เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๓๐ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๔๑

ช่วยชาติ…บริจาคเพื่อตัวเอง

เราได้นกต่อแล้วนะ วันนี้มีท่านผู้ศรัทธาถวายเหรียญสหรัฐฯ ๒,๔๙๗ เหรียญ นี่เราได้นกต่อแล้ว เงินเหรียญเหล่านี้เราจะมอบให้รัฐบาลเลย ใครจะมาถวายเราสักหนึ่งพันล้าน สองพันล้านเหรียญ เราจะมอบให้รัฐบาลเลย เอาซิหลวงตาบัวเสแสร้งหรือ พูดอยู่ทุกวัน ๆ นี้ ช่วยโลกเต็มกำลังความสามารถ ไม่ได้ช่วยด้วยความเสแสร้งนะ ช่วยด้วยความเมตตาจริง ๆ

เพราะฉะนั้นจึงอยากจะให้เห็น เอา ๆ เอามา ใครมีเหรียญสักเท่าไร ให้เห็นหัวใจหลวงตาบัวสักหน่อยเถอะน่ะ มีกี่หมื่นล้านเหรียญสหรัฐฯ หลวงตาบัวจะมอบให้รัฐบาลทั้งหมดทุกเหรียญเลยเทียว ไม่ใช่พูดเล่น ๆ นี่นะ เราพูดด้วยความเมตตาสงสารจริง ๆ ทำด้วยความเมตตาสงสาร ไม่ได้เสแสร้งนี่ แล้วเอาซิ ใครใจถึงเอามา มีเท่าไร ใครใจถึงเอามาซิ หลวงตาบัวจะมอบเป็นชุด ๆ เลย ให้คนของรัฐบาลมารับไปเลย ๆ เงินเหรียญเหล่านี้ นี่ก็เป็นนกต่อแล้วนี่ ๒,๔๙๗ เหรียญ จะไปรัฐบาลแล้วนี่

ที่เราเป็นกังวลกับชาติบ้านเมืองเรา เราเป็นอย่างนี้จริง ๆ เป็นในหัวใจเราจริง ๆ เพราะฉะนั้นจึงว่าเงินเหรียญสหรัฐมีมาเท่าไร มีพันล้าน หมื่นล้าน แสนล้าน เราจะมอบให้รัฐบาลหมดทุกเหรียญเลย เรียกว่าทุกเหรียญเลย เราจะไม่เก็บไว้แม้แต่เหรียญเดียว เราจะมอบให้หมด ให้ชาติเราขึ้นจรดเมฆโน่น คนของรัฐบาลมาเราจะมอบให้เป็นชุด ๆ ได้เท่าไร ๆ เราจะมอบ เราเก็บไว้ ๆ แล้วมอบ ถ้าเป็นเหรียญสหรัฐแล้วเราจะเก็บไว้มอบ ๆ ได้มากน้อยเท่าไรเราจะมอบหมดเลย เป็นพันล้าน หมื่นล้านเหรียญ ให้หมดเลย

ที่หลวงตาบัวพูดว่า ตั้งต้นทีแรกหลวงตาบัวจะบริจาคหนึ่งล้านบาทนั้น มันขี้ปะติ๋วนะ ให้เหรียญสหรัฐมาซิ แสนล้านเหรียญ หลวงตาจะมอบหมดเลย จะมาว่าอะไรหนึ่งล้านบาทเท่านั้น มอบเลย จะมอบเป็นชุด ๆ ไปเลย ให้คนของรัฐมารับไป ๆ

เป็นห่วงเป็นใยมากจริง ๆ นะ เป็นห่วงเป็นใยชาติบ้านเมือง ไม่ใช่ห่วงธรรมดานะ เพราะฉะนั้นถึงได้ออกขายตัวว่างั้นเถอะนะ หลวงตาบัวนี้ออกขายตัว ขอบิณฑบาตทั่วประเทศไทย ฟังซิ ออกขายตัวแล้วนะ เราไม่เคยเลย นี่ได้ออกขายตัวแล้ว ขอบิณฑบาตทั่วประเทศไทย เงินเพื่อชาติเรา ไม่ขนาดนั้นจะขายตัวได้หรือคนเรา มันไม่มีอะไรจึงขายตัวเลย

โห เราวิตกกังวลมาก วิถีทางใดที่จะเป็นไปเพื่อชาติบ้านเมืองของเราได้แน่นหนามั่นคงแล้ว เราพร้อมเสมอ เพราะฉะนั้นขายตัว เรายอมขายเลย พูดเล่น ๆ หรือ ไม่ได้เสแสร้ง นี่ก็มาเห็นไหมกี่เหรียญมาแล้วเข้ารัฐหมด ลงคำพูดได้เข้าแล้วยังไงก็ต้องเข้า ไม่มีสอง จะมอบเป็นชุด ๆ เลย

ส่วนที่เราช่วยโลกธรรมดาก็ช่วย เงินไทยเราก็ช่วยปกติตามที่เราเคยช่วยอย่างนี้ละ ถ้าเป็นเหรียญสหรัฐเราจะแยกทันที แยกออกไว้ ๆ ทันทีแล้วมอบให้รัฐ ส่วนเงินไทยเรานี้ก็ออกช่วยโลกธรรมดาดังที่เราเคยปฏิบัติมา เราอยากให้มีผู้มาบริจาคเราสักพันล้านเหรียญ เป็นยังไงหัวใจหลวงตาบัว เห็นเงินแล้วจะตาลุกวาวไหม พันเหรียญหรือหมื่นเหรียญเอามาซิ

เราวิตกกังวลขนาดนั้นนะไม่ใช่ธรรมดา สิ่งเหล่านี้ธรรมดาโลกเขาก็ไม่พูด แต่เราทำไมออกได้พูดได้ เพราะอะไร ไม่เช่นนั้นจะเรียกว่าช่วยโลกเหรอ มันแก้กันตรงนี้ วิธีไหนที่จะช่วยโลกได้ช่วยซิ มันก็เข้ากันเปี๊ยะเลยไม่มีข้อค้าน เราช่วยทุกทาง อะไรที่จะให้ชาติบ้านเมืองของเรามีความแน่นหนามั่นคง เราพร้อมเสมอ ขายตัวเรายอมขาย

เป็นกังวลจริง ๆ นะ ติดหนี้เขาขนาดนั้นนอนใจได้เหรอ ตั้งแสนล้าน เอาคนทั้งชาติเรานี้ใส่ตูมเดียวเท่านั้นแหละ หนึ่งแสนล้านนี่ไปได้ ทางอื่นยาก ต้องกินเวลาหลายปี ทีนี้คำว่าหลายปีหลายเดือนเราแน่ใจได้ยังไงว่าเขาจะกำเราเมื่อไรก็ได้ ตรงนั้นจุดสำคัญที่เราต้องระวังใช่ไหมล่ะ เราจะไปกำหนดปีกำหนดเดือนได้เหรอ เขากำทีเดียวปุ๊บหมดเลย เพราะฉะนั้นเราจึงรีบพิจารณาเสียตั้งแต่บัดนี้อย่านอนใจ

นี่ภาวนาไปทีไรมันจะมาโดนแต่ตรงนี้ละ เพราะฉะนั้นถึงได้ออกมาละซิ ไม่ใช่ออกมาธรรมดา ออกมาด้วยความพินิจพิจารณาโดยอรรถโดยธรรมเรียบร้อยแล้ว นี่เราก็จะเริ่มตั้งแต่บัดนี้ พวกดอลลาร์มีเท่าไร เราเก็บหอมรอมริบ เหรียญหนึ่งก็ตาม สองเหรียญก็ตาม เราจะพยายามเก็บหอมรอมริบไว้ ๆ แล้วมอบให้รัฐบาลเป็นชุด ๆ ไป ช่วยได้เท่าไรก็เอาตามกำลังของเรา ถ้าเป็นเหรียญแล้วเก็บไว้ทันทีเลย เก็บไว้ ๆ เลย เก็บไว้หลายเก็บต่อหลายเก็บก็ได้มากเอง นี่ก็ได้ตั้ง ๒,๕๐๐ ดอลลาร์แล้ว

ต่อไปนี้ดอลลาร์จะเคลื่อนไหวละนะ หลวงตาบัวพาเคลื่อนไหว ดอลลาร์จะเคลื่อนไหวละ ตั้งแต่เกิดมาเราก็ไม่เคยเห็น ๒,๕๐๐ เหรียญ วันนี้ได้เห็นแล้ว สมใจที่เราเมตตาโลก เราเมตตาจริง ๆ นะ เราอยากให้พี่น้องทั้งหลายได้เห็นหัวใจเรา ไม่ใช่พูดด้วยความเสแสร้ง เห็นไหมวันหนึ่ง ๆ เราอยู่เมื่อไร โดดใส่โน้นโดดใส่นี้ เพราะฉะนั้นเขามาตัดงบประมาณโรงพยาบาลเราถึงโมโหขึ้นทันที จนจะได้ฆ่ารัฐบาลโน่นน่ะ ก็โรงพยาบาลเป็นหัวใจของชาตินี่นะ ควรคิดอันนี้ให้หนัก ตั้งแต่เราความรู้ป่า ๆ เรายังคิดได้อย่างนี้นะ

จะตัดอะไรเราก็ไม่ว่า ๆ แต่ยังไงก็อย่ามาตัดงบประมาณของโรงพยาบาลเถอะ นี่อันหนึ่ง อันหนึ่งเสริม เพิ่มงบประมาณถึงถูก มาตัดนี้เราเสียใจมากจริง ๆ นะเรา กระเทือนใจมาก ปกครองกันยังไงอยากถามอย่างนั้นละถึงไม่รู้จักแง่หนักแง่เบาของชาติ อันไหนเป็นเรื่องสำคัญของชาติ ก็อันนี้ละอันหนึ่งเป็นของสำคัญ หัวใจของชาติก็อยู่ที่โรงพยาบาล มหาเศรษฐีก็ลองดูซิ เจ็บไข้ได้ป่วยไม่วิ่งเข้าโรงพยาบาลจะไปไหน ก็จนตรอก เข้าโรงพยาบาลมีแต่คนจนตรอกเข้านี่นะ แล้วจะมีอะไรช่วยเขาล่ะ น่าคิดนะ

เพราะฉะนั้นเราถึงพูดอย่างอาจหาญ ใครจะว่าอะไรก็ว่ามา แชมเปี้ยนมาเราต่อยทันทีเลยเราไม่ถอย ขนาดแชมเปี้ยนเราก็ไม่ถอย เอาพ่อแชมเปี้ยนมาอีกเอาอีก ให้มันหงายทั้งหมดเราไม่ถอย มันเป็นจุดสำคัญของชาติแท้ ๆ นี่มาแตะต้องทำไม เราไม่ให้มาแตะต้องโรงพยาบาล เราช่วยตลอดนี่ อันดับหนึ่งเราช่วยโรงพยาบาลแต่ไหนแต่ไรมาจนป่านนี้ แล้วมาตัดของเรานี้ โถ เหมือนตัดคอหลวงตาบัว มันโมโหมากขนาดนั้นนะ

เพราะฉะนั้นถึงชวนลูกศิษย์ลูกหาไปฆ่ารัฐบาล มันปกครองกันยังไงอยากถามว่างั้น มันจุดสำคัญจริง ๆ นี่นะโรงพยาบาล ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย อยู่ที่ไหนคนเจ็บไข้ได้ป่วยได้ทุกแห่งทุกหน ไม่ว่าบ้านนอกในเมือง ที่ไหน ๆ ก็ต้องวิ่งเข้าโรงพยาบาล อย่างน้อยได้ยามา มาตัดนี้จะทำยังไง

เวลานี้เราก็ช่วยอยู่นะ ช่วยโรงพยาบาลใช้หนี้ ๆ นี่ก็ตกลงแล้วจะให้โรงพยาบาลเจริญศิลป์นี่ล้านห้าแสน ที่เขาติดหนี้อยู่ล้านห้าแสน นี่เราตกลงให้แล้ว ก็อย่างนั้นแล้ว ช่วยตรงนี้ช่วยตรงนั้น หลายล้านแล้วเฉพาะช่วยหนี้โรงพยาบาลต่าง ๆ เพราะฉะนั้นถึงได้กระเทือนใจ ได้พูดอันนี้ออกมาล่ะซิ แต่ก่อนไม่เคยเห็น มีตั้งแต่มาขอเครื่องมือแพทย์ ๆ ก็ให้กันไปตามธรรมดา ๆ คราวนี้มาขอติดหนี้ ติดหนี้เพราะเหตุไร เวลาถามเข้าไปก็ไปติดรัฐบาลละซิ ไปโดนรัฐบาลเข้า ก็เอารัฐบาลล่ะซิ นี่ล้านห้าก็จะจ่ายเขา

ยังจะมีอีกนะ ที่มีมาแล้วก็มีมารออยู่นี้ แต่เรายังไม่ให้ จะให้ที่จุดสำคัญ ๆ นี้ก่อน ให้เป็นล้าน ๆ นะ พวกมาขอเดี๋ยวนี้ให้รอไว้ก่อน เรากำลังหนักมากเราบอก เราจะช่วยเต็มกำลังของเรานั่นแหละ อันนี้ตกลงคำพูดแล้วโรงพยาบาลเจริญศิลป์ ล้านห้าอันนี้เราตกลงให้แล้ว ให้เขียนรายการทุกอย่าง ๆ รายละเอียดมา แล้วเราจะจ่ายให้ทันทีเราบอกงั้น เขากำลังให้เขียนรายการติดหนี้ติดสินเรื่องอะไรบ้าง ๆ เขียนรายละเอียดมาแล้วเราก็ให้ตามนั้นเลย

เพราะรายเหล่านั้นเขาเขียนรายละเอียดมานี่ ค่าหยูกค่ายาอะไร ๆ รวมแล้วเป็นเท่าไร เมื่อเราดูถูกต้องตามนี้แล้วก็จ่ายให้ทันที ไม่ใช่จ่ายให้แบบสุ่มสี่สุ่มห้า จ่ายให้มีหลักมีเกณฑ์

เตรียมตัวนะลูกศิษย์ลูกหาทุกท่านทุกคน วันนี้ ๒,๕๐๐ เหรียญแล้ว นี่เริ่มต้นแล้ว จำนวนนี้จะเข้ารัฐบาลทั้งหมดทุกเหรียญเลยเทียว เราจะเก็บไว้เป็นระยะ ๆ เมื่อเห็นสมควรแล้วก็ให้คนของรัฐบาลมารับไป ๆ เป็นชุด ๆ ไปเลย

วันนี้ก็จะไปโรงพยาบาลอีก เราไม่ได้อยู่นี่นะ เราทำด้วยความเมตตาจริง ๆ ไม่ได้ทำเล่น ๆ เมื่อวานนี้ก็ไปภูหลวง เอาของไปเต็มรถเลย ไปทุกวัน อย่างมากก็เว้นวันเสาร์บ้าง วันอาทิตย์บ้าง นอกนั้นไปทุกวัน ไปส่งโรงนั้น ส่งโรงนี้ ส่งแล้วก็ต้องถาม บางทียังไม่ได้ถามเขามาหาก่อนแล้ว มาติดต่อก่อนแล้ว เรื่องนั้น ๆ เป็นอย่างนั้น ๆ จำเป็นอย่างนั้นจำเป็นอย่างนี้ เราก็เอามาพิจารณา สมควรพูดในเวลานั้นก็พูดเลย เวลาจะให้ในเวลานั้นก็บอกให้เลย ถ้ายังไม่ให้ก็ว่าให้เอาไปพิจารณาก่อน แล้วก็พิจารณาจริง ๆ ไม่ใช่ธรรมดา พิจารณาเสร็จแล้วก็ให้คำตอบไป

วิตกมากชาติเรา เพราะเห็นเพื่อนบ้านถูกแล้วนี่ เราพูดอย่างนี้แล้วเพื่อนบ้านก็มาโดนให้เราเห็นนี่นะ มันยิ่งสะเทือนหนักเข้าไป ของเรามันขนาดนั้นแล้วจะไปไหน มันล่อแหลมต่ออันตรายมากนี่นะ ถึงแสนล้าน ล่อแหลมมาก เขาจะกำเอาเมื่อไรก็ได้นี่จะว่าไง รีบตื่นเนื้อตื่นตัวเสีย

เงินบาทหนึ่งก็ตามของใคร ๆ ที่บริจาคไปนี้ ให้ถือว่าบริจาคเพื่อตัวเอง เราเป็นคนชาติไทย ๆ ด้วยกันทุกคน บริจาคบาทหนึ่งสองบาทก็ตาม ก็เรียกว่าเพื่อเรา ๆ เมื่อเป็นเช่นนั้นความทุจริตก็มีน้อยมาก เพราะเพื่อเรานี่ ความทุจริตก็มีน้อยมากหรือไม่มี แต่ไม่มีเราไม่อยากพูดแหละ แต่มีน้อยมาก อะไรก็ให้ทำเพื่อเรา เราไม่สละเพื่อเราจะทำยังไง เราไปหาอยู่หากินเต็มวันเต็มคืนก็เพื่อเรา เรายังหาได้วิ่งได้ อันนี้เราจะทำเพื่อเราแบบนี้ไม่ได้เหรอ มันก็ได้เหมือนกันนี่นะ

ทีนี้จะให้พร

เอาแค่นี้เสียก่อนวันนี้ ขึ้นพอเหยาะ ๆ วันนี้ พอหอมปากหอมคอวันนี้ วันหลังจะมาเอาใหญ่นะ บอกรัฐบาลเตรียมตัวไว้นะให้ว่างั้น หลวงตาบัวจะซัดใหญ่นะ พูดเล่นบ้างจริงบ้าง เอาแน่ไม่ได้กับเรา เพราะเราพูดทุกอย่างนี้เป็นไปด้วยความสงสารนะ ไม่ได้เป็นด้วยกิเลสที่จะมาแทรกนิดหนึ่งเม็ดหินเม็ดทรายไม่มี มีแต่ความสงสารล้วน ๆ จะแผดเป็นไฟก็ตาม มันมีแต่ธรรมะล้วน ๆ ออก เพราะฉะนั้นจึงพูดได้ทั้งทีเล่นทีจริง ใครจะมาถือสีถือสาไม่ได้กับเรา