พิจารณาอายตนะ
หลวงตาเจ้าค่ะ หนูปฏิบัติ โดยการรวมจิต ให้เป็นสมาธิโดยวิธิดูลมแต่หนูมิได้สนใจลม ดูเอาสติจดจ่ออยูที่ตัวที่ไปรู้ลมค่ะ แล้วก็ นำมาพิจารณาถึงเรื่องสิ่งต่างๆทุกอย่างล้วนแล้วแต่เป็นธาตุ(ขี้เถ้า) แล้วก็ พิจารณาหลักไม่เที่ยง เป็นทุกข์ อนัตตา เจ้าค่ะ พอทำส่วนนี้ชำนาญ ก็นำมาพิจารณาว่าเหตุใดสิ่งต่างๆ เป็นธาตุ(ขี้เถ้า) ในเมื่อเข้าใจตามความเป็นจริงแล้ว เมื่อมีสิ่งต่างๆ มากระทบ ยังมีความเข้าใจ การรับรู้อยู่ล่ะ จึงมาพิจารณาในส่วนของ อาตนะภายนอกและภายในกระทบกันทำให้เกิด นามความรู้สึก ค่ะ ก็ เห็นระบบนี้ แล้วเห็นว่ามีตัวจิตเป็นผู้ถอยหลังออกมาได้ค่ะ และก็พิจารณาลงหลักไตรลักษณ์
แต่ขณะที่จิตแม้จะถอยออกมาจากกลุ่มนามความรู้สึก ก็ยังมีความรู้สึกอยู่คือมันจะมีความรู้เฉพาะตัวว่ามันไม่ใช่ทุกอย่าง แต่จิตมันมีมันคือความรู้สึกที่รู้ว่าไม่ใช่ แต่เป็นความรู้สึกที่เหมือนสำคัญมามีตัวมัน (เหมือนเป็นความรู้สึกที่อยู่ลึกสุด ๆค่ะ) หนูก็พยายามหาทางถอดถอนค่ะ หลวงตามีข้อแนะนำหนูหน่อยนะค่ะ
|
