ภาวนาอย่างไร จึงจะเกิดปัญญาแตกฉานในทางธรรม
กระผมนั่งภาวนาโดยใช้คำภาวนา พุธโธ ๆ ๆ แนบติดกับจิตตามคำสอนของหลวงตา แต่จิตก็ยังไม่สงบ ไม่ทราบว่าเป็นเพราะอะไร แต่พอเปลี่ยนคำภาวนา ว่า อรหังพุธโธ อิติปิโสภควา นมามิหัง จิตของกระผมก็นิ่งสงบได้นาน และเมื่อจิตสงบแล้ว จึงได้นำข้อธรรมะ อนิจจัง ทุกข์ขัง อนัตตา ชีวิตเราก็เท่านี้ เปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา ล้วนแต่มีความทุกข์ ในที่สุดชีวิตที่ว่าเป็นของเราก็ไม่ใช่ของเรา ตายไปแล้วก็เอาอะไรไปไม่ได้ เมื่อถึงตรงนี้จิตก็นิ่งสงบ แล้วรู้สึกว่าสบายใจ ใจเบาหวิว อย่างนี้เป็นปีติสุขใช่หรือไม่ แล้วกระผมจะปฏิบัตินั่งภาวนาต่อไปอย่างไร จึงจะเกิดปัญญาแตกฉานในทางธรรมได้ทะลุปรุโปร่งมากกว่านี้ เพราะรู้สึกว่าปัญญาทางธรรมยังเกิดไม่มาก ขอหลวงตาได้โปรดเมตตาตอบผู้โง่เขลาทางปัญญาด้วยครับ
|
