เรียนคุณใช้นาม รบกวนถาม
หลวงตาท่านเคยตอบปัญหาเรื่องเงินบริจาคไว้
เมื่อวันที่ ๑ ตุลาคม ๒๕๔๖ ในรายการพบคนพบธรรม ดังนี้
พิธีกร : ส่วนของทองคำและเงินบริจาคนี้นะครับ หลวงตาได้นำไปใช้ประโยชน์ในด้านใดบ้างครับ
หลวงตา : สำหรับทองคำกับดอลลาร์นั้นได้นำเข้าสู่คลังหลวงล้วน ๆ เลย ไม่ได้แยกแยะไปทางไหน ส่วนเงินสดนั้นได้แยกแยะเรื่อยมา ตามที่เราได้ประกาศไว้ตั้งแต่เบื้องต้นว่า เฉพาะทองคำกับดอลลาร์นี้จะนำเข้าสู่คลังหลวงโดยถ่ายเดียวเท่านั้น ส่วนเงินสดนั้นประกาศเบื้องต้นบอกว่าจะไม่นำเข้าสู่คลังหลวง แต่จะนำเงินจำนวนเหล่านี้ออกช่วยชาติบ้านเมืองทั่วประเทศ โดยการสงเคราะห์สงหาคนทุกข์คนจน สถานสงเคราะห์ต่าง ๆ จนกระทั่งถึงสร้างโรงร่ำโรงเรียน ที่ราชการ กระทั่งถึงโรงพยาบาลทั่ว ๆ ไป นี่ได้ประกาศอย่างนั้น
ทีนี้เวลาครั้นทำไปสมบัติเหล่านี้ก็อยู่ในความรับผิดชอบของเรา ที่มีความมุ่งหมายต่อประเทศชาติเต็มเหนี่ยวอยู่แล้วว่า อันไหน ชนิดไหน จะเหมาะในจำนวนเงินเหล่านี้ เราจะแยกไปทางไหนบ้าง ทีแรกเราก็บอกว่าเราจะช่วยประชาชนโดยถ่ายเดียว แล้วก็มาคิดเป็นห่วงทองคำที่มีจำนวนยังไม่มากนัก จึงต้องได้แยกเอาเงินสดนี้มาซื้อทองคำเป็นจำนวนเงิน ๒,๐๐๐ กว่าล้าน เราจำไม่ได้แล้วล่ะ แต่ ๒,๐๐๐ กว่าล้านนั้นกว่าแน่นอน ซื้อทองคำเข้าสู่คลังหลวง นอกจากนั้นเราก็แยกออกไปช่วยชาติบ้านเมืองดังที่กล่าวมานี้แหละ
สำหรับวัตถุประสงค์ของโครงการช่วยชาติ ผลประโยชน์จากมหากุศลการช่วยชาติ รวมไปถึงสถานที่ที่หลวงตาท่านสงเคราะห์ จากเงินบริจาคของพี่น้องชาวไทยเราที่มาถวายหลวงตาท่านนั้น คุณสามารถเข้าไปอ่านได้ที่
1. http://www.luangta.com/help/help.php
2. http://www.luangta.com/help/objective.php
3. http://www.luangta.com/help/help_past.php
4. เทศน์วันที่ ๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๔๖ (คัดมาเฉพาะบางตอน)
"บัญชีเงินของพี่น้องทั้งหลายที่บริจาคทองคำ ดอลลาร์ เงินสด จึงอยู่กับเราหมดเป็นผู้สั่งเก็บสั่งจ่าย นี้จึงเป็นที่แน่ใจตลอดมา เราไม่เคยแตะ เราชี้นิ้วได้เลยว่าแม้บาทหนึ่งเงินที่พี่น้องทั้งหลายบริจาคมาทั้งประเทศไทยนี้ เราจะเอามาด้วยความไม่บริสุทธิ์ หรือเป็นเจตนาเปรตผีอย่างนี้เราไม่มี จะจ่ายมากน้อยเราจ่ายด้วยความบริสุทธิ์ใจ ๆ ดังที่กล่าวมานี้ เป็นความบริสุทธิ์ใจที่เราให้ทางนั้น ๆ ทางนู้นขอมาก็ขอด้วยความหวังพึ่งพิงจริง ๆ ไม่ว่าคนทุกข์คนจนทุกประเภทที่เราช่วย เราช่วยได้อย่างนี้แหละ เปิดเผยอยู่อย่างนี้ เจตนาที่จะหวังเอาเงินเอาทองแม้บาทหนึ่งเราไม่เคยมี ทั้ง ๆ ที่เราเก็บเงิน รักษาเงินตลอดเวลา
ท่านทั้งหลายหาที่ไหน หาคนที่ช่วยรับสมบัติส่วนรวมมาแล้วไม่รั่วไหลแตกซึม หาที่ไหนเราไม่คุยนะ เพราะหัวใจเรามันพอทุกอย่างแล้ว การปฏิบัติธรรมเห็นคุณค่าประจักษ์หัวใจ ความหิวความโหยเต็มหัวใจเพราะกิเลสเต็มหัวใจ หิวโหยทุกแบบทุกฉบับอยู่ในหัวใจหมด เพราะกิเลสอยู่ในหัวใจ พอธรรมเข้าเกิดอยู่ในหัวใจ มีอยู่ในหัวใจเช่นเดียวกัน นำธรรมมาชำระล้าง ๆ สิ่งหิวโหยโรยแรงทั้งหลายนี้หมดไป ๆ หมดเสียจนไม่มีเหลือในใจ ถึงขั้นพอแล้ว นี่ธรรมพอ"
___________________
|
