| เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด
เมื่อวันที่ ๒๕ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๔๖
พระอรหันต์กับยาเสพย์ติด
สรุปทองคำเมื่อวันที่ ๒๔ พฤษภาคม ๒๕๔๖ ทองคำได้ ๑ กิโล ๒๓ บาท ๖๑ สตางค์ ดอลลาร์ได้ ๖๑๐ ดอลล์ เรามันโมโห เป็นวันๆ แล้วทองคำโดดขึ้นโดดลง ๆ เราชักโมโหนะ อยากจะไปกว้านเอาทองคำทั้งหมดที่มันโดดขึ้นโดดลงมาเข้าคลังหลวงเราให้หมด ปิดประตูกึ๊กเลย ที่นี่จะขึ้นลงไปไหนขึ้น เรานอนสบายเลย เดี๋ยวนี้ยังกำลังโมโห ให้พากันไปกว้านเอาทองคำเหล่านี้ที่มันดื้อ เข้าใจไหม โดดขึ้นก็เหยียบหัวพวกเรานั่นแหละ ขึ้นเท่านั้นขึ้นเท่านี้ ขึ้นตรงไหนขึ้นเหยียบหัวคนเรา ไม่ได้ขึ้นไปไหนนะ
เราจึงโมโหไปกว้านมันลงมาเอาเข้าคลังหลวงให้หมด ปิดล็อกกุญแจเสร็จเรียบร้อย นอนสบายๆ เอาจะขึ้นที่ไหนขึ้น อยู่ในห้องนี้ห้ามไม่ให้ออกห้องนี้ ลั่นกุญแจไว้เลย เดี๋ยวนี้กำลังโมโห ตื่นขึ้นมาวันไหนได้ยินแต่ทองคำโดดขึ้นโดดลง เราเลยจะเป็นจะตาย คอยฟังแต่เรื่องทองคำ ให้พากันไปจับหางทองคำดึงลงมาสักหน่อย ทำไมมันจึงหางยาวนักทองคำนี่น่ะ วันไหนขึ้นลงอยู่ตลอด มันพิลึกพิลั่นเหลือเกิน เราก็เลยโมโหน่ะซี วันนี้เลยระบายความโมโหให้พี่น้องทั้งหลายฟัง ให้พากันไปจับหางมันดึงลงมาสักหน่อยน่ะ เอาเข้าคลังหลวงของเราให้หมด ล๊อกกุญแจเลย ไปมึงอยากขึ้นให้มึงขึ้น มึงอยากลงให้มึงลง กูจะไปเที่ยวนอนสบาย ว่างั้น เข้าใจไหม ขึ้นเรื่อยลงเรื่อย เวลานี้มันก็ขึ้นเป็น ๔ แสน ๙ หมื่นโน่นน่ะไม่ใช่เล่น สองกิโลมันก็จะเข้าล้านแล้ว มันขึ้นทุกวัน
นี่ละสมบัติของโลกก็ต้องได้อาศัยอยู่อย่างนี้จะว่าไง อะไรเปลี่ยนแปลงนิดหน่อยก็มากระเทือนจิตใจชาวโลกเราทั้งนั้นๆ มันเป็นอยู่อย่างนั้น เพราะฉะนั้นท่านถึงสอนธรรมะเข้าสู่ใจ ให้ปรับใจให้ดี ให้รู้เท่าทันเหตุการณ์ต่างๆ ที่มันเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา มันออกไปจากใจ ถ้าใจไม่รู้เท่าทันใจก็เสียเปรียบให้มัน ขาดทุนไปเรื่อยๆ ถ้าใจรู้เท่าทันไม่เสีย อะไรขึ้นลงก็ขึ้น ผู้รู้คือตัวจิตเองนี้ก็ไม่เคยขึ้นลง แล้วยิ่งมีธรรมเข้าไปปั๊บภายในจิตใจแล้ว ทราบเหตุการณ์ทั้งหลายได้เป็นอย่างดีๆ
อะไรจะขึ้นบนเมฆก็ให้มันขึ้นไป มันจะลงไปใต้ก้นนรกอเวจีก็ให้มันลงไป เราไม่ขึ้นกับมัน เราไม่ลงกับมัน เราก็สบาย เอาตรงนี้ซี อันนี้พอเขาโดดขึ้นเราก็ขึ้น เขาโดดลงเราก็ลง สุดท้ายพวกนี้ไม่ได้มีเวลาหลับนอนกันนะ แล้วโดดขึ้นโดดลงตามสิ่งต่างๆ ที่มันเคลื่อนไหวไปมาตามธรรมชาติของมัน แต่จิตนี้มันคึกคะนอง หาดิ้นอย่างนั้นๆ อันนั้นขึ้นอันนี้ลง ขึ้นตรงไหนลงตรงไหนก็มาเหยียบหัวใจเรานี้ เพราะเราไม่รู้เท่าทันมัน มันก็เป็นไปได้ ท่านจึงสอนให้รู้เท่าทันเหตุการณ์ต่างๆ จากจิตใจของเราดวงนี้แล้ว จะอยู่กับสิ่งทั้งหลายได้อย่างสะดวกสบาย เอ้า ขึ้นก็ขึ้น ลงก็ลง การวิ่งเต้นขวนขวายเป็นเรื่องของโลกจะต้องวิ่งเต้น เราก็ต้องวิ่งเป็นธรรมดา แต่ไม่ถึงเกิดความเสียหายกระทบกระเทือนภายในจิตใจตลอดไปกับสิ่งทั้งหลายที่เคลื่อนไหวไปมา เราก็อยู่สบาย
เราไม่รู้มากเราก็รู้น้อยตามกำลังของเรา เราก็พอเป็นไปนะ ไม่กระทบกระเทือนมากนะ ถ้ามีธรรมแทรกเข้าไปในจิตใจบ้างแล้ว จะไม่ค่อยมีความกระทบกระเทือนมากเต็มเม็ดเต็มหน่วยเหมือนคนไม่มีธรรมเลย ซึ่งมีตั้งแต่โลกล้วนๆ กิเลสล้วนๆ ดิ้นตลอดเวลา หาความสุขไม่ได้ ไปอยู่บนกองเงินกองทอง ก็ไปดิ้นอยู่บนกองเงินกองทอง ไปอยู่ที่ไหนว่าเป็นความสุขความเจริญ ไอ้ตัวฟืนตัวไฟอยู่ในหัวใจดวงไม่รู้เหตุรู้ผลไม่มีประมาณเสียดวงเดียวเท่านี้ ไปอยู่ที่ไหนร้อนหมด ใจมีรู้จักประมาณผ่อนผันสั้นยาวทุกสิ่งทุกอย่างกับตัวเอง ก็ผ่อนผันสั้นยาวกับสิ่งภายนอกได้ ไม่เดือดร้อนวุ่นวายจนเกินไป
เพราะฉะนั้นท่านจึงสอนให้มีเวลาพักจิตพักใจบ้าง อย่าให้มันดีดมันดิ้นเสียจนเกินเหตุเกินผล จะหาความสุขจากความดีดดิ้นของมัน ใครก็หากันทั้งโลกไม่มีใครเจอ เอามาซิ ต่างคนต่างดีดต่างดิ้น จิตใจอยู่เฉยๆ ไม่ได้ต้องดีดต้องดิ้น แล้วผลที่ได้มาจากความดีดดิ้นมันก็มีแต่ฟืนแต่ไฟ แม้ที่สุดมาลงเสื่อลงหมอนนอนลงไปแล้วยังไม่หลับอีก นั่น ไฟมันเผาอยู่ในหัวใจ ถ้าใจมีเหตุมีผลมีอรรถมีธรรมเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงบ้างแล้วจะพอพักพอผ่อนบ้าง เวลาหมุนก็หมุน เวลาพักก็พัก เวลาหนักก็หนัก เวลาเบาก็เบา มีเป็นพักๆ ไป อันนี้มันมีแต่หนักเรื่อยๆ ได้ก็หนัก เสียก็หนัก อะไรหนักไปหมด เพราะเราไม่รู้เท่าทันมัน จึงมีแต่ท่าเสีย
ได้มาก็เสียไปอีก ใจก็เสียไปอีก มันเสียอยู่ที่ใจที่ไม่รู้ประมาณนั่นแหละ ไม่เสียที่ไหนนะ อย่างที่พูดเรื่องทองคำขึ้นลงๆ โลกนี้ตื่นเต้นกันทั้งโลกจะว่าอะไร เพียงทองคำเขาก็เป็นแร่ธาตุชนิดหนึ่งเท่านั้นเอามาวางไว้ปั๊บ แต่จิตใจโลกมันไปอยู่ที่นั่น มันไปเป็นฟืนเป็นไฟดีดดิ้นรอบกองทองคำซึ่งเป็นแร่ธาตุชนิดหนึ่งเท่านั้น วางไว้นั้น จิตใจเรามันดิ้นอยู่กับอันนั้น เขาไม่เป็นอะไรแต่เรามันเป็น วันนี้ก็บอกว่าขึ้นแล้วทองคำ ๔๙๖,๐๐๐ หรือไง ดีดอีกแล้ว วันพรุ่งนี้มันจะขึ้นอีกหรือไงนะว่าอีก มันเป็นอย่างนั้น มันหากดิ้นอยู่ในนี้
ท่านจึงสอนเป็นธรรมให้พวกเราได้คิด คือผู้ไม่ดีดไม่ดิ้นกับผู้ดีดผู้ดิ้นมันต่างกัน คนดีดดิ้น คนไข้ดีดดิ้นอยู่บนโรงพยาบาลกี่ชั้นก็ตาม สูงขนาดไหนก็ตาม ดีดดิ้นมีแต่เรื่องความทุกข์ของคนไข้ทั้งนั้น ดีดดิ้นอยู่ในนั้น ไม่มีใครดีดดิ้นได้รับความสุขเลย ความดีดดิ้นมันต่างกัน พวกหนึ่งเล่นกีฬา ดีดดิ้นไปกับกีฬา เล่นอะไรดีดดิ้นไปกับอันนั้น ต่างคนต่างดีดต่างดิ้นไปคนละทิศละทาง แต่ผู้ที่ได้ผลดีเกินคาดจนถึงได้มาเป็นศาสดาของโลก คือพระพุทธเจ้าของเรา ดีดดิ้นเพื่อหนีโลกหนีสงสาร หนีกองทุกข์กองภัยทั้งหลายที่เผาลนทั้งเขาทั้งเรามากี่กัปกี่กัลป์ ดีดดิ้นออกด้วยอรรถด้วยธรรม สลัดออกไปได้ตรัสรู้ขึ้นมาเป็นพระพุทธเจ้าขึ้นมา ทีนี้ไม่ดีดไม่ดิ้น ไม่ยกไม่ยอ ไม่แบกไม่หามอะไรแหละ ปล่อยไว้ตามสภาพ
มันหนักก็ให้มันหนักอยู่ของมัน ไม่มีความหมายในความหนักเบาของมัน ผู้ไปให้ความหมายก็คือใจของเรา เป็นผู้ไปให้ความหมาย จึงมาหนักอยู่ที่นี่ ท่านจึงสอนให้ปล่อย อย่างยกตัวอย่างให้ฟัง นั่นละธรรมท่านปล่อย พระพุทธเจ้า พระอรหันต์ท่านปล่อยอย่างนั้น แล้วท่านเป็นยังไงผลของการปล่อย ยกตัวอย่างเช่น มีอิฐก้อนหนึ่งน้ำหนัก ๑๐ กิโล แล้วทองคำอีกแท่งหนึ่งน้ำหนัก ๑๐ กิโลด้วยกัน ให้โลกมายก ใครจะมายกอะไร ทั้งสองแท่ง แท่งอิฐแท่งหนึ่ง ทองคำแท่งหนึ่ง มีน้ำหนักเท่ากัน เอ้า ให้โลกมายก โลกนี้จะรุมมายกทองคำกันทั้งนั้นแหละ ทั้งๆ ที่น้ำหนักเท่ากัน อิฐไม่มีใครเหลียวแลแหละ
เอ้าที่นี่ให้พระพุทธเจ้า พระอรหันต์ท่านมายก พอเห็นพวกเรากำลังเป็นบ้ากันแห่กันเข้ามา ไม่เคยเห็น แห่อะไรออกมามากมายนักหนา ทั่วโลกดินแดนแห่เข้ามาหาพระพุทธเจ้า ท่านก็จะถามว่าแห่เข้ามาอะไร มีอะไรเกิดขึ้น แห่เข้ามาหาพระพุทธเจ้า แล้วแห่เข้ามาหาอะไร ขอให้พระพุทธเจ้าทรงยกทองคำ ไม่ได้บอกนะว่าอิฐ ให้ไปยกทองคำทั้งแท่งน้ำหนัก ๑๐ กิโลว่างั้น แล้วพวกนี้จะยกตามหลังอีกคนละ ๑๐ กิโล ๆ ทองคำมีเท่าไร ๆ ในโลกนี้จะกว้านมายกให้หมดตามเสด็จพระพุทธเจ้า ที่มีความสุขความสบาย
ทีนี้เวลาพระพุทธเจ้าตอบรับสัตว์โลก ท่านตอบว่า พวกเธอทั้งหลายมันยุ่งบ้าเกินไป นั่น เข้าใจไหม มันยุ่งอะไรบ้าเกินไป ก็มันมาทั้งโลกประสาแร่ธาตุคือทองคำ แล้วจะมาให้เรายกอะไร เราไม่ยกมันหนักเท่านั้นพอ โลกธาตุนี้เราปล่อยหมดแล้ว เราไม่ยก หนักยิ่งกว่าแร่ทองคำขนาดไหน เราตถาคตปล่อยหมด ตถาคตสุข บรมสุขอยู่กับตถาคตองค์เดียว อยู่กับพระสาวกท่านผู้ปล่อยวางหมดแล้วโดยสิ้นเชิงบรรดาภาระทั้งหลาย แต่ละองค์ ๆ ท่านเป็นสุขสุดยอด ไปพากันกลับ ไล่กลับไป พวกนี้มันยังไม่ยอมกลับนะ มันยังจะให้พระพุทธเจ้าพาแบกอีก เราแบกจนแทบเป็นแทบตายยังจะให้พระพุทธเจ้าพามาแบก ท่านปัดหนีท่านบอกท่านไม่แบก มันยังจะมาขอให้ท่านแบกอยู่เหรอ
ไปนี้กลับไปบ้าน อย่ามาขอให้หลวงตาแบกนะ เข้าใจไหม หลวงตาบัวแบก ถึงไม่เป็นพระพุทธเจ้า พระสาวกพระอรหันต์ก็ตาม หลวงตาบัวตัวเท่าหนูหลวงตาบัวก็รู้ว่ามันหนัก หลวงตาบัวจะไม่แบกเข้าใจไหมล่ะ แบกก็แบกเพื่อประโยชน์แก่โลกแก่สงสารไม่แบกทางด้านจิตใจ ย่อมมีความเคลื่อนไหวเช่นเดียวกันกับโลกทั่ว ๆ ไป บรรดาพระพุทธเจ้า สาวก ท่านสงเคราะห์โลกทั้งหลาย ต้องแบกต้องเก็บต้องหาบต้องหามสิ่งเหล่านี้ แต่จิตใจท่านรู้ประมาณตลอดเวลาจึงไม่มีการบอบช้ำเข้าใจไหมล่ะ พวกเราทั้งแบกทั้งหามทั้งบอบทั้งช้ำทุกอย่างไม่มีชิ้นดีเลย ให้พากันแยกแยะไว้นะ
ทุกอย่างให้ทำไปตามหน้าที่การงานของตน ซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับธาตุกับขันธ์ พาอยู่ พากิน พาหลับ พานอน พาขับ พาถ่าย เป็นกองทุกข์ทั้งนั้น ต้องหามาเยียวยาเขา แต่เราก็ต้องหามาเยียวยาอย่าดีดอย่าดิ้น เพลิดเพลินจนเกินเนื้อเกินตัว ได้มาเท่าไรๆ ไม่พอ ได้มาเท่าไรไม่พอ ต่างคนต่างดีดต่างดิ้น เลยไม่มองดูป่าช้าตัวมันกำลังดิ้นซึ่งกำลังจะตายนี้บ้างเลย แล้วก็ตายไปด้วยกันกับโลกทั่ว ๆ ไปนั่นละ ไม่เกิดประโยชน์อะไร นั่น
เวลาดิ้นก็ เอ้า ดิ้น ใจให้มีธรรมรักษาตัวจะไม่บอบช้ำ อยู่ในโลกก็อยู่ เขาอยู่ยังไงเราก็อยู่อย่างเขา เขาทุกข์เราก็ทุกข์ เขาหิวเราก็ยอมรับหิวเหมือนกัน เขาอิ่มเรายอมรับอิ่ม แต่จิตใจของเรามีธรรมเป็นประมาณอยู่ตลอดเวลา จะไม่มีคำหิวโหยดีดดิ้นเหมือนสังขารร่างกายนี้เลย นี่เรียกว่าผู้มีธรรม ต่างกันอย่างนี้ ถ้าผู้ไม่มีธรรมแล้วดิ้นจริง ๆ ทุกข์จริง ๆ ทั้งภายนอกทั้งภายในใจ เลยดีดดิ้นไปตาม ๆ กันหมด พากันจำเอานะ วันนี้ก็เทศน์ให้ฟังย่อ ๆ นี่เป็นแบบหนึ่งที่เอามาเทียบถึงเรื่องทองคำวิ่งขึ้นวิ่งลง ไล่มันมาเข้าคลังหลวงเข้าใจไหม จากนั้นก็บอกไล่ให้ปล่อยวางกัน อย่าเป็นบ้ากันเสียจนเลยเถิดเลยแดน เข้าใจ
แล้วก็หลวงตานี้แหละบอกให้ท่านทั้งหลายปล่อย ครั้นเห็นหน้าลูกศิษย์ลูกหาคนไหนเข้ามา ไหนละทองคำ มันยังไงหลวงตาองค์นี้ก็ดี ไหนล่ะดอลลาร์ ไหนล่ะทองคำอยู่อย่างนั้น ก็จะให้เขาปล่อยยังไง เจอหน้าไหนก็มีแต่ทวงเอาทองคำกับเขา เขาก็ต้องได้หามาให้ จะปล่อยได้ยังไง เอ้า ถ้าอย่างงั้นก็หาได้ตามเกิดตามมีนะ ได้แค่ไหนแล้วเอามาแค่นั้น วันนี้ไม่ได้ก็พักไปเสียก่อน เมื่อวานนี้ได้ ๑ กิโล วันนี้ไม่ได้พักไปเสียก่อน วันหลังถึงไปกว้านเอามาอีก มันเป็นยังไงมันอยู่ที่ไหนทองคำ มันอยู่กับคนนั่นแหละ
เรามีความอบอุ่นเห็นพี่น้องชาวไทยเข้าวัดเข้าวา ฟังอรรถฟังธรรมซึ่งเป็นเหตุเป็นผลหลักเกณฑ์ ที่จะพาเล็ดลอดออกจากความทุกข์ทั้งหลายไม่มากก็น้อย ได้ตามความเสาะแสวงหาอรรถหาธรรม ธรรมไม่เคยพาผู้หนึ่งผู้ใดให้ล่มจม ขอให้ได้มากได้น้อยอยู่กับตัวเอง จะเป็นสมบัติเต็มหัวใจ ๆ เห็นพี่น้องทั้งหลายเข้ามาเกี่ยวข้องกับวัดกับวา มีวันมีเวลาว่างงานภายในบ้าง งานภายในคือความคิดความปรุงยุ่งเหยิงวุ่นวายกับหน้าที่การงานจิปาถะ แล้วระงับมันลงไปพักจิต เรียกว่าพักเครื่องด้วยอรรถด้วยธรรม มีการภาวนาสงบใจ
ใจนี้ดีดดิ้นตลอด จะสงบลงได้ด้วยการภาวนา ท่านผู้ใดมีธรรมบทใดข้อใดที่ถูกกับจริตนิสัยของตัว แล้วให้นำธรรมบทนั้นข้อนั้นมาบริกรรม มีสติบังคับกับคำบริกรรม ให้อยู่กับคำบริกรรมเท่านั้น ไม่ต้องการอะไร สมบัติเงินทองข้าวของสามแดนโลกธาตุ สู้ธรรมคือคำบริกรรมนี้ไม่ได้ว่างั้นเลย วันนี้จะเอาคำบริกรรมกับสติติดแนบกันกับใจ เราจะเอาอันนี้ซึ่งมีคุณค่าล้นโลกล้นสงสาร อะไรสู้ไม่ได้ เวลานี้จะเอาอันนี้ก็ให้เอาอันนี้นะ ให้พักภาวนาสงบเย็นใจ นี่เรียกว่าพักเครื่อง สั่งสมมหาคุณคือธรรมเข้าสู่ใจของเรา ต่อจากนั้นเราก็ขวนขวายเหมือนโลกทั่ว ๆ ไปเขาขวนขวายกัน แต่เวลาที่เราจะพักเครื่องเพื่ออรรถเพื่อธรรม อันมีคุณอันค่าสูงสุดต่อจิตใจของเรา เราก็ให้ทำอย่าปล่อยจนเลยเถิดเตลิดเปิดเปิง เสียหมดนะ
นี่พี่น้องทั้งหลายมาเข้าวัดเข้าวาหลวงตาก็ดีใจ คือ คำว่าวัดเป็นสถานที่อบรมศีลธรรมพักผ่อนหย่อนตัว รู้จักประมาณ ท่านจึงเรียกว่า วัด คือสถานที่อบรม นอกจากนั้นก็ไม่มีสถานีแหละ กว้างแคบขนาดไหนสุดเหวี่ยง แล้วแต่ต่างคนต่างจะดีดจะดิ้นไปไหน เวลาเข้าวัดเพื่ออบรมศีลธรรมให้มีความสงบเย็นใจ ให้มีกาลมีเวลา ถึงเวลาตายแล้วตายได้ด้วยกันเห็นไหมนี่ บนศาลานี้มีใครเว้นได้สักรายเดียวมีไหม ตายได้ด้วยกันทั้งนั้น เวลายังไม่ตายให้รีบเร่งขวนขวายหาศีลหาธรรมเข้าสู่ใจ เพื่อลดหย่อนผ่อนเบาความเกิด ความตาย ความทุกข์ที่มันฝังจมไปด้วยกันนี้เบาบางลง ๆ มากกว่านั้นเราก็ดีดออกได้เลย ผู้ไปเกี่ยวข้องกับวัดกับวากับศีลกับธรรมมีผลต่างกันอย่างนี้ กับผู้ไม่เกี่ยวข้องเลยเห็นวัดเห็นวาเป็นข้าศึกศัตรู เห็นโรงลิเกระบำรำโป๊ ยาฝิ่นยาเสพย์ติดเป็นของดิบของดีเป็นแดนฟ้าแดนสวรรค์ไป พวกนี้พวกจะจม เริ่มจะจมตั้งแต่เริ่มสนใจ นี่ละให้จำกันให้ดี
นี่ละแดนนรกอยู่ตรงนี้ แดนสวรรค์อยู่ที่รู้จักสิ่งเหล่านี้เป็นภัย โลกทั้งหลายกลัวกัน ทำไมพวกเราจึงไม่กลัว กล้าหาญชัยต่อสิ่งล่มจม ถ้าไม่ตั้งหน้าตั้งตาจะล่มจมกัน เฉพาะอย่างยิ่งทั้งประเทศไทยนี้ไปสนใจกับมันอะไร พ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย เลี้ยงเรามาไม่ได้เลี้ยงมาด้วยยาฝิ่น กัญชา สุรา ยาเมา ยาเสพย์ติดอย่างนี้นะ ท่านเลี้ยงมาด้วยขนมทุกสิ่งทุกอย่างนม เนย มีแต่ของดิบของดีมาเลี้ยงลูก ลูกคนทุกข์คนจนเลี้ยง พ่อแม่เป็นคนทุกข์คนจนเลี้ยงลูกจนเติบโตขึ้นมาเป็นผู้เป็นคนเหมือนกันหมด แต่ไม่เคยมีพ่อแม่คนไหนแหวกแนวไปหาสุรายาเมายาเสพย์ติดมาเลี้ยงลูก จนกระทั่งได้เป็นเศรษฐีครองเมืองไทยอยู่นี้ เรายังไม่เคยเห็น ท่านทั้งหลายยังจะอุตริดีเลิศยิ่งกว่าปู่ ย่า ตา ยาย บรรพบุรุษหรือจอมปราชญ์ทั้งหลายที่ท่านพาดำเนินมาอยู่เหรอ ถ้าจะหวังเดินตามครูผู้ที่รู้ที่ฉลาด เราควรระมัดระวังสิ่งเหล่านี้เป็นภัยอย่างยิ่ง
เมืองไทยเรานี้ลองยาเสพย์ติดเข้ามาดูซิน่ะ เข้ามาในเมืองไทย จะเป็นหมาขี้เรื้อนไปหมดทั้งประเทศไทย หมาขี้เรื้อนวิ่งไปตัวไหน ตัวนี้มีค่ามีราคา ใครจะไปซื้อหมาขี้เรื้อนตัวนี้ หมาขี้เรื้อนตัวนี้มีราคาสูง ตัวนั้นราคาต่ำ มีคนไหนที่จะไปเหลือบมองกับหมาขี้เรื้อนแต่ละตัว ๆ ที่เดินผ่านหน้ามา ตัวนี้น่ารักน่าชอบใจ ตัวนี้ราคาเท่าไรจะไปติดต่อซื้อกับเขานี้มีไหม ไม่เคยมี มีแต่วิ่งเตลิดเปิดเปิงหนี เห็นหมาขี้เรื้อนเป็นภัย
อันนี้พวกยาเสพย์ติดก็เป็นภัยต่อชาติบ้านเมืองของเราทั่วหน้ากันหมด แล้วเรายังจะเห็นว่าเป็นของดิบของดีอยู่เหรอ ยาเสพย์ติดนี้เป็นเรื่องรุนแรงมาก ใครจะเป็นที่ไหนก็ตาม เอาเศรษฐีมานั่งกึ๊ก เอายาเสพย์ติดเข้าไปใส่ซี เศรษฐีคนนี้เป็นคนขี้ยา เป็นหมาขี้เรื้อนเหมือนเราทั่ว ๆ ไป เป็นของดีแล้วเหรอ เราถึงจะเสกสรรปั้นยอเอามาให้เต็มบ้านเต็มเมือง จนกลายเป็นหมาขี้เรื้อนไปหมดทั้งเมืองไทย เพราะยาเสพย์ติดที่เห็นว่าเป็นของเลิศของเลอ พากันพิจารณาให้ดีนะ ลูกเต้าหลานเหลนทุกคน นี้เอาธรรมของพระพุทธเจ้ามาสอน
เวลานี้ทางการบ้านเมืองเขาก็ดำเนินอยู่ ก็รู้สึกว่าเป็นความเหมาะสมกับเป็นผู้รับผิดชอบในบ้านเมือง ผู้นำเท่านั้นจะเป็นผู้รับผิดชอบทั้งอำนาจทั้งหน้าที่การงานทุกอย่าง เห็นว่าสิ่งใดที่จะเป็นประโยชน์แก่ชาติของเรา อันนี้ก็รู้กันแล้ว จึงได้ออกแก้ไขดัดแปลงเต็มเม็ดเต็มหน่วยเวลานี้เกี่ยวกับเรื่องยาเสพย์ติด ก็เพราะเห็นว่านี้เป็นภัย ผู้นำของชาติไม่เห็นสิ่งเหล่านี้เป็นภัยจะเห็นว่าอะไรเป็นภัย เพราะฉะนั้นท่านเหล่านี้ท่านเห็นว่าเป็นภัย จึงต้องพยายามแก้ไขดัดแปลง วงราชการทุกหน่วยเวลานี้หัวหมุนติ้วเลยเทียว เพื่อไปแก้ไขดัดแปลงหรือปราบปรามสิ่งที่เลวร้ายทั้งหลายซึ่งจะทำเมืองไทยให้ล่มจม
วงราชการต่าง ๆ ไม่ว่าตำรวจ ทหาร ข้าราชการ แผนกไหนก็ต่างคนต่างสอดต่างส่องดูพิษดูภัยที่จะมาเผาชาติไทยของเราให้จมด้วยกัน นี่เป็นของเล่นแล้วเหรอ แล้วเรายังจะไปเที่ยวยินดีสอดส่องหามาเผาบ้านเผาเมืองอยู่เหรอ คิดดูพ่อแม่ของเรารักขนาดไหนรักลูกรักเต้า แล้วเอายาเสพย์ติดที่โลกบ้า เวลานี้กำลังนิยมกันนี้เอามาป้อนลูกตัวเอง มีคนไหนไม่มีเลย ปัดออกทั้งนั้นเพราะเห็นว่าเป็นมหาภัย ด้วยเหตุนี้เองขอให้พี่น้องทั้งหลายทราบให้ถึงใจ นโยบายของรัฐบาลที่มาดำเนินนี้ เรื่องเหล่านี้เสียหายมานานจมมานานแล้ว กำลังจะเร่งให้ขาดสะบั้นลงไปหมดเมืองไทย ท่านจึงออกมาแก้ไขดัดแปลงปราบปรามกัน ตามความแง่หนักเบาของความผิดถูกชั่วดีของโลกที่จะมาเป็นภัยต่อชาติของเรา อุตส่าห์พยายามเต็มกำลังวังชาของท่าน
เห็นว่าท่านทำผิดไปแล้วเหรอ พิจารณาซิ จะให้เมืองไทยจมทั้งประเทศจึงว่าเป็นของดีเหรอ เอ้า ถ้าเป็นอย่างนั้นใครก็เป็นนายกฯได้ ไปเอาคนขี้ยามาเป็นนายก มาตั้งเป็นนายกขึ้นมาเพื่อเมืองไทยนี้จะเป็นเถ้าเป็นถ่านไปหมด เพราะนายกคนนี้ชอบพวกขี้ยาพวกยาเสพย์ติด เอ้า เอามาให้มันเป็นผู้นำทางยาเสพย์ติด เมืองไทยนี้จม นั่นฟังซิ อันนี้เพื่อปราบสิ่งที่เป็นภัยแล้วผิดไปที่ตรงไหน เอามาพิจารณาซิ ถ้าอย่างนั้นเอามาเป็นหัวหน้าทำไม ไปเอาหมาขี้เรื้อนมาเป็นหัวหน้ามันจะสะดวกสบายดี นี้ถ้าเอาหมาขี้เรื้อนเราก็ไม่พอใจ ถ้าเอาคนดีมาอีกก็ไม่พอใจอีก เราจะไปหาคนไหนเราถึงจะพอใจ พิจารณาให้ดีนะ ตรงนี้ะ
นี่ละอรรถธรรมท่านพูดตามความสัตย์ความจริง สิ่งที่เป็นภัยท่านบอกเป็นภัย อันนี้เป็นมหาภัย เอ้า พูดให้ตรง ๆ มันของเล่นเมื่อไรมันไว้หน้าใครเมื่อไร เอาพระพุทธเจ้ามาก็ดี เอาสาวกอรหัตอรหันต์มาก็ดี มาประชุมกัน เฉพาะอย่างยิ่งศาลาวัดป่าบ้านตาดนี้ เอาพระอรหันต์มา เอาพระพุทธเจ้ามา เชิญท่านมานั่งรวมกันนี้หมด แล้วเอายาเสพย์ติดไปให้ท่านเสพ เอาให้เสพทุก ๆ พระองค์เลย เอายาเสพย์ติด เอาอย่างที่ดี ๆ นั้นละ เอายาเสพย์ติดที่ยอด ๆ นั่นละ ให้เสพตั้งแต่พระพุทธเจ้ามาถึงสาวกอรหันต์ พระพุทธเจ้าก็ดี พระสาวกก็ดีเป็นพระขี้ยาทั้งหมด จะฟื้นตัวไม่ได้เลย
เพราะคำว่ายาเสพย์ติดนี้มันเกี่ยวข้องกับเรื่องสมมุตินิยม ยาเสพย์ติดเป็นสมมุติ ธาตุขันธ์ของพระพุทธเจ้า ของพระอรหันต์เป็นสมมุติ ธาตุขันธ์เป็นสมมุติกับสิ่งเหล่านี้เป็นสมมุติเข้ากันได้สนิท เหมือนธาตุขันธ์ของคนเราธรรมดาทั่ว ๆ ไป ไม่มีกรณีพิเศษแต่อย่างใด ว่าพระพุทธเจ้าจะไม่ติดยาเสพย์ติด ว่าพระอรหันต์จะไม่ติดยาเสพย์ติด ดวงใจของพระพุทธเจ้าไม่ติด ดวงใจของพระอรหันต์ไม่ติด แต่สมมุติอันนี้ที่เป็นวิสัยของโลกนี้ คือพระพุทธเจ้ารูปร่างเหมือนกับพวกเรา สาวกทั้งหลายรูปร่างเหมือนกัน นี่เข้าเป็นฝ่ายสมมุตินี่ แล้วยาเสพย์ติดก็เป็นสมมุติเข้ากันได้สนิท เป็นคนขี้ยาไปด้วยกันหมด
ถ้าลงไปกินแล้วไม่ไว้หน้าว่านี้พระพุทธเจ้านะ ยาเสพย์ติดนี้จะเข้าไม่ถึง เข้าไม่ถึงจริงสำหรับจิตบริสุทธิ์ของพระพุทธเจ้า แต่ธาตุขันธ์พระสรีระของพระพุทธเจ้า ร่างกายของพระอรหันต์ติดได้ด้วยกันทั้งนั้น เอ้า ฟังให้ดีนะคำนี้ นี่ละมันไว้หน้าเมื่อไรเป็นของดิบของดีเหรอ พอพี่น้องทั้งหลายเราจะไปยินดีกับมัน จะเอาถึงขนาดให้เมืองไทยจมหมดนั้นเหรอ
ยกตัวอย่างตั้งแต่พระพุทธเจ้ามานี้เลิศเลอขนาดไหนยังจมด้วยกัน คนไทยจะเอาความวิเศษวิโสมาจากไหนให้เก่งกว่าพระพุทธเจ้า ถึงกับว่าจะเจริญรุ่งเรืองเหยียบหัวพระพุทธเจ้า เหยียบหัวพระอรหันต์ไปมีอย่างเหรอ ให้จำให้ดีนะคำนี้ ให้พากันรีบเร่งขวนขวาย พยายามแก้ไขดัดแปลง ใครมีลูกมีหลานเป็นสมบัติของตัวเองซึ่งจะรับผิดชอบ จะมองคอยหาตั้งแต่วงราชการงานเมืองให้มาช่วยมาเหลือ ตัวเองเป็นผู้รับผิดชอบระหว่างพ่อแม่กับลูก เพื่อนฝูงด้วยกันรับผิดชอบกันอยู่ ทำไมไม่เหลียวแล ดูอันนี้ซิมันใกล้ชิดติดพันกับวงราชการที่ท่านรับภาระทั่วประเทศ จะมาดูแลทั่วถึงได้ยังไง ไอ้เราที่ดูแลซึ่งกันและกันอยู่นี้มันทั่วถึงกันได้ ลูกกับพ่อกับแม่ดูแลทั่วถึง เพื่อนฝูงดูแลทั่วถึง แนะนำสั่งสอนตักเตือนกันได้ แก้ไขกันได้ โดยไม่จำเป็นให้เดือดร้อนถึงผู้นำละนะ พากันจำเอา
วันนี้เทศน์ไปก็ลุกลามไปที่ไหน ๆ บ้างเราก็ไม่รู้ละ วันนี้ก็ทูลกระหม่อมฟ้าหญิงฯ ท่านก็จะเสด็จกลับแล้ว ท่านมาพักอยู่ที่วัดป่าบ้านตาดได้ ๒ คืนแล้วนี่ วัดนี้ก็มีวาสนา เราก็ไม่เคยคาดเคยฝันว่าเราจะมีวาสนา ท่านยังเสด็จมาประทับที่นี่ มาภาวนาที่นี่ด้วยนะ วัดก็มีวาสนา แล้วบรรดาประชาชนทั้งหลายมานี้ก็มีวาสนา แล้วกลับไปบ้านอย่าพากันขี้เกียจ วาสนาตกตูมลงนะ เข้าใจไหม เอาละพอ เท่านั้นละพอ ทีนี้จะให้พรละ
ชมการถ่ายทอดสด ธรรมะหลวงตาวันต่อวัน ได้ที่
www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th |
