เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๒๔ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๕๒

ธรรมในใจพอแล้วพอหมด

         (ลูกศิษย์ถวาย ๓,๐๐๐ บาท) เพื่อโลกทั้งนั้นละ เราไม่ได้เอาเพื่อเราสักสตางค์พูดตรงๆ ไหลเข้ามานี้ไหลออกๆ เพื่อประโยชน์แก่โลก เวลามันพอพอจริงๆ พอธรรมในใจนี้พอหมดเลย อะไรๆ ก็ตามได้มากได้น้อยขนาดไหนๆ ไม่พอ ถ้าลงใจยังหิวโหยอยู่ไม่พอ พอธรรมกับใจเป็นอันเดียวกันแล้วพอหมด ไม่มีอะไรที่จะอดอยากขาดแคลน ไม่เป็นอารมณ์กับอะไร ใจกับธรรมเป็นอันเดียวกันพอ ถ้ากิเลสกับใจเป็นอันเดียวกันแล้วไม่มีพอ เอาจนตายก็ไม่พอ ฟังให้ดี ถ้ากิเลสกับใจเป็นอันเดียวกันแล้วไม่พอ ได้เท่าไรยิ่งดีดๆ เป็นบ้าเข้าไป ดูไปตามถนนหนทางเขาก็รื่นเริงบันเทิงในรายได้รายดีของเขา แต่เขาไม่ได้คิดตัวเป็นภัยกดคอเขาลงไม่ให้มีเวลาว่างเลย ได้เท่าไรยิ่งดีด ได้เท่าไรยิ่งดิ้น พวกบ้าดิ้น อันนี้เอาธรรมจับกันด้วย ไปไหนไม่ได้ไปเฉยๆ ดูทุกอย่าง ได้เท่าไรไม่พอๆ จนตาย ตายก็ยังไม่พอ

         ถ้าธรรมพอในใจมันรู้หมด ถ้าธรรมพอในใจอิ่มเลย ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น แต่ความเมตตาล้นพ้น เรื่องความเมตตา เพราะฉะนั้นจึงได้ให้ๆๆ มีเท่าไรความเมตตากวาดออกๆ หมดเลย รู้สึกว่าในหัวใจนี้ถ้ามันไม่อวดไปก็อยากจะพูดว่าในหัวใจดวงนี้ความตระหนี่ไม่มี ใครจะว่าบ้าก็ว่าไปเสีย เราได้เป็นบ้าก่อนแล้ว มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ มันเปิดออกหมด เปิดๆ หมดเลย

แม้ที่สุดตายก็ไม่กำหนด พูดให้มันชัดๆ อย่างนี้ละ จะเป็นจะตายไม่กำหนดเลย ตายที่ไหนตายเลย สบายมาก ไม่คิดว่าตายแล้วจะไปเกิดที่ไหน จะไปตกนรกหมกไหม้ หรืออยู่สวรรค์ชั้นพรหมที่ไหนมันไม่ว่า นี่เป็นอะไร มันพอเข้าใจไหม ถ้าใจพอเสียอย่างเดียวอะไรพอหมด ถ้าใจหิวเสียอย่างเดียวอะไรก็ไม่พอ เอาตรงนี้นะ เพราะฉะนั้นความทุกข์ความสุขจึงมาอยู่ที่ใจ ทุกข์มากที่สุดก็คือความอยากความทะเยอทะยานมากที่สุด มีมากเท่าไรนั่นละคนทุกข์มาก เพราะเหตุใด คือเครื่องเสริมไฟ ไสเชื้อไฟเข้าไปลุกโพลงๆ ได้เท่าไรยิ่งเป็นบ้า

(ทองคำหลวงตาได้ ๑๒,๐๕๐ กิโลกรัม หรือ ๑๒ ตัน ๕๐ กิโลกรัมเข้าคลังหลวงครับ) มีแต่เข้าทั้งนั้นละ เราไม่แบ่ง มีแต่หาเข้าๆ ทุกด้านทุกทาง ไปที่ไหนก็เหมือนกัน เอาของไปโรงพยาบาลฟาดเสียกี่คันรถ (๑๖ คัน) กี่คันรถเอาไปโรงพยาบาลอุดร รถ ๕ คันหรือ ๖ คัน ฟาดเต็มรถใหญ่ๆ เต็ม เทลงกองเท่าภูเขา อย่างนั้นละ (ตึกสงฆ์อาพาธ ๑๐ ชั้น ได้ ๒๘๕,๙๔๑,๑๘๐ บาท ตั้งไว้ ๕๐๐ ล้าน) เราเผื่อนั้นเผื่อนี้ เผื่อไว้ ก็เรานั่นละจะเป็นผู้เสาะแสวงหา อะไรสมควรอย่างไรให้เอามาๆ

ทำเสียให้พอชาตินี้ พูดให้มันเต็มยศเสียว่าชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายของเรา ไม่มาอีก พูดให้มันชัด อยู่ในหัวใจขาดหมดเลย ไม่มีอะไรเข้ามาติดเลย พูดให้มันชัดเจนเสียมันจวนจะตายแล้ว นี่ละการปฏิบัติธรรมมันเห็นเมืองพอ มีพอ ธรรมในใจพอแล้วพอหมดเลย อะไรก็พอหมด ถ้าไม่พอก็มีแต่ความเมตตา ความเมตตาเข้าแทน  มีแต่สงสารๆ ทั้งนั้น นี่เห็นเขาไสรถไปขายของตามถนนก็ไปจอดดู ขายอะไรนี่ ให้เขาจอดดูนั้นดูนี้ เอาสักชิ้นหนึ่ง ให้เขาสัก ๑,๐๐๐ ไปเลย อย่างนั้นละ สงสารจะทำอย่างไร เอาความสงสารมีจริงๆ มันเข้ามาแทนที่หมดเลย มีแต่ความสงสารความเมตตาท่วมท้นในหัวใจ ไม่มีคำว่าเสียดายอะไรๆ

วันนี้คิดว่าจะไปเยี่ยมท่านอุทัย (ลูกศิษย์เป็นห่วงเห็นเท้ายังเจ็บอยู่) มาห่วงอะไรเรา ห่วงเจ้าของเป็นไร เราไม่มีอะไรห่วง เราพูดจริงๆ เราไม่มีอะไรห่วง หมดไปเลย ชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย ชาติหมดไปเลย เกิดมากี่ภพกี่ชาติตกนรกไปสวรรค์ชั้นพรหม ลงมาๆ ทางนี้ไม่ลง บอกให้ชัดเจน รู้อยู่ในหัวใจ ขาดหมด โลกนี้ขาดหมดเลย ไม่มีอะไรมาติด พูดให้มันชัดจวนจะตายแล้ว คือมันพอเสียทุกอย่าง นั่นละเรียกว่าพอเป็นอย่างนั้นละ

รับชมรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

และสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน FM103.25 MHz

พร้อมเครือข่ายทั่วประเทศ