กราบเรียนถามท่านหลวงตาว่า
หากทุกครั้งที่นั่งสมาธินั้น เครื่องรู้ (หลวงตาใช้คำว่าผู้รู้) ของจิตดับไป  เหลือแต่ความว่าง  สว่างผ่องใส ปรากฎเป็นจุดผู้รู้อยู่ที่ท่ามกลางอยู่นั้น หลับตาก็เหมือนลืมตา  ตื่น รู้ เบิกบาน จนกายที่ตั้งอยู่เหมือนจะลอยขึ้นที่สูง  ไหล่ ตัวก็จะยกขึ้น  ลูกยังติดในสภาวะตรงไหนอยู่หรือเปล่าเจ้าคะ?  และหากออกจากสมาธิลูกก็จะรู้สึกตัวอยู่ที่ฐานของใจนั้นๆในชีวิตประจำวัน ทำเช่นนี้ถูกผิดอย่างไรเจ้าคะ?   

เรียนคุณใช้นามสลัดบาร์
หลวงตาเมตตาแสดงธรรมตอบให้คุณ
เมื่อวันที่ ๒๑ มกราคม ๒๕๔๗ ณ วัดป่าบ้านตาด  ดังนี้
(กดอ่านเต็มกัณฑ์ได้ที่http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=2614&CatID=2)

หลวงตา     :     เอาละคิดไปเถอะคิดอย่างนี้ ถึงผิดก็ไม่ถึงกับตกเหวตกบ่อแหละ ถึงถูกก็ยังไปนิพพานไม่ได้ เพราะยังมีกิเลสอยู่ยังไปไม่ได้ ทำไปตามนี้แหละ ตามกิริยา กิริยาอะไรมาก็มาถามหมดให้เราตอบทุกแง่ทุกมุมไม่ได้นะ เราจะตอบให้เฉพาะจำเป็นๆ เพราะกิริยาอย่างนี้มันจะมีกับผู้ปฏิบัติเป็นรายๆ ไป จึงไม่เหมือนกัน ถ้าอะไรไม่รุนแรงพอจะทำให้มีความเสียได้ เราไม่วิตกวิจารณ์มากกับสิ่งเหล่านั้น เราก็ทำไปธรรมดา ถ้าหากว่าวิตกวิจารณ์น่าจะเป็นความเสียหายสงสัยนี้ เราจะถามครูบาอาจารย์ก็ได้

                                                 _____________