เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๓๐ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๔๑

เหนื่อยนะเราวันหนึ่ง ๆ เหนื่อยมาก เราทนเอานะ คำพูดของเรานี้ออกทั่วประเทศทุกวัน พูดที่นี่ก็ออกไปทั่วประเทศ ให้ออกทุกวันไม่ให้เสียลมปากเฉย ๆ ไม่เกิดประโยชน์ ลมนี้ลมเพื่อประโยชน์ของชาติบ้านเมืองไม่ใช่ลมทิ้งเฉย ๆ ออกจากนี้ก็ออกทางวิทยุทั่วประเทศไทย แล้วทีวีก็ออก พูดไม่ใช่พูดทิ้งไปเปล่า ๆ ไม่เกิดประโยชน์อะไร

วันที่ ๑๘ นี้ไปอุตรดิตถ์ ค้างที่อุตรดิตถ์ ตอนเช้าฉันเสร็จ พิธีเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ออกไปน่าน ถึงน่านวันที่ ๑๙ ก็คงจะค้างที่น่านคืนหนึ่ง วันที่ ๒๐ ออกจากน่านถึงเชียงใหม่ กลับวันที่ ๒๓ ก็อยู่ในช่วงสัตตาหะ ไปได้ภายใน ๗ วัน นี่จะอยู่ ๖ วัน ไปอุตรดิตถ์จนกระทั่งถึงเชียงใหม่กลับมาเป็นเวลา ๖ วัน กำหนดของสัตตาหะในพระวินัยก็ ๗ วัน นี่ในช่วงเดือนสิงหาฯ พอเดือนกันยาฯ ต้นเดือนก็ไปกรุงเทพ ไปวันที่ ๖ กลับวันที่ ๑๒ จากนั้นมาก็ต้องติดต้องต่อกันเรื่อย ๆ

ไปที่ไหนก็ให้เขาออกทางวิทยุ ทางทีวี ทุกแห่ง ๆ ออกกระจายทั่วประเทศไทยเรา ไม่ให้เสียลมปากเฉย ๆ ไปแต่ละแห่ง ๆ พูดออกไปไม่ได้กระจายนี้เสียประโยชน์ เหนื่อยเปล่า ๆ หมดลมไปเปล่า ๆ ต้องให้เกิดประโยชน์ทั่วประเทศไทยเรา อย่างที่เราพูดนี้ก็เหมือนกัน ถึงได้ถามอยู่เรื่อย พูดนี้ออกจากนี้ก็เข้าวิทยุ เขาก็ออกทั่วประเทศไทย

เรื่องทองคำรอไม่ได้นะทุกคน ๆ ขอให้เห็นใจหลวงตาบัว อย่าให้ตายหมดคุณค่าหมดราคา ให้พี่น้องชาวไทยทั้งหลายดูหน้าคนหมดราคานะ หลวงตาบัวถ้าช่วยชาติไม่ได้คราวนี้แล้ว ตายหมดคุณค่า หมดราคา ไม่มีความหมายเลย พี่น้องทั้งหลายเอาหน้ามาจ้องดูหลวงตาบัว หน้าก็ไม่มีคุณค่าด้วยกันทั้งนั้น หมดคุณค่าทั้งประเทศ ดูหลวงตาบัวผู้เป็นผู้นำไม่เป็นท่าเสียอย่างเดียวเท่านั้น เพราะฉะนั้นขอให้รักษาหน้าหลวงตาบัวเอาไว้ แล้วจะเป็นการรักษาหน้าของชาวไทยเราทั้งชาติไว้ด้วยกัน ด้วยความแน่นหนามั่นคงแห่งชาติไทยของเรา ที่ได้ทองคำเป็นที่พอใจ

ทองคำเป็นที่หนึ่ง อย่าชักช้านะ หลวงตาพูดแล้วพูดเล่า ย้ำแล้วย้ำเล่า ไม่มีจืดจาง เพราะไปเห็นด้วยตาตัวเอง ปักลึกมากทีเดียว ออกมาก็ออกประกาศลั่นในวันนั้นเลยเทียว รอไม่ได้ ตั้งแต่วันนั้นทีวีก็ออกตลอดเลย เรื่องทองคำนี้อ่อนไม่ได้ อ่อนข้อไม่ได้นะ เอาให้หนักมือ

ข้าศึกเขามาใกล้ชิดติดพันกับบ้านเมืองของเรา จะปฏิบัติยังไงชาวไทยเรา เอ้า ตั้งปัญหาถามตรงนี้ก่อนนะ ชาวไทยเราทั้งชาติข้าศึกศัตรูมารอบประเทศไทยของเรา จะมาล้อมขยี้เมืองไทยของเรา เมืองไทยของเราอยู่เฉยเมยได้ไหม เอ้า ตั้งปัญหาถามเท่านี้ก่อน คนไทยเราทั้งชาติ ๖๑ ล้านกว่านี่ แล้วถูกข้าศึกศัตรูเขามาล้อมประเทศไทยเรา เรียกว่าไม่มีช่องจะออก เราจะออกช่องไหน หรือเราจะนอนเฉยให้เขาขยำย่ำยีเหรอ หรือจะต่อสู้ยังไง เอ้าพิจารณาซิ

เราเทียบข้าศึกศัตรูภายนอกมาห้อมล้อม จะขยี้เมืองไทยเรา เมืองไทยเราจะปฏิบัติตัวยังไงกับข้าศึกที่กำลังจะขยี้เราอยู่นั้น เราจะปฏิบัติด้วยความนอนใจ เฉยเมย ต่างคนต่างอยู่ต่างคนต่างกินไปอย่างนั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นก็เป็นลาบแหลกให้เขากิน แล้วขี้ราดประเทศไทยเราอีก จะน่าดูไหม เมืองไทยเราเป็นทั้งเนื้อทั้งหนัง เป็นทั้งขี้ เป็นทั้งส้วมทั้งถาน ให้ศัตรูเขาขี้รดเยี่ยวรด กินอิ่มแล้วเยี่ยวรดขี้รดเมืองไทยเรา เป็นยังไงน่าดูไหม เอ้าวาดภาพขึ้นมา นี่เป็นการตั้งปัญหาขึ้นในเบื้องต้น เพื่อเป็นข้อเปรียบเทียบกัน ลองพิจารณาซิ ใครจะใจจืดใจจาง แม้แต่เด็กก็ร้องห่มร้องไห้หาพ่อหาแม่จะว่าไง แล้วเราร้องไห้ร้องหาใคร ถ้าไม่ร้องหาอิสระจะร้องหาใคร พิจารณาซิ

เมืองไทยเราเป็นเมืองอิสระ ทั่วประเทศไทยของเราเป็นเมืองอิสระมานาน เวลานี้ข้าศึกศัตรูคือความจน กำลังบีบบังคับเข้ามาในเมืองไทยของเรา เรานอนใจได้เหรอ นี่เวลานี้ข้าศึกศัตรูคือความจน กำลังบีบบังคับชาติไทยของเราทุกคนทีเดียว เราจะนอนใจได้ยังไง เมื่อเรานอนใจกับข้าศึกศัตรูที่ล้อมบ้านล้อมเมืองไม่ได้ เราก็นอนใจกับความจนที่กำลังครอบเมืองไทยเราอยู่นี้ไม่ได้เช่นเดียวกัน

อันนี้เราก็สู้ความจนของเราอย่างเต็มเหนี่ยวของเรา ด้วยสมบัติเงินทองเครื่องอุดหนุนซึ่งเป็นศาสตราวุธ จะขับความจนให้ออกจากบ้านจากเมือง ครองอิสระขึ้นมาเต็มเมืองไทยเราตามเดิม เราจะต้องปฏิบัติอย่างเต็มเนื้อเต็มตัวด้วยกันทุกคน นอนใจไม่ได้นะ นี่ละข้อเปรียบเทียบ พากันเข้าใจแล้วยัง ข้าศึกศัตรูมาเรานอนเฉยอยู่ได้เหรอ นี่ข้าศึกศัตรูกำลังล้อมบ้านล้อมเมืองของเราอยู่นี้ เราต้องเอาให้จริงให้จังทุกคนนะ

อย่าไปคำนึงถึงว่าคนมีคนจน เอาความเสียสละนั้นแลคือกำลังของทุกคน ๆ ที่จะต่อต้านเอาชาติไว้ได้อย่างอิสระตามเดิม คงเส้นคงวาหนาแน่น เป็นยังไงข้อเปรียบเทียบ พี่น้องทั้งหลายเข้าใจแล้วไม่ใช่เหรอ ถ้าเข้าใจแล้วให้ต่างคนต่างตื่นเนื้อตื่นตัว เวลานี้ข้าศึกรอบด้านเมืองไทยเราคือความจน เราต่อสู้มันด้วยวิธีการดังที่กล่าวนี้ หลวงตาเป็นผู้นำ เอ้า คอขาดเลยไม่ต้องถอย ฟัดให้มันแตกกระจายลงทะเลหลวง ความจนอย่าให้มาติดค้างในเมืองไทยเราได้

ดีไม่ดีมันจะมาเอาเมืองไทยเราเป็นส้วมเป็นถานมีอย่างเหรอ เมืองไทยเราไม่ใช่เมืองส้วมเมืองถาน ให้ความจนมาขับมาขี่มาขี้มาถ่ายใส่เมืองไทยเรามีอย่างเหรอ ฟาดให้มันก้นแตกเป็นไร ก้นไหนมาก้นความจนมา ฟาดมันก้นแตกตกทะเล ขี้แตกตกทะเล อย่ามาขี้แตกใส่เมืองไทยเรา เอาให้มันขี้แตกตกทะเล คนไหนจะมาขยี้ขยำ คนไหนจะมาขี้ใส่เมืองไทยเรา เอาเมืองไทยเราเป็นส้วมเป็นถานแล้ว เอ้า ฟาดมันจนก้นแตกขี้แตกพุงแตกตกทะเลหลวงนู่น อย่าถอยนะ เอาให้จริงให้จังทุกคน

หลวงตาไม่พาถอยอย่าถอย ให้ดูผู้นำละสำคัญ วันนี้ขอยกผู้นำขึ้น เราพยายามหาแล้วตั้งแต่เริ่มแรกที่จะช่วยเมืองไทยเรา หาผู้นำ หาเต็มกำลังความสามารถขาดดิ้นหัวใจ อกจะแตก เพื่อเมืองไทยของเรานี้แหละไม่ใช่เพื่ออะไรนะ มันไม่มีที่ไปที่มา จนตรอกจนมุมอยู่อย่างนั้นละ ไม่ทราบจะตำหนิใครชมใคร เรื่องมันจนตรอกก็บอกจนตรอกอย่างนี้ละ สุดท้ายก็มาค้นคว้าหาในพุงในตับหลวงตาบัว นี่ละเหตุที่จะได้มาออก

เอ้า มีห้าสตางค์ สิบสตางค์ ก็ตาม หลวงตาบัวมีห้าสิบสตางค์ เอ้า ให้ถึงความบริสุทธิ์พุทโธห้าสิบสตางค์ ไม่ให้หลุดลงแม้สตางค์หนึ่ง แล้วบริสุทธิ์ไหมถาม เจ้าของแน่ใจบริสุทธิ์ร้อยเปอร์เซ็นต์ ล้านเปอร์เซ็นต์ เอ้า ๆ ว่างั้นเลย ถึงได้ตัดสินใจออกมาเป็นผู้นำพี่น้องทั้งหลายด้วยความบริสุทธิ์ใจ และด้วยความเมตตาเต็มส่วน ไม่มีอะไรที่จะแบ่งสันปันส่วนจากพี่น้องทั้งหลายแม้ห้าสตางค์หรือหนึ่งสตางค์เราไม่เคยมี เม็ดหินเม็ดทรายไม่เคยมี มีแต่เพื่อชาติไทยของเราทั้งชาติ มีมากมีน้อยทุ่มเต็มกำลังความสามารถ

ทุกวันนี้ก็ไม่มีอะไรติดเนื้อติดตัวหลวงตาอยู่แล้ว ช่วยทุกด้านนะ อุ้มทั้งชาติก็อุ้ม อุ้มแขนงของชาติทุกแห่งทุกหนเหล่านี้เราก็อุ้มตลอดเวลา เราไม่เคยปล่อยวางนะ อุ้มทางโน้นอุ้มทางนี้ อุ้มตลอดอยู่อย่างนี้แหละ แล้วก็ยังอุ้มชาติอยู่อีกด้วย หนักไหมพิจารณาซิ ขอให้พี่น้องทั้งหลายได้เห็นใจก็แล้วกัน ความอุ้มชาติเป็นเรื่องเล็กน้อยเมื่อไร ต้องต่างคนต่างอุ้มนะ อย่าต่างคนต่างอยู่ต่างคนต่างเฉยต่างเมยใช้ไม่ได้นะ เอาให้เข้มแข็งทีเดียว เวลานี้ข้าศึกสงครามกำลังรอบเมืองไทยของเรานอนใจไม่ได้นะ ทุกคนให้ตื่น ต่อสู้กับข้าศึกด้วยความเข้มแข็ง สละชีวิตเลือดเนื้อเข้าไป

ศพหลวงตาบัวนี้มีสองอย่างนะ อย่างหนึ่งประกาศความเหลวไหลโลเล ให้พี่น้องชาวไทยทั้งหลายดูด้วยความเหลวไหลโลเลทั้งชาติบ้านเมือง เป็นยังไงดีไหมพิจารณาซิ หลวงตาบัวมาตายท่ามกลางเมืองไทยของเรานี้ เป็นผู้นำมาตายด้วยความแพ้ข้าศึกสงครามมาอย่างไม่เป็นท่าเลย แล้วพี่น้องทั้งหลายทั่วเมืองไทยดูศพหลวงตาบัวผู้ที่พาพี่น้องทั้งหลายนำชาติไทยไปนี่ ล่มจมด้วยความไม่เป็นท่านี้ พี่น้องทั้งหลายจะมีศักดิ์ศรีดีงามมาจากไหนคนทั้งประเทศ เอ้าพิจารณา นี่ตายแบบหนึ่งเป็นอย่างนี้

ถ้าชาติไปไม่รอดคราวนี้แล้วจะเป็นแบบนี้ แบบหลวงตาบัวตายไม่เป็นท่า ประกาศขายตัวให้แมลงวันมาตอมมันก็ไม่ยอมตอม มันเกลียดที่สุดเลยแมลงวัน ตอมคนไม่เป็นท่าไม่ต้องตอม น่าเกลียดที่สุดเลย อย่างนี้สมควรแล้วเหรอกับเมืองไทยเราทั้งชาติ ดูหลวงตาบัวตายให้แมลงวันบินขยะแขยงอยู่อย่างนี้ เป็นที่น่าดูหรือ แล้วจะไปตอมชาติไทยคนไหน ๆ แมลงวันก็ขยะแขยงหมดไม่อยากตอมคนไม่เป็นท่า เมืองไทยไม่เป็นท่า เป็นยังไงน่าดูไหม เอ้า วาดภาพขึ้นให้เห็นทุกคน ๆ

แมลงวันบินหึ่ง ๆ อยู่บนอากาศ ลงศพไหนก็ลงไม่ได้ เป็นศพที่น่ารังเกียจทั้งหมด น่าเกลียดมากด้วย ศพเมืองไทยศพไม่เป็นท่า เป็นยังไง แมลงวันบินเต็มอากาศลงไม่ได้เลย รังเกียจศพหลวงตาบัวเป็นที่หนึ่ง ศพพี่น้องชาวไทยทั้งหลาย ซึ่งตามหลวงตาบัวเป็นผู้นำไม่เป็นท่านี้เป็นลำดับลำดาไปทั่วประเทศไทย แมลงวันบินว่อนกันอยู่ แมลงวันเลยจะตายหาที่ลงไม่ได้ จะลงตรงไหนมีแต่ศพน่ารังเกียจทั้งนั้น น่าเกลียดที่สุดคือศพคนไม่เป็นท่า เมืองไทยไม่เป็นท่าน่าดูไหม เอ้า ตั้งปัญหาขึ้นถามเจ้าของทุก ๆ คน ถ้าไม่ได้ชัยชนะมาสู่บ้านเมืองคือชาวไทยของเราแล้ว หลวงตาบัวต้องตายอย่างไม่ให้ใครเห็นหน้าเลย จมไปเลย เอ้า พี่น้องทั้งหลายตายไปด้วยกันถ้าสู้ไม่ได้

ถ้าสู้ได้แล้วหลวงตาบัวก็มาเป็นผู้นำพี่น้องทั้งหลายต่อไป ด้วยความสง่าราศีของชาติไทยเรา นี่เป็นอันดับที่สอง นี่คือเราได้ชัยชนะมาด้วยความเข้มงวดกวดขันเข้มแข็ง พลีชีพใส่ชาติของเรา แล้วได้ชัยชนะขึ้นมา แล้วสง่างามทั่วประเทศไทยของเรา นี่เป็นอันดับที่สอง ให้พี่น้องทั้งหลายเอาไปคิดดูทั้งสองอย่างนี้ แล้วเอาอันดับที่สองนี้มาครองบ้านครองเมืองเรา จะเป็นสง่าราศีงามมากทีเดียว พากันเข้าใจละนะ

เอานะตั้งหน้าตั้งตาทุกคนนะ ทองคำเป็นอันดับหนึ่งอย่าลืมนะ ให้เน้นหนักทองคำทุกคน เอาให้เข้มแข็งมากทีเดียว อันนี้อ่อนไม่ได้เลยนะ อะไรขาดก็ตามทองคำขาดไม่ได้ว่างั้นเลย ทองคำจะต้องติดมือ ตายก็ให้ทองคำติดมือไปเลย ทองคำจะพรากจากตัวไม่ได้นะ

เอาละให้พร