ปฏิบัติภาวนาทำให้อโหสิกรรมจากจิตใจจริงได้
ลูกหลานเข้าไปอ่านข้อความในเว็บไซด์แห่งหนึ่ง(วัดป่า) มีข้อความโจมตีลูกศิษย์หลวงตาและพระบางองค์ เมื่อเข้าไปอ่านทำให้จิตใจรุ่มร้อน บางคนเขียนด่ากันไปมา ใช้คำพูดหยาบคาย ยิ่งทำให้คนเขียนและคนที่เข้ามาอ่านมีแต่กิเลสรุ่มร้อนใส่กัน บางคนอ่านแล้วเขียนเข้าไปแนะกันดี ๆ ให้เลิกโจมตีกัน จะเป็นการเปิดทางให้มือที่สามกลับมาทำลายลูกศิษย์หลวงตาและองค์หลวงตาได้
ลูกหลานจึงพิจารณาว่าการปฏิบัติภาวนา ไม่ว่าการเจริญสติ และใช้ปัญญาพิจารณาตามที่หลวงตาเมตตาสอนเสมอมา จะก่อให้เกิดอโหสิกรรมที่ออกมาจากจิตใจจริงได้ อย่างน้อยเมตตาธรรมก็แทรกเข้ามาในใจ และเมื่อใจสงบด้วยธรรมจึงไม่สนใจกับข้อความโจมตีด้วยเหตุของกิเลส หรือแม้ใครจะตำหนิตัวเราเอง ตำหนิหลวงตา ใจที่ฝึกภาวนาในระดับหนึ่งจะค่อยระงับจิตที่โกรธแค้น ระงับความคิดที่จะหาวิธีแก้คืน หรือแม้แต่พูดให้เข้าใจ เพราะผลจากการฝึกภาวนาจึงปัดเรื่องกังวลจิตออก
พวกลูกหลานจึงไม่เข้าไปอ่านข้อความโจมตีกันในเว็บไซด์นี้อีก และไม่คิดจะพูดให้พวกโจมตีหลวงตาเข้าใจ เพราะคิดว่าพวกนี้ไม่มีวันเข้าใจ ขนาดหลวงตาเมตตาเทศน์ด้วยความบริสุทธิ์ในธรรมของหลวงตาพวกนี้ยังหาเรื่องโจมตีได้ พวกลูกหลานมีแต่กิเลสพูดไปพวกนี้ก็ไม่มีทางฟัง มีแต่เอากิเลสใส่กัน พวกลูกหลานไม่ใช่อกตัญญูที่ไม่คิดตอบโต้ชี้แจงพวกโจมตีหลวงตา แต่พวกลูกหลานพยายามดำเนินจิตตามที่หลวงตาสอนให้ละวาง อย่างนี้พวกลูกหลานพิจารณาถูกหรือไม่เจ้าค่ะ (จาก กลุ่มลูกหลานรักหลวงตาตลอดกาล)
|
