ภูวัวเลยจะกลายเป็นภูอะไรไปแล้วเดี๋ยวนี้ พอเห็นหลวงตาเข้าไปส่งเสริมคนนั้นก็รุมคนนี้ก็รุม วัดภูวัวเลยจะกลายเป็นวัดสำเพ็งไปแล้ว ไปก็ไปนอนกองกันอยู่นั่น เอ้าพูดจริง ๆ ก็โยมไปมีประมาณอะไร ไปโลเลนี่ ถ้ามากเข้า ๆ โลเลนะ ภูวัวเราส่งเสริมให้พระไปภาวนา ทีนี้โยมก็อยากภาวนาเลยไปยุ่งกัน เดี๋ยวนี้ภูวัวจะไม่ว่างแล้วนะ เต็มไปหมดแหละ มากเข้ามันโลเลนะ ประชาชนญาติโยมโลเลง่ายกว่าพระ พระท่านไม่ค่อยมีอะไรแหละ มีเท่าไร ๆ ก็สงบเงียบเพราะต่างคนต่างเดินตามหลักธรรมหลักวินัย ซึ่งเป็นหลักแห่งความสงบร่มเย็น ตรงแน่ว ๆ จึงไม่มีเรื่อง นี้ละหลักศาสนาฟังซิ
หลักศาสนาปกครองโลกจะสงบเงียบ ไม่ว่าประชาชนไม่ว่าญาติโยมเรื่องไม่ค่อยมี ไอ้เรื่องมาก ๆ มีแต่กิเลสเข้าไปตีตลาดทั้งนั้นแหละ เรื่องธรรมแล้วไม่ตี ธรรมอยู่ตรงไหน วินัยอยู่ตรงไหนแล้วตรงแน่ว เห็นไหมพระมีกี่รูปกี่องค์กี่ร้อยกี่พัน อย่างพระอรหันต์ท่านอยู่ด้วยกันห้าร้อยหกร้อยรูป ไม่เคยได้ยินในตำรับตำราเลยว่าพระอรหันต์ทะเลาะกัน นั่นเพราะจิตใจตรงแน่ว ๆ ตามอรรถตามธรรม แล้วใจก็บริสุทธิ์อีกด้วย ผู้ไม่บริสุทธิ์ก็เดินตามแถวแนวของหลักธรรมหลักวินัยก็สงบเย็น นั่นละการปกครองด้วยศาสนาจึงเป็นความร่มเย็นเอามาก พุทธศาสนายกขึ้นเป็นเอก นอกนั้นเราไม่ค่อยได้ดูได้รู้ได้เห็น แต่พุทธศาสนานี้ดูหมดภูมิของเรา
หลักพุทธศาสนาเป็นหลักปกครองโลก ปกครองได้ทุกด้านทุกมุม ไม่มีคำว่าล้าสมัยดังกิเลสมันโจมตีศาสนา กิเลสมันทันสมัยคนจึงจะตายเวลานี้ กิเลสทันสมัย ประชาชนพลเมืองเราจะตายไปเพราะกิเลสลากคอไป ๆ ไม่ได้สติสตังเอาเลยจะว่าไง นี่ละกิเลสทันสมัยดูเอา ธรรมะเลยล้าสมัย กิเลสเหยียบไว้ ๆ ไม่ให้โผล่ขึ้นมาได้เลย
ธรรมะมีอยู่ที่ไหนจะสงบเย็นสบายเห็นได้ชัดเจนมาก ไม่ว่าชาวบ้านไม่ว่าชาววัด ไม่ว่าครอบครัว ไม่ว่าสังคม สังคมใดที่มีความสงบร่มเย็นคือสังคมนั้นยอมรับเหตุผลกัน เหตุผลคือหลักธรรม หลักธรรมเป็นเครื่องยืนยันในความถูกต้องดีงามแล้วไม่ทะเลาะเบาะแว้งกัน นี่เอะอะ ๆ มีแต่เรื่องแต่ราว ยิ่งเมืองไทยเรานี้เมืองเท่ากำปั้น เรื่องมากที่สุดคือเมืองไทยเรา สังเกตดูอย่าด่วนมาตำหนิหลวงตาบัวว่าหาเรื่องหาราวนะ เมืองไทยเราไม่ใช่เมืองใหญ่เมืองโตอะไรเรื่องราวนี้มากที่สุดเลย ตั้งสภา ฯ ขึ้นมาสองสามวันยุบ ๆ สี่วันห้าวันยุบ มันไม่กัดกันมันยุบหาอะไร ต้องมีเหตุมีผลซิ พิจารณาซิก็เห็นกันอยู่รู้กันอยู่ว่าหาเรื่องอุตริยังไง
พิจารณาให้ดี เมืองเท่ากำปั้นมันน่าอายเมืองใหญ่เมืองโตเขา เขาตั้งสภา ฯ กันกี่ปีกี่เดือนเขาเรียบวุธ ๆ ไป นั่นละผู้ใหญ่เขาเดินตามเหตุตามผลตามกฎเกณฑ์เขาเป็นอย่างนั้น เมืองไทยเรามีแต่กัดกัน เอะอะตั้งเข้าไปตั้งท่าจะกัดกันแล้ว แฮ่ ๆ ๆ ขู่ฟ่อ ๆ แล้ว ใครก็ว่าใครเก่ง ๆ แล้วก็กัดกันเหมือนหมา เป็นอย่างนั้นนะเดี๋ยวนี้ เอะอะยุบแล้ว ๆ มันอะไรกันเด็กเขาหัวเราะนี่นะ ประชาชนพลเมืองเลยจะตายไม่อยากมีใครไปหย่อนบัตรแหละ หย่อนไปให้กัดกันจะหย่อนหาอะไร อิดหนาระอาใจนะ เป็นอย่างนั้นละเมืองไทยเรา เราก็เป็นคนไทยคนหนึ่งพูดได้เต็มปาก เพราะความรับผิดชอบเต็มหัวใจเหมือนกัน สิ่งใดผิดสิ่งใดถูกพูดกันไม่ได้มีเหรอคนไทยด้วยกัน นี่เป็นอย่างนั้นจริง ๆ นี่นะ เมืองเท่ากำปั้นนี่นะเรื่องมากจริง ๆ ไม่ว่าอะไรที่ไหนเรื่องจะยุ่งมากที่สุดคือเมืองไทยเรา
ชอบยุ่งมากจริง ๆ ไม่ชอบเหตุชอบผลนะชอบแต่กัดกัน เรียนวิชาหมานี่ นี่ออกแล้วนี่ยุบสภา ฯ แล้วสองสามวันนี่ พวกนั้นเลยจะไม่ได้กลับถึงบ้านนะ ไปหย่อนบัตรแล้วกลับไปถึงบันไดบ้านแล้วกลับมาหย่อนบัตรอีก ยังไม่ถึงบ้านถึงเรือน มีแต่มาหย่อนบัตรให้กัดกัน ๆ มันน่าทุเรศจริง ๆ นะ น่าคิดนะอย่ามาตำหนิตรงนี้ให้พิจารณาเหตุผลตามที่พูดนี้ใครถูกใครผิด พิจารณาตรงนั้นซิ น่าอิดหนาระอาใจน่าละอายเมืองใหญ่เมืองโตเขา เมืองเราน่าจะอยู่ด้วยความสงบเสงี่ยมเพราะเป็นเมืองเล็กเมืองน้อย คอยดูเขาเป็นตัวอย่างค่อยยึดค่อยเดินตามเขาอย่างนั้นก็ดี
ถ้าอย่างนี้ละแซงหน้าเขา ๆ เรื่องวิชาหมาละแซงหน้าเขา กัดกันเรื่อยไปเลย กัดข้ามหัวข้ามหางเขาไป พวกนี้ก็เงียบละพวกเรากัดข้ามหัวเขาไป เก่งไหมวิชาหมาเมืองไทยเรา มันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ จะให้ว่ายังไง อะไร ๆ มีแต่เรื่องกัดกัน ๆ เรื่องที่จะเป็นสารประโยชน์ให้ชาติบ้านเมืองได้รับความสงบร่มเย็น สมกับตั้งหน้าตั้งตามีความสามัคคี ถ้าพูดถึงเรื่องหย่อนบัตรก็หย่อนให้ทุกสิ่งทุกอย่าง ประชาชนราษฎรอยู่ในป่าในเขาก็ออกมาหย่อนบัตรให้ ไม่ได้มีความมุ่งหมายให้กัดกัน หมาในบ้านเขาไม่อดเขาเลี้ยงไว้ในบ้าน บ้านทุกบ้านมีหมาทุกบ้าน แม้แต่ในวัดหลวงตาบัวยังมีตั้งสิบกว่าตัวจะว่าไง อดอยากอะไรหมากัดกัน
แต่หมาในวัดไม่กัดกันนะ ตัวไหนกัดฟาดเลย ตัวไหนแฮ่เขาตีเลย ๆ ตัวไหนก็ไม่แฮ่ เงียบเลย ๆ หยอกเล่นกันสบาย ๆ เลย พระก็ไม่เห็นกัดกันนะ ตั้งแต่มาสร้างวัดนี้เห็นสงบเงียบอยู่ตลอดมาไม่เห็นกัดกัน ไม่กัดก็บอกไม่กัดถ้ากัดจะบอกว่ากัด เราพูดตามหลักความจริงนี่ นี่ละหลักธรรมหลักวินัย ถ้าเขวจากหลักธรรมหลักวินัยเมื่อไรแล้วกัดกัน จะเป็นพระเป็นเณรประชาชนผัวเมียกัดกันทั้งนั้นถ้าเขวจากหลักธรรมคือความดีงามแล้วเป็นได้ นี่ละหลักศาสนาเป็นหลักปกครองโลกอย่างร่มเย็นที่สุดเลย
มันน่าทุเรศจริง ๆ อายบ้านอายเมืองเขา ถ้าเป็นเรื่องไม่เป็นท่าแล้วออกหน้านะเมืองไทยเรา เรื่องไม่เป็นท่าแล้วออกหน้าออกตาข้ามหัวข้ามหางเขาไป เขามีหางก็ข้ามไปเลย นี่เขาไม่มีหางจึงไม่ได้ข้าม ข้ามแต่หัวไป เป็นอย่างนั้นนะเดี๋ยวนี้ ยิ่งนับวันเลวลงไป ๆ อะไร ๆ ล้มเหลวไปหมด มีแต่อวดดีอวดเด่นยกพวกตีกัน แม้ที่สุดโรงร่ำโรงเรียนก็ไม่พ้นที่จะยกพวกตีกัน นี่ละความอวดเก่งไม่เป็นท่าอย่างนี้ละ
หันหน้าเข้าศีลเข้าธรรมซิถ้าอยากสงบร่มเย็น บ้านเมืองเป็นหลักเป็นแหล่ง เอารัฐบาลเป็นแกนของชาติบ้านเมืองก็ล้มเหลวกันอยู่อย่างนี้เลยไม่ได้หน้าได้หลัง ต่างคนต่างมีศีลมีธรรมแล้วจะสงบเย็น เมืองไทยเราก็ว่าเป็นเมืองพุทธ ๆ แต่แล้วเป็นเมืองผีไม่ดูกัน เดี๋ยวนี้เป็นเมืองผีแล้วนะ เมืองผีเมืองหมากัดกัน ไปที่ไหนกัดแหลก โจรผู้ร้ายก็นับวันแน่นหนาขึ้นมั่นคงขึ้นเรื่อยนะ คนดีเลยอ่อนแอฟอบแฟบไป ใช้ไม่ได้นะเวลานี้` คนชั่วครองบ้านครองเมืองไปแล้ว นี่ตั้งขึ้นมาเพื่อครองบ้านครองเมืองก็จะเป็นคนชั่วช้าลามกนั่นแหละตั้งขึ้นมาครองบ้านครองเมือง คนดีอยู่ไม่ได้แหละจะถูกเขี่ยถูกเตะถูกถีบถูกยันออก มีแต่คนชั่วกลืนกิน ๆ พุงโต ๆ นั่นแหละมันถึงเป็นอย่างนี้ ถ้าต้องตามเหตุตามผลอรรถธรรมแล้วจะไม่เป็นอย่างนี้ เพราะกฎเกณฑ์มีอยู่นี่
วันนี้เป็นวันเสาร์เราลืมไม่ทราบว่าเป็นวันพระวันโยมแหละ วันไหนหากเต็มอยู่อย่างนี้ทุกวันยุ่งทุกวัน มาคอยฟังปากเดียวนี่พูด ปากหลวงตาบัว ป.๓ นี่พูดอยู่ทุกวัน ๆ ไม่ว่าไปที่ไหนพูดตลอด เพราะฉะนั้นจึงพูดกับคนนั้นคนนี้โดยเฉพาะ ๆ ไม่ได้ ไม่มีเวล่ำเวลากำลังวังชา จึงต้องรอพูดทีเดียวให้ทั่วถึงกันหมด ๆ คนนั้นจะมาพูดพิเศษคนนี้จะมาพูดพิเศษไม่ได้ กาลเวลากำลังวังชาเราไม่พอที่จะพูด ต้องเปิดทีเดียวเลยเวลาพูดฟังให้ทั่วถึงกันหมด
ต่างคนต่างนำไปปฏิบัติก็เกิดผลเกิดประโยชน์ เพราะธรรมนี้เป็นธรรมประโยชน์ ถึงจะแผดจะเผาจะเด็ดจะเผ็ดจะร้อนขนาดไหน เด็ดความชั่วต่างหากไม่ได้ไปเด็ดความดีทั้งหลายให้ยุบยอบลงไป มีแต่เด็ดความชั่วทั้งนั้นมันเต็มอยู่ในบ้านในเรือนในผู้ในคนในหญิงในชายในพระในเณรในฆราวาสญาติโยมเต็มไปหมด มีแต่ความชั่วจึงต้องได้แผดกันบ้างเด็ดกันบ้างไม่งั้นไม่ได้นะ วันหนึ่ง ๆ นี้เหนื่อยเล่นกับโลกของง่ายเมื่อไร หนักมากนะ
พากันเอาไปปฏิบัติซิครอบครัวเหย้าเรือน อยู่ด้วยกันด้วยการทะเลาะเป็นของดีแล้วเหรอพิจารณาซิ ตั้งแต่หมากัดกันในบ้านเราเจ้าของยังไม่สบายใจนี่ ยังต้องมองโน้นมองนี้ ดีไม่ดีมองหาไม้เรียวหวดเอาไม้ตีเอา ตัวไหนมันไปกัดเขา อันนี้คนอาละวาดกันทะเลาะกันในครอบครัวผัวเมียนี่สำคัญมากนะ ไม่ลงรอยกันง่าย ๆ แหละผัวเมียนี่ ตั้งเวทีต่อยกันมวยแชมเปี้ยนสู้ไม่ได้ แชมเปี้ยนสองเดือนสามเดือนเขาต่อยกันทีนึง นี้ต่อยกันได้วันยังค่ำ เจอหน้ากันทีไรต่อยกันได้ทุกที ไม่ต้องมีกรรมการเพราะเขาเก่งพอพวกนี้
เอาละพอ เทศน์เท่านั้นละเหนื่อยแล้ว
