เรียนคุณใช้นาม ขออุบายในการปฏิบัติ หลวงตาได้เมตตาแสดงธรรมตอบปัญหาธรรมของคุณให้ เมื่อเช้าวันที่ ๑๗ ตุลาคม ๒๕๔๖ ณ วัดป่าบ้านตาด ดังนี้
หลวงตา : สภาวะปรกติที่จิตของเรามีความสงบไม่โกรธเป็นยังไง ก็ให้เอาอารมณ์ของธรรมประเภทนั้นมาภาวนาเข้าใจไหม อย่าไปยุ่งกับความโกรธ ความเคียดแค้น ความกระทบกระเทือนนั้นซึ่งเป็นความเสียหายเป็นความผิดไม่ถูก อย่ามาถือเป็นอารมณ์ เข้าใจเหรอ ให้พิจารณาจิตที่เป็นปรกติเพราะการภาวนาเป็นความสงบเย็นนั้นเป็นอารมณ์ต่อไปเข้าใจ
โยม : ข้อ ๒ ลูกเห็นว่า การบรรลุถึงมรรคผลนิพพานเป็นสิ่งที่ประเสริฐที่สุด แต่จิตมักจะห่วงใยผู้อื่นอยากให้สรรพสัตว์ได้เข้าถึงพุทธศาสนา ทำให้ลูกอธิษฐานเป็นอื่น เช่น จะขอรักษาพระพุทธศาสนาให้อยู่ครบถ้วน ๕,๐๐๐ พระวรรษา
หลวงตา : จะรักษาด้วยแบบไหนล่ะ
โยม : เขาบอก ๕,๐๐๐ พระวรรษาด้วยครับ
หลวงตา : ก็นั่นแหละ มันจะเป็นบ้าแล้วนะให้ว่าอย่างนี้ เข้าใจไหม ใครๆ เขาก็รักษา
โยม : เขากราบเรียนว่า ลูกควรจะหาอุบายในการแก้ไขจิตอย่างไรครับ
หลวงตา : ก็รักษาเจ้าของอย่างนี้ ๕,๐๐๐ ปี ไม่ ๕,๐๐๐ ปีรักษาจนกระทั่งวันตายเจ้าของก็พอแล้วนี่ จะไปคำนึงคำนวณบ้าอะไร ๕,๐๐๐-๖,๐๐๐ ปี รักษาเวลามีชีวิตอยู่นี้ยังไม่ตาย รักษาด้วยจิตตภาวนาให้ดีรอบคอบในเวลานี้ ตายเมื่อไรก็ได้เข้าใจไหม ไม่ต้องถึง ๕,๐๐๐ ปีก็ได้ ดีทั้งนั้นแหละ เอ้า ว่าไป
(ทีมงานขออนุโมทนาในธรรมปฏิบัติของคุณมา ณ ที่นี้ และโปรดหาอ่านธรรมะหลวงตาเพิ่มเติมในขั้นธรรมของคุณได้ในเว็บไซด์นี้)
|