จิตรวม
กราบนมัสการพ่อแม่ครูอาจารย์ที่เคารพ
ผมก็นั่งสมาธิปกติๆ มีอยู่วันหนึ่งก็นั่งไปได้สักครู่ พุธโทก็หาย สักพักลมหายใจก็ละเอียดเข้าแล้วก็หายไป ความรู้สึกทั้งหมดมาอยู่ที่ตรงกลางๆของร่างกาย ความรู้สึกอันนี้ นี่จำได้ยังไม่ลืมมาทุกวันนี้เลย คือมันหมุน เรียกว่าขมวดเข้าๆๆ เล็กลงๆๆ บางที่ก็ใหญ่ขึ้นๆ แต่ใหญ่ไม่มาก แปลกตรงที่มันจับความรู้สึกนึกคิดได้หมด เสียงก็ได้ยังยินอยู่ ไม่ว่าจะคิดตรงนี้ (ก็ไม่รู้ว่าตรงไหน หล่ะ) มันจะรู้ทัน รู้ทันแบบทันทีทันใดเลย ฝ่ายนั้นออกมา ฝ่ายนี้รู้ รู้แล้วหยุด หยุดไม่คิดอะไรต่อ เหมือนมีดคมๆ ตัดต้นกล้วยไม่เหลือใยเลย แล้วก็หมุนอยู่เรื่อยๆ แล้วมันเป็นของมันเอง บังคับไม่ได้ อยากจะทำอะไรก็ไม่ได้ เป็นแต่ความสงบแบบนั้นตลอด ตรงนั้นที่เดียวด้วย นี่ผมก็ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น แต่รู้สึกดีมาจนถึงทุกวันนี้ จากวันนั้น ก็นั่งสมาธิแบบคาดจะให้เกิดอีก แล้วก็สงสัย ไม่รู้จะทำต่อยังไง ไม่มีใครให้ถาม จนท้อเป็นปีๆแล้วก็ได้กลับมาเมืองไทย
คำถามนี้อยู่ตรงนี้ครับ เคยได้ยินว่าถ้าจิตรวม ให้สังเกตว่าวันนั้นเราทำยังไง มันเข้าสมาธิยังไง เพราะแสดงว่านั่นเป็นจิตของเรา แต่ผมก็ไม่มีอะไรพิเศษเลยวันนั้น นั่งไม่ถึงนาทีก็ออกมาเป็นแบบนั้น ผมขอถามว่า วันนั้นนะเกิดอะไรครับ นิมิต บุญหรือกรรมเก่าแสดงให้เห็น หรือว่าเป็นจิตรวมธรรมดาๆ สรุปแล้วดีไหมครับ ควรทำอย่างไรต่อไปครับ
ขอบูชาพระคุณหลวงตาสุดจิตสุดใจ และหากข้าน้อยล่วงเกินสิ่งใดทั้งทางกาย วาจา ใจ ในชาติหนึ่งชาติใด ข้าน้อยกราบขอขมาหลวงตามา ณ ที่นี้ สาธุ สาธุ ผมจะส่งที่อยู่เว็ปไซต์หลวงตานี้ให้พระที่วัดสาขาหลวงปู่ชา ที่เวลลิงตันนะครับ
จากคุณ ณฐนนท์ ตราชู จากประเทศนิวซีแลนด์
Jun1346
|
