ออกจากการภาวนาด้วยความตกใจทำให้ภาวนาแบบเดิมไม่ได้
กราบนมัสการหลวงตาด้วยความเคารพอย่างสูงยิ่ง
มีอยู่ครั้งหนึ่งหลายปีมาแล้ว กระผมได้นั้งภาวนาโดยกำหนดลมหายใจพุทธโธ ตอนนั้งไปสักพักรู้สึกว่า ฐานด้านล่างของตัวขยายกว้างขึ้น ต่อจากนั้นเริ่มรู้สึกถึงลมหายใจเข้าออก ได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นดังชัดเจน จากนั้นกระผมก็เห็นแสงสว่างสีขาวค่อยๆใหญ่ขึ้นเหมือนจะดึงผมเข้าไป อาการนี้ไม่เคยปรากฎกับผมมาก่อนครั้งนี้เป็นครั้งแรก ทำให้ผมรู้สึกประหลาดใจมาก ตกใจตื่นเต้นกลัวจนคุมสติไม่อยู่ ถึงกระทั้งอยากออกมาจากอาการนั้นในทั้นที หลังจากวันนั้นเป็นเวลาหลายวันเมื่อผมคิดถึงอาการนี้ทีไรรู้สึกขนลุกพอง น้ำตาจะไหล เป็นอยู่หลายวัน ถึงแม้ว่าเหตุการณ์นี้ผ่านมาหลายปีแล้วผมก็ยังจำความรู้สึกอย่างนั้นได้ จากครั้งนั้นทำให้ผมเชื่อจับใจว่าการภาวนานี่เป็นเรื่องน่าอัศจรรย์ใจอย่างยิ่ง แต่หลังจากวันนั้นเวลาภาวนากระผมก็ไม่เคยเจออาการประหลาดอย่างนี้อีกเลยกระผมรบกวนกราบเรียนหลวงตาว่า
1.การที่กระผมออกมาจากการภาวนาด้วยความตกใจอย่างนี้แล้วทำให้ภาวนาแบบเดิมไม่ได้ ใช่ไหมครับ
2.การที่ภาวนาแล้วอาการแบบนี้ไม่เกิดขึ้นอีก เป็นเพราะรีบออกมาด้วยความตกใจ ทำให้จิตเสื่อมใช่ไหมครับ
3. ทำอย่างไรจะทำให้ภาวนาแบบที่เคยเป็นมา
4. ถ้าเกิดอาการประหลาดต่างๆขึ้นอีกกระผมควรจะทำอย่างไร
5.แล้วกระผมจะต้องทำอย่างไรต่อไปในการภาวนา
กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง
|
