Luangta.Com - หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน

เรียนคุณผู้ถาม
หลวงตาเมตตาตอบปัญหาให้คุณ
เมื่อวันที่ ๙ พฤษภาคม ๒๕๔๘ ณ วัดป่าบ้านตาด  ดังนี้

หลวงตา     :     อันนี้กองทัพเทวทัตให้รู้เอา มหาโจรมันแทรกโน้นแทรกนี้ตลอดแหละ ไม่แทรกนี้ก็แทรกอย่างอื่นมาตลอดไม่เคยละ แทรกมาอย่างนี้ละ นี่มหาโจรมันไม่กล้าออกหน้าออกตา มันก็แทรกอย่างนั้นแทรกอย่างนี้ไปเรื่อยๆ นี้เราเคยเตือนแล้ว ก็มีเท่านั้นเอง เอ้า แทรกก็แทรกไป ตรงไหนที่เข้าใจ-เข้าใจ ตรงไหนที่เป็นมหาโจรก็ให้รู้ว่าเป็นมหาโจรเสีย มันแทรกนี้คือมหาโจร ก็ให้ว่าอย่างนั้นซิ

ผู้พิจารณาก็พิจารณาอยู่นั้นแหละ คนที่ทำ โจรมันก็คน คนที่ไม่ใช่โจรก็คน มันตามดูกันอยู่นั้นแหละ เขาดูอยู่เรื่องเหล่านี้น่ะไม่ใช่เขาไม่ดู เราทราบมาตลอด ก็รู้ว่านั้นเป็นโจร นี้เป็นเจ้าของสมบัติ มันพอฉวยได้อะไรมันก็ฉวยไปๆ ครั้นฉวยไปฉวยมาเดี๋ยวจับตัวได้ก็เอาเข้าใส่คุกได้ ก็อย่างนั้นเอง จับตัวได้จังๆ แล้วมันจะไปไหน นั่น เหตุผลกฎเกณฑ์มีอยู่ กฎหมายบ้านเมืองมีอยู่ มันก็ไปตามกฎนั่นแหละถ้าจับตัวได้แล้ว จับไม่ได้มันก็ขโมยเรื่อยๆ ไป ระวังมันขโมยตัดเอาพวงหำไปนะ เซ่อซ่านักมันตัดเอาพวงหำไป ตรงนั้นตายนะให้ระวังให้ดีพวงหำ เอาอย่างนั้น แทรกเข้าไปอย่างนั้นซี เซ่อซ่าๆ พวงหำเจ้าของถูกเขาตัดออกไปเรียบนะ

ก็บอกแล้วเรื่องร้ายมันตามเรื่องดีมา มันตามทำลายๆ พวกนี้ไม่มีงานทำ ไม่ได้ทำความชั่วอยู่ไม่ได้ คนชั่วไม่ทำความชั่วอยู่ไม่ได้ ต้องแง่ใดแง่หนึ่งๆ อยู่อย่างนั้นแหละนักเลงโต แต่คนดีก็ไปทำชั่วอย่างนั้นไม่ได้ ทำแต่ของดีเรื่อยไป ทางเดินคนละทาง มีเท่านั้นเอง ใครจะเดินทางไหนให้เลือกเอา เรื่องเหล่านี้มีมาตั้งแต่ไหนแต่ไรนะ ไม่ใช่พึ่งมีมาปัจจุบันนี้ ความชั่วความดี คนชั่วคนดี มีมาด้วยกัน เป็นข้าศึกกันมาเรื่อยๆ อย่างนี้ให้เข้าใจ

ตั้งแต่เราจะภาวนามารในหัวใจยังเกิดจะว่าไง ไปว่าอะไรคนอื่น มารในหัวใจเราเกิดมากยิ่งกว่ามารภายนอก พอจะหันเข้าสู่ทางด้านภาวนา อุปสรรคมาแล้วๆ กีดขวางทางนั้นกีดขวางทางนี้ให้ล้มเหลวไปแล้ว นั่น มันมีอยู่กับหัวใจทุกคนดูเอาเหล่านี้ ไปดูตั้งแต่ภายนอกไม่ได้คติ ให้ดูตัวเอง ถ้ารู้กลมายาของตัวเองภายนอกรู้หมด นั่น กลมายาของตัวเองไม่รู้มันก็ไม่รู้ภายนอก ถ้ารู้กลของตัวเองเรียบวุธ ปัดตลอดไม่มีอะไรเหลือ กลไหนมารู้หมด มันรู้ที่ตรงนี้นะ หลงก็หลงอยู่ที่ตรงนี้ ติดเราแล้วก็ติดเขา ไม่ติดเราแล้วไม่ติดเขาไม่ติดใคร นั่น มันติดเราเสียก่อนนั่นแหละ

เราอยากให้นักภาวนาเราเน้นหนักทางด้านภาวนาให้มาก ท่านทั้งหลายจะเห็นความแปลกประหลาดในใจนี้อย่างไม่คาดไม่ฝัน รู้เห็นกันอย่างไม่เคยคิดเคยคาดเลย มันรู้ของมันๆ เห็นของมันไปเรื่อยๆ นี่เวลาธรรมะเปิดออกๆ  กิเลสจางไปๆ มันตามต้อนกัน เป็นอย่างนั้นละ เวลากิเลสหนาอะไรก็มืดมิดปิดตาไปหมด ก้าวไม่ออกนะ เวลากิเลสหนาเป็นอย่างนั้น เวลาเราบุกเบิกไม่หยุดไม่ถอยแล้วก็มีวันหนึ่งจนได้ จะเปิดกันออกได้ให้เห็นเงื่อนของกันและกัน แล้วก็แก้ไขกันไปเรื่อยๆ ต่อไปก็มีทางแก้ไขเรื่อยไป ให้พากันพิจารณาอย่างนั้น
                                                  ___________

(คุณสามารถอ่านและรับฟังพระธรรมเทศนากัณฑ์นี้เต็มกัณฑ์ได้ที่
http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=3379&CatID=2)