เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๒๑ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๔๓

(ผู้ฟังเทศน์ประมาณ ๓๐๐ คน)

หวัดวันนี้มันจะเริ่มกำเริบอีก เมื่อวานนี้มันจะเอาใหญ่นะ ได้เอายาบังคับกันไว้ ยาแก้แพ้พวกยาลดน้ำมูก โห มันไหลเลยนะ ไหลจนเช็ดไม่ทัน ธรรมดาเขาให้ฉันครั้งละ ๑ เม็ด เมื่อวานฟาดไปเม็ดครึ่ง ๙ โมงเช้า บ่ายโมงฉันอีก อันนั้นก็ดูเหมือนเม็ดครึ่งเหมือนกัน ดูเหมือนฉันถึง ๔ หนมังเมื่อวาน ๙ โมง บ่ายโมง บ่าย ๔ โมง ๔ ทุ่มฉันอีกเม็ด ครั้งแรก ครั้งที่สอง ฉันครั้งละเม็ดครึ่ง เป็น ๓ เม็ด ๕ โมงเย็นหนึ่งเม็ด เมื่อวานฉันถึง ๕ เม็ด แล้วยังมี NEOZEP อันนี้ก็ลดหวัดเหมือนกันแทรกเข้าไปเม็ดหนึ่ง เป็น ๖ เม็ดพอประทังกันไป สงบไป เมื่อวานรุนแรงมาก รุนแรงตั้งแต่เช้าเลย น้ำมูกไหลตลอดเลย ถ้าไม่ได้ยานี้กั้นมันจะเอาใหญ่ คือน้ำมูกไหลไม่เป็นไรนะ แต่น้ำมูกไหลแล้วไอพร้อมน่ะซี ไอไม่หยุดไม่ถอย พูดออกมาก็ไม่ได้มีแต่ไอ เมื่อวานนี้รุนแรงมาก

วันนี้คอยดู นี่ก็เริ่ม ๆ ขึ้น ต่อไปนี้ก็จะฉันยาอีกเหมือนเก่า จะฉันตามระยะ ๆ ลองดูเป็นยังไง ปกติ ๙ โมงเช้า แล้วก็บ่ายโมง ห่างกัน ๔ ชั่วโมง บ่าย ๕ โมง แล้วไปอีก ๓-๔ ทุ่มฉัน เมื่อคืนนี้ฉันอย่างนั้นแล้วค่อยสงบไป หวัดนี่ธรรมดาเป็นปีละหน ไม่ค่อยพ้น ถ้าธรรมดาแล้วเราก็ไม่เคยมียาแก้หวัดนะ บทเวลามันเป็นเต็มเหนี่ยวของมันก็ประมาณอาทิตย์หนึ่งก็สงบไปเลยนะ หวัดธรรมชาติของมัน แล้วมียาแก้ยาห้ามอะไร มันเลยเรื้อรังไปเลย บางทีเป็นสองอาทิตย์ก็ยังไม่หาย มันเป็นอะไร คือจะห้ามมัน มันไม่ออกเต็มที่มันก็ค่อยออกไปเรื่อย บางทีตั้งสองอาทิตย์ก็ไม่หาย ธรรมดาอาทิตย์หนึ่งสงบแล้ว

เมื่อวานเอาของไปส่งวัดศรีชมภู เอาไปได้เท่าที่รถบรรทุกไปได้ เอาแต่ของสำคัญ ๆ อันไหนไม่สำคัญไม่เอาไป หนักเฉย ๆ เอาหนักที่มีสาระ ๆ ไปเมื่อวาน ข้าวดูเหมือนไม่เอา เมื่อวานดูเหมือนไม่เอาข้าวไป ข้าวที่ไหนมันก็มี เอาแต่อย่างอื่น พวกเครื่องกระป๋อง น้ำตาลเมื่อวาน ๑๐๐ กิโล ๒ ถุง ๆ ละ ๕๐ กิโล มันหนักเป็นประโยชน์ จากนั้นก็น้ำปลา น้ำมันพืช ปลากระป๋อง รถหนักพอดี แล้วก็ไปหาเก็บเอาไก่ตามรายทาง เขาขายไก่หมุนไก่หันนั่นน่ะ ขายสองฟากทาง เก็บเอาหมดเลย พอดีชั่วโมงเป๋งออกเลย

ไปไม่มีธุระอะไร ตั้งใจเอาอาหารไปส่งเฉย ๆ รถนี้จะอยู่ในย่าน ๒ ชั่วโมง ๒๐ นาทีจากโน้นมานี้ หากเราไปมาแล้วเราก็กำหนดได้ ๆ ไปนั้นเท่านั้นเวลานาทีชั่วโมง เท่านั้น ๆ กำหนดไว้หมดเลย อย่างภูเรือก็กำหนด ๒ ชั่วโมง ๔๐ นาที บ้านแพงประมาณ ๒ ชั่วโมง ๒๐ นาทีแถวนี้ ภูวัวไกลหน่อย ตามธรรมดาก็ประมาณ ๒ ชั่วโมง ๕๐ นาทีหรือ ๔๕ เป็นอย่างเร็ว อย่างไปคราวที่แล้วยังอีก ๕ นาทีจะถึง ๓ ชั่วโมง เพราะทางไม่ค่อยดี ลัดเลาะ มีหลุมมีอะไรก็ช้า

คอนสวรรค์มาเอารถแอมบูแลนซ์ไปแล้วนะ (ครับเอาไปแล้ว) ยังที่สุราษฎร์ฯ อำเภอไชยา อันนั้นสั่งทีหลังยังไม่ตกมา รถตู้ดูเหมือน ๒ คัน คันเมื่อวานคอนสวรรค์มาแล้ว คันสุราษฎร์ฯ ยังไม่มา ส่วนเครื่องมือนั้นมาเรื่อย ๆ ตกมาเรื่อย ๆ จ่ายเรื่อย ๆ เครื่องมือแพทย์ชนิดต่าง ๆ

นี่หลวงตาพูดจริง ๆ หลวงตานี้ทนเอานะ ทนความสกปรกของโลก พูดตรง ๆ อย่างนี้เลย เราไม่ได้พูดดูถูกเหยียดหยามโลก เราพูดตามความจริง ความสกปรกอยู่ตามลำพังของมัน เช่นอย่างกองมูตรกองคูถ ก็เป็นอีกอย่างหนึ่ง สกปรกอย่างหนึ่ง แต่ถ้าไปกว้านขึ้นมามาโปะหน้าโปะจมูกกันเป็นยังไง มันต่างกันไหมกับที่มันสกปรกอยู่ตามธรรมชาติของมัน กับที่เราไปโกยเอาขึ้นมาโปะกันนี่เป็นยังไง อย่างความสกปรกของเมืองไทยนี่ คนสกปรกมันไม่ได้เหมือนกองมูตรกองคูถสกปรกนะ มันสกปรกแล้วมันก็โกยขึ้นมาทำลายชาติบ้านเมืองแหลกเหลวไปหมด เวลานี้กำลังเมืองไทยเราจะแหลกแล้วนะ พวกมูตรพวกคูถพวกหาคุณค่าไม่ได้ แต่เต็มไปด้วยพิษด้วยภัย กระจายไปทั่วบ้านทั่วเมือง ผลสุดท้ายทางศาสนาก็มัวหมองไปด้วย

เรายกมานั้นก็คือกวาดออก ๆ มันก็เปื้อนมือล่ะซี อันไหนไม่ดีเราก็เตือน สั่งสอนอบรมในทางที่ดี บำเพ็ญทางที่ดี เท่ากับกวาดเข้ากวาดออก ๆ มันก็เปื้อนมือจนได้นั่นแหละ การแนะนำสั่งสอนพี่น้องทั้งหลายเท่ากับกวาดออก และต้อนเข้ามา อันไหนเป็นประโยชน์ต้อนเข้ามา อันไหนไม่ดีปัดออกกวาดออก มันเป็นเรื่องมูตรเรื่องคูถด้วยกันทั้งนั้นแหละ นี่ที่ว่าสกปรกขนาดนั้นนะ อู๊ย เราสลดสังเวชนะกับคนชั่วทั้งหลายที่ไม่รู้เลย เรียกว่ามันหนาขนาดนั้นนะ ไม่รู้จักบาปจักบุญจักผิดจักถูก มีแต่จะเอาท่าเดียว ๆ จะทำท่าเดียวตามความต้องการของตัว ๆ ซึ่งเป็นกองมูตรกองคูถออกมาจากหัวใจ กระจายไปทั่วโลกดินแดน ทำให้คนอื่นเดือดร้อนไปหมด เพราะความสกปรกของตัวเองนั้นแหละ มันทำชั่วช้าลามกก็กระเทือนส่วนรวมล่ะซี นี่ที่มันน่าทุเรศมากนะ

นรกเดือดพล่าน ๆ มาแต่กัปไหนกัลป์ใด นรกแต่ละหลุม ๆ เดือดพล่าน ๆ มาอย่างนั้น นับไม่ได้นะว่านรกเดือดพล่าน ๆ อยู่ด้วยการเผาสัตวโลกผู้มีบาปมีกรรมควรแก่นรกหลุมนั้น ๆ มันเผาอยู่ตลอดเวลาอย่างนี้ ไม่มีต้นมีปลายนะเผามาแต่เมื่อไร ทั้งเข้าทั้งออกทั้งขึ้นทั้งลง พอสิ้นกรรมนี้แล้วเลื่อนไปนั้น ๆ เผากันไปเรื่อย ๆ เลยไม่มีขาดวรรคขาดตอน เพราะสัตวโลกทำบาปทำกรรมตลอดเวลา จะให้อันนั้นขาดวรรคขาดตอนยังไง แล้วจะไปปฏิเสธยังไงว่านรกไม่มี

นั่นซี ไอ้พวกที่มันหนาแน่นมันท้าทายนรก มันก็รอแต่ลมหายใจมันเท่านั้นเวลานี้น่ะ พอขาดสะบั้นนี้ปึ๋งเลย คำว่านรกมีหรือไม่มีไม่มีความหมาย มันความหมายเต็มตัวอยู่กับกรรมที่เจ้าของทำลงไปแล้วเป็นเครื่องดันลงไปจุดนั้นต่างหากนะ ไม่มีอะไรดันนะ กรรมดันให้เหมาะสมกับสถานที่ที่จะเสวยของสัตว์แต่ละราย ๆ จึงว่า กมฺมํ สตฺเต วิภชติ, ยทิทํ หีนปฺปณีตํ กรรมย่อมจำแนกสัตวโลกให้เป็นต่าง ๆ กัน ประณีตเลวทรามต่างกัน ก็คือสุขทุกข์ต่างกันไปเรื่อย ๆ เป็นอย่างนั้น

โหย มันน่าสลดสังเวชจริง ๆ นะกับคนที่หนาไม่ฟังเสียงใครเลย จะเอาท่าเดียว ๆ นี่ตัวมันสำคัญนะตัวมันจะบุกนรกให้แตก ยังไงก็ไม่แตก ให้หมดโคตรหมดแซ่ไปบุกก็ไม่แตกนรกน่ะ โคตรแซ่มันก็เคยจมอยู่ในนรกไม่รู้กี่ครั้งกี่หนแล้วก็ไม่เห็นแตก ยังจะกล้าหาญไปทำลายนรกเหรอ พระพุทธเจ้าองค์เอกทุกศาสดาไม่มีสอนผิดกันเลย ก็มาเห็นอย่างเดียวกันนี่จะให้สอนผิดกันไปได้ยังไง สัตวโลกมันก็มึนมืดตื้อ มันก็ดันไปอยู่อย่างนั้นจะให้ว่าไง ก็บอกอยู่ประกาศอยู่มันก็บืนไป ๆ ตกกันไป มันเรื่องกรรมของสัตว์ เป็นอย่างนั้น

เราพูดจริง ๆ เราสอนโลกด้วยความเมตตาล้วน ๆ จริง ๆ ไม่มีอะไรเจือปนเราเลย ความได้ความเสียเป็นเรื่องของโลก เราไม่มีได้มีเสีย แต่เราสงสารเมตตาดังพระพุทธเจ้าท่านสอนมาโดยลำดับนั่นแหละ จนกระทั่งถึงสาวกทั้งหลาย สอนแบบเดียวกัน สอนด้วยความเมตตา พระพุทธเจ้า พระอรหันต์ท่านไม่มีอะไรเรื่องโลกามิสแม้เม็ดหินเม็ดทรายไม่มีติดใจท่าน ท่านเต็มสัดเต็มส่วนแล้วสอนโลกด้วยความเมตตาล้วน ๆ เราตัวเท่าหนูมันก็เป็นจะให้ว่าไง มันมืดเอาจริง ๆ โถ พิลึกพิลั่น ก่อนที่จะไปจมในนรกนั้นก็ก่อกวนทำลายสัตวโลก เพื่อนมนุษย์ สัตว์ทั้งหลายด้วยกันนี้ ให้เดือดร้อนวุ่นวายไปตาม ๆ กันหมด ก่อนมันจะลงไปในนรก ไม่ลงเฉย ๆ คนชั่วนี่ ต้องทำความชั่วช้าลามกให้บอบช้ำแก่สัตว์ทั้งหลายเพื่อนฝูงทั่วดินแดนนั่นแหละ แล้วมันก็จมลงไปของมัน ก่อนมันจะจมก็ก่อความเดือดร้อนไว้เสียก่อน พวกนี้เป็นอย่างนั้นนะ

เมืองไทยเรากำลังเดือดร้อนมากเวลานี้นะ เงินทองข้าวของเห็นได้ชัดเจนทุกวันนี้ เงินจะไม่มีค้างตลาดนะ มันหายไปไหนหมดก็ไม่รู้ ทุกสิ่งทุกอย่างเกลื่อนอยู่แต่เงินที่จะไปซื้อกันไม่มี ๆ นั่นซิ อะไร ๆ ก็ไม่มีเวลานี้ นั่นละความเพลิดความเพลินความลืมเนื้อลืมตัวของคนชั่วช้าลามกมันทำลายไปได้หมดนะ ดูซิน่ะ เหล่านี้ เงินทองข้าวของที่เราหมุนเวียนอยู่ตามประเทศไทยของเรานี่ มากต่อมากแต่ก่อน ใช้กันจนลืมตัว เวลานี้เงินหาจะมาใช้ก็จะไม่มี เป็นยังไงมันถึงเป็นอย่างนั้น ก็เพราะคนชั่วช้าลามกมันกว้านมันกอบออกทิ้งหมด ๆ จมลงทะเล ๆ ไปหมด ทีนี้คนที่มีชีวิตอยู่ก็เดือดร้อนล่ะซิ เงินที่เป็นกอบเป็นกำมันก็โกยลงมหาสมุทรทะเลหลวงไปหมด แล้วผู้ที่มีชีวิตอยู่ก็เดือดร้อนซิ ปากมีท้องมีจะว่าไง ก็ต้องเดือดร้อนไปตาม ๆ กัน

เวลานี้เราเห็นใจพี่น้องชาวไทยเราซึ่งเป็นคนดีนะ โอ๊ย น่าสงสาร เงินขาดตลาดพูดตรง ๆ อย่างนี้ละ ใครจะว่าหลวงตาบัวหลับตาพูดก็ช่างเถอะ ผู้ที่มันทำมันหลับตาทำหรือมันลืมตาทำเราก็ไม่รู้ ทำความฉิบหายแก่โลกนั่นน่ะ นั่นละเรียกว่ามันหลับตาทำ ลืมอยู่กี่ตาก็ตามเถอะ ตาใจมันบอดเสียตาเดียวเท่านั้นมืดไปหมดเลย ทำได้ทุกอย่างทำความชั่วช้าลามกได้ทุกอย่าง นี่ละมันทำความเดือดร้อนแก่ชาติของเรา เป็นอย่างนี้ละ เวลานี้เงินจะหมุนตามท้องตลาดก็จะไม่มีแล้ว มีแต่วัตถุสิ่งก่อสร้างเต็มบ้านเต็มเมือง สินค้าสินขายเต็มตามห้างร้านต่าง ๆ เต็มไปหมดนั่นแหละ แต่หาผู้ที่จะเข้าไปซื้อก็ไม่มี เดินไปตามถนนหนทางสองฟากทางมีแต่ของขาย คนนั้นขายนั้น คนไม่มีอะไรขายก็เอาหน่อไม้มาขาย แต่หาผู้ที่จะซื้อเอาไปกินนี้ไม่ค่อยมี ๆ ก็เพราะเงินขาดตลาดนั่นเอง ถ้ามีแล้วมันก็ซื้อคนเรา มันจำเป็นจริง ๆ ก็ซื้อแต่น้อยเสีย จากนั้นก็ไม่ซื้อเพราะเงินขาดตลาด ขาดไปหมดนะ

อย่างที่เราไปเทศน์สอนพี่น้องชาวไทยเรานี้ ออกมาด้วยน้ำใจนะ เงินแต่ละบาทแต่ละสตางค์ที่ออกมาช่วยชาติบ้านเมืองนี้ ถอนออกมาจากน้ำใจจริง ๆ เราเห็นใจนะ ไปเทศนาว่าการแต่ละแห่ง ๆ ที่จะเอามาช่วยเหลือเจือจุนชาติของเราเอง เงินรู้สึกว่าร่อยหรอ ๆ มากทีเดียว นี่เพราะเงินไม่มี มีแต่น้ำใจ น้ำใจไม่มีเครื่องสนองกันจะเอาอะไรมาจ่าย จะเอาอะไรมาบริจาค เหล่านี้มันคิดไปหมดแหละเรา เพราะคิดกลาง ๆ คิดเป็นธรรม มีมากมีน้อยจะแสดงให้เห็นถึงวัตถุเกี่ยวกับเรื่องน้ำใจของคนเราเสมอไป เราก็ช่วยเต็มกำลังความสามารถแล้วนะ ทีนี้มีแต่อ่อนลง ๆ ก็บอกแล้ว

การเทศนาว่าการงดไปหมดแล้วนะเวลานี้ ไม่เอาแล้ว มันเลิกของมันไปเอง หมดกำลังวังชา ทุกอย่างหมดไปแล้ว เราจะไปเทศน์ให้เฉพาะที่จำเป็น ๆ จริง ๆ ถึงจะไปเทศน์ให้ ไม่อย่างนั้นไม่ไปละเหนื่อยมากแล้วเวลานี้ อยู่ไปลำพัง ๆ วันหนึ่งเท่านั้นพอ แต่ความห่วงใยโลกนี้ก็ห่วงเต็มหัวใจนั่นแหละ ที่จะมาห่วงใยตัวเองนี้เราพูดจริง ๆ ไม่มีเลย ฟังแต่ว่าไม่มีเลย เม็ดหินเม็ดทรายก็ไม่มี รักสังขารร่างกายนี้ไม่มี มีแต่ห่วงโลกห่วงสงสาร พอถึงวาระนี้ทิ้งปัวะไปเลย มันก็เป็นเครื่องไม้เครื่องมือสำหรับใช้ของเราเท่านั้นเองสังขารร่างกาย ไม่ใช่เป็นตนเป็นตัวอะไรของเรา เป็นเครื่องมือสำหรับใช้เท่านั้น ใช้เป็นประโยชน์ก็เป็นประโยชน์แก่ตัวเอง ใช้เป็นโทษก็เป็นกรรมเป็นบาปแก่ตัวเอง

เครื่องมืออันนี้ละ พาไปฉกไปลักไปปล้นไปสะดม ฆ่าผู้ฆ่าคนฆ่าสัตว์ก็เป็นบาปเป็นกรรมแก่เจ้าของ เครื่องมือไม่เป็นบาป มีดเอาฟันหัวเขาด้วยมือนี้ มือไม่เป็นบาป หัวใจเป็นบาป เอามือนี้จับส่วนที่จะเป็นกุศล ทำบุญให้ทานสร้างนั้นสร้างนี้ก็เป็นบุญ มือไม่เป็นบุญ ใจเป็นบุญ พอหมดสภาพแล้วแข้งขาตีนมือที่เป็นเครื่องมือนี้ ก็ตกปัวะลงไปตามสภาพเดิมของเขา จิตก็มีดีมีชั่วติดกับนั้นไปเลย ความดีความชั่วไม่ได้ติดเครื่องไม้เครื่องมือคือร่างกายของเรานะ มันติดที่หัวใจต่างหาก อันนี้เป็นเครื่องใช้ ร่างกายของเราไม่ตกละตกนรก ไปสวรรค์ก็ไม่ไป พอแตกกระจายออกไปแล้วเรียกว่าตาย ก็ลงไปสู่ธาตุเดิมของมัน แต่จิตนั่นซีจะไปนรกไปสวรรค์ได้ตลอดเวลานะ เพราะฉะนั้นจึงให้ระวังจิตของตัวเอง

ทำอะไรอย่าไปคำนึงถึงความอยากความทะเยอทะยานมากยิ่งกว่าเหตุผลที่ว่าควรหรือไม่ควร ถ้าไม่ควรทำอย่าทำ ทำก็ทำลายเจ้าของ ถ้าควรทำทำเถอะจะเกิดประโยชน์แก่เจ้าของ ให้คิดอ่านด้วยดีนะ ไม่อย่างนั้นจะจมจริง ๆ จิตใจคนมันต่ำลงไปทุกวัน ๆ เห็นความโลภ ความโกรธ ราคะตัณหา เห็นแก่ได้แก่ร่ำแก่รวยเป็นของดิบของดีเป็นของมีคุณค่าไปเสียหมดแล้วเวลานี้ ส่วนความดิบดีจริง ๆ ที่จะให้โลกทั้งหลายได้รับความสงบร่มเย็นเพราะธรรม ไม่ค่อยมีและไม่มี เพราะฉะนั้นโลกถึงได้ร้อน กิเลสลุกลามมากโลกก็ร้อนมาก ถ้ากิเลสสงบ ธรรมเจริญขึ้นมา โลกก็สงบเย็น ก็มีเท่านั้นแหละ เวลานี้โลกกำลังลุกลามมากทีเดียว ไม่มีบาปมีบุญอะไรแหละ วันนี้พูดเท่านั้นแหละนะ เหนื่อย จะให้พร

เปิดดูข้อมูล วันต่อวัน ทันต่อเหตุการณ์ หลวงตาเทศน์ถึงเรื่องอะไร ทาง internet

www.luangta.com