เทศน์อบรมฆราวาส ณ สวนแสงธรรม

เมื่อวันที่ ๕ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๔๖

๑๑ ก.ค.เอาให้เต็มเหนี่ยว

         หลวงปู่ลี วัดถ้ำผาแดง ถวายทองคำ ๑๒ กิโล ๔๐ บาท ๕๐ สตางค์ ดอลลาร์ ๔๐๘ ดอลล์ อนุโมทนาทั่วหน้ากันนะ (สาธุ) เช้าวันนี้ได้ ๑๓ กิโลกว่าแล้ว ยันให้ถึง ๕๐๐ ก่อนวันที่   เอ๊ วันที่ ๑๑ นี้มอบทอง ทีแรกว่าจะมอบวันที่ ๑๐ (ทีแรกหลวงตากะวันที่ ๑๐ เขามาขอเปลี่ยนเป็นวันที่ ๑๑ ครับ) ตกลงกันเรียบร้อยแล้วเหรอว่าวันที่ ๑๑ เอ้า จากวันนี้ถึงวันที่ ๑๑ ยันให้ได้ ๕๐๐ กิโล แล้วข้ามหัว ๕๐๐ ไปเลยนะ ข้ามไปถึงพันกิโลยิ่งชอบใจใหญ่เลยหลวงตา เอ้า มาเรื่อยๆ จวนถึงวันที่ ๑๑ แล้วมาเรื่อยๆ ซิ วันที่ ๑๑ จะเป็นวันทุ่มทองลงเข้าคลังหลวง เอ้า หนุนเข้ามาๆ เอ้าเข้ามาๆ ช่วยชาติของเราให้สง่างามขึ้นโดยลำดับนะ ให้สง่าขึ้นเรื่อยๆ หนุนขึ้นๆ ให้สูงขึ้นเรื่อยๆ นะ

สวยงามมากๆ ดูทุกอย่างสวยงาม การแต่งเนื้อแต่งตัว นี่เนื้อหนังของเมืองไทยเรา การนุ่งอย่างนี้มาสวยงามมาก แบบจิ๊กโก๋จิ๊กเก๋แบบลิงแบบค่างไม่ใช่แบบเมืองไทย ให้พากันจำทุกคนนะ ธรรมจะสอนไม่ผิด ให้เป็นเนื้อเป็นหนังของตัวเองบ้าง อย่าเรรวนไขว่คว้า อะไรมาคว้ามับๆ ไม่มีเนื้อหนังเป็นของตนใช้ไม่ได้นะ ทุกอย่างให้มีเนื้อมีหนัง สงวนเนื้อหนังตนให้ดี มองเห็นพี่น้องชาวไทยเราแต่งเนื้อแต่งตัวเข้าวัดเข้าวา นุ่งห่มน่าดูน่าชม ชื่นตาชื่นใจ ไอ้นุ่งอันนั้นมันแบบกิเลสเผาหัวใจคน จิ๊กโก๋จิ๊กเก๋เปิดหีเปิดหำมาให้กันเหมือนหมา ดูไม่ได้นะ เราดูไม่ได้จริงๆ แต่ธรรมไม่เหมือนนั้น เมื่อไม่ควรพูดก็เฉยธรรมดา ไม่หนัก แต่ถึงเวลาจะพูดเอาไว้ไม่อยู่ อย่างเดี๋ยวนี้เอาไว้ไม่อยู่ เข้าใจไหม

มันขวางตามานานแล้ว มันไม่มีหูมีตาเหรอ บ้านเขาเมืองเขาก็มีหูมีตามีขนบระเบียบประเพณีบ้านเมืองเขา เช่นอย่างการแต่งเนื้อแต่งตัว ชาติไหนเขาแต่งแบบไหนๆ ชาติไทยทำไมแต่งแบบหมูแบบหมา แบบจิ๊กโก๋จิ๊กเก๋ เลวกว่าหมาอีกชาติไทยของเราถ้าไม่มีหลักใจ ไม่มีหลักใจก็ไม่มีเนื้อหนังของตัวเอง ให้ฟังเสียงธรรมนะ ไม่งั้นมันจะเลอะเทอะไปหมด ไม่มีอะไรเป็นของตัวเลย เลอะเทอะไปหมด การแต่งเนื้อแต่งตัวนี้เป็นการออกสังคมทั่วๆ ไป ใครมีตาปั๊บมองเห็นพับรู้ทันที ความแน่นหนามั่นคงของขนบประเพณี เนื้อหนังของชาติแต่ละชาติๆ เขามีอะไรเป็นเนื้อหนังของเขา จิตใจของเขาปักลงในประเพณีของชาติ นี่เป็นหัวใจของชาติเขา เป็นเนื้อหนังของเขาเอง ของเราเอาอะไรมาเป็นเนื้อหนัง มองไปนี้เป็นจิ๊กโก๋ มองไปนี้เป็นจิ๊กกี๋ จิ๊กกี้ไปเลย มองอะไรหาตัวหาตนก็ไม่มี มันเป็นยังไงกัน เลอะๆ เทอะๆ นะเมืองไทยเรา

ให้ฟังเสียงนี้นะ เราไม่ได้ตำหนิพี่น้องทั้งหลายเพื่อความเสียหายนะ ตำหนิเพื่อความดิบความดี เพื่อสงวนเนื้อหนังของตน ดูแล้วมันไม่น่าดู พระพุทธเจ้าท่านสอนเป็นยังไงพระ การนุ่งการห่มของพระเป็นยังไง สบง จีวร เป็นยังไง ท่านมีแบบมีฉบับ นอกจากจะเป็นพระขี้ดื้อเท่านั้นเองมันแหวกแนว เหมือนคนไทยเรามันขี้ดื้อมันแหวกแนวขนบประเพณี มันก็เข้ากันได้กับพระขี้ดื้อ ไม่มีแบบฉบับเป็นของตัว แล้วประชาชนชาวไทยเรามันก็ดื้อ มันถึงมีจิ๊กโก๋จิ๊กเก๋สับปนกัน มองดูทางนี้ก็จิ๊กโก๋ นี้เป็นจิ๊กเก๋ นี้เป็นอะไรพูดไม่ถูกเลย มันดูไม่ได้นะ แสดงว่าจิตใจนี่รวนเรไม่มีหลัก ให้จำเอานะ ทำอะไรไม่สงวนเนื้อหนังของตัว สงวนชาติของตัว ขนบประเพณีของตัว จะเอาอะไรเป็นหลัก พิจารณาซิ ไม่มีหลัก เรรวน อย่างอื่นอย่างใดเลวไปตามๆ กันนี้นะ ถ้ามีหลักอันใหญ่จับจุดไว้แล้ว อะไรๆ จะมีหลัก ถึงจะมีเสียไปบ้างแต่หลักใหญ่ยังดีๆ แน่ะ หลักใหญ่เช่นหลักประเพณีของชาติแต่ละชาติๆ เขาถือกันอย่างนั้น

หลักของธรรมวินัยของศาสนาพุทธสำหรับพระเป็นยังไง ท่านบอกไว้เรียบร้อย ปฏิบัติตามนั้นๆ จะเป็นที่งามตางามใจ เราก็เหมือนกัน การแต่งเนื้อแต่งตัวถูกขนบประเพณีของบ้านเมือง เรามองดูกันยิ้มแย้มแจ่มใสชื่นชมเป็นอรรถเป็นธรรม ไม่ได้เป็นกิเลสตัณหาเอาฟืนเอาไฟมาเผากัน และเป็นการส่งเสริมไฟให้ลุกลามขึ้นเรื่อยๆ คนนี้ก็แต่งแบบนี้ๆ แซงหน้าแซงหลังกันเพื่อเอาฟืนเอาไฟมาเผาหัวมันนั่นแหละ เผาหัวเมืองไทยเราที่ไม่มีขนบประเพณีไม่มีหลักมีเกณฑ์นั่นแหละ มันเสียเรานะไม่ได้เสียใคร

การพูดนี้พูดเพื่อเรา ให้รักษาเรา เรามีเนื้อมีหนังเป็นของเรา ทุกคนมีเนื้อมีหนังเป็นของตัว ถ้าส่วนใดที่มันหลุดลุ่ยออกไป เสียแล้วเนื้อหนังของเรา อันนี้ขนบประเพณีของเรามันหลุดลุ่ยไปไหน เสียแล้วชาติไทยของเรา พิจารณากันให้ดีนะพี่น้องทั้งหลาย เรามาสอนโลกเราสอนทุกแบบทุกฉบับ ด้วยความเป็นธรรมทั้งนั้น ให้นำไปปฏิบัตินะ การปฏิบัติ ธรรมของพระพุทธเจ้าก็เป็นธรรมที่เลิศเลอมาแล้ว การนำมาสอนเราก็นำธรรมมาสอน เราเองผู้มาสอนพี่น้องทั้งหลาย เราก็ปฏิบัติตัวของเราถึงขนาดที่สละชีวิตกับธรรมกับวินัย ไม่เคยห่างเหินจากนี้เลย จึงนำธรรมนี้มาสอนด้วยความแน่ใจ ว่าการปฏิบัติตามหลักธรรมหลักศาสนานี้ชุ่มเย็น ไม่เสียหาย แต่นอกลู่นอกทางไปจากนี้แล้วเอาแน่ไม่ได้แหละ เลอะเทอะไปหมดนั่นแหละ จำให้ดีนะ มันจะเหลวแหลกแหวกแนวไปทุกอย่าง นี่สอน ๆ ทุกแบบทุกฉบับ

การพยายามหาสมบัติเงินทองมาเข้าคลังหลวงของเรา เพื่อเป็นหลักของชาติก็สอน เพื่อขนบประเพณีอันดีงามของพี่น้องชาวไทยซึ่งมีหลักมีเกณฑ์ รักษาสมบัติคือคลังหลวงของเราก็มั่นคง ต่างอันต่างมั่นคงก็ดีไปตามๆ กันหมด ถ้าต่างอันต่างเหลวไหลโลเลดูไม่ได้นะ อย่าไปคิดเห็นเอาแต่ใจชอบ ๆ ใจชอบมันใจฟืนใจไฟใจของกิเลส ไม่ใช่ใจอรรถใจธรรมที่สอนคนแล้วปฏิบัติตามเป็นความร่มเย็นนะ เรื่องของกิเลสจะไม่พาใครให้ร่มเย็น มีแต่ความเดือดร้อนวุ่นวาย แล้วชอบเสียด้วยนะ กิเลสมันเสริมทีเดียว การแต่งเนื้อแต่งตัวจนจะดูไม่ได้ ปะหีปล่อยหีปล่อยหำปล่อยโค็ยมา ดูไม่ได้ เดี๋ยววิ่งไปหาหมา เขาจะวิ่งเข้าป่าหมดนะหมา โถ กูก็ว่ากูปล่อยหมดทั้งตัวแล้ว มันเก่งกว่ากูแล้ว เดี๋ยวหมาวิ่งไปหมด อย่าเดินฉากไปทางนั้นนะ หมาเรามีสี่ห้าตัวมันจะแตกวัดไปหมดนะ รีบไปปิดประตูไว้เดี๋ยวหมาจะวิ่งออกนั้นนะ พวกนี้ไปไล่หมา แต่งเนื้อแต่งตัวยิ่งกว่าหมา หมาสู้ไม่ได้หมาวิ่ง มันจะออกประตูนี้ ปิดประตูแล้วยังนวล (คนเลี้ยงหมา) เราจะสอนพวกนี้ เอาละพอ

เวลาคึกคักๆ ใช่ไหม ต่อยๆ เวลาลงมาแล้วก็ธรรมดาไม่มีอะไร เข้าใจไหม เอาละพอ พอหอมปากหอมคอ ให้พากันปฏิบัติ นี่เรากำลังช่วยชาติบ้านเมืองของเรา ให้พี่น้องทั้งหลายต่างคนต่างเห็นชาติของตน เราทุกคนเป็นคนไทย เป็นเนื้อเป็นหนังเต็มตัว ต้องเอาให้เต็มเหนี่ยวของเรานะ เวลานี้จะเป็นการประกาศก้องในเมืองไทยของเราให้ชุ่มเย็นทั่วถึงกัน และประกาศก้องออกเมืองนอกเมืองนาให้เขาได้อนุโมทนา อย่าให้เขาชี้หน้าด่าทอว่าเราไม่เป็นท่าอย่างนี้นะ เอาให้ดีให้จริง เวลานี้ก็ก้าวเข้าแล้ว ทองคำเราก็จะเข้าวันที่ ๑๑ นี้ ๕๐๐ กิโล แล้วสุดท้ายดอลลาร์ตกลงก็วิ่งไปตามกัน คือทางธนาคารชาติท่านถามมา เพราะเคยมอบดอลลาร์ติดตามกันไป คราวนี้เราบอกแต่ทองคำ เพราะเอาแบบปุบปับๆ เราไม่เคยคิดถึงดอลลาร์เลยนะ เราจะเอาแต่ทองคำให้ได้ๆ ทีนี้พอแน่ใจปั๊บก็บอกไปทางโน้นเลยว่า จะมอบทองคำ ๕๐๐ ทางโน้นรับทราบแล้วก็ถามมาอีก ส่วนดอลลาร์คราวนี้จะมอบด้วยหรือเปล่า เราชักงง โธ่ ทางโน้นเคยมีหวังจากทางนี้ใช่ไหมล่ะ คือทางนี้ทองคำไปดอลลาร์ก็ไป นี้ได้ยินแต่ทองคำ ทางโน้นเลยสงสัย แล้วดอลลาร์จะได้มอบหรือเปล่า

อ้าว เมื่อสะพานมาทางโน้นความหวังมาหาเรา เราก็เชื่อมสะพานใส่ความหวังรับกันเลย คราวนี้ได้ก็คงไม่มาก ว่างั้นก่อนนะ จากนั้นมาก็หมุนอีก บอกได้ก็คงไม่มาก เราว่างั้น จากนั้นก็มาหมุนกระเป๋าของลูกศิษย์ลูกหาเรา เอา คราวนี้ได้ ๓ แสนดอลล์ เอาจนได้ ๓ แสนดอลล์คราวนี้ ทองคำ ๕๐๐ กิโล เรียกว่าเราเอาอย่างฉุกละหุก ฉุกละหุกขนาดนี้เรียกว่าสมบูรณ์เต็มที่แล้วนะ เพราะเราไม่คิดว่าตอนนี้เราจะมอบดอลลาร์ กะว่าเราจะมาขวนขวายหาทองคำจากพี่น้องทั้งหลาย เอาไปเพื่อวันที่ ๑๒ สิงหา ทีนี้ความคิดมันก็คิดไม่หยุด กลัวจะหนักจะเบาไปข้างหน้าอะไรต่ออะไร ย้อนหน้าย้อนหลัง สุดท้ายก็ขยับใหญ่เลย เอาตรงนี้แหละเอาเลย นี่ละกรุณาพี่น้องทั้งหลายทราบ

หลวงตาหรืออาจารย์พี่น้องทั้งหลายไม่ได้อยู่ ภาษาโลกเรียกว่าเราไม่ได้อยู่เป็นสุขนะ เราจะหมุนตลอดเวลา คิดช่วยชาติบ้านเมืองทุกสิ่งทุกอย่าง บกพร่องตรงไหนตำหนิติเตียนเพื่อส่งเสริมให้ดีขึ้นๆ ไม่ได้ตำหนิเพื่อทำลายนะ เราสอนทุกอย่างๆ นะ วันนี้ก็พูดเพียงเท่านี้ละนะ ให้พากันอุตส่าห์พยายามเอาให้เต็มเหนี่ยวคราวนี้เรา ชาติไทยของเราจะต้องเด่น ซัดหัวความจนลงไปที่มันจะจมลงเมื่อไม่กี่ปีมานี้นะ คราวนี้เอาขึ้นให้ได้ทีเดียว เอาให้สง่างามเลย คราวนี้ทั้งชาติทั้งศาสนาช่วยกันหนุนกันขึ้น เอาให้เต็มเหนี่ยวให้สง่างาม ให้โลกเขาเห็น หลวงตาเห็นจุดนี้ละ รักษาศักดิ์ศรีดีงามแห่งชาติไทยของเรานี้สงวนมาก รักษามาก ไม่มีอะไรยิ่งกว่านี้นะ เพราะฉะนั้นหลวงตาจึงได้พิจารณารอบด้านแล้วออกทีหนึ่งๆ เอาขึ้นให้ได้ว่างั้นเถอะน่ะ ขอให้เมืองไทยเราขึ้นได้

เราอยู่ในบ้านในเรือนของเรา กินข้าวกับน้ำปลาก็ไม่เป็นไรแหละ ขอให้ทองคำ ดอลลาร์เรา เข้าสู่คลังหลวงของเราเป็นที่เย็นใจ อยู่ที่ไหนสบาย เข้าใจแล้วนะ เอาละวันนี้เทศน์เพียงเท่านี้ ต่อไปนี้จะให้พร (วันนี้ ๑๐ โมงไปรับทองคำที่บ้านเขาครับ) ไกลไหมจากนี้ไปประมาณ (ครึ่งชั่วโมงถึงครับ) แน่ะ มันจะ ๙ โมงแล้วนี่นะ พอ ๙ โมงกว่าเราก็จะออกแล้วไม่ได้อยู่ แบกร่างไปนี้เห็นไหมท่านทั้งหลาย เมื่อเช้านี้ก็ฉันจังหันไม่ได้ ฝืนเอาๆ ฝืนไปฝืนมามันฝืนเรา สุดท้ายหยุดเมื่อเช้านี้ ตั้งแต่วานซืนมาหาเมื่อวานนี้อ่อนตลอดเวลา ลุกไม่ขึ้น เมื่อคืนนี้ไม่ออกมาเดินเปลี่ยนอิริยาบถเดินจงกรมละ นอนแน่ว ตื่นขึ้นมายังไม่อยากลุก คือมันไม่มีกำลังจะลุก มันเหนื่อยมากนะ นี่พอ ๙ โมงกว่าแล้วจะต้องแบกร่างไปอีก กรุณาพิจารณานะ เราตะเกียกตะกายขนาดนั้น

ทั้งๆ ที่เราไม่หวังอะไรแม้เม็ดหินเม็ดทราย เพื่อพี่น้องทั้งหลาย ลูกหลานทั้งหลาย ให้อยู่ร่มเย็นเป็นสุข อุ่นหนาฝาคั่งด้วยความมั่นคงของชาติไทยเรานะ ให้พากันถึงใจทุกคนนะ เพราะหลวงตานำพี่น้องทั้งหลายนำด้วยความถึงใจทุกอย่าง ไม่ได้ทำเหลาะๆ แหละๆ นะ ตั้งแต่ร้องโก้กตอนนู้นเราไม่ได้ลืมนะ เราร้องโก้ก หือ เมืองไทยเรานี้จะจมคราวนี้ละหรือ ปู่ย่าตายายของเราพาถ่อพาพายมา เป็นไทมาตลอดเวลา ไม่ได้เคยพาล่มพาจมที่ไหน แล้วจะล่มจมนี้ก็จะมาจมเอาเสียตอนลูกหลานทั้งหลายมีจำนวนตั้ง ๖๒ ล้านคนเป็นไปได้หรือ เป็นไปไม่ได้ เอา จะช่วย นั่นถึงขนาดนั้นนะ ถึงใจ ร้องโก้ก ถึงใจ เพราะฉะนั้นการช่วยพี่น้องทั้งหลายจึงไม่เคยจืดจางนะ ถึงใจตลอดเวลาๆ ว่าตรงไหนเอาตรงนั้นๆ เข้าใจเหรอ เอาละเทศน์ไปเทศน์มามันจะลงไม่เป็นละ

ชมถ่ายทอดสดพระธรรมเทศนาของหลวงตาทุกวัน ได้ที่

www.Luangta.com หรือ www.Luangta.or.th