เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๒๑ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๔๑

วิชาหมอวิชาแพทย์กับวิชาธรรมะใกล้เคียงกัน แต่วิชาทางแพทย์แยกออกไปใช้เกี่ยวกับโรคภัย แก้โรคแก้ภัย วิชาธรรมของพระพุทธเจ้าแก้กิเลส ต่างกันตรงนี้ ถ้าหากว่าผู้มีความสนใจในธรรมะเรียนวิชาหมอเข้าไปนี้ มันจะกระจายไปถึงวิชาธรรมะ แล้วก็นำมาเป็นประโยชน์ได้ทั้งทางโลกและทางธรรม เพราะวิชาหมอเกี่ยวกับสรีรศาสตร์ แยกไปทางธรรมะก็ได้ แยกไปทางแก้โรคแก้ภัยอะไรก็ได้ ได้สองอย่าง

แต่นี้ไม่ค่อยแยกนั่นซิ เรียนวิชาหมอไปวิชาแพทย์ไปก็เป็นแพทย์ล้วน ๆ ไปเลย ไม่มีธรรมแทรก ตามหลักธรรมชาติคือวิชาแพทย์เกี่ยวกับเรื่องสรีรศาสตร์นี้เกี่ยวโยงไปถึงธรรม แต่ไม่ได้ตีความหมายไม่ได้พิจารณาไปตามนั้น ก็เป็นโลกล้วน ๆ ไปเลยไม่เป็นธรรม

นี่โรคท้อง…หายนะ แน่ใจว่าหาย บรรดาพวกหมอลูกศิษย์ลูกหานี้น้อยใจกันจะตายไปเลย น้อยใจว่าหลวงตานี้ไม่ไปรักษาโรคที่โรงพยาบาลของหมอเหล่านั้น โอ๊ย เรารักษาที่ไหนก็เพื่อโลกนั่นแหละ เราก็ว่างั้น ขอให้มันหายเป็นเหตุผลอันสำคัญ อย่าไปถือว่าอาจารย์ว่าลูกศิษย์นี้ต้องไปเกี่ยวโยงกันกับลูกศิษย์กับอาจารย์ที่เป็นหมอทั้งนั้น หมออื่นคนอื่นไม่เกี่ยวข้องนี้ไม่ถูก รักษาที่ไหนเราก็รักษาเพื่อประโยชน์แก่โลก เมื่อมีชีวิตอยู่หมอทั้งหลายที่เป็นลูกศิษย์ ก็เป็นลูกศิษย์กับอาจารย์เดียวกันตลอดไป ถ้าตายไปเสียไม่เกิดประโยชน์อะไร

เอาหมอจีนมารักษา คือมีคนไข้คนหนึ่งเขาก็เป็นลูกศิษย์อยู่ที่โรงพยาบาลอุดรฯ พวกนี้เขาเศรษฐีนี่เข้าได้หมด โรงพยาบาลไหนเข้าได้หมด เข้าแล้วหมอไล่ออกจากโรงพยาบาล คือตรวจไม่ได้สาเหตุ ๆ โรงไหนก็ไม่ได้สาเหตุ แต่คนจะตายลงทุกวัน ๆ ถ่ายเรื่อย ก็เลยมาถูกหมอจีนนี้ หายเลย ทีนี้เขามาติดต่อเรา เขาก็ชี้แจงถึงเรื่องโรคเรื่องภัยของเขาเป็นยังไง ๆ ให้เราฟัง เข้ากันได้ทุกกระเบียดเลย อ๋อ เข้ากันได้แล้ว

เอ้า รักษาก็รักษา เราบอกงั้น หมอนี้เป็นหมอสุดท้ายสำหรับเรา ถ้าว่าหมอนี้ไม่หายแล้ว เรากับยากับหมอเลิกกันเลย เราจะปล่อยทางความตายให้เดินโล่งไป เราก็ว่างี้เลย เอาจริงด้วยไม่ได้พูดเล่น ๆ นะ เมื่อรักษาอะไรมันก็ไม่หาย อยากตายหรือ อยากตายก็ไปซิยากอะไร ก็เลยรักษา เพราะตามที่เขาอธิบายตามวิชาหมอทางจีนเขาบอกว่า พวกสารพิษมันเข้าไปหมักหมมอยู่ในลำไส้ เป็นมาก เพราะฉะนั้นจะทำยังไงมันก็ไม่เห็นสาเหตุแหละ มันเป็นสารพิษอันหนึ่งอยู่ในลำไส้ เขาก็เลยเอายานี้มาขับสารพิษออกอย่างว่า

ก็ถ่ายเหมือนกันนะ ถ่ายเรื่อย ๆ ทุกวันนี้ก็ถ่าย แต่ถ่ายเท่าไรมีกำลังขึ้นเท่านั้น ๆ แต่ก่อนถ่ายเท่าไรอ่อนลง ๆ จากกุฏิมาศาลานี้ก็จะมาไม่ถึงแล้ว อ่อนลงขนาดนั้นละ เดินโซซัดโซเซมาตามทาง โห อย่างนี้มันจะไปได้กี่เดือน อ่อนลง ๆ อย่างนี้ ทีนี้พอได้ยานี้เข้าไปดีดขึ้น ๆ เดี๋ยวนี้แข็งแรงมาก เดินจงกรมนี้ปึ๋ง ๆ เลย ทางจงกรมว่าจะร้างแล้วนะทางจงกรมในป่าเรา ว่าจะร้างแล้ว ไม่ได้เข้าไปทางจงกรมได้ ๕ เดือน ตั้งแต่โรคนี้เป็นได้ ๕ เดือน ๖ เดือนนี้แล้ว เดือนนี้เป็นเดือนที่ระงับ มันค่อยหายลงไปเดือนนี้ ไม่ได้เดินจงกรม ๕ เดือน เดี๋ยวนี้กลับไปเดินแล้วนะ เดินนี้เต็มก้าวเลย กึ๊ก ๆ

ทางถ่ายมันก็ถ่ายของมันไปเรื่อย ถ่ายเท่าไรมีกำลังเท่านั้น แต่ก่อนถ่ายเท่าไรอ่อนลง ๆ ถ่ายนิดหน่อยไม่ได้มากนะ มันหากเป็นพิษของมันนั่นแหละ ถ่ายแล้วอ่อน บางทีจนจะล้มใส่กองมูตรกองคูถเจ้าของนั่น นั่งลุกไม่ขึ้น มันจะล้มใส่กองมูตรกองคูถเจ้าของ มันอ่อนขนาดนั้นนะ เอามือค้ำก่อนจะลุก เดี๋ยวนี้แข็งแรงแล้วคึกคัก ๆ เดินจงกรมได้สัก ๖ วันนี้แล้วมัง มันแข็งแรงเต็มส่วนของมันที่จะเดินได้เราก็ไปเดิน

ก็มีหวังหาย เพราะไม่มียาขนานใดที่รักษาแล้วมันเป็นผลแบบนี้ขึ้นมา ยารักษาที่ไหน ลูกศิษย์ลูกหาเต็มกรุงเทพ เอามารักษาเรามันก็อย่างเดิม ๆ หายเงียบไปเลย ยาไม่มีความหมาย ยาอะไรไม่มีความหมาย ๆ คนอ่อนลงทุกวัน ๆ เพราะฉะนั้นจึงได้ทดลองดูยาจีนนี้ถูก เลยดีดขึ้น ๆ เดี๋ยวนี้แข็งแรงแล้วนะ ค่อยดีขึ้นแล้ว

เรารักษาไว้รักษาไว้เพื่อโลกเพื่อสงสารนั่นแหละ ลำพังเราไปนานแล้ว มันจะไปอยู่หลายครั้งแล้วเรารั้งเอาไว้ พอรั้งได้รั้งเอาไว้ ไม่งั้นก็ไปนานแล้วแหละ เพราะโรคหัวใจพาให้ไป โรคหัวใจนี้มันรุนแรงมาก ลำพังเราไม่ได้เสียดายมันแหละถังขยะอันนี้ เสียดายหาอะไร เราเอามันไว้เพื่อทำประโยชน์ให้โลกเท่านั้น นี่เราก็ไปทุกวัน ๆ ไปส่งโรงพยาบาลนั้นโรงพยาบาลนี้ เอาของไปส่งโรงนั้นโรงนี้เรื่อย เขาขัดข้องอะไรขาดเขินอะไรก็ถาม จำเป็นอะไรช่วยกันไป ๆ อย่างนั้นเรื่อยไป โรงไหนพอถูพอไถก็ถูไถกันไป โรงไหนจำเป็นจริง ๆ เอ้า ช่วย ๆ เรื่อยไป ๆ

เดี๋ยวนี้กำลังเขาทำถนนรอบโรงพยาบาลนายูง ไปดูทางโรงพยาบาลจนจะเดินไม่ได้ ตึกไปอยู่นี้ คนต้องเดินไปนี้ รถไปไม่ได้ รถเข้ามาช่องเดียวนิด ๆ แล้ววนออกไป มันยังไงกันนี่ เป็นหลุมเป็นเหวเลย ไม่มีทางออกไป จะขยายก็ต้องเอาดินหมดภูเขามาถมถึงจะเป็นถนน เอ้า ขุดหมดภูเขาเอามาเลย ฟาดให้เต็มเลยนะสระนี่ ให้รถวิ่งได้รอบ เอ้า หมดเท่าไรหมดไป เมื่อวานซืนนี้หมอก็มาบอกว่า ทีนี้จะลงมือตามหลวงปู่ว่า เอ้า ลงเลย หมดเท่าไรให้หมดไป

เราสั่งแล้วขาดไปเลยทุกอย่างไม่ได้ทำเล่น ทำอะไรจริงจังทุกอย่าง ว่าอะไรเป็นอย่างนั้น เอ้า หมดเท่าไรหมดถ้าลงได้สั่งแล้ว นี่ก็เหมือนกันเพื่อจะให้รถเดินได้ รถเดินไม่ได้ เดินซอกแซกเข้ามานิด ๆ แล้ววนออกไป ตึกเหล่านั้นรถไปไม่ได้เลย จากนั้นก็เป็นเหว ดินเขาขุดมาถมฐานสร้างตึกนี่แหละ เลยเป็นเหวไปหมด ทีนี้ให้เอาดินที่อื่นมาถม ฟาดหมดภูเขาเลยนะ เอามาถมให้เป็นถนนเลยให้มันสูงเหมือนเก่านั่นแหละ ทำให้เป็นถนนเรียบไปเลย มันหมดมากนะหลวงปู่ เอ้า หมดมากก็มาก เอาให้เป็นถนนก็แล้วกัน เขาลงมือแล้วแหละ

แล้วก็ติดตั้งโทรศัพท์ให้ โทรศัพท์ไม่มี ติดต่อกับทางจังหวัดทางอะไร เราก็ให้ อันนี้ไม่แพง ดูเหมือนแสนกว่าโทรศัพท์ เรียบร้อยแล้ว เขาเอาบิลมาเมื่อวานซืน หมอมาเอง มาพูดถึงเรื่องจะทำถนนตามที่หลวงปู่สั่ง เอ้า ทำ เขาก็เอาบิลมาพร้อมบิลโทรศัพท์ ติดตั้งโทรศัพท์ให้ มันติดต่อไม่ได้มีอย่างเหรอ เอ้า ติด ติดตั้งโทรศัพท์

โรงนี้ได้ช่วยมากอยู่เพราะอยู่ในที่แร้นแค้นกันดาร เราจึงจดจ้องมากเป็นพิเศษ น้ำเป็นน้ำคำ มันน้ำคำอะไร..เหลืองไปเลย เอามาล้างหน้าก็ไม่ได้ โอ๊ย ทำไมเป็นอย่างนี้ เขาอยากได้ถังใหญ่เพื่อกรองน้ำ เราให้เลย ต่อจากนั้นมาน้ำเรียบเลย เดี๋ยวนี้เรียบ น้ำดีหมด แล้วทำถังใหญ่ให้สามสี่ถัง ใหญ่กว่าถังศาลาเรา สามสี่ถังรอบโรงพยาบาล เราก็ช่วยไปเรื่อย ๆ แหละ ช่วยทางนั้นทางนี้ ส่วนมากจะสนใจทางโรงพยาบาลมากกว่าที่อื่น โรงเรียน สถานสงเคราะห์ ก็เป็นอันดับต่อไป โรงพยาบาลเป็นอันดับหนึ่ง

อ้าว คนไข้ ไม่ว่าแต่คนไข้นะ ญาติของคนไข้ก็หน้าเหี่ยวไปว่าไง เข้าไปโรงพยาบาล หมอไม่มีเครื่องมือจะก้าวออกได้ยังไง โรงพยาบาลก็ไม่มีความหมาย หมอก็ไม่มีความหมายไม่มีเครื่องมือ เพราะฉะนั้นจึงต้องหาเครื่องมือมาให้ คนไข้ก็สมหวังน่ะซิ เมื่อหมอก้าวเดินออกได้ คนไข้ก็สมหวัง ถ้าหมอก้าวไม่ได้เพราะไม่มีเครื่องมือก็แย่ ชีวิตจิตใจอยู่กับหมออยู่กับยา ต้องช่วยอันนี้เป็นจุดสำคัญมาก เพราะฉะนั้นจึงต้องสนใจกับทางโรงพยาบาลมากกว่า

มันมากต่อมาก ร่วมร้อยโรงแล้ว โรงหนึ่งไม่ใช่น้อย ๆ นะ หลาย ๆ ล้าน โรงแสน ๆ ไม่ค่อยจะมีแล้วเดี๋ยวนี้ หมื่น ๆ ไม่พูดต้องเป็นแสนขึ้นไป มีน้อยมากโรงเป็นแสนนี่ ไม่ค่อยจะมีด้วย ที่ไม่มีก็คือย้อนหลังไปซ้ำนั่นเอง โรงไหนจำเป็น ๆ ย้อนไปซ้ำ ๆ ซ้ำคราวหลังมากกว่าคราวแรกอีก จำเป็นอะไรให้ ๆ เลย ช่วยกันไปอย่างนั้นแหละ โลกอยู่ด้วยกันจะว่าไง

คนอยู่ธรรมดาเรานี้ไม่จนตรอกจนมุมเหมือนว่าโลกนี้กว้างขวางนะ แต่เวลาจนตรอกจนมุมคือเจ็บไข้ได้ป่วยมานี้ ไม่มีทางไป มองเห็นแต่โรงพยาบาลเท่านั้น มันแคบขนาดนั้นนะ มองเห็นเท่านั้น โลกกว้างแสนกว้างไม่มองเห็นนะ มองเห็นแต่โรงพยาบาลกับหมอเท่านั้น เพราะฉะนั้นจึงต้องช่วยจุดที่จำเป็นนี้มากกว่าจุดอื่น

ทีนี้จะให้พร