ความสุขจากธรรม
แต่ก่อนยั้งไม่ได้นั่งภาวนาก็จะไม่ทันอารมณ์ตนเองเลยก็ยังมีโกธรมีหลงและจิตจะสบสนอยู่ตลอดเวลาและเกิดอาการถือเขาถือเราเป็นแบบคนที่มี่กิเลสแต่ต่อมาได้มาปฎิบัติธรรมตอนเเรกก็มีการให้ทานและสวดมนต์ภาวนาและจิตจะมีแต่การอยากทานอยากให้อยู่ตลอดมาเท่าทีจะทําได้และดิฉันก็ได้นั่งภาวนาหลังจากการสวดมนต์จบใช้บทภาวนาพุทธโธจิตจะสงบลงอย่างรวดเร็วและจะมีแสงสว่างเกิดแล้วก็ดับไปอยู่เป็นเวลานานแต่จิตก็รับรู้อยู่อย่างนั้นโดยไม่ได้สนใจกับการเกิดดับต่อจากนั้นก็จะเกิดความเย็นช่านเผื่อไปตามแขนและขาและลําตัวทําให้เกิดความสบายกายและใจโดยไม่อยากจะออกจากภาวนาและบางครั้งถึงกับพูดขื้นมาภายในใจว่าที่ท่านปฎิธรรมแล้วเกิดความสุขเป็นเช่นนี้หรือ?และตอนนั้นดิฉันคิคว่าถ้าไม่มีภาระหน้าทีที่จะทําก็คงจะนั่งต่อไปได้อีกเป็นหลายชัวโมงแต่ดิฉันก็ต้องออกภาวนาเพราะมีหน้าที่ทีจะต้องทําเป็นเช่นนี่อยู่หลายครั้งและหลังจากนั้นก็จะเริ่มมีสติเหมือนมีคนค่อยเตือนถ้าจะทําอะไรก็มีการคิคก่อนทําและมีสิ่งที่อยู่ภายในใจบอกว่าอย่ายุ่งอย่าเกี่ยวข้องให้ปล่อยว่างให้ทําแต่สิ่งดีและก็เข้าใจในธรรมที่หลวงตาเทศสอนคนนั้นเป็นของแท้ถ้าคนไม่ปฏิธรรมก็อาจไม่เข้าใจแต่ดิฉันได้รับเอาคําสอนขององค์หลวงตามาปฏิบัติแล้วได้รับความสุขจากธรรมของพระพุทธเจ้านั้นเป็นของแท้ไม่เป็นอืนใดดิฉันขอกราบแถบเท้าองค์หลวงตาที่ได้ช่วยเหลือชาวโลกและดิฉันให้ได้เห็นธรรมอันประเสิรฐสุดหาสิ่งใดเปรืยบไม่ได้แล้ว.
สุดท้ายขอกราบนมัสการองค์หลวงตาอย่างสุดชึ้งหาที่เปรืยบไม่ได้.
.
|
