กลัวเผลอสติ
ลูกรู้สึกเป็นอาการจิตว่าง สงบ เมื่อมีเรื่องราวยุ่งเหยิง เรื่องราวเข้ามาก่อกวน แม้จะเป็นเรื่องดี น่ายินดีอะไรก็ตามค่ะ จิตมันดูนิ่งสงบของมัน เพราะลูกบังคับไม่ให้เผลอสติกับคำบริกรรมตามที่หลวงตาสอน มันเหมือนเป็นธรรมท่านเตือนนะคะ เผลอแว็บหนึ่งเมื่อไร เหมือนธรรมท่านมาดึงเอาสติกับคำบริกรรมกลับคืนมา พอเวลามีเรื่องราวอะไรเข้ามาสัมผัสใจ ก็กลายเป็นเรื่องน่ารำคาญ แต่ไม่ใช่เป็นอาการรำคาญหงุดหงิดแบบกิเลสที่เราโกรธคนอื่นนะคะ มันรำคาญจะปัดเครื่องก่อกวนจิตออกค่ะ ทีนี้ลูกก็กำลังเริ่มเข้าปัญญาพิจารณาไปทีละขั้น เพราะลูกแน่ใจว่าเป็นอำนาจของการรักษาสติกับคำบริกรรมพยายามสุดฤทธิ์ที่จะไม่ให้เผลอ จิตก็เลยสงบนิ่ง เย็นขึ้นมาเป็นลำดับ แต่ลูกก็กลัวหากเผลอสติเข้า มันจะดึงกลับลำบาก แต่จะพยายามเต็มที่ค่ะ ขั้นนี้ลูกถูกต้องประการใดขอเมตตาหลวงตาค่ะ
Sep2346
|
