ปฏิบัติทางไหนดีที่สุด
กราบนมัสการหลวงพ่อ
ผมมีเรื่องรบกวนถามในแนวทางการปฏิบัติสมาธิดังนี้
เมื่อตอนเด็กๆสมัยประถมผมฝึกการภาวนาด้วยการท่อง พุทธ-โธ ตามลมหายใจเข้าออก แต่พอโตขึ้นมาก็ลองเปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่นบ้า
งแต่ก็ไม่ได้ผลอะไรเลย ไม่เคยเกิดนิมิตร สิ่งใดเลย ปัจจุบันผมสับสนกับวิธีการปฏิบัติมาก ไม่ทราบว่าอย่างไหนถูกต้องกันแน่
วิธีที่1 ผมนั่งท่อง พุทธ-โธ พร้อมกับมองร่างกายภายนอกตั้งแต่ช่วงคอลงไปถึงขา (หลับตาอยู่) นั่งไปเรื่อยๆไม่เห็นรู้สึกอะไรเลยรู้แต่ร่างกายเท่านั้น ถ้าเป็นวิธีนี้ผมจะรู้สึกว่าจับแต่ร่างกาย แล้วก็ไม่เคยพิจารณาให้เป็นซากศพอะไรเลย เพราะผมไม่ชอบความไม่สวยงามของร่างกายที่เป็นซากศพ ในบางวันก็จะจับอวัยวะบางส่วนไปเลยเช่นมือที่ซ้อนอยู่บนตัก หรือปลายจมูก(แต่ไม่เคยมองเห็นร่างกายเหมือนตาเนื้อเป็นแต่เพียงความรู้สึกเท่านั้น)
วิธีที่2 ผมจับความรู้สึกตามลมหายใจพร้อมท่อง พุทธ-โธ เหมือนว่าผมบังคบลมให้มันละเอียดยังไงไม่ทราบบอกไม่ถูก คือมันละเอียดลงจริง แต่เหมือนผมบังคับมัน แล้วพอนานๆมันจะ หดสั้นมากเหมือนเข้าไปแค่ช่วงยอดอกหรือไหปลาร้า ลมหายใจก็สั้น ผมก็เลยทำอะไรไม่ถูก
ส่วนวิธีที่สามผมจะใช้คล้ายจินตนาการว่าตัวเองอีกคนหนึ่งนั่งซ้อนอยู่ในกายนี้แล้วมองร่างกายทะลุออกมา เหมือนร่างกายเป็นถ้ำหรือถุงที่ครอบอยู่
ผมกราบนมัสการเรียนถามว่าผมควรฝึกทางใดดีที่สุดหรือว่าทั้งสามวิธีนั้นผิดหมด ถ้าผิดมีวิธีใดที่เหมาะสมครับ และผมอยากทราบว่า การที่ว่ามองภายในคือ ที่ส่วนไหนครับ ผมไม่เข้าใจคำว่า ฐานของพุทธ-โธ นั้นจะว่าอยู่ข้างในก็ไม่ใช่ จะว่าอยู่ข้างนอกก็ไม่ใช่
ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้วผมควรจะมองที่ไหนดี ที่ร่างกายภายนอก หรือภายใน
กราบนมัสการ
|
