จิตต้องมีธรรม แต่มองไม่เห็นธรรมในจิต
ผมนั่งสมาธิและได้เห็นใบหน้าต่าง ๆ สลับไปมา ทำให้รู้สึกกลัว จึงมองไปที่จิตเห็นว่าจิตกำลังปรุงแต่งสิ่งเหล่านั้นขึ้นมา แต่สักพักสิ่งเหล่านั้นก็จะหายไป จึงมองไปที่จิตอีกเห็นแต่ความว่างเปล่า มองไม่เห็นอะไรอยู่ในจิต สับไปมาอย่างนี้ จนเกิดความคิดว่าจิตจะต้องมีธรรมแต่มองเท่าไรก็ไม่เห็นธรรมในจิต ในตอนนี้ผมเข้าใจว่าจิตมี ๓ อย่างประกอบกันคือ
๑.จิตกิเลสที่คอยปรุงแต่งสิ่งต่างๆให้เกิดขึ้นภายในจิต
๒..จิตว่างที่ไม่มีอะไรเลยอยู่ในจิตนอกจากความว่างเปล่า
๓..จิตธรรมซึ่งผมคิดว่าเป็นธรรมะใช้ดับกิเลสที่เกิดขึ้นภายในจิต
ไม่ทราบว่าผมเข้าใจถูกหรือเปล่าครับ
ข้อ ๒ นะครับ ในตอนนี้ผมเข้าใจว่า ความรู้ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นเป็นความรู้ไม่จีรังถาวรพอกาลเวลาผ่านไป ความรู้เหล่านั้นก็จะเสื่อมไปตามกาลเวลาเพราะไม่ใช่ความรู้แจ้งของจิต ผมควรจะปฏิบัติอย่างไรเพื่อให้เกิดความรู้แจ้งนั้นครับ ขอกราบขอบพระคุณหลวงตา
Jun2846
|
