การบริกรรมพุทโธพร้อมกับการเพ่งจิตไปที่กระดูกภายในกาย
กระผมภาวนามาเป็นเวลานานแล้วและตอนแรกที่กระผมภาวนาจะบริกรรมด้วยพุทโธ ๆ ๆ ไปเรื่อย ๆ แต่พอนานๆไปจิตมันเริ่มที่จะออกไปภายนอกแล้วกระผมจึงกำหนดจิตเพ่งดูกระดูกตั้งแต่ปลายเท้าจนถึงกระโหลกศรีษะภายในกาย ไล่ขึ้น ไล่ลงไปเรื่อย ๆ จิตมันจึงไม่ค่อยส่งออกไปข้างนอกและจะนั่งภาวนาได้นาน การที่กระผมเพ่งที่กระดูกนี้กระผมจะบริกรรมคำว่าพุทโธไปพร้อมกัน และบางครั้งก็จะกำหนดที่ลมหายใจแทนการเพ่งที่กระดูกและบริกรรมพุทโธพร้อมกัน อยากกราบเรียนหลวงตาว่า
1.วิธีการภาวนาของกระผมถูกต้องหรือไม่ครับ ?
2.การกำหนดจิตดูที่กระดูกพร้อมกับคำบริกรรมพุทโธนี้มัน จะหลายอย่างเกินไปหรือเปล่าครับหรือจะให้กำหนดเอาอย่างใดอย่างหนึ่ง?
กระผมอยากจะขอคำชี้แนะจากองค์หลวงตาเพื่อที่จะเป็นแนวทางในการภาวนาให้มีความเจริญก้าวหน้าในการภาวนาต่อไป (ขณะที่ภาวนากระผมจะเปิดธรรมะของครูบาอาจารย์สายหลวงปู่มั่นไปด้วย เช่น หลวงปู่สิม,หลวงตามหาบัว ,หลวงปู่สุวัจ,หลวงปู่แบน เป็นต้นทำให้จิตของกระผมมีกำลังในการภาวนาดีและนานๆ วันละ 30 นาทีถึงชั่วโมงก็มี)
|
