| เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด
เมื่อวันที่ ๒๘ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๕๑
นิสัยเราชอบสังเกต
เราไปไหนนิสัยเราชอบสังเกต แต่ตัวนี้ความจำไม่ดี จำได้แต่เก่าแก่แต่ก่อน มาทุกวันนี้จำไม่ได้ ทั้งที่นิสัยชอบสังเกตก็มีอยู่ แต่ความจำไม่เอาไหน ถ้าลงได้ไปไหนแล้วจำได้หมด เดี๋ยวนี้ไม่เป็นท่า แต่ความสังเกตมีอย่างเดิม พอจำได้พับหายเงียบ จำไม่ได้ อย่างออกจากกรุงเทพตั้งแต่ก่อนนะ ตั้งแต่นู้นทางลาดยางไปถึงสัตหีบ เข้าสัตหีบ ดูเหมือน ๑๗๕ กิโล ไปถึงระยอง ๒๒๒ กิโล มันจำได้นะ เอาของเก่าละจำมาพูด ความจำแต่ก่อนก็จำได้พอสมควร ไปไหนชอบสังเกตๆ เดี๋ยวนี้นิสัยชอบสังเกตนั้นมีอยู่ตามเดิม แต่ความจำไม่เอาไหน ความจำไม่ได้เรื่อง
เรื่องความจำนี้ยกให้โยมแม่เรา โยมมารดานี้ความจำเก่งมาก ลูกทั้งหมดไม่มีใครได้ร่องรอยเลย จำไม่ได้นะ โยมแม่นี้เก่งความจำ แต่ไม่ปรากฏว่าลูกคนไหนมีความจำดี ส่วนพ่อนั้นบางทีเราก็น่าโมโห ตั้งแต่เราเป็นเด็กเป็นหนุ่มพ่อไม่เป็นท่านะความจำ โง่กว่าแม่ก็โง่ ความจำพ่อไม่ดี โยมแม่ฉลาด ความจำดี อยู่ๆ ก็บ๊งเบ๊งขึ้นมา เงินเราเก็บไว้ที่นี่เด็กคนไหนมันมาขโมยไป คือเจ้าของลืมที่เก็บ บ๊งเบ๊งๆ ไปหาโยมแม่ เอาไว้อย่างไรหรือใครมาเอาไป ก็ลูกไม่เห็นมีใครเป็นนิสัยขโมย ไม่ใช่เจ้าของขโมยเจ้าของเหรอ เอาเก็บไว้ที่ไหน ก็นั่นซี ว่าเขาขโมยเอาไปมันเด็กคนไหนน่า จะขโมยที่ไหนแม่ไปหาคว้ามาให้ นี่ขโมย คือเก็บไว้แล้วลืม โยมพ่อไม่เป็นท่า เรื่องความจำไม่ดี ความฉลาดก็ไม่ดี โยมแม่ความจำเก่ง ความฉลาดฉลาด โยมแม่นี้เหนือพ่อทุกอย่างนั่นแหละเรื่องความจดความจำอะไร
พอพูดเรื่องความจำเราก็ระลึกได้ ถ้าสิ่งมันน่าตลกขบขันมันจำได้นะเราก็ดี ผู้ใหญ่เถิงพ่อครูอาจ เป็นเพื่อนกันกับเรา สนิทกันมาก หน้าที่การงานจับตัวได้เลยเชียว ไปทำงานไหนก็ตามถ้าไม่ได้ไปกับเราไม่อยากไป เราก็ถามถ้าไม่ใช่นายเถิงแล้วไม่อยากไปด้วย อะไรถึงไหนถึงกัน เราไปดง ดงนี้มันมีหนองน้ำ ตื่นแต่เช้าไปดงนี้แต่เช้า เราก็เป็นคนหนุ่ม แต่อ่อนกว่าผู้ใหญ่เถิงปีหนึ่ง ผู้ใหญ่เถิงก็หนุ่ม อีตาก่อง เป็นนิสัยตลก นิสัยตลกกับเรามันเข้ากันได้ มันจำได้ดี ออกแต่เช้าละ พอสว่างเราก็ไปบ้านแก แกยังนอนไม่ตื่น ไปปลุกเอา พอมาแกก็เอาปืนมา ปืนก็ไม่ได้บรรจุเต็มอัตราแหละ จะไปยิงไก่กินตามทาง แกว่านะ แกนิสัยตลกนะอีตาก่อง
นี่ละที่เมียแกเป็นไข้ พึ่งหายจากไข้แล้วก็สั่งผัว เวลาไปดงนี้ไปเอาหมากก่องมาให้กินด้วยนะ ผัวแกชื่อไอ้ก่อง ไปดงนี้เอาหมากก่องมาให้กินด้วยนะ เอ้อ ว่าอย่างนั้น เป็นนิสัยตลก พอไปกลับมา ได้ไอ้ก่องไหม ได้ ไหน นี่(ชี้ที่ตัวเอง) บอกเมีย ชื่อว่าไอ้ก่อง บักห่าเอ๊ย กูบอกมึงให้ไปเอาหมากก่องที่ต้นต่างหาก กูบ่ได้บอกให้ไปเอามึง ให้เอาหมากก่องมาก็เอามา พูดเฉยนะ แกนิสัยตลก พูดเฉย ขบขันดี
ทีนี้ไปด้วยกันไปดงนี้ละ เราก็เป็นหนุ่ม ผู้ใหญ่เถิงก็เป็นหนุ่ม เราไปเห็นรอยช้างมันขึ้นจากหนอง เขาเรียกหนองหลวง ขึ้นไปใหม่ๆ พอขึ้นไปเราสังเกตเป็นช้างแม่กับลูกขึ้นไป พอพ้นจากหนองนี้ขึ้นไปเราคอยสังเกต มันไปตามทาง คอยสังเกตๆ ไป มองไปข้างหน้าเรื่อย พอดีมองเห็นแม่มันกับลูกมันยืนเคียงข้างกันอยู่ พอเรามองเห็นเราปั๊บเข้าต้นไม้ ผู้ใหญ่เถิงก็วิ่งตามเข้าไป วิ่งอะไร ช้างอยู่ข้างหน้า พอดีตาก่องกับช้างก็เจอกัน สักเดี๋ยวฟังเสียงเอิ๊กอ๊ากขึ้น แม่มันร้องมันปัดลูกมันไปข้างหน้า แม่มันไสลูกไป
อีตานี้ก็ไม่เห็นช้าง ช้างเห็นคน มันร้องว้ากขึ้น พอช้างปัดลูก ช้างมันกลัวมากขี้มันทะลักมาฟาดถูกผ้าแก ช้างอยู่ตรงนี้ ต้นไม้ต้นหนึ่งอยู่นี้ แกก็อยู่ตรงนั้น ทีนี้ทำอะไรไม่ทันเห็นช้าง เอาปืนใส่อย่างนี้ช้างก็ไป ขี้ทะลักออกมาเต็มผ้า สูเห็นไหมมันขี้ใส่กู ทำอะไรไม่ทัน มันตื่นกูมันเห็นกูก่อน กูยังไม่เห็นมัน มันยืนนิ่งๆ เรามองไปเห็นก่อนเราเลยปึ๊บเข้าต้นไม้ ฟังเสียงว้อๆ พอช้างไปแล้วเราก็ยังไม่ออกมา เฮ้ยๆ เรียก...มันไปตายไหน เรายังไม่กล้า กลัวช้างมันจะวิ่งกลับมาอีก สักเดี๋ยวก็ออกมา พอออกมา เห็นไหมนี่ ขี้มันซัดเสียกูเต็มไปหมด มันอยู่นี้ละ มันกลัวมากขี้ทะลักออกมา ทางนี้ปืนก็อยู่กับมือนั่นละ เอาปืนใส่อย่างนี้มันก็ยิ่งกลัว มันก็วิ่งใหญ่ ขี้ฟาดใส่คน นี่เห็นไหมขี้เต็ม ขบขันดีนะ
นี่ละอีตาก่องที่ว่าเมียให้ไปหาหมากก่องมาให้กิน อยู่ในวัดนี้ก็มี ได้หมากก่องไหมล่ะ ได้ ไหน นี่ (ชี้ตัวเอง) บักห่าเอ๊ย กูให้ไปหาหมากก่องมาให้กิน นี่ก็หมากก่อง ที่พูดนี้ดงนี้มันเป็นดงช้างดงเสือนะนี่เต็มไปหมด ตรงบ้านตาดนี่ เดี๋ยวนี้มันเป็นบ้านคน เป็นอำเภอ เป็นบ้านผู้บ้านคน เป็นไร่เป็นนาไปหมดเลย แต่ก่อนเป็นดงใหญ่ๆ พวกช้างพวกสัตว์เนื้อเสือทุกประเภทเต็มอยู่ในนี้ เดี๋ยวนี้หมด ไม่มี ดงช้างดงเสือดงเนื้อดงอะไรมีเต็มหมด พวกกระทิงวัวแดงเต็มอยู่ในป่านี่ เดี๋ยวนี้หมด พวกสัตว์เหล่านี้หมด มีแต่คนไปตั้งบ้านตั้งอำเภอแทนแล้ว
พูดเรื่องตาก่องมันเลยต่อไปนะ ตาก่องไปหาหมากก่องมาให้เมีย เมีย..ได้ไหมหมากก่อง ได้ ไหน นี่ (ชี้ตัวเอง) โอ๊ย บักห่าเอ๊ย ว่าให้ผัว กูให้ไปหาหมากก่องในป่ามากินต่างหาก นี่ก็หมากก่อง เฉยนะ พูดแล้วเฉย เป็นนิสัยตลก พูดไม่ค่อยหัวเราะนะ นิสัยตลกไม่ค่อยหัวเราะนี้ผู้ฟังมันหัวเราะ ถ้าพูดมีหัวเราะไปด้วยมันก็ไม่ค่อยขลัง พูดเฉยนี่ซี ไอ้นี้นิสัยแกเฉย ได้ไหมล่ะหมากก่อง ได้ ไหน นี่ ชี้ใส่ผัวชื่อบักก่อง ชื่อมันชื่อก่อง ขบขันดี มีแต่ดงช้างดงเสือดงเนื้อทุกอย่างเต็มในนี้นะ เดี๋ยวนี้หมดไม่มีเหลือเลย เพราะเป็นบ้านคน ตั้งอำเภอ เรียกว่าดงทั้งหมดนั้นเป็นไร่เป็นสวนไปหมด ไม่มีเหลือ ดงตั้งแต่บ้านตาดไป มองไปภูเขาถึงภูเขา ดงนี้ถึงภูเขา ดงใหญ่ พวกสัตว์พวกเนื้อเต็ม เดี๋ยวนี้หมด
(ส่งปัจจัยร่วมสร้างกุฏิ) นี่กุฏิก็ได้เปลี่ยนแล้วนะเดี๋ยวนี้ ขึ้นกุฏิเหนื่อยแล้วนะเดี๋ยวนี้ บนกุฏิอยู่มาได้เท่าไรปี ตั้งแต่ปี ๒๕๐๖ มาถึงปีนี้เท่าไรปี ๒๕๐๖ เราขึ้นอยู่กุฏิ ถึงปีนี้ขึ้นจะไม่ไหวแล้ว เลยทีนี้ตกลงก็จะอยู่ข้างล่าง เอาอะไรมากั้นข้างล่างอยู่ข้างล่าง ออก-เข้าข้างล่าง ไม่ขึ้นแล้วข้างบน นี่ละกำลังเป็นอย่างนั้น ขึ้นบันไดไปหาพักนี้ก็เหนื่อยแล้ว ขึ้นจากนี้มานี้ๆ หอบเดี๋ยวนี้นะ เพราะฉะนั้นถึงจะอยู่ที่ข้างล่าง กั้นห้องอะไรๆ อยู่ข้างล่าง ไปก็เข้า-ออก นี่ละกำลังดูเอา มันไม่เป็นท่า เดี๋ยวนี้ไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว อายุ ๙๔ ตื่นนอนขึ้นมาพอลุกขึ้นล้มนะเดี๋ยวนี้ ลุกขึ้นจากที่นอนล้ม อายุ ๙๔ ปี ๖ เดือน ลุกขึ้นจากที่นอนนี่ละลุกขึ้นมาล้ม
เวลาไปไหนมาไหนระวังมันคอยแต่จะหกล้ม วิงเวียน วิงเวียนปุ๊บปั๊บล้มเลย แต่สำคัญอยู่ที่สติ คือเมื่อมีสติอยู่มันคว้าอะไรพยุงกันทันนะ ถ้าปล่อยให้มันล้มเลยไม่มีสตินี้ล้มหนักนะ อันนี้ไม่ค่อยล้มแรงนัก คือสติมันดี พอพับล้มมันคว้าอะไรจับทัน นี่ล้มไม่รู้กี่ครั้งแต่ก็ไม่รุนแรง เพราะสติดี มันคว้าอะไรทันจับพยุงได้ เป็นอย่างนี้แหละ แต่สตินั้นดี เราบอกตรงๆ เลย เรื่องสตินี้ไม่มีคำว่าเผลอ ตลอดอยู่อย่างนั้น ไม่ว่ายืนว่าเดินว่านั่ง เว้นแต่เวลาหลับเท่านั้นเอง นอกจากนั้นสติติดอยู่กับตัวตลอด จึงไม่ค่อยเผลอ หากว่าหกล้มก็ไม่รุนแรง เพราะสติดี เดี๋ยวนี้คอยแต่จะหกล้ม กำลังไม่พอ บางทีมีวิงเวียนพอวิงเวียนปั๊บล้มนะ ล้มเร็ว ไปละที่นี่ ให้พร
รับชมและรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่
www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th
สถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน FM 103.25 MHz
และเครือข่ายทั่วประเทศ
|
