เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่  ๒๕ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๕๑

ให้อบรมจิตใจกับธรรมเป็นอันเดียวกัน

ขอเผดียงให้บรรดาพระเณรลูกหลานทั้งหลายทราบ พระเราเณรเราสวยงามอยู่ที่ศีลที่ธรรม ไม่ได้สวยงามอยู่กับเครื่องประดับ ประชาชนญาติโยมฆราวาสเขามีความสวยงามอยู่กับเครื่องประดับตกแต่ง เครื่องเสริมสงเสริมสวย เครื่องเสริมสวยของพระคือศีลคือธรรม พระมีศีลมีธรรมนั้นแหละเรียกว่าเป็นพระที่สวยงาม ถ้าศีลได้ขาดไปเสียก็เหมือนกับพระนุ่งสบงห่มจีวรขาดๆ ไปที่ไหนมองเห็นหำไป เราอยากให้เขาเห็นหำไหมเราเป็นพระน่ะ ถ้าไม่อยากให้เขาเห็นหำให้รักษาศีลรักษาธรรมให้ดี ศีลธรรมเป็นเครื่องปกปิดกำบังความละอายความหยาบคายทั้งหลาย เป็นความสวยงามขึ้นมาจากการประดับด้วยศีลด้วยธรรมที่ตนประพฤติปฏิบัติเรียบร้อยแล้ว

ไม่มีอะไรงามพระเรา งามที่ศีลที่ธรรม เครื่องประดับตกแต่งอะไรเป็นเรื่องของโลกของสงสารเขา ส่วนเครื่องตกแต่งของพระคือศีลคือธรรมให้งาม อย่าฝ่าฝืนหลักธรรมหลักวินัยที่พระพุทธเจ้าทรงสั่งสอนไว้แล้วอย่างใด ขอให้ปฏิบัติตนตามคำสอนของพระพุทธเจ้า เรื่องศีลก็ดี ธรรมก็ดี ให้พากันประพฤติปฏิบัติตัวให้ดี นั่นแหละเท่ากับตามเสด็จพระพุทธเจ้าทุกฝีก้าวที่พระองค์ทรงเคลื่อนไหวไปไหน หลักธรรมวินัยเราปฏิบัติตนให้ถูกต้องตามนั้นแล้ว เรียกว่าตามเสด็จพระพุทธเจ้าทุกเวล่ำเวลา เป็นความสวยงาม งามตางามใจ

ทุกอย่างอยู่ที่พระเณรเราตั้งใจอยู่ในศีลในธรรม ถ้าพระเณรข้ามเกินศีลธรรมแล้วหาความสวยงามไม่ได้ ผ้าก็ผ้าแก่นขนุน หัวก็หัวโล้นๆ ไม่มีอะไรสวยงาม สิ่งที่สวยงามยิ่งกว่าสิ่งเหล่านี้ที่โลกทั้งหลายได้กราบไหว้บูชาก็คือศีลคือธรรม ได้แก่ความประพฤติของพระเรา ให้พากันมีหิริโอตตัปปะความสะดุ้งกลัวต่อบาปต่อกรรมทั้งหลาย ระมัดระวังรักษาตนเข้มงวดกวดขัน อย่าให้ศีลด่างพร้อยทะลุขาดไปจะเป็นพระขาดบาทขาดตาเต็ง ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วย ไม่สวยงาม คนมีห้าสิบสตางค์เป็นคนครึ่งบาท พระห้าสิบสตางค์เป็นพระครึ่งบาท พระไม่รักษาธรรมวินัย เป็นพระครึ่งบาทครึ่งตาเต็งไม่ดี ต้องให้พระเต็มบาทเต็มเต็ง ศีลมีเท่าไรรักษาให้หมดให้เรียบร้อยสวยงามตลอดเวลา นี่ละเครื่องประดับพระเราคือศีลคือธรรม ความประพฤติ

การประพฤติตัวของพระนี้ ออกมาจากคำสอนของพระพุทธเจ้าที่เป็นธรรมชาติเลิศเลอ ขอให้ทุกๆ ท่านได้ตั้งใจประพฤติปฏิบัติ พระเราไปที่ไหนให้มีความสงบร่มเย็น เย็นตาเย็นใจ ชื่นใจ ไปไหนอย่าให้เขามีความระแคะระคายว่าพระองค์นี้ปฎิบัติเหลวแหลกแหวกแนวแบบนั้น องค์นี้แบบนี้ องค์นั้นแบบนั้น ตาก็เลยเสียไปหมด พวกประชาชนมองดูเห็นแต่พระทิ่มแทงตาด้วยกิริยามารยาทที่ไม่น่าดูน่าชมไม่ดีเลย ขอให้ปฏิบัติตัวให้เป็นคนดี

พุทธศาสนาเป็นศาสนาตลาดแห่งมรรคผลนิพพาน ใครเป็นผู้หนักแน่นในศาสนานั้นละคือตลาดแห่งมรรคผลนิพพาน อยู่ที่หัวใจกายวาจาและความประพฤติของผู้นั้นทั้งหมด ถ้าการประพฤิตนี้ไม่ถูกต้องตามหลักธรรมหลักวินัยแล้วเหลวแหลก ไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย จึงขอให้พระลูกพระหลานนำไปปฏิบัติ หลวงตานี้บวชมานานแล้ว ควรแก่การสอนลูกสอนหลานได้แล้ว เราไม่ได้มีอะไรตำหนิติเตียนเราตั้งแต่บวชมาจนกระทั่งป่านนี้ เรื่องศีลเรื่องธรรมเราปฏิบัติอย่างเข้มงวดกวดขันตลอดมา ไม่มีที่ต้องติ ไปที่ไหนอบอุ่นด้วยศีลด้วยธรรม เราไม่ได้อบอุ่นด้วยเครื่องประดับประดาตกแต่งให้สดสวยงดงามนะ เราอบอุ่นด้วยความมีศีลมีธรรมมีกิริยามารยาทอันดีงาม กิริยาของเรากลมกลืนกับศีลกับธรรมภายในหัวใจตลอดเวลา ไปที่ไหนสวยงามอบอุ่น

พระเรามีค่ามีราคาอยู่กับความประพฤติ ศีลธรรมให้รักษาให้ดี นั้นละเครื่องประกันตัวให้มีศักดิ์ศรีดีงาม อยู่ที่ศีลธรรมของพระ ให้พระตั้งใจประพฤติปฏิบัติให้ดี ถ้าตั้งใจปฏิบัติให้ดีแล้วเป็นพระที่ทรงศีลทรงธรรมไปที่ไหนสง่างาม ใครก็อยากพบอยากเห็นอยากกราบอยากไหว้บูชา เป็นขวัญตาขวัญใจ มาพบชั่วขณะหนึ่งเย็นใจอยู่ทั้งวันทีเดียว นั่นเขาเห็นพระท่านทรงศีลทรงธรรม เราก็ให้เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน ให้ใจมีธรรม ทรงศีลทรงธรรมอยู่ตลอดเวลาไปที่ไหนก็อบอุ่นเย็นใจ อย่าพากันคึกกันคะนอง เรื่องคึกเรื่องคะนองนี้ เป็นเรื่องข้าศึกศัตรูที่ทำลายศีลธรรมให้เสียไปในพระเณรของเรา อย่าใกล้ชิดติดพันกับมัน กิริยาอาการเหล่านั้นเป็นเรื่องของโลกไม่มีขอบเขต ไม่มีหลักมีเกณฑ์เขาทำกัน พระเรามีหลักมีเกณฑ์ ให้ปฏิบัติตามหลักตามเกณฑ์ของพระคือศีลคือธรรม เรียกว่าธรรมและวินัย

ให้ตั้งใจประพฤติปฏิบัติตัวให้ดีแล้วไปที่ไหนก็สวยงามชุ่มเย็นตา นี่ละพระงามอยู่ที่ความประพฤติตามศีลตามธรรม มีศักดิ์ศรีดีงามอยู่กับความประพฤติในศีลในธรรม ไม่ได้ดีงามจากเครื่องประดับตกแต่งต่างๆ ดังที่โลกเขาปฏิบัติต่อกันมาตามวิสัยของโลก วิสัยของพระมีธรรมเป็นเครื่องประดับตกแต่งกายวาจาใจด้วยความประพฤติอันดีงามของตน นี่ละคือความสวยงามของพระ จะไปหาที่ไหนงามยิ่งกว่าองค์ของท่านเอง เป็นผู้รักธรรมรักวินัย ประพฤติปฏิบัติตัวเป็นศีลเป็นธรรมเป็นวินัยตลอดเวลา ไปที่ไหนองค์ของท่านเองก็ไม่ได้ตำหนิตนเองได้ มีแต่ความสงบร่มเย็น จิตใจก็ตีเข้ามาๆ มันคิดมันคึกมันคะนองกับอารมณ์อันใดที่เป็นข้าศึกแก่ตนเองตีออกๆ ปัดออก นำแต่อารมณ์ที่เป็นศีลเป็นธรรมเข้ามาหล่อเลี้ยงจิตใจ ใจของเราก็มีความสงบร่มเย็นเป็นสุข จากนั้นจิตที่ไม่เคยสงบร่มเย็นก็อบรมให้สงบร่มเย็น

ใจไม่สงบเพราะกิเลสเข้าไปตีให้คิดเรื่องนั้นให้ปรุงเรื่องนี้ตลอดเวลา นี่คือกิเลส ยุแหย่ก่อกวนไม่มีอะไรเกินกิเลส กิเลสนี้ตัวสำคัญมาก ให้พยายามระมัดระวังกิเลส ชะล้างกิเลสด้วยศีลด้วยธรรม มีสติธรรมปัญญาธรรมเป็นต้น สติให้มีรอบตัว อย่าเผลอสติ คนเผลอสติเป็นคนไร้ค่าไร้ราคา พระไร้ค่าไร้ราคาคือพระขาดสติ พระเผลอสติ พระขาดปัญญา พระไม่มีความสำรวมระวัง ถ้าพระเป็นผู้มีสติแล้วก็มีความสำรวมระวังตน รักษาตนอยู่ภายในใจของเราตลอดเวลา เราก็ทรงคุณค่าแห่งธรรมแห่งวินัยขึ้นอยู่ภายในใจ ความเลิศเลอจะเกิดขึ้นที่นั่น ไม่ได้เกิดขึ้นตามต้นไม้ภูเขาดินฟ้าอากาศที่ไหน ศีลธรรมจะเกิดขึ้นจากผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบด้วยกายวาจาใจนี้เท่านั้น ให้พากันตั้งใจประพฤติปฏิบัติ

พุทธศาสนาเป็นตลาดแห่งมรรคผลนิพพานมาตั้งแต่กาลไหนๆ ทำไมเราเป็นลูกชาวพุทธ เฉพาะอย่างยิ่งเป็นพระด้วยซ้ำ ทำไมจะไม่ได้ครองมรรคผลนิพพาน บวชมาเสียศักดิ์ศรีดีงามเปล่าๆ ไม่มีค่ามีราคาอะไรคือพระที่บวชมาไม่สนใจประพฤติปฏิบัติเพื่ออรรถเพื่อธรรม เพื่อมรรคผลนิพพาน พระเหล่านั้นเปล่าประโยชน์ ไม่เกิดประโยชน์อะไร มีแต่ผ้าเหลืองห่มคลุมที่ไหนก็ได้ ห่มหัวตอมันก็เหลืองไป ปกคลุมไปที่ไหนมันก็เหลืองไปละ ถ้าห่มคลุมพระเราพระเราเป็นหัวตอก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร พระต้องเป็นพระ เป็นผู้รักศีลรักธรรม รักใคร่ใกล้ชิดต่อศีลต่อธรรม ปฏิบัติตนให้เป็นพระดีอยู่ตลอดเวลา นี่มีค่ามีราคา นี่ละความประดับตนประดับด้วยความประพฤติหน้าที่การงาน

เรื่องการอยู่การกินนี้ ประชาชนทั่วประเทศไทยแดนแห่งพุทธศาสนาเขาเป็นลูกศิษย์พระ เขาเลี้ยงดูได้หมด พระไม่เคยอดอยากขาดแคลน ไปอยู่ที่ไหนว่าประชาชนเขาไม่เลี้ยงดู อดอยากขาดแคลนไม่มี ไปที่ไหนเหลือเฟือๆ ด้วยอาหารการขบการฉันที่อยู่ที่อาศัย ประชาชนสู้ไม่ได้ ยิ่งเป็นพระองค์ใหญ่ๆ โตๆ แล้วกุฏิฟาดระฟ้านู่น เอาอวดโลกเขาไปนู่น ลืมเนื้อลืมตัว ยิ่งมียศมีลาภเท่าไรพระยิ่งเป็นบ้านะ ไม่มีใครเป็นบ้าที่น่าเกลียดที่สุดยิ่งกว่าพระที่ตื่นยศตื่นลาภตื่นความเยินยอสรรเสริญ  พระพวกนี้พวกพระเป็นบ้า ไม่น่ากราบน่าไหว้ น่าเกลียดที่สุดคือพระประเภทเห็นแก่ได้แก่เอา เห็นแก่ลาภแก่ยศสรรเสริญเยินยอ

ศีลธรรมภายในใจนิดหนึ่งไม่เคยคิดเคยอ่าน มีแต่ความโลภความโลเล พระประเภทนี้เป็นพระหมาขี้เรื้อน ไปที่ไหนเกาแง็กๆๆ เกาตลอดเกาหายศหาลาภ หาความสรรเสริญเยินยอ ไม่ได้เกาหาอรรถหาธรรม แล้วจะมีธรรมมาจากที่ไหนผู้ที่ทรงอรรถทรงธรรมท่านไม่ยุ่ง ท่านเป็นนักเสียสละ สิ่งเหล่านี้มอบให้โลกเขา ยศถาบรรดาศักดิ์ทั้งหลายเป็นเรื่องของโลก ธรรมเป็นเรื่องของท่าน อุตส่าห์พยายามหาธรรมมาเป็นเครื่องประดับตน อยู่ที่ไหนเย็นสบายๆ เรียกว่าผู้มีธรรม นี่ละพระที่มีธรรมเป็นพระที่สวยงาม น่ากราบน่าไหว้น่าเคารพบูชา

พระที่ไม่มีธรรมเอาผ้าเหลืองมาคลุมหัวอยู่ เป็นบ้ากับยศกับลาภกับสรรเสริญเยินยอ เข้าไปบวชพอออกจากอุปัชฌาย์มา ตั้งสมุห์ใบฎีกาให้แล้ว ตั้งสมุห์ใบฎีกาแล้วก็ตั้งพระครูพระคันขึ้นเจ้าฟ้าเจ้าคุณ ขึ้นเป็นสมเด็จเป็นบ้าใหญ่เลย พระเหล่านี้พระบ้าใหญ่ บ้ายศบ้าลาภ ธรรมในใจไม่สนใจเลย นี่ละพวกพระบ้ายศบ้าลาภเลวยิ่งกว่าประชาชนเสียอีก อย่านำมาเข้าใกล้ชิดติดพันกับตัวของเรานะ ศีลธรรมต่างหากที่เลิศเลอ พระพุทธเจ้าเลิศเลอด้วยศีลด้วยธรรม สาวกทั้งหลายเลิศเลอด้วยศีลด้วยธรรม

พุทฺธํ สรณํ คจฺฉามิที่เรากราบไหว้บูชานี้ กราบไหว้ศีลธรรมความบริสุทธิ์เลิศเลอของท่านที่เกิดจากการอบรมจิตใจ มีจิตตภาวนาเป็นต้นต่างหาก พระสงฆ์สาวกที่เป็นสงฺฆํ สรณํ คจฺฉามิ ของพวกเราก็เหมือนกัน องค์ใดที่ออกมาจะเป็นสกุลใดก็ตามพระราชามหากษัตริย์ เมื่อได้สดับตรับฟังธรรมของพระพุทธเจ้าแล้วเสด็จเข้าป่า บวชเสร็จแล้วเสด็จเข้าป่า อยู่ในมหาวิทยาลัยป่า ไม่ได้เหมือนมหาวิทยาลัยทุกวันนี้ มหาวิทยาลัยสมัยครั้งพุทธกาลเป็นป่าเป็นเขา บวชเข้ามาแล้วรุกฺขมูลเสนาสนํ นิสฺสาย ปพฺพชฺชา ตตฺถ เต ยาวชีวํ อุสฺสาโห กรณีโย  บรรพชาอุปสมบทแล้วให้ท่านทั้งหลายไปอยู่ตามรุกขมูลร่มไม้ในป่าในเขา ตามถ้ำเงื้อมผา ป่าช้าป่ารกชัฏ ที่แจ้งลอมฟางและอัพโภกาสซึ่งเป็นที่สะดวกสบายเวิ้งว้าง ภาวนาได้สะดวกสบาย ให้อุตส่าห์พยายามอยู่ในที่เช่นนั้น เพราะไม่มีอะไรรบกวน และให้อุตส่าห์พยายามอยู่และบำเพ็ญในสถานที่เช่นนั้นตลอดชีวิตเถิด

นี่อนุศาสน์บวชมาได้รับทุกองค์ พระองค์ไหนที่เว้นจากอนุศาสน์ไม่ได้รับการเสี้ยมสอนจากอุปัชฌาย์ไม่มี เราอย่าลืมอนุศาสน์ เหยียบหัวพระพุทธเจ้าไป บวชเข้ามาแล้วอยากได้แต่ยศแต่ลาภที่อยู่ที่อาศัยระฟ้าๆ หัวใจหมอบอยู่ใต้นรกอเวจี ชื่อเสียงโด่งดังนู่น ฟากจรวดดาวเทียม ไปหาคนในชื่อในเสียงไม่มี ต้องไปหาใต้ก้นนรกอเวจี ตัวคนมันไปอยู่นรกอเวจี ชื่อมันตั้งขึ้นฟากจรวดดาวเทียม ใช้ไม่ได้นะพระเรา ให้ตั้งใจปฏิบัติ

ไม่มีอะไรเลิศยิ่งกว่าธรรม ดียิ่งกว่าธรรม อัศจรรย์ยิ่งกว่าธรรม ขอให้นำธรรมนี้เข้ามาปฏิบัติต่อจิตใจให้เป็นธรรมสมควรแก่กันและกันเถิด ธรรมกับใจเป็นอันเดียวกันแล้วสวยงามมากที่สุด พระพุทธเจ้าธรรมกับใจเป็นอันเดียวกัน พระสงฆ์สาวกอรหันต์ท่านเป็นผู้มีธรรมกับใจเป็นอันเดียวกัน เหล่านี้ท่านเป็นผู้เลิศเลอ อยู่ที่ไหนท่านเลิศเลอหมด ให้เราพยายามอบรมจิตใจกับธรรมให้เป็นอันเดียวกัน ไปที่ไหนสง่างามๆ ไม่มีอะไรจะงาม ไม่มีอะไรจะมีค่ามีราคาอัศจรรย์เลิศเลอยิ่งกว่าธรรมกับใจเป็นอันเดียวกันจากการปฏิบัติดีปฏิบัติชอบของเรา ให้พระลูกพระหลานจำเอาไว้ วันนี้เป็นโอกาสอันดีได้แนะนำสั่งสอนบรรดาพระลูกพระหลาน-ประชาชนทั้งหลาย ให้นำไปเป็นข้อคิด

ธรรมเหล่านี้จะไม่แสดงง่ายๆ จะไม่ออกในกาลสถานที่ไม่ควรออก แต่กาลสถานที่ที่ควรออกผู้ฟังควรจะฟัง ควรจะเอาไปพินิจพิจารณานำไปเป็นเครื่องประดับตัวให้มีศีลมีธรรม เกิดขึ้นมาเป็นมนุษย์ไม่มีธรรมสู้หมาไม่ได้ หมามันยังดีกว่าคนไม่มีธรรม ไปดูซิหมาวัดป่าบ้านตาดยั้วเยี้ยๆ เห็นเจ้าของมาปีนหน้าปีนหลัง เขาปีนอะไร เขาปีนหากินกับเจ้าของ เขาไม่ได้ปีนหามรรคผลนิพพานอะไรแหละ เป็นอย่างนั้น เขารักเจ้าของ อันนี้เราให้เป็นคนรักศีลรักธรรม วิ่งตามศีลตามธรรมเหมือนหมาวิ่งตามเจ้าของซิ เราให้เป็นเทียบกับหมาตัวหนึ่ง ศีลธรรมเป็นเทียบกับเจ้าของ ให้วิ่งตามเจ้าของคือศีลคือธรรม อย่าห่างไกลจากศีลจากธรรมจะสวยงาม ปราศจากภัยเวรทั้งหลาย ไปที่ไหนอย่าลืมพุทโธ

ผู้ฝึกหัดภาวนาเบื้องต้นให้จิตสงบเอาพุทโธติดลงในหัวใจ พุทโธๆๆ สติจับลงในคำบริกรรมคือพุทโธๆ อย่าให้เผลอ พอพุทโธๆ หนักเข้าๆ อารมณ์ที่กวนใจมันดีดมันดิ้นขึ้นมา สติตีเอาไว้ๆ มีแต่พุทโธสง่างามภายในใจ สติครอบไว้แล้วจิตใจไม่สงบก็สงบได้ถ้ามีผู้รักษา ถ้าไม่รักษาตายทิ้งเปล่าๆ ไม่เกิดประโยชน์อะไรแหละ ขอให้พากันตั้งอกตั้งใจประพฤติปฏิบัติ ธรรมะมรรคผลนิพพานคงเส้นคงวาหนาแน่น ไม่ได้ห่างไกลจากตัวของผู้ปฏิบัติธรรมด้วยความรักใคร่ใกล้ชิดกับธรรมนะ

เพราะคนผู้ไม่สนใจในธรรม ไปอยู่ในวัดก็เป็นหมาในวัด ไปอยู่ที่ไหนเป็นสัตว์สัตว์ในวัดในวา นั่นละคนไม่มีธรรม สัตว์ไม่มีธรรมเป็นอย่างนั้น พระไม่มีธรรมอยู่ในวัดในวาอาศัยกินกับชาวบ้านเขา เนื้อหนังมังสังทั้งหลายใหญ่โตขึ้นจากอาหารของชาวบ้าน กินแล้วเป็นเหมือนขอนซุง ขี้เกียจขี้คร้านเดินจงกรมนั่งสมาธิภาวนา ตาเถ่อมองไปหาตั้งแต่สิ่งที่จะเป็นฟืนเป็นไฟเผาไหม้หัวใจตน รูปอยู่ที่ไหน สวยงามที่ไหน เสียง กลิ่น รส เครื่องสัมผัสสัมพันธ์ อันเป็นเครื่องล่อของกิเลสชอบแท้ๆ นะพระเรา ใครชอบมากๆ นั้นจม ใครชอบเช่นนั้นจม ใครชอบธรรมตัดสิ่งเหล่านี้ให้ขาดสะบั้นออกจากใจแล้วเจริญรุ่งเรืองๆ ให้พากันตั้งใจปฏิบัติ

จิตใจนี้เลิศเลอที่สุดแล้ว ไม่มีอะไรเลิศเลอยิ่งกว่าใจที่ได้รับการฝึกฝนอบรมเต็มสติกำลังความสามารถ พระพุทธเจ้า-พระสงฆ์สาวกภาวนาอบรมเต็มความสามารถของพระองค์ ประกาศก้องขึ้นมาด้วยความเป็นศาสดาเอกของโลก เห็นไหมผลจากการอบรมจิตใจภาวนาเป็นต้น พระสงฆ์สาวกทั้งหลายก็สงฺฆํ สรณํ คจฺฉามิ พระสงฆ์เป็นสรณะของพวกเรา ท่านเป็นสรณะของท่านเรียบร้อยแล้ว จึงได้มาเป็นสรณะของโลก ธรรมเต็มหัวใจ ใจกับธรรมเป็นอันเดียวกัน เรียกว่า ปุญฺญกฺเขตตํ โลกสฺส เป็นเนื้อนาบุญของท่านแล้วก็เป็นเนื้อนาบุญของโลกทั่วๆ ไป เราก็พยายามให้เป็นเนื้อนาบุญของเราแล้วจะเป็นเนื้อนาบุญของโลก ใครกราบใครไหว้เคารพนับถือที่ไหนเขาเย็นในหัวใจของเขา อะไรสู้ใจที่เย็นกับธรรมไม่ได้นะ ให้พากันตั้งใจ ตรงนี้ละเป็นของสำคัญ ต้องฝึกจิต ไม่ฝึกไม่ได้นะ จิตนี้ตัวคึกตัวคะนองไม่มีอะไรเกินจิต แต่ไม่มีอะไรเกินธรรมที่จะปราบจิตที่ตัวคึกตัวคะนองให้หมอบราบไปหมด คือธรรมเท่านั้น ให้สง่างามด้วยธรรมปราบกิเลสซิ ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้วก็สวยงามมากๆ

วันนี้คนมาเต็มศาลาเห็นไหม มาก็ตั้งหน้าตั้งตามา ตาหูจมูกลิ้นกายใจเป็นมงคลทั้งหมดวันนี้ รถบรรทุกมาก็บรรทุกผู้ที่มาฟังอรรถฟังธรรม แต่สงสัยที่ว่ารถทั้งคันๆ ที่มาน่ะมันมีพุทโธติดหัวใจของมันเวลานั่งรถมาหรือเปล่า ตอนนี้เราสงสัย กลับไปนี้ให้พุทโธเต็มหัวใจ นั่งรถคันไหนให้เต็มอยู่ด้วยพุทโธๆ กลับไปบ้านนะ อย่าให้เต็มไปด้วยความห่วงความใยลูกหลาน-บ้านเรือน-สามีภรรยายุ่งเหยิงไปหมด รถคันไหนมีแต่ความยุ่งเต็มรถ ไม่มีอรรถมีธรรมในใจอย่าให้เป็นอย่างนั้น กลับไปให้มีพุทโธๆ สง่างามภายในจิตใจของท่านผู้มาฟังอรรถฟังธรรมจะเป็นมงคล พากันตั้งอกตั้งใจนะ

เรื่องการประพฤติปฏิบัติศีลธรรมนี้เอาเถอะ พระพุทธเจ้าไม่เคยหลอกลวงโลก ศาสดาเอกของโลกมาหลอกลวงโลกได้อย่างไร สวากขาตธรรมตรัสไว้ชอบแล้วทุกอย่าง เพื่อมรรคผลนิพพาน เพื่อเป็นมงคลมหามงคลแก่เราทั้งหลายที่เป็นลูกศิษย์ตถาคตทั้งนั้นแหละ ให้พากันตั้งใจประพฤติปฏิบัติ อย่าเกิดขึ้นมาแล้วตายทิ้งเปล่าๆ มันเต็มโลกเต็มสงสาร เกิดมาแล้วตายทิ้งเปล่าๆ ในน้ำบนบกบนฟ้าบนอากาศมีแต่เกิดมาตายทิ้งเปล่าๆ ไม่เกิดประโยชน์อะไร ไอ้เราเกิดขึ้นมาก็เกิดมาด้วยบุญด้วยกรรม เกิดขึ้นมาแล้วให้มีศีลมีธรรมประคับประคองตัวเอง ผิดถูกชั่วดีให้คัดเลือกให้ดี ท่านว่า นิสมฺม กรณํ เสยฺโย ให้พินิจพิจารณาก่อนที่จะทำทุกสิ่งทุกอย่างแล้วจะไม่ค่อยผิดพลาด แม้ผิดพลาดก็ไม่มากถ้าคนมีศีลมีธรรมในใจ

ให้พากันตั้งใจปฏิบัติ พุทธศาสนาเป็นตลาดแห่งมรรคผลนิพพาน แต่ลูกศิษย์ตถาคตมันมีแต่ฟืนแต่ไฟเผาไหม้ด้วยความโลภ ความโกรธ ราคะตัณหา เต็มหัวใจๆ ไม่มีอรรถมีธรรมเข้าแทรกในหัวใจเลยใช้ไม่ได้นะ ให้มีอรรถมีธรรมเข้าแทรกในหัวใจใจจะเย็น ใจจะสบาย จำเอานะลูกๆ หลานๆ ทุกคน หลวงตาก็แก่แล้ว เวลานี้อายุกำลังจะถึง ๙๕ แล้ว พอวันที่ ๑๒ สิงหาคมข้างหน้านี้อายุก็จะเต็ม ๙๕ แล้ว คนเราจะอยู่ค้ำฟ้าขวางป่าช้าไปที่ไหนได้ โลกนี้โลกไม่มีใครขวางป่าช้าได้ ลบป่าช้าได้ ตายได้ด้วยกันทุกคน

นี่ก็ถึงกาลเวลาแล้ว ใครจะมาขอพรขอให้หลวงตาบัวอายุยืน ๑๒๐ ปี ๑๓๐ ปี ๑๕๐ ปี เป็นบ้าลมปากไป คนนั้นตื่นคนนี้ คนนี้ตื่นคนนั้น ทำอย่างไรอยากให้อายุหลวงตาบัวมีเท่านั้นเท่านี้ มันไม่ได้สนใจกับหลักความจริง ป่าช้ามีมาดั้งเดิมตั้งแต่กาลไหนๆ พระพุทธเจ้ายังไม่อุบัติป่าช้าความเกิดตายก็มีอยู่แล้ว เราจะเหนือป่าช้าไปไหน มันเกิดแล้วก็ตายเหมือนกัน ความดีมีเท่าไรให้พากันสร้าง นั่นถูกต้อง เวลาลมหายใจมีชีวิตอยู่นี้เราก็ปฏิบัติตัวให้เป็นคนดิบคนดี

ใจนี้ไม่เคยตาย ร่างกายแตกสลายลงไปใจนี้จะไปด้วยบุญด้วยบาปนะ ใจนี้มีคู่สองอย่าง คู่อาฆาตบาดหมาง คู่ส่งเสริมให้ไปดิบไปดีก็มี บุญเป็นเครื่องหนุนให้เราสูงขึ้นโดยลำดับ แต่ความชั่วช้าลามกมันกดเราให้ลงต่ำ เพราะฉะนั้นสัตว์โลกทั้งหลายจึงเร่ๆ ร่อนๆ สูงๆ ต่ำๆ ในการเกิดการตาย หาความเสมอกันไม่ได้ เนื่องจากกรรมไม่เสมอกัน กรรมดี-กรรมชั่วมีอยู่กับทุกคน มีมากมีน้อยต่างกันไป เพราะฉะนั้นท่านถึงว่า กมฺมํ สตฺเต วิภชติ ยทิทํ หีนปฺปณีตํ กรรมย่อมจำแนกแจกสัตว์ให้ประณีตเลวทรามต่างกัน ไม่ได้เหมือนกัน เกิดมาในพ่อแม่เดียวกันจริตนิสัยใจคอไม่เหมือนกัน แกนภายในจิตนั้นอยู่กับของแต่ละคนๆ มีพ่อมีแม่ก็ตามลูกมีกี่คนก็ตามจริตนิสัยจะไม่เหมือนกัน เพราะมันอยู่ในแกนคือใจสร้างมาดีชั่วต่างกัน คนนี้ไม่ดี คนนั้นดี คนนี้ไม่ดี เป็นอย่างนั้นนะ

เพราะฉะนั้นจึงตกแต่งเราด้วยบุญกรรมอันดีแล้วเราจะดีๆ จะมีความสมมักสมหมาย ตายแล้วเกิด ไม่สงสัยว่าตายแล้วจะไม่เกิด ไอ้ที่ว่าตายแล้วสูญนั้นกิเลสตัณหามันลบล้างหัวใจสัตว์ สัตว์โลกตายกองกันอยู่นี้มากี่กัปกี่กัลป์ ถ้าว่าตายแล้วสูญสัตว์โลกเอามาจากไหนมาเกิดเป็นสัตว์เป็นบุคคล เป็นเขาเป็นเรา เป็นสัตว์น้ำสัตว์บกอยู่นี้เต็มไปหมด มันเอามาจากไหน มันเอามาจากของมีอยู่คือจิตวิญญาณ มันไม่ได้สูญ ตายแล้วไปเกิดๆ อยู่งั้น เรายังให้กิเลสหลอกอย่างหน้าด้านอยู่หรือ

เราเชื่อกิเลสอย่างหน้าด้าน ตายแล้วสูญๆ ยิ่งสร้างกรรมชั่วช้าลามกมาก เพราะตายไปแล้วไม่มีอะไรเป็นเครื่องเสวยดีเสวยชั่วตายแล้วก็สูญ มันสูญตั้งแต่คำพูดที่กิเลสหลอกลวงเท่านั้นแหละ แต่ความจริงมันไม่ได้สูญ ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่วตลอดไป เพราะฉะนั้นผู้เกิดดีเกิดชั่ว สัตว์ดีสัตว์ชั่วจึงมีเต็มโลกเต็มสงสาร นรกสวรรค์ พรหมโลก นิพพานจึงมีไว้สำหรับสัตว์ดีสัตว์ชั่วที่มีการกระทำต่างกัน สถานที่จะได้เสวยก็ต้องต่างกันอย่างนั้น ให้พากันจำเอา

วันนี้เราก็เทศน์ให้ฟังทั่วหน้ากันหมด พอได้เป็นคติเครื่องเตือนใจ เป็นโอกาสอันดี วันนี้เป็นโอกาส ตาหูจมูกลิ้นกายใจของเราน้อมเข้ามาเพื่อบูชาธรรม ตาก็ดูเกี่ยวกับเรื่องของธรรม หูฟังเสียงอรรถเสียงธรรม จมูกลิ้นกายใจฟังเสียงอรรถเสียงธรรมเข้าสู่ใจ ให้ได้ใจไปเป็นสิริมงคลแก่ตัวของเราเอง เราจะเป็นมงคล เกิดมามันไม่เกิดเปล่าๆ นะ มันเกิดด้วยกรรมนี่น่ะ ถ้าเกิดเปล่าๆ ใครต้องการอะไรก็เกิดได้ตามความหวังใครจะไปตำหนิใครได้ ใครก็ตกแต่งได้ จะให้สวยงามยิ่งกว่าเทวดาก็ได้ แต่นี้มันเป็นไปไม่ได้ มันอำนาจแห่งกรรม 

กมฺมํ สตฺเต วิภชติ กรรมเป็นเครื่องจำแนกแจกสัตว์ให้มีความประณีตเลวทรามต่างกัน ไม่มีอะไรเหนือกรรม โลกอันนี้กรรมเป็นสิ่งที่หนักมากยิ่งกว่า แผ่นดินทั้งแผ่นไม่ได้หนักมากยิ่งกว่ากรรมนะ กรรมดี-กรรมชั่วนี้หนักมากยิ่งกว่าแผ่นดินทั้งแผ่น แผ่นดินทั้งแผ่นไม่ได้บังคับใครๆ ให้ไปตกนรกอเวจี ไม่ไปไสส่งผู้ใดให้ไปสวรรค์นิพพานได้นอกจากกรรมดีกรรมชั่วของเจ้าของเอง ซึ่งมีกำลังมากที่สุด

กมฺมํ สตฺเต วิภชติ จำแนกแจกสัตว์ให้ไปเกิดในที่ต่างๆ ได้ด้วยอำนาจแห่งกรรมที่ตนทำไว้แล้วนั้นแหละ กรรมจึงเป็นสิ่งที่หนักมาก หนักมากกว่าทุกอย่าง ไม่มีอะไรหนักมากยิ่งกว่ากรรม นตฺถิ กมฺมสมํ พลํ ไม่มีอันใดที่จะมีอำนาจมากยิ่งกว่ากรรม  กรรมนี้มีอำนาจมาก บังคับได้หมด ต้นไม้ภูเขาเขาไม่มาบังคับใครให้ไปเกิดที่ไหนตายที่ไหน แต่กรรมดีกรรมชั่วของเจ้าของบังคับได้ ให้ไปเกิดในที่ดีที่ชั่วตกนรกอเวจี จนกระทั่งถึงนิพพานก็ได้ เพราะอำนาจแห่งกรรมดีกรรมชั่วของตัวเอง

ขอให้พากันตั้งอกตั้งใจประพฤติปฏิบัติ แล้วจะได้ผลได้บุญได้กุศล ไปวัดไปวาให้เป็นวัดเป็นวาจริงๆ ไปทำบุญให้ทานไปทำบุญให้ทานจริงๆ อย่าพากันทำเหลาะๆ แหละๆ พระพุทธเจ้าผู้สอนศาสนาและผู้เป็นศาสดาไม่ใช่เป็นคนเหลาะแหละ เป็นคนจริงคนจัง สอนทุกสิ่งทุกอย่างถูกต้องแม่นยำไปหมด เราผู้มาฟังฟังแต่เรื่องเหลวไหลโลเลหาความจริงไม่ได้ เกิดตายชาติไหนภพไหนก็หาความจริงไม่ได้ จะมีแต่ความโลเลเต็มเนื้อเต็มตัวใช้ไม่ได้นะ ให้มีความสัตย์ความจริงเต็มหัวใจ วันนี้ก็เทศน์เพียงเท่านี้พอให้พี่น้องทั้งหลายได้เข้าอกเข้าใจในศีลในธรรม

รับชมและรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

และสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน  FM 103.25 MHz

พร้อมเครือข่ายทั่วประเทศ