เมื่อวานนี้ทองคำได้ ๑ บาท ดอลลาร์ได้ ๒๕ ดอลล์ กฐินทองคำได้ ๙๕ กอง กฐินเงินสดได้ ๑๑๐ กอง รวมเป็น ๒๐๕ กอง รวมทองคำทั้งหมดได้ ๕,๒๘๐ กิโลครึ่ง กฐินทองคำ ๘๔,๐๐๐ กองนั้น กฐินทองคำได้ ๔,๐๖๘ กอง เท่ากับน้ำหนัก ๑๕ กิโล ๓๐ บาท ๓ สลึง กฐินเงินสดและเช็คได้ ๑๒,๑๘๙ กอง เท่ากับเงินสด ๑๙,๕๐๒,๔๐๐ บาท รวมกฐินทั้งหมดได้ ๑๖,๒๕๗ กอง ยังขาดอยู่อีก ๖๗,๗๔๓ กอง จึงจะครบจำนวน ๘๔,๐๐๐ กอง

เมื่อวานนี้ไปปากช่อง เข้าไปตีนเขาใหญ่นู่น ได้ทองคำมาจากหลวงพ่อสังวาลย์ เป็นจำนวนทองคำ ๓ กิโล ๔๘ บาท ๒๒ สตางค์ ไกลไม่ใช่เล่นนะ ไกลมากทีเดียว แต่รถเราก็วิ่งได้ตามเวลาไม่เคลื่อนนะ แปลกอยู่ ดูว่า ๔ ชั่วโมงเป๋งถึงที่จอดรถพับ พอดี ๔ ชั่วโมงจากนี้ไป แล้วขากลับก็ขาด ๔ ชั่วโมงอยู่ ๓ นาที ตอนไปเติมน้ำมัน ๑๒ นาที ตอนขากลับมานี้เติมน้ำมัน ๑๐ นาที มันก็ลดกันตามนี้ เพราะไม่ได้แวะที่ไหน มาก็บึ่งเลย เพราะรถเรามีรถนำ ไม่ค่อยเสียเวล่ำเวลา เช่น ไฟแดง หากว่าพอแหวกได้ก็ไปเลย นอกจากรถหนาแน่นที่ไฟแดงก็รอ

ดูเอาซิสถานีรถไฟ เป็นยังไงสถานีรถไฟ นั่นละเงินพี่น้องทั้งหลายที่ใส่ในกระสอบ เรี่ยราดตามนั้นละดูซิ นั่นก็ ๑๐ กว่าล้านนะไม่ใช่เล่น ตึกทั้งหมดรื้อออกหมดไม่มีเหลือเลย เหลือแต่โครงกระดูกคือเป็นเหล็ก ๆ นอกนั้นรื้อออกหมด แล้วสร้างตึกต่อเติมเข้าอีกทางนั้น แล้วก็สร้างห้องน้ำห้องส้วมให้ กับรั้วทำให้ใหม่ ลานจอดรถกว้าง ๆ นั้นลาดซีเมนต์ให้หมดเลยจนชนเข้าชานเมืองอุดร ลาดซีเมนต์ทั้งหมด แต่ก่อนเป็นหลุมเป็นบ่อ รถจะมาขึ้นรถไฟก็ไม่ได้ ตกเหวตกบ่อ นี่ทำให้หมดเลย อันนี้ก็ ๑๐ กว่าล้าน อย่างนั้นแล้ว

สถานีตำรวจอุดรของเรานี้ก็ให้หมดเลย ลาดซีเมนต์อะไร ๆ แล้วทำรั้ว จากนั้นสร้างโรงอะไรใหญ่ไว้ข้างใน อันนั้นก็ ๑๐ กว่าล้านเหมือนกัน นี่ทางราชการที่ช่วย จากนั้นก็เรี่ยราดไปตามเรือนจำ อุดรได้มากที่สุดเรือนจำ แล้วก็ไปทางหนองบัวลำภู นั่นก็เรือนจำ ทำห้องนอนให้นักโทษหญิง ส่วนอุดรนี้ทำห้องน้ำห้องส้วม ๕๐ กว่าห้อง อ่างอาบน้ำอีกดูว่า ๒ ว่างั้นนะ ตึกใหญ่พอประมาณ ๒ ล้าน ทีนี้ก็ไปที่ลาดยาว ที่แน่นอนแล้วเป็นบ้านหรือตึกอะไรก็แล้วแต่ ๓ ชั้น ๒ หลัง กำลังให้เขารื้อถอนสิ่งปลูกสร้างเก่าแก่ออกหมด เวลานี้กำลัง เพราะทำแปลนก็ยังไม่เสร็จ พอแปลนเสร็จก็ขึ้นเลย มันจะไปสักกี่สิบล้านก็ไม่แน่นะ ไม่ใช่เล่น

อันนี้เราก็คิดคาดเอาไว้เพื่อสงเคราะห์เขาในคราวที่จำเป็นอย่างนี้ เขาก็ต้องหวังพึ่งเต็มที่ที่จะขอสิ่งนั้นสิ่งนี้เพิ่มเติมอะไรนะ เราคิดไว้แล้วไม่เคยเห็นผิดนี่วะ แม้แต่โรงพยาบาลยังต้องมีต่อเติมอยู่เรื่อย ที่จะให้เสร็จเรียบร้อยผ่านไปเลยนี้ไม่เห็นมี พอเสร็จนี้แล้วยังขอนั้นต่อเติมนี้ เป็นอย่างนั้น ยิ่งเรือนจำลาดยาวซึ่งเป็นสถานที่จนตรอกจนมุมแล้ว เราค่อนข้างแน่ใจว่าเขาจะขออะไรอีก นี่เราก็กะไว้เรียบร้อยแล้วสมควรที่จะสงเคราะห์กันแค่ไหน เราก็ได้กะไว้เรียบร้อยแล้ว นี่ก็กำลังจะเริ่ม แล้วค่ารื้อถอนตกลงเราเสียให้เอง จ่ายให้หมดเลย เขาของบประมาณมันช้า เราเริ่มอันนี้แล้วมันต่อกันเป็นสองแห่ง แล้วก็ต้องทำนั้นอีก เพราะฉะนั้นจึงให้รื้อถอนพร้อมกันหมดแล้วขึ้นพร้อม ๆ กันเลย งบประมาณไม่งบประมาณช่างเถอะ เราเลยจ่ายให้เลย เอางบประมาณของเรา ค่ารื้อถอนให้เลย ๗ แสนกว่า

เราตะเกียกตะกายเต็มที่กับบรรดาพี่น้องทั้งหลาย กรุณาได้เห็นใจนะ พูดตรง ๆ เราไม่เอาอะไรเลย ฟังซิน่ะ เกี่ยวกับเรื่องการดีดดิ้นเพื่อพี่น้องทั้งหลาย เราไม่เอาอะไรเลย พอทุกอย่าง อุตส่าห์สงเคราะห์สงหาเต็มกำลังความสามารถ อย่างเมื่อวานนี้ทางมันก็ตั้ง ๔๐๐ กิโลกว่า คิดดูถึงโคราชมันก็ ๓๑๕ กิโล ปากช่อง ๙๐ กิโล แล้วเข้าไปนู้นอีกลึกอยู่นะ แล้วหักเข้าไปนู้นอีก ๔๐๐ กว่าแหละเมื่อวานนี้ ทั้งไปทั้งกลับก็เกือบพันกิโล ไม่ใช่เล่นนะ เหนื่อยเหมือนกัน ตั้งแต่ ๙ โมงเช้าออก ไปถึงนู่นก็ไม่ได้หยุดได้อยู่แหละ พอเสร็จพิธีเรียบร้อยแล้วขึ้นรถกลับมาเลย ไม่จอดไม่แวะที่ไหน หยุดเติมน้ำมันให้แค่นั้น ออกจากโน้นบ่าย ๒ โมง ๑๕ นาที มาถึงนี้ดูเหมือน ๖ โมง ๑๒ นาที เกือบ ๔ ชั่วโมงเต็ม รถเวล่ำเวลาไม่เคลื่อนนะ เพราะทางดี เราดูเข็มไมล์วิ่งตามธรรมดา ๑๑๐-๑๒๐ ก็นับว่าสูงอยู่แล้ว แต่ไปเมื่อวานนี้กลายเป็น ๑๒๐ แทบไม่มีความหมาย ถ้าทางตรงแน่วมักจะ ๑๓๐-๑๔๐   ๑๔๐ มีห่าง ๆ วิ่ง ๑๔๐ เราก็ดูทาง เขาก็กะตวงได้ถูกต้องดีไม่มีที่น่าต้องติอะไร เราก็ปล่อยไปเรื่อย ๆ พอกฐินเสร็จเรียบร้อยแล้ว เราก็จะรวบรวมทองคำทั้งหมดให้รู้อย่างโดยด่วนด้วย ทองคำที่ได้เป็นทองคำล้วน ๆ มานี้ได้เท่าไร ประมาณเท่าไร จากนั้นเราก็จะถอนเงินจากบัญชีทองคำแต่ละกอง ๆ ถอนออกมาซื้อทองคำหมด งวดนี้ละงวดสุดท้ายถอนออกไปแล้วไปซื้อทองคำออกมาหลอมแล้วเตรียมพร้อม รอวันที่ ๑๐ ธันวา วันนั้นเป็นวันที่จะมอบทอง ส่วนดอลลาร์นั้นที่แน่นนอนแล้วมันได้ ๒ แสนนะ ที่แน่แล้ว กว่าจะถึงเดือนธันวาคงจะได้ ๒ แสนกว่า ถ้ากว่าเป็นหัว ๑๐ เราก็เพิ่ม กว่าเป็น ๗-๘ ดอลลาร์เราก็ไม่ให้ เช่นเป็นหัว ๑๐ ขึ้นไปแล้วอาจให้นะ เช่น ๒ แสน ๑ หมื่น หรือ ๒ แสน ๒ พัน ๓ พัน อาจให้ ถ้า ๓ แสนยิ่งเร็ว ถ้าได้ ๓ แสนปุ๊บเลยเทียว

เรายังคาดอยู่ว่าอาจจะได้ ๓ แสน เราคาดเฉย ๆ นะ ไม่คอยมั่นใจนัก คาดเฉย ๆ แต่ทองคำมั่นใจว่าอย่างน้อย ๕๐๐ กิโล หลังจากนั้นแล้วเราอาจจะถอนเงินในโครงการที่ฝากไว้เวลานี้ไม่มากนัก ออกมาซื้อทองคำตาม ๆ กันไปอีกก็ได้ เราพิจารณาเองแหละเรื่องเหล่านี้ คราวนี้คอยดูระยะนี้ก่อนว่าทองคำจะได้เท่าไร วันที่ ๑๐ นี้รวมแล้วจะได้สักกี่กิโล เราอาจจะถอนเอาเงินในโครงการนั้นซึ่งมีอยู่ไม่มากนะเวลานี้ ประมาณสัก ๕๐ ล้าน มาซื้อทองคำก็ได้ คือเงินเข้าในโครงการบัญชีแล้วเราไม่ได้ถอนสุ่มสี่สุ่มห้านะ เราจะเอาเงินนอกจากบัญชีเข้าโครงการแล้วนี้ออกช่วยชาติ เช่น โรงร่ำโรงเรียน เป็นต้นนะ เราจะเอาเงินนอกจากบัญชีนี้ ที่เข้าบัญชีแล้วเหมือนกับว่าล็อกไว้ ๆ เลย เราจะถอนเวลาจำเป็นก็เพื่อทองคำทั้งนั้นแหละ นอกนั้นเราไม่ถอนง่าย ๆ นะ

นี่ก็กะไว้ ๕๐ ล้านนี้ ถ้าถอนคราวนี้ก็เป็นทองคำ ให้รอไปตามจังหวะ ๆ หลวงตาคิดถ้าหากว่าเป็นโลกเขานี้ดีไม่ดีอกแตกนะ แต่นี้เป็นธรรมอกไม่แตก คิดอะไรมันรู้จัก เรื่องธรรมรู้จักประมาณ คิดมากคิดน้อยเหมือนหนึ่งว่ามีเข็มบอกอยู่ในตัว ถ้าขึ้นแดงแล้วหยุดกึ๊กทันที เป็นอย่างนั้นนะ ถ้าเป็นกิเลสขึ้นเข็มแดงแล้วมันยิ่งไปหากว้านไฟมาช่วยอีก ให้เผาให้แดงยิ่งกว่าไฟอีก ให้แดงยิ่งกว่าเข็มอีกเข้าใจไหม นี่ละกิเลสมันไม่รู้จักประมาณ คนเราจึงดีดจึงดิ้นจนเป็นบ้า เพราะกิเลสมันหนุนหลัง ๆ ให้คิด ความรู้จักประมาณไม่มีในกิเลส มีในธรรมล้วน ๆ เท่านั้น นอกนั้นไม่มี

เพราะฉะนั้น เรื่องธรรมกับเรื่องกิเลสจึงเป็นคนละฝั่ง ๆ ธรรมรู้จักประมาณ อย่างที่เราคิดเพื่อช่วยโลกสงสาร ถ้าทำแบบโลกแล้วดีไม่ดีอกจะแตกนะ คิดทุกซอกทุกแซกทุกแง่ทุกมุมไปหมด เรื่องธรรมไม่ได้เป็นอย่างนั้น คิดไปที่ไหนความรู้จักประมาณมันจะไปพร้อม ๆ กัน พอเบา ๆ พอหยุดกึ๊กเลย แน่ะ หยุดกึ๊กก็ไม่มีอะไรมากวนอีก ไม่เหมือนกิเลส กิเลสมันยังกวนขอ ๕ ขอ ๑๐ อีกนะ หยุดกึ๊กนี้ขอสัก ๕ พอได้ ๑๐ มันจะเอา ๑๐ แล้วเลยไปอีกเตลิดเปิดเปิง นี่เรื่องของกิเลสคือความไม่รู้จักเพียงพอ ไม่รู้จักประมาณ คือกิเลสอย่างเดียว ธรรมรู้จักประมาณทุกระยะของธรรม

นี่ยังเหลืออยู่อีก ๔ ตันกว่านะ ขอให้พี่น้องทั้งหลายพากันตะเกียกตะกาย เราได้แล้ว ๕ ตันกว่าแล้วเวลานี้ ยังอีก ๔ ตันกว่าให้พากันตะเกียกตะกาย เพื่อชาติไทยของเรา และการที่จะได้นำทองคำเข้ามาเป็นกลุ่มเป็นก้อนอย่างนี้เข้าสู่คลังหลวงแต่ละครั้ง ๆ มันเข้าได้ง่ายเมื่อไร เข้าไม่ได้นะ นี้ก็เป็นโอกาสอันเหมาะสมอย่างยิ่งที่เมืองไทยเรากำลังช่วยชาติ ซึ่งควรจะได้ทองคำเข้าสู่คลังหลวงของเราในโอกาสที่เหมาะสมเช่นนี้ ถ้าเลยโอกาสนี้ไปแล้วเราอยากพูดว่า ไม่ได้ว่างั้นเลย ใครจะโผเผออกมาแล้ว เอาทองคำเข้าสู่คลังเท่านั้นตันเท่านี้ตันมันมีไม่ได้นะ นี้มันมีมาด้วยเหตุผล

อย่างเราได้ทองเข้าคลังหลวงตั้ง ๕ ตัน พี่น้องชาวไทยเราอกจะแตกด้วยกัน สาเหตุคือบ้านเมืองจะล่มจม ต่างคนต่างดีดต่างดิ้นฟื้นกันขึ้นมา มันก็กระจายไปหาทองคำ ดอลลาร์ เงินสด ซึ่งจะเป็นเครื่องหนุนด้วยกันทั้งนั้น ทีนี้มันจึงเป็นช่องทางให้ทองคำเราเข้าสู่คลังหลวงได้นะ ถ้าธรรมดาจะไปเอามาเข้าสู่คลังหลวงมันเป็นไปไม่ได้ จึงขอให้พี่น้องทั้งหลายได้ทราบว่า โอกาสนี้เป็นโอกาสที่เหมาะสมอย่างยิ่งแล้วที่เราจะได้นำสมบัติ อันเป็นหัวใจของชาติไทยเรา คือทองคำเข้าสู่คลังหลวงในครั้งนี้ ยังไงขออย่าให้ต่ำกว่า ๑๐ ตันเถอะ เป็นความเหมาะสมอย่างยิ่งแล้ว กับเหตุการณ์ที่เรากำลังก้าวเดินอยู่เวลานี้ เข้ากันได้สนิท ถ้าพ้นนี้ไปแล้วลำบากนะ จะเอาสัก ๑ กิโลก็จะไม่ได้ ไม่ใช่เล่นนะ เวลานี้เท่าไรก็ได้ ๆ เพราะคลังหลวงเปิดประตูไว้ให้แล้ว ให้พี่น้องทั้งหลายขนเข้า ๆ เวลานี้ พอถึงระยะจะปิดมันปิดตัวเองนะ

พอหมดเวลาหรือหมดเหตุหมดการณ์อะไรแล้ว มันจะปิดปุ๊บของมันเอง ใครจะเอาเข้าไปนี้รู้สึกจะเป็นอฐานะ เป็นไปไม่ได้ว่างั้นเถอะ นี้เป็นฐานะ กำลังพอเหมาะพอดีกับเราทั้งหลายที่จะนำทองคำและดอลลาร์เข้าสู่คลังหลวงของเรา เหมาะจริง ๆ ระยะนี้เหมาะมาก โห ผลประโยชน์จากทองคำกับดอลลาร์รอบตัวนั้นน้อยเมื่อไร ประจำเมืองไทยเป็นประจำวันเลยนะ ทองคำ ดอลลาร์ที่เป็นสมบัติรากเหง้าของชาติไทยเรานี่นะ หมุนความสะดวกให้แก่ชาติไทยของเราไปรอบตัว ไม่ใช่ของเล่น ได้มากเท่าไรยิ่งหมุนกว้างออก ๆ นี่แหละที่เราได้รับประโยชน์ ส่วนที่เอาไว้เป็นพื้นฐานก็เอาไว้ เช่น เข้าในคลังหลวงไม่ต้องไปเคลื่อนไปย้าย แต่ผลประโยชน์ที่ออกจากคลังหลวงนี้รอบตัว ๆ อย่างนี้ละสำคัญอยู่นะ

เราคิดเห็นโอกาสเดียวเท่านี้แหละ ที่เราจะได้ทองคำเป็นต้นนะ เข้าสู่คลังหลวงของเรา ให้เป็นปึกแผ่นมั่นคงขึ้น มีโอกาสนี้เท่านั้น ถ้านอกจากนี้แล้วมองไม่เห็นนะ หลวงตาบัวเองนี้ไม่มองแล้วแหละมองเรื่องเจ้าของ พอล้มนี้ก็ไปเลย ให้ฟื้นขึ้นมากลับมาช่วยพี่น้องทั้งหลายอีกไม่ได้บอกตรง ๆ เลย นี้เราก็พยายามตะเกียกตะกายเต็มกำลังแล้ว ช่วยชาติคราวนี้เราช่วยร้อยเปอร์เซ็นต์ ด้วยความบริสุทธิ์ใจและเมตตาธรรมสุดส่วน ไม่มีอะไรที่เข้ามาแฝงเลย เราช่วยเต็มที่ มีความมุ่งหมายตั้งเอาไว้ก็ว่า ทองคำให้ได้ ๑๐ ตัน นี่ตะเกียกตะกาย หนักมากเหนื่อยมากขนาดไหนก็พยายามตะเกียกตะกาย พอถึงปั๊บนั้นล้มตูมเลย ทีนี้เรียกว่าล้มไม่ฟื้น เลิกนี่คำว่าไม่ฟื้นประเภทหนึ่ง พอเราล้มตูมแล้วเราเลิก ล้มตูมเราไปเลยตาย มันมีอยู่ ๒ พัก เวลานี้กำลังตะเกียกตะกาย

ขอให้พี่น้องทั้งหลายมีความพร้อมเพรียงสามัคคีกัน ความแตกร้าวกันจากความสามัคคีนี้เสียหายมาก ไม่ใช่เสียหายเพียงเล็กน้อย เสียทั้งสมบัติเงินทอง เสียทางด้านจิตใจซึ่งกระทบกระเทือนกัน ด้านจิตใจที่กระทบกระเทือนกันนี้เสียมากนะ ความพร้อมเพรียงสามัคคี แล้วคอยฟังเข็มทิศอันแน่นหนามั่นคงคือธรรมของพระพุทธเจ้า ให้ฟังเสียงอรรถเสียงธรรม แล้วธรรมที่นำมาแสดงให้พี่น้องทั้งหลายฟังนี้ใครเป็นคนนำมา คนที่มาต้มตุ๋นพี่น้องทั้งหลายหรือนำมา ก็ให้คิดอีกเป็นแง่ ๆ ไป แล้วก่อนที่จะมานำพี่น้องทั้งหลายนี้ก็บอกแล้ว นี้ก็สละตายไปครั้งหนึ่งแล้ว จากนั้นก็มาสละเพื่อพี่น้องทั้งหลายเป็น ๒ ครั้ง ก็บอกชัดเจนแล้วเรา เราไม่มีอะไรทั้งนั้น ช่วยอย่างเต็มเหนี่ยว

เพราะฉะนั้น เรื่องความสามัคคีขอให้เป็นสมบัติของชาติไทยเราซึ่งเป็นเมืองพุทธเถอะ เราจะสงบร่มเย็น อย่าเอาข้อขัดข้อแย้ง ความอวดดีอวดเด่นต่อกันเข้ามาเหยียบย่ำทำลายชาติไทยของเรา มันจะกลายเป็นชาติไทยนี้เป็นสนามรบของพวกก่อความพินาศ แล้วเหยียบย่ำทำลายลงด้วยการทะเลาะกัน การไม่ลงรอยกันเสียหายมากนะ ให้เล็งถึงเหตุถึงผลใครถูกให้ยึดเพื่อชาติไทยของเรา ๆ อย่าไปถือทิฐิมานะ อันนั้นมันไม่มีอะไรละ มันคอยแต่จะทำลาย ไอ้เรื่องทิฐิมานะ ความอวดดีอวดเด่น เป็นเรื่องมหาภัยทั้งนั้น ไม่ควรที่จะเอาเข้ามาสู่ชาติไทยของเราซึ่งเป็นเมืองมหาคุณ สร้างบุญสร้างกุศลสร้างอรรถสร้างธรรม สร้างคุณงามความดีเข้าสู่ตัวและเข้าสู่ชาติของตัว อันนี้เป็นเรื่องใหญ่โตมาก

เรานี้รักสงวนมากเรื่องความพร้อมเพรียงสามัคคี อันใดที่ขัดที่แย้งซึ่งจะเป็นภัยต่อส่วนใหญ่ แล้วให้พยายามแก้ไขตัวเองดัดแปลงตัวเอง อย่าให้มันเคลื่อนไหวเป็นกิริยาออกมา แบบกระซิบกระซาบคนนั้นคนนี้ คนนั้นไม่ดีคนนี้ไม่ดี คนนั้นทำชั่วคนนี้ทำชั่ว แล้วเที่ยวหาตีหาต่อยนี้เหยียบชาติไทยแล้วนะ เอาชาติไทยเป็นสนามรบแล้วเหยียบกัน แล้วผลเพราะการทะเลาะกัน ความเห็นขัดแย้งกัน ไม่เห็นคืบหน้าไปไหน มีแต่เหยียบลง ๆ ชาติไทยของเราก็จมลง นี้ไม่สมควรอย่างยิ่ง อย่านำมาใช้ในเมืองไทย อะไรที่มันจะดิบจะดีเพื่อส่วนรวมของเรา ให้ปรับปรุงแก้ไข เข้าหาเหตุผลอันดีงามต่อกัน จึงเรียกว่าชาติไทยนี้เป็นเมืองพุทธได้โดยแท้ แบบเมืองผีเมืองหมากัดกันใช้ไม่ได้นะ

เวลานี้กำลังเร่ง เร่งเรื่อยแหละ เพราะทองคำได้ประกาศแล้ว ถ้าขายหน้าก็ขายทั้งประเทศเลยเมืองไทยเรา ทองคำน้ำหนัก ๑๐ ตันโดยหลวงตาบัวเป็นผู้ออกขึ้นเวทีประกาศป้าง ๆ ให้พี่น้องทั้งหลายทราบทั่วหน้ากันว่า ขอให้ได้ทองคำน้ำหนัก ๑๐ ตัน ถ้าไม่ได้นี่แล้วเหลวไปหมดเลยชาติไทยของเรา หลวงตาบัวพี่น้องทั้งหลายจับโยนลงทะเลไหนก็ไปเถอะ ไม่อยู่ละ คำพูดไม่มีวาสนา ไม่มีบารมีพูดมาหาอะไร พูดให้จิ้งจกจิ้งเหลนเขาหัวเราะ นี่เราอายจิ้งจกจิ้งเหลน เราจะอยู่เมืองไทยไม่ได้เป็นไรไปวะ เพียงทองคำน้ำหนัก ๑๐ ตันต่อคน ๖๒ ล้านคน ยกขึ้นไม่ได้ เวลานี้เราก็ยกขึ้นได้แล้ว ๕ ตันกว่าแล้ว ยังเหลืออยู่เพียง ๔ ตันกว่า ยังจะอ่อนเปียกไปหมดยกไม่ได้ ถึงขนาดที่หลวงตาบัวก็ตกทะเล หัวหน้ามีแต่โม้ ๑๐ ตัน ๆ ครั้นแล้วฟังเสียงตกทะเลป๋อม มัน ๑๐ ตันอะไร ทะเลหลวงมัน ๑๐ ตันอะไร อย่าให้ได้ยินนะ ให้ต่างคนต่างเสี่ยงวาสนาบารมีแห่งชาติไทยของเรา เราก็ทำเต็มกำลังของเรา วาสนาบารมีมากน้อยก็เต็มกำลังมาตลอดกับพี่น้องทั้งหลาย กรุณาทราบตามนี้

ถ้าดำเนินตามธรรมแล้วจะไม่มีสิ่งเสียหาย ไม่ได้มากก็ได้น้อย ได้ไปเรื่อย ๆ ถ้าดำเนินตามธรรม ถ้าดำเนินทางของกิเลสอย่างน้อยขอแบ่ง ๕ แบ่ง ๑๐ มากกว่านั้นเอาให้จมได้เลย เรื่องกิเลสไม่มีการส่งเสริมนะ แต่เรื่องธรรมมีแต่การส่งเสริมล้วน ๆ การประสับประสาน การเยียวยา ปรับปรุงแก้ไขไปเรื่อย ๆ เพื่อความดีงามแน่นหนามั่นคง นี่คือธรรม แต่เรื่องกิเลสนั้นมีแต่คอยเหยียบย่ำทำลาย คอยกระซิบกระซาบ คอยยุคอยแหย่ตรงนั้นตรงนี้เพื่อให้แตกร้าว เช่นอย่างอาหารเรามากินนี้มันก็เอายาพิษเข้ามาแทรกในอาหารนี้กินลงไปขี้แตก อย่างน้อยขี้แตก มากกว่านั้น พุงทะลุเลย ตาย นี่อาหารที่เป็นพิษ มันแทรกยาพิษเข้าไปในอาหาร อาหารเป็นคุณแต่ยาพิษมันเป็นพิษแทรกเข้ามาในอาหารนี้ ทำเราให้เสียหมดทั้งคน ตายได้เลย นั่นเห็นไหม นี่ละเรื่องกิเลสมันเป็นยาพิษ มันแทรกเข้ามาทุกแง่ทุกมุมที่จะทำลายชาติไทยของเรา ให้ระวังให้ดี

เราต่างคนต่างปรับปรุงรสชาติของตัวเองให้เข้าสู่อรรถสู่ธรรม ด้วยความพร้อมเพรียงสามัคคี ความเสียสละ นี่คือรสชาติที่จะทำชาติไทยให้มีคุณค่าและแน่นหนามั่นคง ระวังเรื่องที่ยาพิษมันจะแทรกเข้ามา เราอย่าเห็นอะไรยิ่งกว่าธรรม สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งทำลายโดยถ่ายเดียว จะยกมันเป็นของวิเศษที่ไหนพอจะเชื่อตามมันหลงตามมันไปได้ สิ่งที่เลิศเลอประกันกันอยู่แล้วคือธรรม ความถูกต้องดีงาม เดินตามนี้แล้วก็เป็นธรรมไปเรื่อย ๆ แล้วบ้านเมืองเราก็จะค่อยกระเตื้องขึ้นเรื่อย ๆ ให้พากันจำเอานะ ธรรมมีการฉุดลากขึ้นโดยลำดับ เพื่อความดีงามแน่นหนามั่นคง แต่กิเลสมีแต่ลากลง ๆ เพื่อความล่มจมโดยถ่ายเดียว จำไว้ทั้งสองแง่นี้นะ เอาละทีนี้จะให้พร

อ่านธรรมะหลวงตาวันต่อวัน ได้ที่ www.luangta.com