ตอนนี้หนูมากำลังศึกษาอยู่ในต่างประเทศค่ะ หนูเป็นเด็กวัยรุ่นที่ไม่เคยสนใจธรรม ไม่สวดมนต์ ไม่เป็นนักปฏิบัติ ทำตัวไร้สาระไปวันๆ แต่หนูชอบอ่านหนังสือ จนกระทั่งน้าสาวได้มอบหนังสือธรรมะของหลวงตาให้อ่าน ชื่อ "ธรรมะชาวบ้าน" และหนังสือพุทธประวัติของพระพุทธเจ้าเรื่อง "พุทธโอวาทก่อนปรินิพพาน" พอได้อ่านแล้วก็ซึ้งใจ และตามเก็บตามอ่านอยู่เรื่อยไป บางทีเข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง พอจะจับใจความสำคัญนั้นได้ 

หนูท่องพุทโธจนติดเป็นนิสัย จะทำอะไรก็แล้วแต่คำว่าพุทโธก็ติดอยู่ในใจตลอด จะทำอะไรก็มีพุทโธ จนบางทีเคยคิดสงสัยว่า คำว่าพุทโธนี้อยู่ดีๆเราติดมาได้อย่างไร ดังนั้นหนูจึงมีคำถามที่อยากจะรบกวนถามหลวงตาดังนี้
1. การที่เราทำกิจกรรมต่างๆควบคู่ไปกับการภาวนาพุทโธนั้นเป็นสิ่งที่บังควรหรือไม่ เพราะหนูคิดว่า พุทโธเป็นคำศักดิ์สิทธิ์ แต่บางกิจกรรมเช่น การอาบน้ำ จิตก็คิดถึงพุทโธแล้วก็ท่องติดตลอด นั้นควรกระทำหรือไม่คะ
2. บางทีพุทโธเข้ามาอยู่ในใจเราเมื่อไหร่ไม่รู้ มารู้อีกทีตัวเองท่องพุทโธๆ ไปเรียบร้อยแล้วเหตุใดถึงเป็นเช่นนี้คะ
3. เวลาหนูเรียนหนังสือหรือทำกิจกรรมอื่นๆใด ก็ทำได้ แต่คำว่าพุทโธเข้ามาตลอด นี่ถือเป็นการท่องเรื่อยเปื่อยใช่หรือไม่ 

แต่เรื่องที่มหัศจรรย์ที่สุด ที่หนูอยากจะเผยแพร่ผ่านตรงนี้สู่เยาวชนและเพื่อนนักเรียนด้วยกันนั่นคือ ตั้งแต่หนูท่องพุทโธในใจ จิตเป็นสมาธิมากขึ้น เรียนหนังสืออย่างเข้าใจมากขึ้น และเปลี่ยนนิสัยของหนูให้เป็นคนมีวินัย ไม่เกียจคร้าน ไม่สุรุ่ยสุร่ายทั้งที่แต่ก่อนจัดได้ว่าเป็นคนที่ใช้เงินทองหมดไปทางสาระ เดี๋ยวนี้ไม่อยากได้อยากมี ขอแค่พออยู่พอกิน ก็เพียงพอแล้ว และจะหันไปทำอะไรที่มีสาระมากกว่าเดิม 

หนูกราบขอบพระคุณหลวงตา และขอบคุณทีมงานที่ทำให้หนูซึ่งอยู่ต่างแดนได้รับฟังเทศน์จากหลวงตาทุกๆวัน ยิ่งมาอยู่คนเดียว ความเหงาซึ่งเป็นกิเลสอันร้ายกาจของหนูนี้ ชอบตามมารังแกอยู่เรื่อย ก็ได้ธรรมะจากหลวงตาช่วยขัดเกลาจิตใจ ให้หนูพบทางสุข สว่าง สงบ มากขึ้นค่ะ (พิมพ์วลี)

Aug1446

เรียนคุณพิมพ์วลี
หลวงตาได้เมตตาแสดงธรรมตอบปัญหาธรรมของคุณให้
เมื่อเช้าวันที่ ๑๕ สิงหาคม ๒๕๔๖ ณ วัดป่าบ้านตาด ดังนี้

โยม           :     ข้อ ๑ การที่เราทำกิจกรรมต่าง ๆ ควบคู่ไปกับการภาวนาพุทโธนั้น เป็นสิ่งที่บังควรหรือไม่ เพราะหนูคิดว่าพุทโธเป็นคำศักดิ์สิทธ์แต่บางกิจกรรม เช่น การอาบน้ำ จิตก็คิดถึงพุทโธก็ท่องติดตลอด อันนี้ควรจะทำหรือไม่เจ้าคะ 

หลวงตา     :     ต้องทำให้หนักมือ เวลาอาบน้ำ เวลาถ่ายมูตรถ่ายคูถนั้นตัวสกปรก พุทโธ ตัวสะอาดที่สุดเอามาชะล้างอย่างหนัก พุทโธติดแนบเลยตรงนั้นเวลานั้นเข้าใจไหม เพราะเวลานั้นมันสกปรกมาก เอาพุทโธที่สะอาดมาก ๆ นี้สาดลงไปเลยเข้าใจไหม เอ้า ว่าไป

โยม           :     ข้อ ๒ บ้างทีพุทโธเข้ามาอยู่ในใจเราเมื่อไรก็ไม่รู้ มารู้อีกทีตัวเองท่องพุทโธ ๆ ไปเรียบร้อยแล้วเหตุใดจึงเป็นเช่นนี้เจ้าคะ

หลวงตา     :     พุทโธก็ดี กิเลสก็ดี เกิดได้ทุกเวลา แต่เวลากิเลสเกิดไม่เห็นพูดมันเกิดขึ้นได้ยังไง มาระลึกได้ พุทโธคำสองคำก็มาอวดตัวเอง ว่ามาระลึกพุทโธได้ยังไง แต่มันระลึกกิเลสตั้งแต่เกิดมาจนกระทั่งป่านนี้มันระลึกได้ยังไงก็ถามมาบ้างซิน่ะ เข้าใจไหม

โยม             :     ข้อ ๓ เวลาหนูเรียนหนังสือหรือทำกิจกรรมอื่น ๆ ใดก็ทำได้ แต่คำว่า พุทโธก็เข้ามาตลอด

หลวงตา        :    เออ ให้เข้าตลอดเหมาะสมแล้วนะ พุทโธ ไม่มีคำว่าต่ำว่าสูง เป็นธรรมชาติที่เลิศเลอเข้าได้หมด น้ำสะอาดสาดกระจายไปได้หมด ทำสิ่งต่าง ๆ ที่สกปรกให้สะอาดได้ทั้งนั้นเข้าใจไหม ไม่เลือกว่าน้ำนี้อยู่ที่สูงที่ต่ำ มันสกปรกที่ไหนสาดเข้าไปเถอะ ธรรมก็แบบเดียวกันเข้าใจเหรอ

โยม           :     นี่เขาบอกไม่ใช่เป็นการท่องเรื่อยเปื่อยหรือเปล่า 

หลวงตา     :    ไม่ ๆ ๆ 

โยม            :    ไม่ใช่นะครับ

หลวงตา      :   ให้มันติดตลอดนั่นละเข้าใจไหม เออ เพราะกิเลสมันพาเรื่อยเปื่อยไปมันเท่าไร มันไม่ได้เห็นโทษของกิเลส มันมาเอาโทษของพระพุทธเจ้าพุทโธนี้มาใส่ นี่คือกิเลสมันแทรกเข้าใจไหม เอ้า ว่าไป

โยม           :    เขาบอกเรื่องอัศจรรย์ของเขา แต่เรื่องอัศจรรย์ที่สุดที่หนูอยากจะเผยแพร่ตรงนี้ผ่านสู่เยาวชนและเพื่อนนักเรียนด้วยกันคือ ตั้งแต่หนูท่องพุทโธในใจจิตเป็นสมาธิมากขึ้น เรียนหนังสืออย่างเข้าใจมากขึ้น และเปลี่ยนนิสัยของหนูให้เป็นคนมีวินัย ไม่เกียจคร้านไม่สุรุ่ยสุร่าย สิ่งที่แต่ก่อนจัดได้ว่าเป็นคนที่ใช้เงินใช้ทองหมดไปโดยไร้สาระ เดี๋ยวนี้ไม่อยากได้ไม่อยากมี เอาแค่พออยู่พอกินก็เพียงพอแล้ว แล้วจะหันไปทำอะไรที่มีสาระมากกว่าเดิม หนูขอกราบขอบพระคุณหลวงตา และขอบคุณทีมงานที่ทำให้หนูซึ่งอยู่ต่างประเทศได้ฟังเทศน์จากหลวงตาทุกวันๆ ยิ่งหนูมาอยู่คนเดียวความเหงาซึ่งเป็นกิเลสอันร้ายกาจชอบมาตามรังครานอยู่เรื่อย ก็ได้ธรรมะของหลวงตาคอยขัดเกลาจิตใจให้หนูพบทางสุขสงบมากขึ้น

หลวงตา     :     เออ ถูกต้องแล้วให้ทำกันอย่างนี้ละนะ ทำอย่างนี้ถูกต้องแล้ว ไม่มีคำว่าสูงว่าต่ำ มีแต่กิเลสมันคอยเตะคอยถีบ พอเราจะระลึกพุทโธ ก็ว่าพุทโธเป็นของสูงนะ ไม่ควรจะระลึกเวลาเช่นนั้น แต่เวลามันขี้แตกป้าด ๆ มันของสูงหรือของต่ำ ทำไมมันขี้แตกป้าด ๆ ได้ ควรหรือไม่ควรเข้าใจไหม มันยังขี้แตกป้าด ๆ พุทโธทำจะพูดไม่ได้คิดไม่ได้ อยู่ในหัวใจอันเดียวกัน ก็ยังบอกว่ากิเลสก็ดีธรรมก็ดีอยู่ที่หัวใจอันเดียวกัน แก้กันได้ตลอดเข้าใจไหม 

(ทีมงานขออนุโมทนาและเป็นกำลังใจด้วยธรรมคำสอนของหลวงตา แม้จะอยู่ต่างแดนธรรมะของหลวงตาในเว็บไซด์ก็ไปถึงคุณได้)