เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๑๙ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๕๐

ถวายแบบผูกมัด

         (โยมมาถวายปัจจัยประจำเดือนกุมภาพันธ์ ๓๐,๙๕๐ บาท ทุนร่วมสร้างเจดีย์มหามงคล ๕,๕๐๐ บาท จากลูกศิษย์หาดใหญ่) ปัจจัยที่ว่าสร้างอะไรมาให้เรารับ ไม่เอา อย่ามาทำอย่างนี้กับเรา สร้างนั้นสร้างนี้เอาเงินมาให้เราแบก เอาภาระมาให้แบก (ถวายสองหมื่นครับ ถวายธรรมดา) ถ้าถวายธรรมดาอย่าว่าแต่สองหมื่นเลย สามหมื่นก็เอามาเถอะ ถ้าถวายมาผูกมัดแบบนั้นแบบนี้เราไม่เอา เพราะอย่างไรปัจจัยที่มาหาเราจะออกนอกหมดเลย ให้เราแยกไว้เพื่ออันนั้นเพื่ออันนี้ผูกมัดกัน เราไม่รับ เพราะของเราสะดวกมาก พอได้มาจำเป็นที่ไหนจ่ายๆ หมดเลย ได้คัดไว้อย่างนั้นคัดไว้อย่างนี้ไม่ทัน ไม่ยุ่ง

         (โยมทยอยกันมาถวายทองคำแด่หลวงตา) ได้เห็นไหมล่ะพี่น้องทั้งหลาย ปัจจัยที่เรานำพี่น้องทั้งหลายช่วยชาตินี่ไม่ได้รั่วไหลไปไหนเลย อย่างนั้นละธรรม ตายใจได้เลย (อันนี้ทองจะเป็นสองบาทหรือบาทห้าสิบ เจ้าของจำไม่ได้ครับ เขาถวายหลวงตาหมดเลย) เอาละจ่าบนสวรรค์เขาจัดให้เรียบร้อยแล้ว จ่าบนสวรรค์ จ่าบนนรกมี เขาจัดการทันทีๆ แหละ

เมื่อวานไปร้อยเอ็ดกลับมาตั้งบ่ายโมง ไปฉันนู่นจังหวัดร้อยเอ็ด โอ๊ย ยิ่งทุกข์ แก่เท่าไรยิ่งทุกข์ยิ่งยุ่งมาก (หลวงตาว่าแก่เท่าไรยิ่งทุกข์เหรอครับ) ทุกข์เพราะคนยุ่ง (นั่นซิครับลำพังหลวงตาไม่ทุกข์อยู่แล้ว แต่คนอื่นมายุ่งทำให้ทุกข์) ลองเขามายุ่งดูซิจะเป็นอย่างไร (เขาไม่มายุ่งกับผมหรอก เขายุ่งกับหลวงตา) นั่นซิเขาไม่มายุ่งตัวเองก็พูดได้เต็มปาก ผู้ที่ถูกยุ่งมันจะตาย

         (เขียนอย่ายุ่งติดไว้หน้าวัด) นั่นแหละท่านปัญญาทำงานอะไรอยู่นั้น เราเดินไป เราละเขียนทิ้งไว้นั้น ใครไปทิ้งไว้นั้นไม่รู้บอกว่าอย่ายุ่ง พอดีไปเห็นก็เอาให้ท่านปัญญาอ่าน ท่านกำลังทำอะไรอยู่ ลองอ่านดูซินี่ ท่านฉลาดนะ อ่านได้ไหมนี่ ท่านดู คิดว่าอ่านได้ ท่านว่าคิดว่าอ่านได้ ลองอ่านดูซิ อย่ายุ่ง อย่ายุ่งมันคืออะไรว่ามาซิ คืออย่าอย่างนี้ใช่ไหม ภาษาของเรา เออ ใช่แล้ว จากนั้นก็ทิ้งไว้นี้ ทีนี้เด็กมันถือเอาจากนี้ไปติดใส่ต้นเสาไว้นู่นนะ ใครมาก็อ่านว่าอย่ายุ่งๆ เลยคนมายุ่งเราทั้งวัน วันนั้นมายุ่งเราทั้งวัน อันนั้นเป็นปัญหา เขียนแล้วเด็กเอาไปติดไว้ข้างหน้านู่นละทำเป็นเสาไว้เลย ติดไว้เลย..อย่ายุ่ง มันอย่ายุ่งอะไรนี่ ถามไปถามมาได้พยานเด็กมันสนุกของมันอะไรไม่รู้ไปติดป้ายไว้นั้นว่าอย่ายุ่ง เลยคนมายุ่งเราทั้งวัน เป็นอย่างนั้นละ

         (ถวายทอง ๑ บาท ปัจจัย ๕,๐๐๐ บาทครับ) พอใจ นี่ละเอาเข้าช่วยชาติของเราเหล่านี้ ไม่ไปไหนละ ของที่ตกมาหาเราไม่ไปไหน เรารับผิดชอบ บริสุทธิ์สุดส่วนทุกอย่างเลย นี่ละธรรมนำโลกนำอย่างนั้นละ โลกนำโลกนี่แหลกเลย ธรรมนำโลกไม่มีคำว่าลง มีแต่ดึงขึ้นๆ วันนี้ก็ไม่มีอะไรนะ ปวดหัวเข่า เวลาลุกก็ลำบากปวดเข่า

(วันนี้ได้ทองคำ ๘ บาท ๗๕ สตางค์ครับ) ทองคำเราก็ได้เรื่อยนะ ได้ขึ้นเรื่อยๆ ถ้าพอหลอมก็หลอม คุณชายปั๋มเป็นคนเก็บทองคำที่ได้จากที่ต่างๆ มาจากกรุงเทพฯ มาอุดรเมื่อไรก็ขนจากนี้ไป พอหลอมก็หลอม หลอมเป็นแท่ง แท่งหนึ่งดูว่า ๑๒ กิโลครึ่ง หลอมได้เยอะนะ นี่ก็เข้าคลังหลวง ไม่ไปไหน ถ้าลงมาหาเราแล้วไม่ไปไหน ได้มาจากไหนเขาก็เอามาให้ ใครให้ที่ไหนเขาก็เอามาให้ๆ แล้วเข้าคลังหลวง

         ไม่มีอะไรนะ เทศน์ก็เทศน์มากแล้ว เหนื่อย ลมออกหูหูอื้อ ถ้าหูอื้อแล้วพูดไม่ได้ มันไปออกหูหมดเลย ไม่ได้ออกปาก เหนื่อยทุกวันนี้ ไปไหนมาไหนเดินโซซัดโซเซ ที่เดินนั้นเดินนี้ไม่ใช่อะไรนะ เดินเปลี่ยนอิริยาบถ เดินซอกแซกซิกแซ็กไปนู้นไปนี้ เดินเปลี่ยนอิริยาบถ เดินจงกรมก็เดิน เดินอย่างนี้ก็เดิน ถ้าไม่เดินปวด ต้องเดินยืดเส้น เดินที่นั่นที่นี่ไป มันจะพังแล้วนี่ธาตุขันธ์ เอาละให้พร ให้พรแล้วก็ไป เรามีธุระของเราไปของเรา ธุระก็ช่วยโลกนั่นแหละ ไปที่ไหนช่วยโลกทั้งนั้นๆ

         เห็นหมาแล้วเราระลึกได้ตอนเป็นหนุ่ม เพื่อนมาเยี่ยม บทเวลาจะตั้งข้อตลกขึ้น พูดไปพูดมา มึงโง่จะตาย กูเอาหมาซ่อนนี้มึงไม่เห็นแหละ ทำไมจะไม่เห็นประสาหมา เอ้างั้นเวลากูจะซ่อน มึงต้องเอาผ้าปิดหน้าไว้เสียก่อน พอซ่อนเสร็จแล้วกูจะเปิดผ้าให้มึงหา เขาก็ว่าเอา ปุ๊บปั๊บให้ปิดหน้าอย่างง่ายดาย ปิดหน้าเสร็จเราก็เอาก้นหมาตัวนั้นยัดใส่หน้ามัน มันเอามือจับดู โอ๊ย บักห่านี่ มึงเซื่อง(ซ่อน)ยังไง กูเซื่องบ่อน(สถานที่)อื่นมึงก็ซิเห็น เซื่องบ่อนมึงบ่เห็นแหละ นั่นละเวลาจะเล่นเป็นอย่างนั้น เอาละไปละ

รับฟังรับชมพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.Luangta.com หรือ www.Luangta.or.th

และรับฟังจากสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน FM 103.25 MHz