พิจารณาจิตสังขาร
1.ขณะหนูภาวนาจนจิตดิ่งลงสู่ความสงบแน่วเป็นลักษณะนี้อยู่นาน แล้วเหมือนจิตสังขารปรุงเป็นภาพตัวเองตั้งแต่เล็ก เป็นเรื่องดี เรื่องไปทำบุญต่าง ๆ สมัยเป็นเด็ก จนเรื่อยมาถึงปัจจุบัน เป็นภาพฉาก ๆ แล้วปรุงเป็นเรื่องที่ทำไม่ดีต่าง ๆ ตั้งแต่สมัยเด็ก เรื่อยมาถึงปัจจุบัน คือมันปรุงทั้งบุญที่ทำ ความไม่ดีที่ทำตั้งแต่เล็กให้เห็นเป็นภาพฉาก ๆ ซึ่งเรื่องตั้งแต่เล็กลืมไปหมดก็ปรากฏให้เห็น แล้วสติก็จับอยู่ตรงจิตนั่น ยังคงนิ่งแน่วอยู่ ชั่วแว็บเดียวเหมือนหดเข้ามาที่จิต ลูกคิดว่าเป็นธรรมในจิตแสดงให้รู้ว่า ทั้งบาปเรื่องไม่ดี ทั้งบุญที่ทำทั้งหมด ทั้งจำได้และไม่ได้มารวมอยู่ที่จิต พอชั่วขณะจิตแว็บเดียวก็น้ำตาไหลเหมือนกับรู้อาการของจิต เหตุเกิดบุญ เหตุเกิดบาปความไม่ดี จึงขอเมตตาหลวงตาสอนว่า ที่สังขารปรุงแบบนี้ เป็นลักษณะที่ลูก พิจารณามาอย่างนี้ถูกหรือไม่อย่างไรเจ้าค่ะ
2.ขณะกำลังน้ำตาไหลในข้อธรรมที่ปรากฏนี้ แล้วจิตมันก็ยังรู้สึกหดแน่น ๆ นิ่ง ๆ อยู่กับอาการของจิตนี้ ลูกยังคงบริกรรมพุทโธติดกับสติ ไม่เผลอไปตามสังขารที่ปรุง อย่างนี้เป็นการถูกหรือไม่ อย่างไรเจ้าค่ะ สำหรับการภาวนาในขั้นนี้
กราบนมัสการระลึกในพระคุณหลวงตาอย่างสูงสุดเจ้าค่ะ (จาก หนูไม่เผลอสติ)
|
