ลูกขออนุญาตใช้นามว่าเป็นเพื่อนไอ้ขาว สวนแสงธรรม เพราะบ้านตาดมีเพื่อนไอ้หยอง ไอ้ปุ๊กกี้แล้ว ลูกขอกราบรบกวนเรียนถามหลวงตา ขณะนี้ลูกพิจารณาอสุภะจนมองไปที่ใครก็เห็นเป็นกระดูก ตับ ไต ภาพศพที่ถูกชำแหละ แล้วจิตก็กลับมาพิจารณาที่ตัวเองก็เป็นเช่นนั้น แล้วมันก็หดเข้ามาแน่น ๆ ที่อกตรงจิตนี้ มาขณะนี้มันเหมือนอสุภะตั้งขึ้นเองจากจิตโดยอัตโนมัติ ไม่ต้องบังคับให้เกิดอสุภะ แต่มีบางครั้งที่สุภะขึ้นมาทับเวลาเราพิจารณาอสุภะ พอจะเกิดอสุภะ ภาพสุภะเห็นคนนั้นสวย คนนั้นดูดียังมีแว็บเข้ามานิดเดียว แต่อสุภะก็ทับสุภะในขณะเดียวกันไม่ต้องรอบังคับ แล้วทั้งอสุภะและสุภะก็ดูหด ๆ เข้ามาแน่น ๆ ที่จิต แต่ไม่เป็นบ่อยค่ะ ระยะหลังนี้เป็นแบบนี้บ้าง ปัจจุบันนี้ลูกเกิดอสุภะโดยอัตโนมัติ มันเกิดเองไม่ต้องบังคับมัน แล้วความสลดในกายก็เกิดพร้อมกันในจิต ตอนนี้ลูกก็ยังคงซ้ำอสุภะให้แน่นในจิต จะดูอาการของจิต ของอสุภะและสุภะ ขอเมตตาหลวงตาแนะสอนจากระยะนี้ไป ขอกราบนมัสการหลวงตามาเหนือเกล้า
(จากเพื่อนไอ้ขาว สวนแสงธรรม)

เรียนคุณใช้นามเพื่อนไอ้ขาวสวนแสงธรรม
หลวงตาได้เมตตาแสดงธรรมตอบปัญหาภาวนาของคุณให้
เมื่อเช้าวันที่ ๑๔ ตุลาคม ๒๕๔๖ ณ วัดป่าบ้านตาด ดังนี้

หลวงตา     :      เท่าที่เล่ามานี้ถูกต้องทุกอย่างแล้วนะ เอ้า มันจะชำนาญขนาดไหนมันก็จะรู้อยู่ที่หัวใจ เอาให้มันคล่องตัว พิจารณาอสุภะให้มันคล่องตัวแล้ว ตั้งมากำหนดไว้ตรงกลาง ที่ตรงหน้าของเรา แล้วดูมันเป็นเครื่องลับปัญญา คือพิจารณาอสุภะอสุภังมันมีความละเอียดลออแล้ว เอาหมุนเข้ามา น้อมเข้ามาสู่ตรงหน้าของเรา กำหนดดูตรงนั้นอีกทีหนึ่ง มันจะเคลื่อนไหวไปไหนไม่เคลื่อนไหวไปไหน ให้ดูตรงนั้นอีกทีหนึ่ง เข้าใจแล้วเหรอ ถ้าหากมันไม่เคลื่อนไหวไปไหน มันอยู่ตรงนั้นเป็นเวลานานแล้ว เราก็พิจารณาทำลายได้ ซึ่งมันถูกทำลายไปอย่างรวดเร็วเข้าใจไหม แล้วให้พิจารณาอย่างนั้นเรื่อย ๆ ถูกต้องแล้วที่พิจารณามาทั้งหมดนี้ มีแต่เพียงว่า จุดสุดท้ายเข้ามาจุดหนึ่ง ก็คือให้กำหนดอสุภะนั้นเข้ามาไว้ที่ตรงหน้าของเรา ให้เพ่งดูอสุภะนั้น ไม่ต้องไปปรุงไปแต่งอย่างอื่นอย่างใด มีแต่เพ่งดูมันเฉย ๆ

ถ้าหากว่าเพ่งดูอยู่นั้นนานเท่าไร มันก็ยังนิ่งอยู่นั้นแล้วก็ทีนี้ทำลายได้ เอาพิจารณาต่อไปอีก เช่นเดียวกับที่เราเคยพิจารณาอสุภะมาแต่ก่อนนั่นแหละ เข้าใจเหรอ พอสมควรแล้วเห็นว่าชำนาญมากเข้าแล้ว เอากำหนดเข้ามาตั้งไว้ที่เก่าอีกแล้วดูอีก มันจะเคลื่อนไหวไปไหนมาไหนให้รู้ เอาตรงนี้แหละ เอาแค่นี้เสียก่อน 

(ทีมงานขออนุโมทนาและเป็นกำลังใจให้ความก้าวหน้าในขั้นต่อไปของธรรมสำเร็จยิ่ง ๆ ขึ้นไปค่ะ)