เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๒๕ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๓๘

เมื่อวานนี้ก็ให้เขาไปส่งของภูวัว เราไม่ไปแหละให้เขาไปส่งเอง ของเอาไปมากให้คุ้มเดือนหนึ่งพอดี เดือนหนึ่งไปหนหนึ่ง ๆ ส่งของให้คุ้มเดือนเลย ๆ พอถึงเดือนก็ไป ที่นั่นเป็นที่ภาวนาดีเป็นที่หนึ่ง ที่ประเภทที่หนึ่งที่ภาวนา แต่ไม่มีที่โคจรบิณฑบาต เราไปเจอเข้าแล้วก็เลยรับเป็นภาระเลี้ยง เราเป็นคนส่งอาหารให้ ผู้ชอบภาวนาให้มา มาเท่าไรมาเถอะเราจะรับเลี้ยง ว่างั้นเลยนะ ถ้าใครขี้เกียจภาวนามาเป็นหมูขึ้นเขียงอย่ามานะ ว่างั้นเลย ท่าน...ให้ขนาบนะบอกให้ท่าน.....ขนาบ ใครขี้เกียจหมูขึ้นเขียงมานี่ให้ขนาบอย่าให้อยู่ ให้อยู่เฉพาะพวกภาวนา ปีนี้ตั้ง ๒๐-๓๐ เป็นประจำแหละ

ของเราก็ส่งให้พอนี่ พวกอาหารสั้นกับอาหารยาว อาหารยาวก็พวกปลาย่าง พวกเครื่องกระป๋อง ส่วนข้าวนั้นเป็นพื้นแล้วเดือนหนึ่งไม่ต่ำกว่า ๑๕ กระสอบ พระ ๒๐-๓๐ องค์เดือนหนึ่ง ๑๕ กระสอบจะหมดอะไร ไม่หมด น้ำตาลก็พอ ๆ กันน้ำตาลก็เดือนละ ๑๕ กระสอบให้เท่ากันกับข้าว นอกจากนั้นก็พวกน้ำปลา พวกเครื่องกระป๋อง เมื่อวานนี้ก็ไป ๓-๔ รถกระมังรถบรรทุก ๔ ล้อ เอาของไปเต็มเอี๊ยด ๆ ผลไม้ก็เหมือนกัน แตงโมก็เอาเป็นร้อยขึ้นไปเลย ฟาดแต่แตงโมเท่านั้นก็พอแล้วคันหนึ่ง เทลงกองเท่าภูเขานี่ ให้ท่านได้ภาวนา

เราเอาบุญเอากุศลกับท่านผู้ตั้งใจปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ อย่างนั้นแล้วเราเสริม สมกับว่าเราเป็นห่วงพระ ผู้ตั้งใจปฏิบัติดีเราเสริม เหล่านี้ก็ไปส่งนะไม่ใช่ไปส่งแต่แห่งเดียวนะ แต่ห่าง ๆ ไปเหล่านี้ เห็นว่าพอสมควรพอถูพอไถพอเป็นไปไม่ค่อยส่งนัก ที่จำเป็นจริง ๆ ก็ส่งเป็นประจำเลย ที่ไหนจำเป็นจริง ๆ ก็ส่งเป็นประจำ ที่ไหนไม่จำเป็นนักว่างเวลาไหนก็ไป ไปนั้นแล้วก็ไปวัดนั้น ๆ ไปรอบด้านแต่ไม่แน่นอนเหมือนวัดนี้ วัดนี้แน่นอน ถึงรอบเดือนแล้วต้องไป ๆ ให้ท่านได้ภาวนา

ผู้อย่างนั้นละผู้จะทรงมรรคทรงผลผู้อยู่ในป่าอย่างนั้นละ อยู่เทศบาล ๑ เทศบาล ๒ นี่ทรงกระดูกหมูกระดูกวัวพวกนี้ กระดูกหมูกระดูกวัวเต็มคอแหละพันติดคอเลย ก็อย่างนั้นแหละในตำราท่านแสดงไว้อย่างนั้น คือแสดงไว้ไล่พระเข้าป่าหมด...พระพุทธเจ้า ไล่เข้าป่าเข้าเขา ไม่ได้ไล่ออกมาทางเทศบาล ๑ เทศบาล ๒ นะ มีแต่ไล่เข้าป่าทั้งนั้น

เพราะฉะนั้นพอได้ทราบตอนที่เขาไล่พระออกจากป่า เราถึงได้แผดเสียงละซิ เอาจริง ๆ นะตอนนั้น ดังมากเสียงหลวงตาบัวคราวนั้น ดุคนทั่วประเทศนี่ไม่ดังมากเท่าดุพวกไล่พระออกจากป่านี่ เอาเหตุผลมายืนกันเลยเทียว พระองค์ไหนไม่ดีก็ไล่ออกจากป่า องค์ไหนทำลายป่าจริง ๆ ไล่ออกจากป่า องค์ไหนดีให้อยู่ในป่าถึงถูกต้อง เราว่าอย่างนั้น ในกรุงเทพนี้มีโจรมีมารเท่าไรทำไมไม่ไล่คนหมดกรุงเทพล่ะ พิจารณาซิ กรุงเทพเป็นเมืองใหญ่โต โจรมารเต็มอยู่นั้นหมดทำไมจึงไม่ไล่ออกหมด หาจับทำไมเฉพาะโจร จับมันหมดดะไปซี ถ้าจะจับพระไล่ออกจากป่าหมดก็ต้องจับคนไม่ว่าคนดีคนชั่วจับไล่ออกจากกรุงเทพหมด ให้กรุงเทพร้าง เราว่างั้น

โห ศาสนาจะหมดละนะ ถ้าลงไล่พระออกจากป่าแล้วหมดศาสนา เราบอกตรง ๆ อย่างนี้เลย ไม่มีเหลือ พระพุทธเจ้ากับศาสนาพุทธกับป่านี่แยกกันไม่ออก บอกงั้น ถ้าต้องการจะทรงมรรคทรงผลเห็นผลประโยชน์ของศาสนาประจักษ์อยู่แล้วป่าต้องเป็นป่า กับศาสนาต้องเป็นคู่เคียงกันไปแยกกันไม่ออก องค์ไหนไม่ดีไล่ออก องค์ไหนดีให้อยู่ในป่ามันถึงถูกต้อง จะไล่ออกหมดยังไง

เพราะตอนนั้นไล่ดะไปเลยนี่นะ มันอดทนไม่ได้เราเป็นผู้รักษาศาสนาคนหนึ่ง ทำประโยชน์ให้โลกก็เต็มกำลังความสามารถ ยังมาเห็นต่อหน้าต่อตานี่ดูไม่ได้นะ นี่เรียกว่าทำลายศาสนาทำลายอย่างนี้เอง บอกชัด ๆ เลย ศาสนานี้จะหมดถ้าลงได้ไล่พระออกจากป่าแล้วไม่มีเหลือ ตำราไม่มีความหมายแหละ อยู่ในตู้ในหีบ พวกคนนั่นแหละจะไปก่อความทุกข์ความยากลำบากให้ส่วนรวม ว่าอย่างนั้น ศาสนารักษาคนให้อยู่เย็นเป็นสุขยังไม่รู้อยู่เหรอ จิตแต่ละดวง ๆ ได้รับการอบรมจากศีลจากธรรมแล้วเป็นคนดีมากมายขนาดไหนจากศาสนายังไม่รู้ตัวอยู่เหรอ ว่าขนาดนั้นแหละ

เห็นแต่พุงนั่นซิ ไล่พระออกแล้วไปขนเอาไม้ออกมาจากป่า นั่นเรื่องมันเป็นอย่างนั้นหนา หาเหตุไล่พระออกจากป่า เอาพระไม่ดีองค์เดียวเท่านั้นเป็นเหตุแล้วไล่ออกจากป่าหมด แล้วไปขนไม้มาจากป่า พระอยู่ในป่าเห็นกลัวพระจะว่าละซี เพราะพระท่านตรงไปตรงมานี่ แล้วไปขนไม้ในป่า อนุรักษ์ ๆ อนุรักษ์แบบนั้นแหละอนุรักษ์ป่า จนจะไม่มีไม้เหลือเวลานี้ แล้วไล่พระออกจากป่ากลัวท่านจะเห็นละซิ เราไปเห็นด้วยตาของเรานี่ไม่ใช่มาอุตริพูดนี่นะ ไล่พระออกจากป่า

เราก็ไปดูสถานที่พระที่เขาไล่ออกจากป่าด้วย ดูสถานที่แถวเหล่านั้นด้วย มีแต่สนามไม้ พวกประชาชนญาติโยมเขาก็ตามกระซิบกระซาบละซิ นี่ ๆ ๆ เขาชี้สนามไม้ ๆ ที่ไล่พระออกจากป่าเพราะอันนี้ กลางคืนขนไม้ทั้งคืนเลยกลางวันเงียบ พระออกมาบิณฑบาตกลัวพระเห็น ถึงไล่พระออกจากป่า ทีนี้เราไปดูป่าที่พระอยู่ที่ถูกเขาไล่ ไม่มีอะไรเลยนี่หาเหตุหาผลไม่ได้ เราไปดูด้วยตาของเราละซิ ถึงได้พูดอย่างเต็มปาก หาเรื่องอุตริไม่ได้เราไม่มีอย่างนั้น ถ้าตรงไหนเป็นยังไงแล้วต้องไปตรงนั้นไม่ไปที่อื่น คอขาดก็ขาดไปเลย เห็นอย่างนั้นนี่ ไปที่ไหนเหมือนกัน พระอยู่ในป่าที่ไหนถ้าพระอยู่ตรงนั้นมันเอาไม้ไม่ได้นี่ ต้องไล่พระหนี ถ้าอยู่นี้ไม่รับรองนะอันตราย โน่นน่ะฟังซิ ท่านอยู่นี่ไม่รับรองอันตรายนะ ว่างั้นนะ ให้พระกลัวตายแล้วเผ่นหนี แล้วก็มาขนเอาไม้ ถ้าอยู่ที่นี่ไม่รับรองอันตรายนะ ฟังซิอุบายหากิน ขู่พระ

เราว่าเราก็ว่าผู้ใหญ่ ๆ นั่นละ ผู้เป็นนายเขา ให้พิจารณาลูกน้องนะ ไม่ได้นะอย่างนี้ นี่ทำลายศาสนาทำลายแบบนี้ละ ว่างี้เลยนะ หมดศาสนานี้หมดประเทศไทยจริง ๆ ศาสนาหมดมันเรื่องเล็กน้อยเมื่อไร พระองค์ไหนไม่ดี เอ้า ไล่ออก ๆ อย่าให้อยู่ องค์ไหนดีให้ท่านอยู่ถึงถูก พระไม่ได้ชั่วไปหมดทั้งประเทศนี่นะ พระดีมีอยู่มากมาย พระเสียเพียงองค์เดียวทำไมให้พระเดือดร้อนกันทั้งประเทศได้เหรอ เราว่าอย่างนั้นแหละ ก็เป็นผู้ใหญ่ ๆ นายเขานั่นแหละ พวกเกษียณไปแล้ว ๆ เราเอาผู้ใหญ่ ๆ ให้บอกลูกน้องให้พิจารณากันใหม่นะ ไม่ได้ถ้าอย่างนี้ศาสนาจะหมดจริง ๆ นะ เราว่าอย่างนี้ จากนั้นก็เปลี่ยนภาพพจน์ใหม่ เดี๋ยวนี้ส่งเสริมพระให้อยู่ในป่า แล้วถวายที่ให้พระอยู่ในป่าด้วย

อย่างภูเสิงเคิงเขาก็ถวายที่เรา เราก็ให้พระไปอยู่ ถึงอย่างนั้นพระก็จะตายเหมือนกันนะรักษาป่า เขาไปขโมยไม้ พระก็รักษาป่าด้วยไม่ใช่ไปอยู่ภาวนาเฉย ๆ พระมาเล่าให้ฟังเอง เขามาด้อมเอาไม้กลางคืน เอาออกทางนั้นเอาออกทางนี้ พระต้องไปขอบิณฑบาต มันขโมยอยู่เรื่อย สัตว์ป่าก็มาดักเอาบ้างมาขโมยยิงเอาบ้าง สัตว์ป่ามีมากแล้ว พวกหมูละมาก..เต็ม มันก็ฉลาดเหมือนกันนะสัตว์ พระอยู่ตรงนั้น ๆ มันเข้ามาอยู่ในตรงกลางพระ มาอยู่ในคุ้ง เราเรียกว่าหลุบ เป็นคุ้ง ๆ ต่ำ ๆ หมูมากองอยู่เต็ม มันเป็นดงแล้วพระก็อยู่ทางโน้น พักอยู่ทางโน้น พระก็เลยกลายเป็นกำแพงรักษาหมู หมูเข้ามาเต็มอยู่ในนี้ นั่นละมันหาที่อยู่ อาศัยพระ ก็อย่างนั้นละพระทำประโยชน์

ไปที่ไหนนั่งรถนั่งราหรือขึ้นเครื่องบินไปก็ดูซี ถ้าตรงไหนเป็นเกาะเป็นดอน เกาะที่มีป่าตรงไหนนั้นแหละคือวัด พระรักษาป่า เดี๋ยวนี้จะกลายเป็นมีแต่พระรักษาป่าไปแล้วนะ ผู้รักษาป่าทำฉิบหายหมด มีแต่ชื่อเฉย ๆ อนุรักษ์ ๆ เขียนติดป้ายไว้เท่าไรก็ติดซิ คนไปขโมยเอาไม้หมด วัดป่าบ้านตาดก็ขึ้นเครื่องบินมาซิถ้าว่าเราหาเรื่องอุตริ มีแต่ดอนเดียวเท่านี้ ผ่านเครื่องบินมานี่ อ๋อ นี่วัด ชี้ลงไปนี่วัด คือป่ามีเท่านี้แหละนอกนั้นเป็นทุ่งเป็นนาไปหมด ยังเหลือเท่านี้ นี่ ๆ วัด ขึ้นเครื่องบินมาเห็นเป็นเกาะเท่านี้แหละ โห นี่วัด ไปที่ไหนก็เหมือนกันถ้าเป็นเกาะเป็นดอนตรงไหน ชี้เลยนั่นคือวัด ๆ

ทางดงศรีชมภูก็เหลือแต่วัดท่าน....แห่งเดียว นอกนั้นเกลี้ยงไม่มีเหลือดงใหญ่ ๆ ดงศรีชมภูไม่มีเหลือ เหลือวัดท่าน...แห่งเดียวสามสี่ร้อยไร่เป็นเกาะ เกาะใหญ่พอสมควร ก็อย่างนั้นแหละพระรักษาป่า ต้นไม้มีแต่ต้นไม้โบราณ ต้นขนาดนี้ ๆ เต็มไปหมด ถ้าหากต้นไหนจะเสียอย่างนี้ท่านก็ให้เอาไปทำประโยชน์เป็นส่วนรวมเสีย เช่นเลื่อยไปทำโรงร่ำโรงเรียน ปลูกสถานที่เป็นสาธารณะ ถ้าต้นไหนมันจะเสียไม่ให้เสียเฉย ๆ ทิ้งเปล่า ๆ นะ จะเอาไปเลื่อยออกมาทำประโยชน์ข้างนอก ทางวัดท่านไม่ทำอะไรนี่

อันนี้ก็เหมือนกันในวัดนี้ ถ้าต้นไหนมันจะเสียเราก็ให้เขาเอาไปสร้างโรงเรียน เอาไปทำโรงเรียน ไม้เต็มใต้ถุนศาลานี้เขามาถวาย เอาออกหมดสร้างโรงร่ำโรงเรียนจนไม่มีเหลือ ต้นไหนไม่ดี ๆ ในวัดนี้ก็เหมือนกันถ้าต้นไหนไม่ดีจะทิ้งเปล่า ๆ คือล้มลงไปแล้วก็ทิ้งเปล่า ๆ ก็ให้เขามาเลื่อยออกไปสร้างโรงร่ำโรงเรียน ซ่อมนั้นซ่อมนี้

วันนี้ไม่พูดอะไรมากแหละพูดพอแล้ว พูดเรื่องการรักษาป่ารักษาศาสนา พระที่จะทรงมรรคทรงผลนั่นละพระอยู่ในป่าทั้งนั้นแหละ ท่านภาวนาของท่านดูหัวใจ พระพุทธเจ้าสอนลงจุดนี้จุดมหาเหตุอยู่ตรงนี้ มันก่อเรื่องก่อราวอยู่นี้ เอาธรรมเข้าไปชะล้าง ชะล้างเรื่อย ๆ ค่อยสะอาดลงไป ๆ ค่อยลืมหูลืมตาขึ้นได้ มองเห็นบาปเห็นบุญเห็นที่นี่นะ ถ้าเห็นที่นี่มันชัด มีหิริโอตตัปปะขึ้นทันทีไม่ต้องมีใครมาบอกก็ตามนะ หิริโอตตัปปะความสะดุ้งกลัวต่อบาปต่อกรรมนี้จะรู้ขึ้นภายในใจตัวเอง พร้อมกับการเห็นภัยทั้งหลาย

เพียงเรียนมาเฉย ๆ จำมาเฉย ๆ ไม่ได้เรื่อง ท่านเหมือนเรา เราเหมือนท่าน ไม่มีอะไรผิดแปลกกัน กิเลสตัวเดียวก็ไม่ถลอกปอกเปิกเพียงเรียนมาเฉย ๆ นะ ต้องมาปฏิบัติ พอปฏิบัติเจอเข้าไปแล้วทีนี้เริ่มมีหิริโอตตัปปะในตัวนั่นเอง ท่านภาวนาท่านดูหัวใจที่เป็นมหาเหตุ ชำระออกเรื่อย ๆ เมื่อสิ่งมืดตื้อค่อยจางไป ๆ ก็ค่อยมองเห็นบุญเห็นบาปละซิ จางออกไปมากเท่าไรเห็นชัดเข้าไป ๆ ทั้งคุณทั้งโทษเห็นพร้อมกันไป ๆ จิตก็สะดุ้ง ๆ ละซิ นั่นละพระพุทธเจ้าท่านเห็นอย่างนั้น

เอาละทีนี้ให้พร