ออกพิจารณาธรรมเร็วเกินไปหรือไม่
กราบเรียนพ่อแม่ครูอาจารย์หลวงตามหาบัวที่เคารพยิ่ง กระผมได้มีโอกาสมาปฏิบัติราชการ ณ ต่างประเทศ ก็ยังนั่งสมาธิอยู่เสมอ สถานที่สงบเงียบมาก มีป่ามาก ตอนนี้ผมมีปัญหาเรื่องจิตตภาวนา ไม่ทราบจะถามใคร จึงขอกราบขอเมตตาจากหลวงตา
1. บางวันผมเดินกลับบ้าน มารู้ตัวอีกครั้งจิตมันแอบพุทโธๆๆ อยู่เองโดยอัตโนมัติ ดูเหมือนจะดี แต่ผมสงสัยว่าเป็นเรื่องของการเผลอ หรือขาดสติไหมครับ กลัวว่าเดี๋ยวคนมาทักจะไม่รู้ตัวว่ากำลังเดินอยู่ข้างนอกผมควรปฏิบัติตัวอย่างไรครับ ควรประคองพุทโธต่อไปขณะเดินหรือเลิกบริกรรมไปเสีย
2. ทุกวันนี้ผมนั่งสมาธิแบบวนไปวนมา ไม่ทราบว่าจะถูกหรือไม่ครับ คือ ผมเริ่มพุทโธๆๆ จนนิ่งได้ระยะหนึ่ง หมดความรู้สึกทางกายทั้งหมดแล้ว จะเหมือนกับที่เรียกกว่าจิตรวมหรือไม่ก็ไม่ทราบ ก็ออกมาพิจารณา ผม เล็บ ขน หนัง ฟัน ถึงความสกปรกและไม่เที่ยงของสิ่งเหล่านี้ สักพัก ก็วนไป วนมา ย้อนไป ย้อนมา พอรู้สึกเหนื่อย คือพิจารณาไปแล้วไม่เกิดความเฉียบขาด คือทื่อๆและไม่สิ้นสุด ผมก็เลิกพิจารณา กลับมาพุทโธๆๆๆ ต่อ จนนิ่งอีกดีแล้วก็มาพิจารณาอีกครั้ง วนไปวนมาแบบนี้หล่ะครับ แต่ละช่วงไม่นานเท่าไหร่ประมาณ สิบกว่านาทีได้ครับ หลวงตาครับผมควรอยู่ในสมถะนานกว่านี้ไหมครับ ผมออกมาพิจารณาเร็วเกินไปไหมครับเกรงว่าจะเป็นผลเสียมากกว่าได้
ห่างไปจากเมืองที่ผมอยู่ประมาณสองชั่วโมง ก็มีวัดสาขาของหลวงปู่ชา แห่งวัดหนองป่าพง ที่เมืองเวลลิงตัน
May2246
|
