เราได้มหามงคลอย่างยิ่งแล้ว มาเป็นกำลังใจเราอีกด้วย เราได้มหามงคลอย่างยิ่งมาเป็นกำลังใจเรา ที่อุบายของเราคิดเหล่านี้ไม่ผิด(ว่างั้น) เราก็พอใจว่าอุบายที่เราทำลงไปนี้ เป็นความราบรื่นดีงามทุกอย่างไม่มีที่ต้องติ จึงว่าเป็นมหามงคล ต่อไปนี้เราจะเดินทั้งเงินสดทั้งอะไรไม่นานแหละ เราคิดไว้มันมีกำหนดมีระยะอยู่
จะรอฟังทางกรุงเทพฯ กรุงเทพเขาเตรียมพร้อมแล้วครับ นั่นละไม่เตรียมได้หรือ เมืองไทยเราทั้งเมืองนี่ ดังทั่วโลกนี่เมืองไทยเรา เมืองไทยเรามีมาดั้งเดิมจึงเรียกว่าดังทั่วโลก เป็นเมืองไทยมาดั้งเดิมไม่เป็นบ๋อยของใคร เรากะว่าตอนนี้บรรดาลูกศิษย์ทั้งหลายทางกรุงเทพฯรออยู่แล้ว เท่าที่ทราบนะ ทีนี้พอเราไป เงินสดมีมากเท่าไร ๆ จะเริ่มเปิดเลย เอาเป็นดร้าฟท์แล้วใส่บัญชีปึ๋งเลย เรียบร้อย ๆ ไปเลย ทีนี้ก็ไปด้วยกันหมด ทั้งทองคำ ทั้งเงินสด ทั้งดอลลาร์ ทั้งเช็คดอลลาร์ ทั้งเงินต่างสกุล เอาหมดเลยที่นี่นะ
คือเป็นประโยชน์ทั้งภายนอกภายในไม่มีอะไรผิด นี่ผู้สูงส่งเห็นดีด้วย ไม่มีอะไรขัดข้องแล้ว เพราะไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องวงของพระราชามหากษัตริย์ วงผู้ใหญ่อะไร เป็นเรื่องอัธยาศัยของเราเอง ทำได้ทั้งนั้น คือเป็นอัธยาศัยของเรากับประเทศชาติบ้านเมืองกับลูกศิษย์ลูกหา ไม่ได้ไปบีบบังคับใคร เป็นความราบรื่น ที่เราคิดไว้ไม่ผิด ถูกต้องดีแล้ว
ทีนี้อะไร ๆ เปิดได้หมดเลย ทีแรกเรารอเสียก่อน ทีนี้เปิดได้หมดเลย เพราะเป็นประโยชน์ทั้งในทั้งนอกเลย ไม่มีอะไรขัดข้อง ภายในก็หนุน ภายนอกก็หนุน ไม่เสีย ใช้ได้
เป็นประโยชน์ทั้งหมดเลยไม่มีอะไรเสียหาย ไม่ว่าหนุนข้างใน ไม่ว่าหนุนข้างนอก เป็นประโยชน์ทั้งนั้น จึงไม่มีอะไรขัดข้อง อุบายของเรานโยบายของเราที่คิดไว้เรียบร้อยแล้วเป็นอันว่าไม่มีที่ต้องติ จึงว่าเปิดได้เลย แต่เรายังไม่เปิด รอไว้ก่อน เพราะเป็นเรื่องของเราเองไม่มีอะไรขัดข้อง เป็นเรื่องของเรา อัธยาศัยของเรา กับประชาชน ลูกศิษย์ลูกหา ตลอดถึงทั่วประเทศไทยเรา เป็นเรื่องของเราเองโดยเฉพาะ ไม่ได้เกี่ยวกับวงไหน ๆ เข้ามาเกี่ยวข้อง เป็นเรื่องของอัธยาศัย
แล้วการทำนี้เราก็ไม่ได้ทำด้วยการบีบบังคับอะไร ๆ ทั้งนั้น เป็นแต่เพียงว่าเปิดรับบริจาคเท่านั้นเอง เพื่อชาติ ก็เป็นอันเรียบร้อยไปเลย
เปิดบัญชีนี้คิดว่าจะเปิดทางนี้นะ เราจะเปิดทางนี้เพราะเราจะเป็นเจ้าของบัญชีนี่ เปิดทางโน้นใครจะเป็นคนรับทางนั้น เราเป็นผู้รับผิดชอบนี่ บัญชีต้องอยู่ในกำมือของเราทั้งนั้น เราเป็นคนชี้แจงเป็นคนสั่งคนเสียอะไร จะแยกจะแยะไปไหน ๆ เป็นเรื่องเราสั่ง ๆ เราจึงแน่ใจ ถ้าคนอื่นสั่งเราไม่แน่ใจ คนอื่นเก็บเราไม่แน่ใจ
ไม่ทราบเป็นยังไงมันหากเป็นอย่างนั้นหัวใจว่างั้นเถอะ จะว่าเราเชื่อเราหรือไม่เชื่อเราก็แล้วแต่เถอะ เราไม่เชื่อใครง่าย ๆ ว่างั้นเลย ถ้าลงสุดกำลังความสามารถของเราแล้ว เอาว่างั้นเลย จมเรายอมจมไปเลย ถ้าสุดกำลังความสามารถของเราแล้ว แต่เวลานี้ยังไม่สุด เราจะต้องเอาเต็มกำลังความสามารถของเรา ด้วยความพินิจพิจารณาระมัดระวังรักษาทุกด้าน ให้รอบคอบทุกด้าน ก็เงินไทยทุกบาททุกสตางค์ ของคนไทยทุกบาททุกสตางค์เพื่อชาติไทย จะไปทำลายไทยได้เหรอ ต้องเสริมไทยซี เพราะฉะนั้นจึงต้องระวังมากที่สุด
มีท่านผู้ส่งเงินมา ผู้ส่งธนาณัติ ส่งเช็คมา มีเยอะนะ เราก็ต้องได้ส่งกลับคืน อย่างนี้แหละเราพูดอะไรต้องเป็นอย่างนั้น คือเช็คเหล่านี้เขาบอกว่าเช็คเพื่อชาติ ๆ เราก็ต้องส่งเช็คกลับคืน แล้วชี้แจงเหตุผลให้ทราบเสียก่อน ให้รอไว้ก่อนเวลานี้ เราจึงส่งเช็คกลับคืนมา ให้รอไว้ก่อนเวลานี้ยังไม่ได้เปิด เพื่อเงินสดเรายังไม่เปิด ให้รอไว้ก่อนเราว่าอย่างนั้น แล้วก็ส่งเช็คกลับคืน ๆ เยอะ
อย่างนั้นละถ้ามันผิดประเภทแล้วเราก็ไม่เอา ต้องให้ใช้ถูกตามประเภท พอเปิดเงินสดแล้ว ที่นี่มาจากไหนก็มาได้ละ ไม่ว่าเช็คไม่ว่าอะไรมาได้ทั้งนั้นเมื่อเปิดแล้ว อันนี้เช็คเงินสดมาเพื่ออันนี้ เพื่อเอาเข้าชาติ ทีนี้เรายังไม่ได้เปิดเราก็ต้องให้รอไว้ก่อน แล้วส่งเช็คกลับคืน ๆ มีข้อแม้ ๆ ไว้เสร็จเรียบร้อย บอกให้รอไว้ก่อน เมื่อเราเปิดเมื่อไรแล้วจะเรียนให้ทราบ จากนั้นก็ส่งมาละทีนี้ต่อไป
เราขออย่างหนึ่ง เรื่องอะไรถ้าไม่ใช่เป็นเรื่องเราเป็นคนสั่งคนเสียแล้ว ไม่ควรที่จะนำเรื่องของเราออกสุ่มสี่สุ่มห้านะ มันย้อนเข้ามาเสียเมืองไทยเรานั่นแหละ เสียเราด้วย ไม่ดี คือดีอันนี้มันก็มีเรื่องแทรกเข้ามา ไม่ดีก็เรื่องแทรก ๆ คือเราพูดถึงเรื่องแง่ดีก็ดี มันก็มีเรื่องเสียเข้ามาในแง่ดี ถ้าพูดเรื่องแง่ไม่ดีนี้ก็มีเรื่องเสียเข้ามาในแง่ไม่ดี คือมันแทรก ๆ มันคอยจะเอาเรื่องไปพูด พูดสุ่มสี่สุ่มห้ามันเสียน่ะ
นี่เราก็ได้แก้ข่าว ข่าวมันไปแปลก ๆ ต่าง ๆ แล้วเป็นข่าวผลลบด้วย เป็นอย่างนั้นนะ จึงต้องระวัง เพราะฉะนั้นให้ฟังเสียงหลวงตาคนเดียวให้ว่างั้นเลย เอ้า หลวงตาสั่งอย่างไรแล้ว หลวงตาเรียกว่าขึ้นเวทีพร้อมแล้ว ถ้าสั่งคำไหนเรียกว่าขึ้นเวที ๆ แล้ว ถ้ายังไม่สั่งอย่าด่วนเอาออก ให้ฟังไปเสียก่อน
อย่างคำปรารภนี้ออกหนังสือพิมพ์ก็ออกไปได้ เพราะเป็นคำปรารภ ไม่ใช่คำสั่งเสีย ใครจะออกก็ออกไปได้ธรรมดา เป็นคำปรารภเป็นคำพูดธรรมดา ถ้าเป็นคำสั่งเสียก็เป็นอีกคำหนึ่งนะ ถ้าว่าเอา นี่เป็นคำสั่งเสียแล้ว เดี๋ยวนี้ยังไม่เป็นคำสั่งเสีย เป็นแต่คำปรารภธรรมดา ๆ เขาออกก็ให้เขาออกไปไม่ว่าอะไร เพราะเราไม่เห็นว่าเป็นความเสียหายอะไร
วันนี้มีธุระจะไปไกลที่สุด มันจำเป็นจะทำไง ก็โรงพยาบาลนั่นแหละไม่ใช่อะไรนะ โห เป็นห่วงมากห่วงโรงพยาบาล เพราะเป็นโรงคนจนตรอก คนจนตรอกเข้านั้นหมด เราจึงจ้องจุดนี้เป็นจุดสำคัญมากอันดับหนึ่งเลย มีเท่าไร ๆ ทุ่มลงตรงนี้หมดเลย ทุ่มลงโรงพยาบาล ที่อื่น ๆ ค่อยเป็นอันดับที่สองที่สามไป เช่น โรงร่ำโรงเรียน สถานสงเคราะห์ต่าง ๆ อะไรนี้เป็นอันดับต่อไป แต่โรงพยาบาลเป็นอันดับหนึ่งเลย แล้วเป็นแก่นอยู่ในนั้นด้วย
เพราะฉะนั้นเขาตัดเงินเดือนตัดงบประมาณทางโรงพยาบาล เราถึงขู่ฟ่อ ๆ ซิ มาตัดงบประมาณ หรือมาตัดเงินเดือนในโรงพยาบาลมีอย่างเหรอ ต้องมาเพิ่มให้ถึงถูก สถานที่นี่คนจนตรอกทั่วประเทศไทย วิ่งเข้านี่หมดนี่นะ ทำไมจึงต้องมาตัดของกัน หลวงตาบัวเป็นคนเสริมทำไมจึงมาตัดหลวงตาบัว เท่ากับตัดคอหลวงตาบัวแหละว่างี้เลย
อ้าว จริง ๆ มันเป็นจุดสำคัญนี่นะ ไม่ควรที่จะมาแตะต้องโรงพยาบาล ควรจะมาเสริมถึงถูก อันนี้มาตัดโน้นตัดนี้ออก อย่างอื่นที่ควรจะตัดมีอยู่นี่ มาตัดทำไมที่ไม่ควรจะตัด โรงพยาบาลเป็นจุดสำคัญนี่นะ ใครก็เถอะ โรงพยาบาลเป็นจุดสำคัญสำหรับชีวิตของโลก ว่าของโลกเลย ที่ไหนไม่มีโรงพยาบาลมีเหรอ
วันนี้พูดเท่านั้นละ
