เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๑๒ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๔๔

ที่ได้สมบัติปัจจัยมามากน้อยก็ต้องพิจารณาแยกแยะ อันไหนจำเป็นอันดับหนึ่ง อันดับสอง อันดับสามไปอีก ไม่ใช่ว่าได้มาแล้วให้ไป ๆ เพราะผู้มาเกี่ยวข้องกับเราควรจะเป็นอันดับหนึ่ง อันดับสอง อันดับสาม มีมากต่อมาก อันไหนที่จำเป็นมากกว่าเพื่อน ควรจะแยกไปทางไหนเราพิจารณาแล้วก็แยกไป ๆ อย่างนั้น

เราอยากให้พี่น้องชาวไทยเราปรับเนื้อปรับตัวบ้างนะเวลานี้ คือเวลานี้เหลวไหลมากจริง ๆ ชาติไทยของเราที่เป็นชาวพุทธ หาเครื่องหมายของชาวพุทธแทบจะไม่มีติดเนื้อติดตัวเลย ครั้นมองดูกิเลสนั้นเต็มตัวทุกคน ๆ กิเลสมันมีในใจทุกคนนั่นแหละ แต่มันแสดงออกมาเพื่อความกระทบกระเทือน ความฉิบหายวายปวงต่าง ๆ ระบาดสาดกระจายไปหมด นี่ละที่กิเลสออกตลาด มันทำความเสียหายแก่บ้านเมืองของเราได้มากมาย ไม่มีใครคิดนะ มีแต่ความฟุ้งเฟ้อเห่อเหิมเพื่อส่งเสริมเป็นปุ๋ยให้มันเรื่อย ๆ ไม่รู้เนื้อรู้ตัวที่จะยับยั้งชั่งตัวได้เลย อันนี้ที่เราวิตกมาก

สอนประชาชนญาติโยมก็สอนมามากต่อมากนานแสนนานแล้ว ยิ่งคราวนี้เป็นคราวที่ออกช่วยชาติ แล้วสอนกระจายทั่วประเทศไทยเลย น่าจะเอาไปคิดอ่านไตร่ตรองบ้างนะชาวพุทธเรา การสอนนี้เราไม่ได้หวังจะมีส่วนได้ส่วนเสียอะไรจากพี่น้องทั้งหลายนะ เราสอนด้วยความเมตตาล้วน ๆ ส่วนได้ส่วนเสียจะเป็นของผู้รับฟัง จึงควรรับฟังเอาไปปฏิบัติบ้าง จะเป็นผลประโยชน์แก่พี่น้องทั้งหลายเอง สำหรับเราเราไม่ต้องการ เราพูดให้เต็มเม็ดเต็มหน่วยเลยเราไม่ต้องการอะไรแล้วในโลกนี้ เราหมดทุกสิ่งทุกอย่าง แม้เม็ดหินเม็ดทรายไม่เคยมาเกี่ยวข้องกับใจเลย ที่จะรับภาระแบกหามมันเราไม่มี การสอนนี้สอนด้วยความเมตตาล้วน ๆ

เพราะพวกเราอยู่ในภาวะที่จะทั้งล่มทั้งจมทั้งฟื้นฟู มีสองอย่างนี้อยู่ในตัวของเราเอง ควรจะนำไปพินิจพิจารณาแก้ไขดัดแปลงนะ ไอ้เรื่องความฟุ้งเฟ้อเห่อเหิมนี้มันเกินเนื้อเกินตัวนะชาติไทยเรา รู้สึกว่าเมืองไหนจะสู้เมืองไทยไม่ได้ เราอยากพูดอย่างนี้นะ มันพิลึกจริง ๆ คือหลักลอย หาหลักหาเกณฑ์เป็นที่ยึดที่เกาะไม่ได้ พอเห็นอะไรผ่านหน้ามาปั๊บยึดปึ๊บแล้ว เลียนแบบ ๆ เอาแล้ว ๆ แล้วมีตั้งแต่เรื่องความเสียหาย ส่วนดีที่จะเรียนกันศึกษากันให้เป็นผลเป็นประโยชน์ไม่ค่อยมี นี่ที่วิตกมาก

การสอนอรรถสอนธรรมนี้ก็สอนมามากแล้ว ควรจะมีเป็นเครื่องหมายให้พี่น้องชาวพุทธเราได้ยึดไปเป็นคติ เพื่อเป็นสิริมงคลแก่ตนบ้างไม่ค่อยจะมี แต่เรื่องเหลวแหลกแหวกแนวเลื่อนลอยหลักลอยนี้เต็มบ้านเต็มเมือง อันนี้ที่น่าวิตกมาก ไม่ค่อยมีหลักมีเกณฑ์เลย เรื่องไขว่คว้านี้ไขว่คว้า แล้วอะไรผ่านเข้ามาคว้ามับ ๆ นี้อันหนึ่งสำคัญมาก ไม่คำนึงถึงส่วนได้ส่วนเสียและหลักเกณฑ์อะไรเลย เสียนะเมืองไทยเรา ดูทุกสิ่งทุกอย่างรู้สึกว่าจะหาหลักเกณฑ์ไม่ค่อยได้ในเมืองไทยเรา ขนบประเพณีธรรมเนียมอันดีงามของชาติไทยเราที่เคยปฏิบัติมาก็ล้มเหลวไปหมด สิ่งปู้ยี่ปู้ยำนี้มันคอยทำลายแหลกไปหมดเวลานี้ แล้วยังลุกลามเข้ามาในวัดนี้ เราถึงว่าล่ะซิ

การแต่งเนื้อแต่งตัว ความสวยงามมีอยู่รู้กันอยู่ ตามนุษย์ทำไมดูกันไม่ออก ใจมนุษย์ เอามาพินิจพิจารณา อันไหนสวยงามไม่สวยงาม เหมาะสมไม่เหมาะสม ควรจะพิจารณาเลือกเฟ้นเสียก่อน เข้าไปวัดไปวาพระท่านปฏิบัติยังไง ไอ้พระโกโรโกโสเราไม่เอามาเป็นเกณฑ์แหละ พระที่ท่านปฏิบัติดีปฏิบัติชอบเป็นกฎเป็นเกณฑ์ เป็นสรณะของโลกของสงสารเป็นคติตัวอย่างได้ ควรจะนำมาพินิจพิจารณา แล้วเวลาไปมาหาสู่ควรจะพิจารณาทดสอบตัวเองบ้าง สมควรอย่างไรการแต่งเนื้อแต่งตัว เฉพาะอย่างยิ่งการนุ่งห่มนี่มันพิลึกนะ มันเป็นเปรตเป็นผีไปหมด ต่อไปมันจะปล่อยหีเปิดหีเปิดหำสู่กันนะ

ผู้หญิงนี้จัดจ้านยิ่งกว่าผู้ชาย ผู้ชายก็มีเหมือนกันแต่รู้สึกจะไม่เท่าผู้หญิง ผู้หญิงนี้จัดจ้านมาก แต่งตัวต่อไปนี้มันจะไม่นุ่งซิ่นละนะ นุ่งกางกงกางเกงจิ๊กโก๋จิ๊กเก๋มันจะเปิดออกหมด อย่างน้อยเวลานี้วับ ๆ แวม ๆ หลอกกัน กิเลสหลอกกิเลส ประสาขี้ในหัวตับหัวปอดมันมาหลอกหาอะไร อะไรที่สวยงามเพื่อศีลเพื่อธรรมสำหรับตัวเองให้มีความสงบร่มเย็น ไม่ฟุ้งเฟ้อเห่อเหิมไปกับสิ่งหลอกลวงนี้ก็ควรจะส่งเสริมกันนะ นี้ไม่ค่อยมี นี่เราเคยดุเสมอ นุ่งล่อนจ้อนล่อนแจ้นเข้ามาเราดูไม่ได้เราทนไม่ได้นะจะว่าไม่บอก ไล่หนีต่อหน้าต่อตาเลย เราจะอยู่คนเดียวเราอย่ามายุ่งเรา ถ้ามายุ่งก็เป็นอย่างนี้ละ ทิ่มหูแทงตารบกวนจิตใจให้ขุ่นมัว ให้ได้คิดอ่านไตร่ตรองยุ่งเหยิงวุ่นวายไป เพราะการแต่งเนื้อแต่งตัวเหมือนสัตว์ ไม่ได้เหมือนมนุษย์ที่มีศีลธรรมก้าวเข้าสู่วัดสู่วาบ้างเลย

เวลานี้เลอะเทอะมากขนาดนั้นเมืองไทยเรา หาหลักเกณฑ์ไม่ได้ การแต่งเนื้อแต่งตัวนี้พิลึกจริง ๆ ไม่มีแบบไม่มีฉบับ ขอให้อะไรผ่านเข้ามาคว้าเข้ามาเลย เอามาแต่งเลย มันเลยลิงไปก็มีบางแบบ ดูไม่ได้นะ อันนี้ที่น่าวิตกวิจารณ์มาก เราเตือนเสมอ พระท่านไม่ค่อยเตือนละแต่พระแบบไหนก็ไม่รู้ แต่พระแบบเรานี้เอาแน่ ถ้าควรว่า-ว่าจริง ๆ ถ้ามาเกี่ยวข้อง ไม่มาเกี่ยวข้องอยู่แต่เรา เราไม่ไปว่าเขาละ เขาอยู่ตามลำพัง ถ้าเข้ามาเกี่ยวข้องมีส่วนได้ส่วนเสียกระทบกระเทือนกันแล้ว จะต้องว่ากันแน่นอน ดังที่พูดตะกี้นี้

มันไม่ได้คำนึงนะเข้ามา เพราะมันชินชาหน้าด้านพอแล้ว อยากทำอะไรก็ทำ ไม่คำนึงคำนวณว่าผิดถูกชั่วดีประการใด สมควรไม่สมควรไม่คำนึง เพราะความหน้าด้านสันดานหยาบ มันหนาไปด้วยกิเลสตัณหาประเภทส่งเสริมราคะตัณหา นี่ตัวสำคัญมาก เวลานี้ส่งเสริมกันมากทีเดียวราคะตัณหา เพราะฉะนั้นโลกถึงได้ร้อนมากทีเดียว ตัวนี้ตัวทำโลกให้ร้อนมากคือราคะตัณหา ตัวอื่นไม่สำคัญ ดังที่เคยพูดแล้ว ตัวนี้เป็นตัวฟ้าดินถล่ม ทำโลกให้ล่มจมได้ไม่ต้องสงสัย ถ้ายิ่งไปส่งเสริมมันดังที่เป็นมาอยู่นี้แล้ว เมืองไทยเรานี้มีแต่ซากกระดูกของชาวพุทธ ตัวชาวพุทธจริง ๆ ไม่มีเหลือ เหลือแต่ซากกระดูกเต็มบ้านเต็มเมืองซากชาวพุทธ จึงน่าวิตกวิจารณ์

ควรจะมีแบบมีฉบับเป็นขนบประเพณีอันดีงามต่อชาติบ้านเมืองของตนบ้าง เราเป็นชาติไทยเราควรรักควรสงวนชาติไทย ขนบประเพณีอันดีงามของชาติไทย ที่ปู่ย่าตายายมอบให้มา ถ่ายทอดกันมาเป็นลำดับลำดา แล้วเราควรจะได้รับสิ่งเหล่านี้ถ่ายทอดกันไป เป็นความสงบร่มเย็นแก่ชาติบ้านเมืองของเรา และเป็นหลักเกณฑ์ต่อชาติบ้านเมืองของเรา นี้มันไม่ค่อยมีและไม่มี มันเลอะเทอะไปหมดเวลานี้ ไปที่ไหน ๆ แบบเดียวกันหมด มันจะดูไม่ได้นะ แต่เจ้าของนั่นโอ่อ่า น่าทุเรศ คือไม่มีหลักเกณฑ์ เมืองไทยเราเสียตรงที่ไม่มีเนื้อมีหนังเป็นของตัว คือขนบประเพณีอันดีงามที่บรรพบุรุษพาดำเนินมา เวลานี้เหยียบแหลกไปหมดแล้ว เอาตั้งแต่ลัทธิลิงค่างบ่างชะนี ลัทธิเปรตลัทธิผี ลัทธิเจ้าราคะตัณหา ออกหน้าออกตาเหยียบแหลกไปเวลานี้ บ้านเมืองของเรามันถึงเหลวแหลกแหวกแนว

มันไม่มีที่ยับยั้งนะ เรื่องกิเลสตัณหาแล้วอย่าเข้าใจว่ามันจะยับยั้งตัวของมันถ้าไม่เอาธรรมกระตุกมัน ถ้าไม่เอาธรรมกระตุกมันแล้วมันจะลงทะเลหลวงจมทั้งชาติไทยของเรานี่ไม่มีเหลือ ต้องมีการยับยั้งกันบ้างซี เฉพาะการแต่งเนื้อแต่งตัวนี่เหลวไหลเลวมากนะ เสียมากทีเดียวจนจะดูไม่ได้ เอามาอวดกันไม่ทราบว่าอวดหาอะไร หลักธรรมชาติของมันก็มีอยู่แล้วด้วยกันทั่วหน้า ไม่เห็นมีอะไรบกพร่อง อย่างเช่นนำมาปกปิดพอให้ดูกันได้ในฐานะที่เราเป็นมนุษย์ กลับไม่เหลียวแลความสวยงามความพอเหมาะพอดี แล้วก็ทะลึ่งเข้าไปหาที่มันจะฉิบหาย โห มีเท่าไรมานี้คนหนึ่ง ๆ เครื่องแต่งตัวมันเท่าไร กี่สิบกี่ร้อยชุดไม่พอแต่งกับกิเลสตัณหาตามืดตาบอดนี่นะ นี่ละความฉิบหายมันมาเพราะความสุรุ่ยสุร่ายไม่มีเมืองพอดีนี่ น้ำล้นฝั่ง ๆ นี่ที่น่าวิตกมาก

พระท่านก็มีระเบียบมีกฎของพระ นี่เรียกว่าพระ ก็เป็นประเภทหนึ่ง เป็นอันดับหนึ่ง พระท่านการแต่งเนื้อแต่งตัวเครื่องใช้ของท่าน ตามหลักธรรมหลักวินัยมียังไงท่านก็ปฏิบัติตามนั้น ที่เหลวไหลไปกว่านั้นก็มีแต่ไม่มากนัก นอกจากความประพฤติอาจลึกลับก็ได้อันนี้นะ ลึกลับจนแหลกเหลวไปก็ได้ แต่กิริยาภายนอกที่ออกมา เช่น การนุ่งห่มครองผ้าสบงจีวรเครื่องบริขาร ยังไม่ได้ผิดเพี้ยนจากแบบของพระไปเท่าไร หากว่าผิดกันนิด ๆ หน่อย ๆ ก็ไม่พอที่จะตำหนิกันมากมาย ยิ่งกว่าการประพฤติเหลวแหลกแหวกแนวอยู่ภายในตัวเองอย่างลึกลับ อันนั้นใครมองไม่เห็น นี่พระท่านก็มีแบบมีฉบับปฏิบัติตัวของท่าน

เราเป็นฆราวาสญาติโยม เราเป็นคนไทย คนไทยปู่ย่าตายายบรรพบุรุษเราพาปฏิบัติมายังไง ๆ ควรจะเหลือบมองพ่อแม่บรรพบุรุษของเราบ้าง อย่าแซงหน้าแซงหลังจนเกินไปดังที่เห็นอยู่เวลานี้ ดูไม่ได้นะ มันเลวมากแล้วเดี๋ยวนี้ ควรจะดู แบบฆราวาสก็มีซึ่งเป็นแบบสวยงาม ถึงไม่เป็นแบบบังคับเหมือนแบบพระวินัยของพระ แต่ก็เป็นเครื่องบังคับอยู่ในขนบประเพณีของชาตินั้น ๆ นั่นแหละ ควรที่จะเอามาเป็นคติตัวอย่างอันดีงามแก่พวกเรา ถ้าเป็นอย่างนี้แล้วลูกเต้าหลานเหลนเกิดขึ้นมา จะศึกษาจากใครไม่ศึกษาจากพ่อจากแม่จากผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่พาทำยังไง เด็กก็ต้องยึดตามผู้ใหญ่ที่พาดำเนินมาแล้วนั้นแล พ่อแม่ผู้ใหญ่เป็นยังไง เด็กก็เป็นอย่างนั้นไปตาม ๆ กัน เดินตามรอยของผู้ใหญ่นั่นแหละ

เราจะหารอยแบบไหนเหยียบไว้ ให้ลูกเต้าหลานเหลนของเราได้เหยียบย่างไปตาม พอเป็นความสวยงามแก่วงมนุษย์แห่งชาติไทยของเราบ้าง ก็จะน่าดูนะ อันนี้มันเหลวไหลมากเวลานี้ อันนี้เราก็ไม่ค่อยได้พูดบ่อยนัก พูดบ่อยนักมันก็รำคาญทั้งผู้จะพูด รำคาญทั้งผู้ฟัง แต่เมื่อมันหนาแน่นขึ้นไปจนจะแหลกจะเหลวหมด ก็มีการต้านกันบ้าง หรือมีกระตุกกันบ้างเพื่อเป็นข้อระลึกได้แล้วจะรู้สึก รู้เนื้อรู้ตัวขึ้นมาบ้าง ความหมายว่างั้น จึงได้กระตุกบ้าง นาน ๆ มีทีหนึ่ง ๆ

ถ้าเป็นพระแบบฉบับของพระพุทธเจ้าตามที่กล่าวมาแล้ว ไม่มีปัญหา ท่านแบบเดียวกันหมดเลย นี่ก็แบบของพระท่านเป็นแบบเดียวกันหมด ถ้าแบบจอมปลอมแทรกเข้ามามันก็แฝงกันไปอย่างนั้นแหละ แต่ไม่ค่อยมีนักถึงกับเป็นความเสียหายจริง ๆ มีก็มีแต่ไม่ถึงกับเป็นความเสียหายจริง ๆ นี่ละท่านปฏิบัติของท่านมาอย่างนั้น เราเป็นลูกชาวพุทธเราก็ควรจะปฏิบัติตัวของเราสำหรับเป็นฆราวาส ไม่ได้แบบท่านก็ขอให้เป็นแบบของชาวพุทธเมืองไทย ขนบประเพณีของเมืองไทย นี่สำคัญมากนะ ควรยึดเป็นหลักเป็นเกณฑ์เอาไว้ อย่าเป็นน้ำล้นฝั่งไม่มองหน้ามองหลังอะไรเลยนี้จะฉิบหายโดยถ่ายเดียวนะ

เราอย่าเข้าใจว่าสิ่งเหล่านี้จะสร้างความแน่นหนามั่นคงให้แก่ชาติบ้านเมืองของเรา จะสร้างความเหลวแหลกล่มจมให้ไม่สงสัยละอันนี้ ถ้าปล่อยให้เป็นไปอย่างนี้ ผู้ใหญ่ละตัวสำคัญ ควรจะบีบบังคับตัวเองบ้างเพื่อความสวยงามน่าดูน่าชม แล้วกุลบุตรสุดท้ายลูกเต้าหลานเหลนจะได้ยึดเอาเป็นคติตัวอย่างอันดีงาม และจะมีมรดกอันดีประจำชาติไทยของเราไว้ในกาลต่อไป ไม่สิ้นสุดยุติและขาดสะบั้นไปเสียโดยถ่ายเดียว ด้วยสิ่งเหลวไหลนี้มาทำลาย ควรพิจารณากันบ้างนะพี่น้องทั้งหลาย

มันไม่มีหลักนะ เมืองไทยเราเหลวไหลจริง ๆ เรื่องเหล่านี้เหลวไหลมาก สำคัญที่อะไรผ่านมา ๆ คว้ามับ ๆ นี้เรียกว่าเสียมากเมืองไทยเรา ยกให้เป็นที่หนึ่งก็ไม่น่าจะผิดไปเรื่องความเหลวไหล คว้ามับ ๆ เร็วมากทีเดียวมองไม่ทันเลย นี่คือสิ่งที่จะทำให้เสีย การเสียก็เร็วมากไปแบบเดียวกัน รวดเร็วเป็นแบบเดียวกัน ถ้ามีการยับยั้งชั่งตัวบ้างแล้วจะไม่ค่อยเสียอย่างง่ายดาย มีการฉุดการลากเอาไว้บ้าง ไปห้า แทนที่จะไปทั้งห้า ก็เหลือกลับมาสักหนึ่งบาทก็ยังดี ไปสี่บาท แน่ะ ถ้าไม่มียับยั้งเลย ห้าทั้งห้า สิบทั้งสิบไปหมด เมืองไทยทั้งเมืองไทยจมหมด ไม่มีอะไรเป็นขนบประเพณีของตัวเอง ซึ่งเป็นสมบัติอันล้นค่ามาแต่ปู่ย่าตายายบ้างเลย จะไม่มีเหลือนะ ให้พากันคิดบ้างซิ

เข้ามาในวัดให้ดูให้ดีนะ อย่าว่าหลวงตาบัวไม่ขนาบนะ ถ้ามันแสลงหูแสลงตามากเกินไปเอาจริง ๆ นะนี่ไม่เหมือนใคร อย่ามายุ่ง ไล่เลยไม่ให้เข้ามา วัดนี้เราอยู่คนเดียวเราอยู่ได้ เราไม่ได้มุ่งประสงค์กับพวกส้วมพวกถานเอามาหลอกตาธรรมละนะ ตาธรรมกับตาส้วมตาถานมันต่างกันนะ มันทนไม่ไหวก็เอากันบ้างล่ะซิ ตาส้วมตาถานมันหาตั้งแต่ส้วมแต่ถานไม่ได้หาอรรถหาธรรมนะ ตาธรรมไม่ได้หาส้วมหาถาน หาแต่ธรรมเท่านั้น แล้วเมื่อเป็นเช่นนั้นมันจะไม่กระทบกันได้ยังไง ระหว่างชั่วกับดี สกปรกกับสะอาดมาเจอกันเข้าก็ต้องได้รบกัน ต้องต้านทานกันอยู่โดยดี นั่นละธรรมกับโลกจึงต้องต้านทานกันอย่างนี้ เอาละ วันนี้พูดเพียงเท่านี้พอ

สรุปทองคำและดอลลาร์วันที่ ๑๑ พ.ค.๔๔ ทองคำได้ ๑ บาท ๒๕ สตางค์ ดอลลาร์ได้ ๕ ดอลล์ มีสูงมีต่ำขยับขึ้นขยับลงอยู่เรื่อยไปเรื่อย บางวันก็ได้มาก บางวันได้น้อย วันได้น้อยก็อย่าไปตำหนิมันเกินไป วันได้มากก็อย่าดีใจจนลืมตัว วันหลังไม่ให้เลยใช้ไม่ได้นะ มันดีใจยังไม่หายวันนี้ไม่ให้แหละ เสียท่านะ

เมื่อวานนี้ไปภูหลวง เอาของไปส่ง ภูหลวงไม่ได้ไปหลายเดือนแล้ว อยู่ลึก ๆ ก็ไม่เคยมาขออะไร ๆ เลย แต่เราก็ทราบตลอดมาว่าที่นี่อยู่ลึกลับมาก จนมากอยู่ ที่ที่ว่ามีคับแคบรู้สึกจะไม่พอกับโรงพยาบาล เราก็ให้ติดต่อกับเจ้าของที่เขา เขาบอกเขาไม่ขายเราเลยตัดมือเลยนะ ถ้าเขาว่าขายได้แล้วนะ ได้มาประมาณ ๔ ปีเป็นอย่างน้อย ที่ที่มันต่อกันไป ถ้าหากว่าเขาขายเราติดต่อปั๊บซื้อได้เลย ติดกันไปเลย เขาไม่ขายเราก็เลยหมดไม้หมดมือ ไปที่ไหนถ้าเขาว่าไม่ขายก็หมด ถ้าเขาว่าขายก็มีทางจะได้ ที่เราซื้อเหล่านั้น ๆ คือเขาขาย ๆ

ซื้อมากนะซื้อที่ให้โรงพยาบาลมาก ไม่ใช่น้อย ๆ นะ แต่ที่ภูหลวงนี้เขาไม่ขายเสีย ถ้าขายเหมาะเพราะต่อกันเลย แต่เขาไม่ขายเราก็เลยหมดท่า จากนั้นมาก็ไม่ค่อยได้ถามอีก เพราะเราก็เห็นใจเขาพวกชาวนา ที่แถวนั้นก็ที่ดีหนึ่ง แล้วที่จำกัดด้วยหาที่ทำกินยาก เขาไม่ขายก็เพื่อทำอยู่ทำกินของเขา แน่ะ เราก็คิดเห็นอีก เราจึงไม่ขอไม่ร้องอะไรต่อไป เขาว่าไม่ขายก็ไม่เอาเลย

เปิดดูข้อมูล วันต่อวัน ทันต่อเหตุการณ์ หลวงตาเทศน์ถึงเรื่องอะไร www.luangta.com