|
/SCRIPT LANGUAGE="javascript1.1" page="dhamma_online";
/SCRIPT LANGUAGE="javascript1.1" src="http://truehits1.gits.net.th/data/e0008481.js">
|
|
|
คำถาม
|
|
โดย : เพื่อนไอ้หยอง ไอ้ปุ๊กกี้ ถามเมื่อวันที่
2 ต.ค. 2546 |
ภาวนาแล้วจิตใจเมตตาสงสารสัตว์
ขอกราบเรียนถามหลวงตาว่า เมื่อก่อนเคยได้ยินแต่หลวงตาเอ่ยถึงหมาในวัด ชื่อไอ้หยอง ไอ้ปุ๊กกี้ ไอ้หมี หนูและอีกหลายคนไม่รู้จักหมาๆเหล่านี้ค่ะ ตอนนี้มีถ่ายทอดสดเทศน์ของหลวงตาทางอินเตอร์เน็ตจึงมีโอกาสได้เห็น และได้ฟังธรรมจากหลวงตาทุกๆเช้า ยิ่งเห็นและควรเอาอย่างความเมตตาของหลวงตา ทำให้หนูพิจารณาตามว่า ยิ่งเราฝึกภาวนามากขึ้น ความเมตตาเหล่านี้จะมีมาเอง และเป็นมาตามนิสัยดั้งเดิมใช่หรือไม่ค่ะ ขอกราบเรียนถามหลวงตาถึงความเมตตาที่มีมาทั้งประจำจิตใจนิสัยคนเรา และก็เพิ่มขึ้นได้จากการภาวนาใช่หรือไม่ค่ะ เพราะตัวเองมีความรู้สึกพอนั่งสมาธินานเข้าๆเห็นอะไรก็รู้สึกเย็นๆ เห็นสัตว์อะไรก็เมตตาสงสารขึ้นกว่าเมื่อก่อน เป็นผลของการภาวนาใช่มั๊ยค่ะ ถ้าอย่างนี้ก็ทำให้รู้สึกมีกำลังใจในการภาวนามากขึ้น ใจเราก็ดีขึ้น สัตว์พวกนั้นก็ได้รับเมตตาจากเราไปด้วย ขอกราบนมัสการมาด้วยความเคารพ
|
คำตอบ |
|
เมื่อวันที่ 7 ต.ค. 2546 |
ตอบเพื่อนไอ้หยอง ไอ้ปุ๊กกี้ ที่พูดมานั้นถูกแล้ว มีนิสัยพื้นเพของธรรมอยู่ภายในใจนั่นแหละ ธรรมจึงจะออกมาแสดงเป็นความเมตตากว้างขวาง เห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกันได้ ถ้าไม่มีพื้นเพอยู่นั้นมันไม่มีแหละ เรายอมรับว่ามีนิสัยมา ให้เจริญมากๆ ขึ้นนะ แต่ไอ้ปุ๊กกี้กับไอ้หยองเรานี้มันไม่ค่อยนอนเก่งเหมือนคนนะ ถึงมันนอนอยู่มีใครผ่านมามันเห่าว้อก เรานอนนี่มันนอนแบบครอกๆ ได้ยินแต่เสียงกรนดังครอกๆ แทนไอ้ปุ๊กกี้ไอ้หยองเห่านะ อย่าให้มันเป็นแบบนั้น เอ้า ว่าต่อไป
คัดจากกัณฑ์เทศน์"ได้คนดีมาช่วย" วันที่ 7 สิงหาคม 2546
|
|
|