวนาดีๆ แล้วยิ่งเป็นจิตพิสดารด้วยแล้วมันเห็นไปทุกอย่างละ ถ้าจิตไม่พิสดารก็สง่างามเฉพาะใจ ไม่ได้รู้ซอกแซกนั้นนี้ จิตบางรายรู้ซอกแซกไปกระทั่งถึงพวกเปรตพวกผีพวกอะไรเทวบุตรเทวดารู้หมด มันเป็นไปตามนิสัย ผู้เฒ่าแม่แก้วนี่เก่งมากเชียวจนติด ไปวันไหนก็ไปเล่าให้ฟังถึงเรื่องจิตรู้เห็นทุกสิ่งทุกอย่าง พวกเปรตพวกผีพวกอะไรรู้หมด ผีถูกขังไว้ก็มี แกไปเห็น.เหมือนเรือนจำนะที่ว่าพวกผีอยู่ แล้วมีกรงขังอีกอยู่ข้างในนั้น แกก็ถามว่าเหล่านี้ก็เป็นทำเลของพวกเสวยกรรมประเภทนี้อยู่แล้ว แล้วเหตุใดจึงต้องมีห้องขังอีก อ๋อ พวกนี้พวกอันธพาล อยู่ในผีแท้ๆ ยังมีอันธพาล ขังเอาไว้ๆ มันผาดโผน มันรังแกผู้อื่น ฟังซิน่ะ นี่ละผู้เฒ่าแม่แก้วแกไปเห็น คือขังเอาไว้จริงๆ ในพวกโรงผีอยู่ยังถูกขังไว้ คือมันอันธพาล ก็แปลกอยู่

รับชมรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

และสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน FM103.25 MHz

พร้อมเครือข่ายทั่วประเทศ