เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๒๙ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๓๘

พวกสัตว์ทั้งหลายกลัวคน พวกสัตว์ต่าง ๆ นี้กลัวคนมาก แม้แต่เสือยังกลัว ไม่ให้พบแหละเสือ ไม่ได้พบมันง่าย ๆ นะเสือ แต่เวลากินคนแล้วฉลาดไม่มีอะไรเกินเสือ ได้กินคนแล้วฉลาดมากเทียว มันฉลาดมาดั้งเดิมแล้วเพราะฉะนั้นคนจึงไม่เจอมันง่าย ๆ เราไปพักที่เสือกินคน เขาจะมาเฝ้าเราเขากลัวเสือกินเรา เราไม่ให้เขาเฝ้า กินให้มันกินไปซี พุงนี่มันมีกี่สัตว์อยู่ในนี้ เสือตัวเดียวจะมากินคนคนเดียวพระองค์เดียวไม่ได้หรือ ไป-ไล่กลับ ตายให้มันเห็นดูซิ ว่าอย่างนั้นนะ

เสือลองได้กินคนแล้วไม่กินสัตว์นะ ไปกัดสัตว์ในบ้านเขากลางคืน กัดวัวบ้างกัดหมูบ้างร้องจี๊ด ๆ คนลงมาฉวยมับเอาคนไปเลย มันกัดล่อเอาคน เป็นอย่างนั้นนะถึงว่ามันฉลาดมาก คนไปขุดทำรั้วทำสวนอยู่ตรงไหนใหม่เก่ารู้หมด ที่ใหม่ ๆ มันไปแอบอยู่นั่นพอคนไปกั๊บเลย สัตว์ชนิดนี้ลงได้กินคนแล้วไม่ไปอยู่ในดงใหญ่ ๆ นะ จะแอบอยู่ตามสวนตามป่าใกล้ ๆ ฉวยมับ ๆ พอกินนี่ปั๊บเปิดหนีไปได้ ๕ ทวีปนะ ซ่อนตัวซ่อนรอย สักเดี๋ยวปั๊บบ้านโน้น ๆ แล้วห่าง ๆ พอจาง ๆ กลับมาปั๊บบ้านนี้อีกอยู่อย่างนั้น มันฉลาดมาก ถ้าลงได้กินคนแล้วฉลาดมาก มันฉลาดมาดั้งเดิมเพราะฉะนั้นจึงไม่เจอมันง่าย ๆ เสือนี่

วิชาขี่เสือมีนี่ ที่บ้านใกล้ ๆ บ้านอูบมุงนี่อีตาพรานป้อ แกตายแล้วละ คนนี้ขี่เสือเห็นกันทั้งบ้านจะไปตำหนิได้ยังไง แกขี่เสืออยู่ในป่า ส่วนมากนายพรานแหละไปเจอเอาคนธรรมดาไม่เจอ เสือพอคนมาทางโน้นเสือถูกขี่ไปนี่นะมันจะดิ้น นายพรานมามันยังรู้ นายพรานต้องด้อม ๆ มอง ๆ ไปเงียบ ๆ นะ มันรู้มันจะดีดจะดิ้น พอปล่อยปั๊บก็โดดผึง สักเดี๋ยวก็โผล่มาแหละนายพราน มันไปตามด่านขี่ไปตามด่าน ผู้เฒ่าพรานสิงห์พรานสมนี่ได้เห็นไม่รู้กี่ครั้ง เขาเรียกพรานป้อ เป็นคนเตี้ย ๆ ขี่เสือมา ถ้าคนทักไม่ได้มันตบเจ้าของ ถ้าไม่เห็นคน คนไม่ทัก แอบดูอยู่นี่ก็ไปธรรมดา ขี่เสือเหมือนขี่ม้าดุ่ม ๆ ๆ เสือตัวขนาด ๖ ศอกขี่ไม่ทน ๘ - ๙ ศอกไปแล้วขี่ทนไปได้นาน เขาร่ายมนต์เสกคาถาให้เสือมา แล้วขี่เสือไป

ที่บ้านดอนหญ้านางก็มีคนหนึ่ง นี่ก็ขี่เสือ ไปเรียนมาจากโซ่จากข่าฝั่งลาว เรียนวิชาขี่เสือมา คนนี้ก็เก่งเขาก็รู้กันทั้งบ้าน ไปนอนที่ไหนเสือมานอนเฝ้าเหมือนหมา แล้วมาเล่าให้พระฟัง พระกรรมฐานสายเรานี่แหละ เราไม่ได้ยินด้วยหูเราเองแต่เป็นพระที่เชื่อได้ ไปพักอยู่บ้านเขา เขาร่ำลือนักว่าอีตานี่ขี่เสือ เวลาแกมาอุปถัมภ์อุปัฏฐากวัดเลยถามแก แกขี่เสือขี่จริง ๆ เหรอคงจะว่าอย่างนั้น แล้วเป็นยังไงวิชาขี่เสือไปเอามาจากไหน ไปเรียนมาจากฝั่งลาวโน่นพวกโซ่พวกข่า..วิชาขี่เสือ ไปเรียนยังไงเล่าให้ฟังซิ เล่าวิชาขี่เสือ

ไปด้วยกัน ๕ คนเรียนวิชาจบแล้วครูทดลอง พอสอนวิชาได้เรียบร้อยแล้วครูทดลอง ครูนั่นร่ายมนต์ให้เสือมาหา เสือตัวไหนอยู่ใกล้มันก็มาก่อน แกนั่งรออยู่นั่นกับลูกศิษย์ พอร่ายมนต์สักเดี๋ยวเสือก็มามาก็มานอนเหมือนวัวเหมือนควายเรานี่ละ ตัวนี้มาก็มานอนลง ๆ ทีนี้บอกให้ลูกศิษย์คนนี้ไปขี่เสือตัวนั้นมาหาครูนี่ เอาใกล้ ๆ ก่อน ทดลอง นี่มันนอนอยู่นั่นนะ ให้ไปขี่เสือตัวนั้นมาหาครูนี่ ทดลองดูทุกคนทั้ง ๕ คน ๔ คนไม่ได้เรื่องเลยกลัวเสือ...ไม่กล้า

แต่คนนี้แกสละตายแกบอก คือครูไม่เก่งเสือจะมาไม่ได้ ว่างั้น แกเชื่อครู ครูพาตายเราจะต้องตาย พวกนี่ไม่ไปช่างเราจะไปขี่เสือมาให้ครูดู มาหาครูนี่ ถ้าวิชาครูไม่เก่งเสือจะไม่มา แสดงว่าวิชาครูนี้เก่งเสือถึงมา แกก็ไปขี่ตัวนั้นมาแล้วไปขี่ตัวนั้นอีก ขี่ตัวนั้นมามานอนอยู่นี่นะ ขั้นแรกทดลองอย่างนี้ก่อน ขั้นที่สองให้ลูกศิษย์ไปอยู่โน้นครูอยู่นี้ ให้ลูกศิษย์ร่ายมนต์ทางโน้นให้เสือมาหาแล้วขี่เสือมาหาครูนี่ ทดลองเป็นขั้น ๆ จนกระทั่งแน่ใจ แน่ใจหรือยัง แน่ใจแล้ว แน่ใจก็ปล่อยได้เลย แกจึงได้วิชาขี่เสือมาแกว่า

ไปนอนอยู่ในป่าที่ไหนตื่นขึ้นมาเสือมานอนเฝ้าอยู่แล้วเหมือนหมา วิชานี้เสือคุ้น วิชาครอบหัวเสือให้เสือไม่ทำลายได้ แกบอกเวลานี้หยุดแล้ว เล่าให้พระฟัง เล่าให้ท่านวันนี่แหละฟังจะเป็นใครไป ท่านวันท่านไปเที่ยวทางดอนหญ้านาง มาเล่าต่อปากต่อคำกันจริง ๆ นี่ แกก็ยอมรับ เขาลือกันทั้งบ้านว่าโยมขี่เสือได้ใช่ไหม ใช่แล้ว แล้วก็ถามไปเรียนวิชาขี่เสือทำยังไง ๆ แกเล่าให้ฟังหมด พอสละวิชานั้นแล้วไม่เจอเสือเลย ถึงเจอก็ไม่กลัว แกว่ายังงั้นนะ เสือไม่เคยมานอนด้วย แต่ก่อนไปนอนที่ไหนเสือจะมานอนด้วย พอตื่นขึ้นเสือนอนอยู่แล้วแกว่า มันนอนอยู่กับคนเหมือนหมา นั่นละวิชาไสยศาสตร์

พรานป้อนี้ก็เหมือนกันแกตายแล้ว ขี่เสือเก่งคนนี้ ตายก็ตายเพราะเสือนั่นแหละ คือเสือมากินคน เขาก็มาเอาแกไปซิ แกไปแกก็บอก คือครูของแกมี ถ้าหากหน้าเรากับเสือยังตรงกันอยู่ คือดูกันซึ่ง ๆ หน้าอยู่นี้ห้ามไม่ให้ยิงเสือ ถ้าหน้าเสือหรือหน้าคนก็ตามเอนจากกันแล้วให้ยิงได้ ตามวิชาเขาบอกถ้าเสือกับคนยังเผชิญหน้ากันอยู่นี้ครูเขาห้ามไม่ให้ยิง ถ้ายิงแล้วมันผิดครู ผิดครูแล้วร้องเหมือนเสือ...ตาย อันนี้ก็เสือโดดผึงมา พรานป้อก็จับเสือค้ำไว้ กำลังค้ำกันอยู่พรานที่อยู่ก็ยิงน่ะซิ เสือตายคนก็ร้องโฮก ๆ เป็นเสียงเสือไปเลย ไม่มีวิชาแก้น่ะซิ ครูไม่บอกวิชาแก้ให้ เลยแก้ไม่ตกตาย จึงว่าวิชาเสือก็ตายเพราะเสือ เป็นอย่างนั้น

เอาละให้พร