๘๔,๐๐๐ กอง กองละ ๑ บาททองคำนะ ปีนี้ย่นลงมา ๘๔,๐๐๐ กองก็จริงแต่กองละสลึงทองคำ เอาให้ได้นะกองละสลึงทองคำปีนี้

วันนี้ไม่ได้ไปเทศน์ที่ไหนละ พระท่านจะมาทีนี่ตอนบ่ายโมงจะรวมกันที่นี่ มาในภาคกลางเรานี้บรรดากรรมฐานอยู่ที่ไหนจะมารวมกันที่นี่ เราเองเราไม่ว่างอย่างนี้แล้ว วันนี้ว่าจะว่างภายนอกมันก็ไม่ว่างภายใน พระจะมาที่นี่

เรื่องข้าวได้สั่งให้ทหารเอาไปเมืองกาญจน์ เราสงสารพวกหมูป่ามีตั้ง สามสี่ร้อยตัว นกยูงมีเป็นร้อย พวกสัตว์อยู่ในนั้นก็มี พวกแพะ พวกแกะอะไรอยู่ในวัดเป็นประจำ นอกจากนั้นก็เป็นพวกสัตว์อื่นเขาก็กินเผือกกินมัน แต่คราวนี้เราไม่ได้หาเผือกมัน เอาเฉพาะข้าว ให้ท่านจันทน์หาเอาเอง หนักอยู่นะ คนเขาขนสัตว์ไปทิ้งให้ เลยกลายเป็นเรื่องวัดนี้เป็นส้วมเป็นถาน ใครได้อะไรโยนใส่ ๆ อย่างเขาไปซื้อควายมาเพื่อเฉลิมพระเกียรติอะไรแล้วแบบสุกเอาเผากิน พอได้มาแล้วก็ไปโยนให้พระรับเคราะห์รับกรรม มันเฉลิมอะไรอย่างนั้น เสียมาก

นี่ได้กำชับกำชาท่านจันทน์แล้วไม่ควรรับท่านอย่ารับ บอกอย่างนี้ เรื่องราวของคนสะเปะสะปะ หากฎหาเกณฑ์ไม่ได้นะ เรามีกฎมีเกณฑ์ต้องรักษากฎเกณฑ์ไว้ ความพอเหมาะพอดีอยู่ที่ไหนอยู่ที่ตรงไหน ใครส่งมาก็รับภาระ เวลารับมาแล้วเคราะห์กรรมอยู่กับเรา ที่จะต้องจัดต้องทำทุกอย่าง ไม่พอก็ต้องหามาก็เราเอง ฟังว่าควายสักสี่สิบห้าสิบตัว มันพิลึกกึกกือ ผู้ให้ไม่รู้จักประมาณ คือพอขอผ่านไปที เรียกว่าสุกเอาเผากินไปเลย ผู้รับเคราะห์มันจะตาย ไม่ใช่เล่น แต่นี่ต่อไปท่าน(จันทน์) ทำอย่างนี้ไม่ได้ เรารับเคราะห์รับกรรม ใครเอามาก็รับหมด ๆ ความสามารถมียังไงไม่คิด

วัดนั้นก็เป็นวัดที่ไม่มีอะไรอยู่อย่างกรรมฐาน แต่เอาสัตว์ไปทิ้งทั้งแผ่นดินเอาไปโยนไว้นั้นหมด จะให้พระท่านรับภาระนี่มันไม่ได้ ไม่ถูก เราบอกท่านจันทน์แล้ว เรื่องเหล่านี้ท่านจะแก้ไขยังไงก็ไม่ทราบนะ ถ้าไม่แก้ไขก็เรียกว่าหนักมากพอแล้วนะ

วันนี้ก็อย่าให้พูดอะไรมากนะ เพราะตอนบ่ายก็จะเทศน์อบรมพระอีก

www.Luangta.com