จิตละจากร่างกาย
กราบนมัสการองค์หลวงตาที่เคารพอย่างสูง หลานมีข้อข้องใจอยากถามว่า หลานปฏิบัติโดยกำหนดลมหายใจเข้าออก พร้อมบริกรรม พุทโธ และเดินจงกรมบ้างสลับกันไป หลังจากเดินจงกรมเสร็จแล้วก้เข้านั่งสมาธิต่อเลย จิตใจก็มีความสงบดี หลังจากออกจากสมาธิแล้ว หลานเอนตัวลงนอนเพื่อพักผ่อนพอหลับตากำหนด พุทโธได้ไม่นาน มีความรู้สึกว่าจิตใจของหลานอ่อนเพลียมากและความรู้สึกค่อยๆหายไป กำหนดสติแทบไม่ได้เหมือนหลานหมุนเข้าไปในอีกมิติหนึ่งคล้ายมุดเข้าไปในโพลงที่แคบมากๆสติสัมปชัญญะเกือบจะหมดไปแล้ว แล้วตัวจิตก็ฉุกคิดขึ้นว่า นี่แหละอาการของคนจะตาย หลังจากความคิดนี้เกิดขึ้น หลานก็พูดกับตัวเองว่า ถ้าจะตายจริงๆก็ อยากลองดูว่าจะเป็นยังไง แล้วอีกจิตหนึ่งก็คิดสวนมาทันควันว่าอย่าพึ่งดีกว่าเราทำบุญมากพอแล้วหรือที่จะตาย ถ้าตายไปจิงๆจะไปอยู่ยังไง พอคิดได้ดังนี้ หลานเองก็พยายามฝืนไห้สติกลับมาดังเดิม โดยบริกรรม พุทโธไห้ถี่ขึ้น จนสามารถ ดึงควาวมรู้สึกและสติกลับมาดังเดิม แต่ขณะที่สู้กันอยู่นั้น เหมือนร่างกายถูงดูดดึงอยู่ตลอดเวลาให้เข้าไปในช่องแคบๆอันนั้น สู้กันอยู่พักใหญ่ทีเดียวกว่าจะรั้งสติกับกายที่จะหลุดเข้าไปในช่องแคบๆนั้นออกมาได้หลานอยากกราบเรียนถามว่าเป็นอาการที่จิตกับกายจะแยกออกจากกันหรือป่าวครับ หรือขาดสติไปในขณะนั้น ขอหลวงตาได้ช่วยตอบด้วยครับ ท้ายนี้ขอไห้องค์หลวงปู่ดำรงธาตุขันธ์ไห้อยู่ไปนานๆจนกว่าจะถึงวาระของมันนะครับ
|
