เมื่อวานทองคำได้ ๑๙ บาท ดอลลาร์ได้ ๓๑๕ ดอลล์ เราช่วยโลกช่วยจริง ๆ เราไม่มีเล่ห์เหลี่ยมลี้ลับอะไรที่จะพอซุบ ๆ ซิบ ๆ กัน เราบอกว่าเราไม่มี หาเท่าไรก็ไม่มีจึงบอกว่าไม่มี ถ้ายังมีอยู่หาก็เจอ เราไม่มีอย่างนั้น ไม่มีเลย ทำต่อโลกเราทำด้วยความบริสุทธิ์จริง ๆ ทุกอย่าง เพราะฉะนั้นถึงกล้าพูดได้ทุกอย่าง ผิดบอกว่าผิด ตรงเป๋ง ๆ ไปเลย ยิ่งเราเข้าไปเกี่ยวข้องแล้วใส่ผางเข้าไปเลย ถ้าไม่เกี่ยวข้องเราก็มองดูไกล ๆ พูดธรรมดาเฉย ๆ ไม่เจาะจง ถ้ามาเกี่ยวข้องกับเราแล้วหลบทันก็ทัน ไม่ทันหงายหมาเลย เอาจริง ๆ นั่นละธรรมเป็นอย่างนั้น ไม่อย่างนั้นเป็นแบบฉบับของโลกไม่ได้ จะไปลูบหน้าปะจมูกนั้นไม่ใช่ธรรม เป็นเรื่องของกิเลส ยังจะลูบหน้าปะจมูกกันไปเรื่อย ๆ เรื่องธรรมแล้วตรงเป๋ง ๆ ดังพี่น้องทั้งหลายฟังเสียงเราพูด ไม่ว่าที่ย่อยที่ใหญ่ เราพูดตามอรรถตามธรรมจึงไม่มีคำว่าสะทกสะท้าน เพราะเพื่อจะให้โลกผู้ดีได้ถือเป็นแบบเป็นฉบับ ผู้ชั่วจะได้ระวังตัวต่อไป อย่างนั้นนะ เราช่วยโลกเราไม่ได้ช่วยธรรมดา
(รพ.นาหว้า จ.นครพนม มาขอต่อเติมตึกสงฆ์อาพาธ) อันนี้ก็ให้พิจารณาเสียก่อน เพราะมันหลายแห่งต่อหลายแห่ง เงินน่ะสำคัญ ไอ้หลังลายน่ะมันสำคัญ อะไรก็ตามถ้าไม่มีไอ้หลังลายขึ้นไม่ได้นะ โถ หมุนเงินนี้เหมือนตะกร้าตักน้ำ ซ่าทีเดียวหมดเลย ๆ ไม่มีอะไรติดตัวเรื่อย ๆ เพราะผู้มารอคอยอยู่ตลอด เพราะฉะนั้นจึงแบ่งให้ทางนั้นแบ่งให้ทางนี้ พิจารณาเรียบร้อยแล้วแบ่งให้ทางนั้นแบ่งให้ทางนี้ เพราะเรามันจนด้วยสมบัติ แต่น้ำใจของเราไม่จน ไม่จนตลอด น้ำใจไม่มีจน ก็มีเท่านั้นละรับไว้พิจารณาเสียก่อนยังไม่ให้
(ตัวแทนชมรมพุทธศิลป์และประเพณี มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ขอถวายต้นผ้าป่าช่วยชาติจำนวน ๓๒๐ ดอลลาร์แด่หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน) หลวงตารับแล้วด้วยความขอบคุณเป็นอย่างมาก และบอกได้เลยว่านี่ร้อยเปอร์เซ็นต์เข้าทั้งหมด สำหรับทองคำกับดอลลาร์ร้อยเปอร์เซ็นต์เข้าด้วยกันทั้งหมด สำหรับเงินสดนั้นมีแบ่งดังที่ว่า มีแบ่งด้วยความจำเป็นของเรา เราจะพิจารณาเองทั้งนั้น อันไหนจะควรแยกทางไหนเราคอยจดจ่อตลอดเวลาในบัญชี เมื่อได้พอสมควรที่จะแยกเราก็แยก ๆ อันไหนที่จะถูไถดังที่ว่ามานี้ก็ถูไถกันไปอย่างนี้ มันมีอยู่ทุกแห่งจะว่าไง ความจำเป็นมีอยู่รอบประเทศไทยเราทั่วไปหมด จุดศูนย์กลางก็คือทองคำ ดอลลาร์ เข้าคลังหลวง อันนี้เป็นอันดับหนึ่งเข้าตรงเป๋งเลย ไม่มีไปทางไหน ร้อยทั้งร้อยว่างั้น ส่วนนอกนั้นมีทางแยกแบ่งสันปันส่วนกันไปอย่างนี้
ถ้าพูดถึงเรื่องหนักหลวงตาหนักมากจริง ๆ หนักทั้งความคิดความอ่านก็หนัก พาพี่น้องทั้งหลายวิ่งเต้นขวนขวาย ก็เราเป็นผู้นำ ๆ ตลอดเวลาอย่างนี้ ความคิดนี้สำคัญมากนะ ก่อนจะออกเป็นอะไร ๆ นี้ต้องออกจากความคิดเสียก่อน แล้วค่อยออกไป ๆ ตามนั้นตามนี้ ความคิดต้องออกที่หนึ่ง เพราะฉะนั้นความคิดจึงต้องได้ใช้ทุกคน อย่าทำไม่คิดนะเสียหายมาก คนเราถ้าลงได้คิดอ่านไตร่ตรอง จะทำอะไรก็ตามมีความคิดใคร่ครวญด้วยแล้วจะมีแยกแยะได้ว่า ส่วนนั้นเบา ส่วนนี้หนัก ส่วนนั้นผิด ส่วนนี้ถูก จะแยกคัดเลือกออก ๆ ด้วยความคิดของเรา ถ้าไม่คิดเอะอะอะไรก็ตูมไป ๆ นี้เสีย ถึงจะเป็นส่วนดีก็ยังเสียในส่วนดีอยู่นั้นแหละ
นี่ก็ยังคิดว่าจะไปดูโรงพยาบาลอยู่ ที่เขาส่งของมาแล้ว ยังขาดเท่าไรเครื่องอุปกรณ์ ตึกให้แล้วอุปกรณ์ยังไม่ครบ คิดว่าอาจจะได้ไปวันนี้ วิ่งโน้นแล้ววิ่งนี้เราไม่ได้อยู่นะ วิ่งทางโน้นแล้ววิ่งทางนี้ ดูนั้นแล้วดูนี้อยู่อย่างนั้น ความเป็นห่วงเป็นใยโลกไม่ใช่อะไร สำหรับห่วงใยเรา เราพูดตรง ๆ บอกเราไม่มี ไม่มีเลย ฟังแต่ว่าไม่มีเลย ไปเมื่อไรได้ทั้งนั้นเรา จะว่าพร้อมแล้วก็ยังไม่สมบูรณ์ พอแล้วแน่ เราพอแล้วทุกอย่างเราไม่มีอะไร เราช่วยโลกเราช่วยด้วยความบริสุทธิ์ใจ ด้วยความเมตตาจริง ๆ เราไม่มีเรื่องโลกเข้ามาแฝงในใจเราเลย เราช่วยจริง ๆ
นี่ยังต้องให้พักโรงพยาบาลนายูงเอาไว้ก่อน ทีแรกว่าจะให้แล้ว ทีนี้ฟังเสียงงบประมาณเสียก่อน ถ้าหากยังบกพร่องเราจะพิจารณาทีหลัง เพราะกำหนดกันว่าให้แล้ว เอาแปลนไปดูแล้ว ทีนี้พอได้ทราบงบประมาณจึงให้พักไว้ก่อน ฟังเสียงงบประมาณเสียก่อน ถ้าทางนั้นไม่เพียงพอขาดเหลือยังไงเราค่อยพิจารณาทีหลัง อันนี้มีข้อแม้ ส่วนที่ตกลงไว้แล้วเรียกว่าร้อยเปอร์เซ็นต์ เช่น โนนสัง อันนี้เขาเริ่มสร้างแล้ว ส่วนท่าอุเทน รอแปลนอยู่เวลานี้ แปลนเขายังไม่เรียบร้อย นี่เราตกลงให้ร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วไม่มีข้อแม้ อย่างอื่นยังมีอยู่บ้าง
วันพรุ่งนี้เราไม่ยุ่งกับใครนะ ลูกศิษย์ลูกหาไม่ให้ยุ่งทั้งนั้น เราจะไปของเราเอง เรากวนลูกศิษย์ลูกหานี้กวนมาได้สามสี่ปีแล้ว กวนเพื่อบ้านเพื่อเมืองของเรา อันนี้ก็เกี่ยวข้องกับทางวัดทางวา วัดนี้เป็นวัดที่หลวงปู่มั่นเคยไปสร้างเป็นปฐมฤกษ์ทีแรก กลางดงทีเดียว รอบวัดมีแต่ดงทั้งหมด ท่านไปพักอยู่ตรงกลาง จากนี้ไปถึงอำเภอก็ประมาณกิโลหนึ่ง แต่ก่อนอำเภอเล็ก ๆ มันก็เป็นดงต่อกันมา ท่านมาสร้างวัดตรงนี้ ทีนี้เวลาท่านจากไปแล้วเขาก็เลยเอาร่องรอยที่ท่านสร้างไว้เป็นปฐมฤกษ์ปฐมมงคล เลยเป็นวัดขึ้นมา เราถึงได้ติดตาม ถ้าพ่อแม่ครูจารย์มั่นอยู่ที่ไหนมันเป็นนะ จิตนี่เป็น ความเทิดทูนความรักทุกอย่างอยู่นั้นหมดไม่มีอะไรเหลือเลย กับหลวงปู่มั่นเรียกว่าไม่เหลือเลย ท่านจะเรียกเอาชีวิตเราเมื่อไรได้ทั้งนั้นเลย ขนาดนั้นนะ ถ้าลงได้ลงแล้วลงขนาดนั้น ถ้าไม่ลงหากไม่ลง พระองค์นี้มันดื้ออยู่นะ ถ้าลงก็ลงหมดเลย ถ้าไม่ลง-ไม่ลง
ก็อย่างเถียงท่านที่เคยว่านั่นแหละ ตรงไหนที่ยังไม่ลงกัน ปรึกษาธรรมะกันนี่ ซัดกันเสียจนกระทั่งพระหมดทั้งวัดมาเต็มอยู่ใต้ถุนกุฏิ นั่นอย่างนั้นเวลาไม่ลงนะ คือหาเหตุหาผล ท่านอธิบายอย่างนั้น เราปฏิบัติมาอย่างนี้เรารู้อย่างนี้ มันมีข้อคัดค้านกันอยู่ที่ไม่ลงใจเรา ไม่ลงใจตรงไหนเอานั้นออกแหละ ท่านตีมาผาง หลบอันนี้ปั๊บยอมรับ ถ้ายังไม่ยอมรับเอาอีก จนกระทั่งยอมรับลงอันนี้ อันนี้ยังมีก็ขึ้นอีก ๆ อยู่อย่างนี้ ถ้าลงตรงไหนลงจริง ๆ เราไม่เหมือนใครนะ ถ้าไม่ลงเถียงวันยังค่ำกับหลวงปู่มั่น ถามดูว่าลูกศิษย์คนไหนที่จะเก่งกล้าสามารถไปถกเถียงกับหลวงปู่มั่น บอกว่าไม่เคยมี มีองค์เดียวนี้ มีจริง ๆ แหละเรา ซัดกันนี่ โอ๋ย ลงมาแล้วมาพิจารณาเจ้าของนะ ทั้ง ๆ ที่เราก็ไปด้วยความบริสุทธิ์ใจ แต่มันผาดโผน ซัดกันอย่างเต็มเหนี่ยว
เวลาลงมาแล้ว เอ๊ ก็เรามามอบกายถวายตัวต่อท่านตั้งแต่วันมาถึงจนกระทั่งป่านนี้ แล้ววันนี้มันไปได้ความรู้ความฉลาดเหนือครูมาจากไหน มันถึงซัดกับครูเอาเสียจนฟ้าดินถล่ม มันเป็นยังไงมาพิจารณาเจ้าของ ทั้ง ๆ ที่ไปเราไม่มีทิฐิจะไปโต้แย้งท่านเรื่องใดแบบโลกนะ หากตรงไหนไม่ลงก็ต้องเอากันตรงนั้น หาเหตุหาผลอยู่อย่างนั้น มันก็มีแง่โต้ตอบกันเหมือนกัน ก็ว่าเรามาเป็นลูกศิษย์ของท่านนี้ แล้วเรามาเป็นอาจารย์ของท่านเมื่อไร วันนี้ถึงได้ซัดกับท่านเอาเสียจนกระทั่งพระเณรแตกมาทั้งวัดเต็มอยู่นี้ มันเป็นอะไร ก็เราหาความจริงนี่นะ แน่ะมันก็ออกนั้นเสีย เราไม่ได้มาเถียงท่านแบบนักมวยเขาต่อยกันเพื่อเอาแพ้เอาชนะกันอย่างนั้น เราไม่มีอย่างนั้น ก็เรามาหาครูหาอาจารย์ สงสัยตรงไหนไม่ถามครูถามอาจารย์จะไปถามใคร แน่ะ เห็นไหมล่ะมันมีทางออกจนได้นะ ตกลงก็ยอมรับ คือมันซัดกันจนขนาดนั้นนะ ยังมาซัดเจ้าของอีก มันก็มีทางออกเหมือนกัน ก็เรามาหาครูหาอาจารย์ ตรงไหนขัดข้องไปถามใครได้ที่ไหน ต้องถามครูถามอาจารย์ซิ นั่นมันก็ไปตรงนั้น มันก็ลงนะ
มันเอาขนาดนั้น เพราะฉะนั้นเวลาถามย้อนหลังไป บรรดาลูกศิษย์ลูกหาของหลวงปู่มั่นนี้ องค์ไหนบ้างที่โต้ตอบกันถกเถียงกันอย่างที่ปรากฏอยู่กับเรานี้ ปรากฏอยู่เรื่อย ๆ นะไม่ใช่ธรรมดา บอกไม่มี ว่ามีองค์เดียว มันเอาจริงนี่นะ ท่านก็รู้เหมือนกัน คือท่านไม่มีอะไร แต่เรามันมีข้อปัญหา ท่านใส่เปรี้ยงนี้หงายเลย บางทีหลบไม่ทันก็หงายหมาเลย ก็ท่านรู้เราไม่รู้ แต่เรามีอะไรสงสัยมันลงใจไม่ได้มันก็ต้องเอาอันนี้ออก พอท่านตีนี้ขาดสะบั้นลงไปยอมรับปุ๊บ เงื่อนไหนยังมีออกอีก ๆ อยู่งั้น จนกระทั่งยอมราบหมอบลงเลย ไม่ต้องมาแก้ไขอีก ถ้าลงได้ลงแล้วเป็นอย่างนั้นนะเรา ที่จะมีเงื่อนไขยังไงไม่มี ถ้าลงยอม-ยอมเลย ถ้าไม่ลงแล้วไม่ลง เป็นอย่างนั้นนะ คือหาเหตุหาผลจริง ๆ
นี่ก็วัดท่านมาสร้างที่นี่เรื่องราวมันน่ะ เราถึงได้ติดตาม ถ้าที่ไหนมีเกี่ยวกับท่านแล้วมันหากเป็นในจิตนะ ไปเมื่อเร็ว ๆ นี้มันถึงอาทิตย์เหรอ ที่ไหนก็ได้ยินว่าทอดกฐิน ๆ วัดนี้เราก็เคยอนุเคราะห์มาแล้วแต่ก่อน เป็นยังไงวันนี้จึงไปดู ไปถาม เป็นยังไงล่ะวัดนี้กับวัดบนภูเขามันเกี่ยวโยงกันสองวัดนี้ ถ้าสงเคราะห์ต้องช่วยทั้งสองเลย วัดนี้กับวัดนั้นมีคนมาทอดกฐินแล้วยัง บอกไม่มี แล้วมีวี่แววที่ไหนจะมาบ้างไหม ไม่มี เราก็ตัดสินให้เดี๋ยวนั้นเลย นั่นละเรื่องราวมัน เอ้า ถ้าอย่างนั้นผมจะมาทอดให้ทั้งสองวัดนี้ แล้วกำหนดเลย วันที่ ๑๓-๑๔ นี้ผมว่างระยะนี้ จึงตัดสินกัน แล้ววันพรุ่งนี้ก็ไป ไปค้างที่นั่นคืนหนึ่ง ตอนเช้าทอดกฐินให้ทั้งสองวัดแล้วก็กลับมา ก็มีเท่านั้น
เพราะฉะนั้นเราจึงไม่กวนบรรดาพี่น้องลูกศิษย์ลูกหาทั้งหลายนะ เรากวนมาตั้งเกือบ ๔ ปีแล้วเราขนเงินเข้าคลัง คราวนี้เราไม่กวนใครเราจะไปของเราเอง ถึงเวลาเราก็ไปของเราเองเท่านั้น ไม่กวนบรรดาพี่น้องลูกศิษย์ลูกหาทั้งหลาย เพราะบอบช้ำมามากต่อมากแล้ว อันนี้เป็นกรณีพิเศษของเราต่างหาก ไม่ควรจะรบกวนพี่น้องทั้งหลายมากจนเกินไป เพราะทุกอย่างเราจะพิจารณาตามเหตุตามผลทุกอย่าง ถ้าหนักบอกว่าหนัก ถ้าเบาก็ธรรมดาไม่ว่านะ ถ้าหนักมักจะว่าเสมอ ถ้าเบาแล้วเราก็ไม่ว่าอะไร ถ้าอะไรจะหนักมากตบเอาไว้ ๆ ให้พอดี ๆ เพราะเราทำอะไรหาอะไร เราไม่ได้หาแบบโลกนี่นะ อยากได้ก็อยากได้ในธรรมไม่ได้นอกธรรมไป
ถ้าอะไรจะเหนือธรรมจะเลยความพอดี จะหนักมากไป ตบเอาไว้ ๆ อย่างนี้ ดังที่มีท่านผู้มาบริจาคทองคำเป็นร้อย ๆ กิโลเราก็ตบเอาไว้ ๆ เวลานี้เป็นเวลาที่เราช่วยชาติ ต่างท่านต่างช่วยชาติด้วยกัน เมืองไทยของเราจะสม่ำเสมอ ต่างคนต่างตะเกียกตะกายด้วยกันมีน้ำใจเสมอกันแล้ว เมืองไทยเสมอตรงนี้ จะหนักในแง่ใดแง่หนึ่งนั้นยังไม่เหมาะเวลานี้ ให้พักไว้ก่อน นั่น คือเรียกว่าเราไม่เอา ให้พักไว้ก่อน เวลานี้เราช่วยชาติจากบรรดาพี่น้องทั้งหลายทั่วประเทศไทย ต้องต่างคนต่างตะเกียกตะกายด้วยกัน ถ้าไปหนักเสียแห่งใดแห่งหนึ่งแล้ว บรรดาประชาชนทั้งหลายทั่วประเทศไทยนี้จะเฉื่อยชา นี่ประการหนึ่ง ประการที่สอง จะทอดธุระไปและอาจจะมีแง่ใดแง่หนึ่งคิดขึ้นมาเป็นทางอกุศล เพราะฉะนั้นให้พักไว้ก่อน นั่นฟังซิ ใครมีที่ไหนล่ะเป็นร้อย ๆ กิโลมาอย่างนี้ เราไม่เอานะ ทุกอย่างให้พอดีกับธรรมทั้งนั้น
ใครจะปวารณามากน้อยเพียงไร รับไว้ด้วยความเป็นธรรม ไม่สมควรที่จะไปรบกวนเราไม่รบกวน เกียรติของพระพุทธเจ้า เกียรติของธรรมเหนือทุกอย่าง สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่เขาบูชาธรรม ธรรมจะมาเหยียบย่ำทำลายโดยหาเหตุผลไม่ได้ใช้ไม่ได้ ธรรมต้องเป็นธรรมเสมอ เป็นอย่างนี้ เราพูดถึงเรื่องการปวารณา ลูกศิษย์ลูกหาปวารณาอย่างที่ว่านี้มีแต่เราไม่เคยพูด แต่วันนี้มาเกี่ยวข้องเราก็พูด เราไม่เอา ถ้าจำเป็นจริง ๆ แล้วจะมาตีต้นเสาบ้านเสาเรือน แล้วตีเซฟตีอะไรเอาหมดนั่นแหละเราว่า เวลานี้ยังไม่จำเป็น ขอทางพี่น้องชาวไทยเราเสียก่อน หากว่าจำเป็นจริง ๆ จะขอที่นี่แหละเราว่าอย่างนั้น ขอที่อื่นเดี๋ยวเขาจะเอาไม้ไล่ตีเอา เวลานี้ยังไม่จำเป็นที่จะขอ ให้อยู่เย็นใจนะ
เราไม่ทำแบบโลก ทุกอย่างไม่ทำแบบโลก ต้องเป็นธรรมล้วน ๆ ความอยากได้อยากมีอยากดีอยากเด่น ต้องอยู่ในกรอบของธรรมทุกอย่าง แล้วชุ่มเย็น ถ้านอกจากธรรมไปร้อน ให้พี่น้องทั้งหลายจำเอาไว้ การคบค้าสมาคมกันก็เหมือนกัน ให้รู้จักแง่หนักแง่เบาของกันและกัน คนเราทุกคนมีหัวใจทุกคน ต่างคนต่างมีหัวใจ ต้องมีความคิดมีความรู้สึกแปลก ๆ ต่าง ๆ เวลาเราแสดงไปนี้จะขัดข้องต่อความรู้สึกของคนอื่นอย่างไรหรือไม่ ทั้ง ๆ ที่เราต้องการอย่างนี้ ๆ ความต้องการของเราเป็นพิษเป็นภัยหรือเป็นคุณต่อผู้ใดหรือไม่ ต้องคิดอย่างนี้ถึงถูก ไม่อย่างนั้นไม่ได้ มนุษย์เราอยู่ด้วยกันด้วยความเห็นอกเห็นใจ ด้วยความคิดอ่านไตร่ตรองในหัวใจของกันและกันถึงอยู่ด้วยกันได้ สนิทไปจนกระทั่งวันตาย ถ้าเราคิดถ้าเราคิดต่อกันด้วยความเป็นธรรม ถ้าเป็นโลกไม่ได้นะ ถ้าเป็นโลกคับแคบตีบตัน ไปคบค้าสมาคมกับใครไม่มีใครอยากคบ เพราะคนขวางโลกเป็นอย่างนั้น ถ้าคนเป็นธรรมแล้วไปไหนสะดวกสบายไปหมด
นี่ก็ได้บอกพี่น้องทั้งหลายว่าไม่ต้องเป็นการกังวลกับหลวงตาละ พอถึงเวลาหลวงตาไปเอง จัดเรียบร้อยหมดแล้วของ หลวงตาถ้าได้ตกลงอะไรแล้วสั่งให้เรียบร้อยหมดทุกอย่างเรียบเลย ถึงเวลาก็ไปเท่านั้นเอง อันใดที่จะรบกวนพี่น้องทั้งหลายอย่างที่ว่ามานี้ กวนอยู่ทุกวันๆ เรายอมรับว่าเรากวน กวนเพื่อบ้านเพื่อเมืองของเรา อันนี้เป็นเรื่องเฉพาะของเรา เราถึงไม่อยากกวนพี่น้องทั้งหลาย กรุณาอยู่เย็นใจก็แล้วกันนะ มีเท่านั้นแหละ
ดอลลาร์เราได้ตั้ง ๓๒๐ แล้ว เมื่อวานนี้ก็ได้มากอยู่นะ เมื่อวานนี้ก็ได้ ๒๓๕ ดอลล์ วันนี้ก็ได้ ๓๒๐ มันก็ ๕๐๐ กว่าดอลล์ไปแล้ว มันจะเข้านั้นหมดนั่นแหละ หลวงตาพา ให้พี่น้องทั้งหลายได้อุตส่าห์พยายามด้วยกันทุกคน ๆ เงินที่โอนมานั้นเราก็มีธนาคารรับรองไว้แล้วทุกธนาคาร กรุงเทพจำกัด ทั้งอุดร ทั้งกรุงเทพ ทั่วประเทศไทยเข้าได้หมด กสิกรไทย ไทยพาณิชย์ ๓ ธนาคารนี้ ใครจะโอนเข้าที่ไหนได้ทั้งนั้น แล้วจะเข้าบัญชีหลวงตาผู้เดียว หลวงตาจะเป็นผู้คัดเลือก สมควรจะแยกไปทางไหน เช่น ทองคำ หรือช่วยประชาชน เราจะแยกของเราเอง การโอนเงินนั้นทราบว่าเขาไม่ได้เสียค่าโอน ไม่เสียนะ โอนได้เลยๆ เขาก็เพื่อชาติธนาคารเขาก็ดี เราก็ให้โอนไปตามนั้นแหละ
เวลานี้เงินโครงการช่วยชาติของเรารู้สึกว่าร่อยหรอมาก ตั้งแต่เราเอาเงินส่วนใหญ่เข้าไปซื้อทองคำแล้วรู้สึกว่า เงินในบัญชีของเราร่อยหรอมากทีเดียวเวลานี้ เกือบจะไม่มี หากมี นิดหน่อยๆ เพราะฉะนั้นจึงได้เตือนพี่น้องทั้งหลายเพื่อจะได้หนุนเงินก้อนนี้ให้สูงขึ้นๆ แล้วคัดเข้าทางทองคำ แล้วคัดออกช่วยโลกดังที่เขามาเกี่ยวข้องอยู่นี้ พี่น้องทั้งหลายก็เห็นทั่วหน้ากันอย่างนี้ กรุณาทราบตามนี้นะ ให้พยายามบึกบึน เวลานี้ชาติไทยของเรา เรียกได้เต็มสัดเต็มส่วน หลวงตาถอดออกจากหัวใจมาพูด เรียกว่าเราราบรื่นเวลานี้ ทางบ้านเมืองเราก็ราบรื่น ทางนี้เราเป็นผู้ทำหน้าที่เองไม่สงสัย ทางบ้านเมืองของเราก็ราบรื่นเวลานี้ เพราะฉะนั้นจึงเป็นกาลอันควรที่เราจะได้พยายามทั่วหน้ากันด้วยความลงใจๆ มีมากมีน้อย เอา ทุ่มลงไปเพื่อชาติไทยของเรา จะไม่รั่วไหลไปไหน จะเข้าสู่จุดรวมๆ
ไม่เป็นเหมือนอย่างแต่ก่อนที่เราจนใจหายมาทุกวันนี้ เรายังใจหายอยู่นะ ที่ผ่านสายตาเราโดนกับตัวของเราเอง แหม ว่าอย่างนั้นเลยนะ เราก็ไม่เคยคิดเคยอ่านตั้งแต่บวชมาในศาสนานี้ ที่จะไปเกี่ยวข้องถึงขั้นกระทบกระเทือนกันกับทางบ้านเมือง แต่มันก็เป็นจนได้ ทีนี้คำว่าเป็นจนได้ เราต้องติเราที่ตรงไหน มันก็หาที่ต้องติไม่ได้ คือขวางธรรมนั่นเอง ธรรมก้าวเดินไปด้วยความราบรื่นดีงาม สิ่งที่เป็นขวากเป็นหนาม เป็นเปรตเป็นผี ก็มากีดกั้นมาเตะมาถีบมายัน มันก็ชัดกันตรงนั้นล่ะซิ นี่ละที่ว่าหลวงตาได้เกี่ยวข้องกับบ้านเมืองหนักเบามากน้อยพี่น้องทั้งหลายก็ทราบเอง เรื่องที่จะให้ไปเป็นกับโลกโดยความไม่เป็นธรรม เราไม่มีบอกอย่างนั้น คือจะหนักเบาขนาดไหนจะเป็นธรรมล้วนๆ พอคอขาดเราขาดไปเลย เราไม่เสียดาย ขอให้ธรรมยังครองโลกอยู่เราเป็นที่พอใจ
นี่เราก็ทำเพื่อชาติไทยของเราอย่างนี้ตลอดมา แบบว่าคอขาดๆ ไปเลย เป็นอย่างอื่นไปไม่ได้ถ้าลงเป็นธรรมแล้ว ไปกับธรรมเลย เราไม่เสียดายคอเรานะ เสียดายหาอะไรคอ คอใครก็มีเต็มบ้านเต็มเมือง คอไม่เป็นสารประโยชน์ ขอให้คอนี้บูชาธรรมเป็นสารประโยชน์ให้พี่น้องทั้งหลายได้เทิดทูนกราบธรรมต่อไป อย่างนั้นเราเป็นที่พอใจแล้ว นี่ละเหตุผลกลไกที่เกี่ยวข้องกับบ้านเมือง มีหนักมีเบา มีกระทบกระเทือนต่อกันและกัน นั้นก็คือขวากคือหนาม คือฟืนคือไฟ มันจะมาเผาบ้านเผาเมืองเราทั้งชาติ ทั้งศาสนาก็จะจมไปด้วยกัน เมื่อเหล่านี้เป็นสมบัติของชาติไทยเราแล้วจะนอนใจได้ยังไง และหลวงตาก็กำลังนำพี่น้องทั้งหลายอยู่เวลานี้ ซึ่งสิ่งเหล่านี้จะเข้ามาทำลายเผาบ้านเผาเมือง เผาชาติเผาศาสนาของเรา เราจะทนได้ยังไง มันก็ต้องออกต่อต้านกันเป็นธรรมดา กรุณาทราบตามนี้
สำหรับเราถ้าได้ออกอันใดแล้วเราไม่สงสัย เราออกเต็มเหนี่ยวๆ เป็นธรรมล้วนๆ เลย ที่จะให้เป็นเรื่องผิดธรรมนี้เราไม่ให้มี เราพิจารณาเต็มกำลังแล้วออกๆ ๆ จะออกหนักออกเบา ออกเรื่อยๆ นี่เราก็เป็นที่แน่ใจแล้วว่าผู้นำของเราคนนี้เป็นที่แน่ใจทุกอย่าง ขอให้พี่น้องทั้งหลายทราบทั่วหน้ากัน เริ่มแรกมาตั้งแต่ตั้งรากตั้งฐาน เบื้องต้นถูกเขาโจมตีซุกหุ้นซุกหิ้น ทางนี้ก็ซัดย้อนหลังเลย หุ้นของคุณทักษิณมันเท่ากำปั้น ไปก่อความเดือดร้อนให้แก่ผู้ใด หุ้นอันนี้เคยก่อความเดือดร้อนให้แก่ผู้ใดที่ไหนมีไหม นี่เอากันตรงนี้ละซิ ไม่ต้องเอากันที่ไหนแหละ แล้วก็หุ้นเท่ากำปั้นนี่แหละ มากลายเป็นผลประโยชน์เท่าฟ้าเท่าแผ่นดิน แล้วก็นำผลประโยชน์จากหุ้นนี้มาสมัครตัวเป็นผู้รับใช้พี่น้องชาวไทยเราทั้งชาติ
คือการสมัครเป็นผู้แทนหรือสมัครเป็นนายกนี้ ก็เอาเงินก้อนนี้ออกมาทำประโยชน์ นี้ก็ได้เป็นประโยชน์สมแล้ว ก็ได้มาเป็นผู้นำ เป็นผู้นำคืออะไร เป็นผู้ลากผู้เข็นพี่น้องชาวไทยทั้งชาติ เรียกว่าเป็นนายก และการลากเข็นนั้น ไม่ใช่บ๋อยเขาจะไปลากอะไร ใครจะไปลาก นี่ก็คือบ๋อยของชาติบ้านเมืองมาเป็นผู้นำ มันไม่ใช่ผู้นำมันบ๋อยของชาติ ก็เอาผลประโยชน์จากนี้มาเป็นบ๋อยของชาติได้รับความชุ่มเย็นอยู่เวลานี้ แล้วผิดที่ตรงไหน เอากันอย่างนั้นซิ อันหุ้นที่มันซุ่มอยู่เต็มบ้านเต็มเมือง ด้วยเหตุการณ์ต่างๆ ตั้งข้อประชุมกันนั้น กฎนั้นกฎนี้ กฎหมายบ้านเมือง กฎข้อบังคับ อันนี้จะกอบโกยเอาตรงนั้น อันนั้นจะกอบโกยเอาเท่านั้นๆ เต็มบ้านเต็มเมือง อันนี้เป็นธรรมชาติที่ก่อความเดือดร้อนแก่คนทั้งชาติ ทั้งศาสนาจะจมไปด้วย ทำไมไม่เห็นดึงออกมาพูด หุ้นเท่ากำปั้นนี่ทำคุณประโยชน์ให้แก่โลกมากมายนี้เอามายุ่งทำไม สิ่งที่มันจะยุ่งให้โลกล่มจมนี้ทำไมไม่เอา มันก็ซัดกันย้อนหลัง ๆ ล่ะซี
อันนี้มันอุ่นพูด เราพูดเฉยๆ เวลามันออกจริงๆ ที่ออกไปแล้วนะมันเก่งกว่านี้ จะว่าอะไร มันไม่ได้ถอยยังบอก อะไรผิดก็ต้องบอกว่าผิด อันนี้มันหุ้นยักษ์หุ้นผีนี่ กินบ้านกินเมือง เอนเอียงกำลังจะล้มไปแล้วทั้งชาติทั้งศาสนา ทำไมไม่เอามาพูด หุ้นเหล่านี้ใครเป็นคนแต่งตั้งขึ้นมา ก็ในวงรัฐบาลเป็นผู้แต่งตั้ง ถืออำนาจ อำนาจป่าเถื่อนอะไรก็ไม่รู้ แล้วจะกินนั้นจะโกงนี้ ประชุมปรึกษาหารือกัน นี้เรียกว่าหุ้นเข้าใจไหม ความรวมกันมาประชุมปรึกษากัน เรียกว่าหุ้น
คุณทักษิณก็เป็นหุ้นของคุณทักษิณในการค้าขาย เป็นธรรมดาหาประโยชน์ รวมหัวกันทำประโยชน์เท่านั้นเอง ไม่ได้ก่อความเดือดร้อนให้ผู้หนึ่งผู้ใด แล้วไปหายุ่งทำไม อันที่มันจะทำลายบ้านเมืองให้ล่มจม ยกตัวอย่างออกมาหุ้นอะไรๆ บ้าง มีกฎมีข้อบังคับอะไร ที่ประชุมปรึกษากันในนามของรัฐบาลป่าหรือเถื่อนเราก็ไม่ทราบด้วยแหละ นี้ออกมาจะกดตรงนั้น จะกินตรงนี้จะกลืนตรงนั้นตรงนี้ ยุ่งไปหมดทั้งบ้านทั้งเมือง ทำไมไม่เอาออกมาพูด เอามาพูดอะไรที่ไม่ทำความเดือดร้อนแก่โลก สิ่งที่ทำความเดือดร้อนแก่โลกจนขนาดที่ว่าจะล่มจมทั้งโลก ทำไมไม่เอามาพูด นี้มันก็ต้องย้อนล่ะซิ ผิดที่ตรงไหนมันเป็นอย่างนั้น
เรื่องกฎหมายกฎหมอย เราไม่เอามาพูด ต้องธรรมซิพูด เห็นไม่เห็นก็เป็นธรรมล้วนๆ เป็นความจริงล้วนๆ แล้ว จะเอามาอวดมาอ้าง นี่กฎหมายนั้นกฎหมอยก็ตาม ไม่กฎหมายกฎหมอยก็ตาม ความจริงเหนือนี้หมดแล้วพูดได้ทั้งนั้นคนเรา นี่แหละที่เราได้ออกมาเกี่ยวข้องกับพี่น้องบ้านเมืองทั้งหลาย เราไม่เคยคิดว่าจะเป็น แต่เมื่อเข้ามาแล้ว มันก็ต้องได้เจอกันอย่างนี้ เมื่อเจอกันอย่างนี้จึงเกิดความสลดใจตลอดมานะเรา รู้สึกมันลึกมากนะ ชาติไทยของเราจมเพราะเปรตเพราะผีด้วยหุ้นด้วยหิ้นนี้ละ ที่กินบ้านกินเมือง กินตลอดๆ สุดท้ายในคลังหลวงก็จะเอามากินมากลืนไปเสียทั้งหมด จะไม่มีอะไรเหลือเลย หุ้นหรือไม่หุ้นพิจารณาซิ แล้วทำไมไม่เอามาพูด นี่ละที่ได้ฟัดกันก็อย่างนี้เอง ถ้าธรรมดาไปพูดหาอะไร เอาละทีนี้ให้พร
