กฐินหมดแล้วเมื่อวานนี้ ทีนี้ผ้าป่ามีไปเรื่อยนะ เมื่อวานก็ทั้งวันเราแทบตาย แล้วตอนเย็น ๆ พวกพังโคนมาจากที่ไหน ๆ อีก มาจากอเมริกา ยกขบวนกันมานี้เราก็ไม่ต้อนรับแหละ เสือโคร่งเสือดาวอยู่ตามป่าตามเขา มันไม่ได้มาทำลายเรานะ มนุษย์นี้ตัวทำลาย ก็ว่างั้นแล้ว เราชี้ให้เห็นเมื่อวานนี้ พูดเท่านี้แหละพอ มองเห็นกันแล้วเหรอ เดินฉากมานี้ ไม่รับวันนี้จะตายแล้ว มนุษย์นี้เป็นอันตรายมากว่างี้เลย พอว่าก็เดินฉากหนีเลย เอ้า จะตายจริง ๆ นี่ ทั้งวัน เขามีเจตนาดี ๆ อยากพบอยากเห็นอยากฟังโอวาท เราจะตายเขาไม่คิดนี่ เราคิดน่ะซี
เพราะฉะนั้นถึงมาตอบกัน เอาคำตอบที่คิดแล้วมาตอบที่นี่ ว่าเสือโคร่งเสือดาวเต็มป่าเต็มเขาไม่เห็นมาทำลาย แต่มนุษย์นี้ทำลายเราก็บอกงั้น เราจะตายเพราะมนุษย์นี่แหละเราว่า พอเราว่าอย่างนั้น ดูแล้วยัง เอ้า ดู มาจากเมืองไหนประเทศไหนก็ดูเถอะ พอว่ายังงั้นเราก็เดินฉากไปเลย มันไม่ไหวมันจะตายจริง ๆ ก็ทั้งวัน ๆ ใครจะไปสู้ได้ ไม่ใช่พระอิฐพระปูน มันเลยกลายเป็นความเห็นแก่ตัวไป เดี๋ยวว่าท่านไม่ต้อนรับยังงั้นยังงี้ไป มันมีแต่เจตนาอกุศลซีทับหัวมันอีกแหละ
เราเคยรับคนมาสักเท่าไร ทั่วประเทศไทย เมืองนอก มาว่าอะไรในประเทศไทย ควรรับขนาดไหน ๆ ใครจะไปรู้ดียิ่งกว่าเรารู้เรา มันสมควรขนาดไหน เมื่อมันเพียบเต็มที่แล้วมันจะไปได้เหรอ มันก็ต้องหยุดพักเครื่องน่ะซีจะว่าไง มาตลอดทั้งวัน เรานั่งตลอดคนเดียว แล้วไม่ใช่วันหนึ่งวันเดียวด้วย นั่งมาตั้งเมื่อไรมันตายได้มนุษย์เรา ชีวิตหดสั้นย่นเข้ามาเรื่อย ๆ เขามีแต่ว่าดีใจ ๆ เอาแค่ความดีใจมาอวดได้เหรอ ก็เราทำประโยชน์ทั่วโลกนี่ ความดีใจของบุคคลแต่ละราย ๆ มีคุณค่ามากยิ่งกว่าเราทำประโยชน์ให้โลกเหรอ ก็ต้องคิดเทียบอย่างนั้นซี
มันสู้ไม่ไหวก็ต้องพัก เขาว่าไม่ต้อนรับ ไปกี่ครั้งกี่หนไม่ได้พบท่านว่าอย่างนั้น ถ้าเราจะตอบก็ว่า เฮาก็ไม่ได้พบเจ้าคือกันแล้ว ก็เว้าจั่งซั้นจะเป็นหยังแม่นบ่ จะมาเว้าแต่เจ้าบ่พบข้อย ข้อยก็บ่ได้พบเจ้าคือกันตั๊ว มันก็เท่ากันแล้ว ยากอีหยังตอบคน มันสุดวิสัย ก็เคยรับอยู่แล้ว อย่างเดี๋ยวนี้เป็นยังไงเห็นไหมนี่ เต็มศาลานี่ ตั้งแต่มาฉันจังหันแล้วตลอดอย่างนี้ ต่อไปก็มีอีก ๆ เรื่อย ๆ ไปกุฏิก็ไม่ได้ว่างนะ งานของเราเฉพาะตัวเรามีอีก เฉพาะตัวเราก็เพื่อโลกนั่นแหละจะเพื่ออะไร
วันนี้รายการมา ๕ รายการ จ่ายไปเกือบ ๒ ล้าน ก็อย่างงั้นแล้ว ช่วยโลกทำประโยชน์ให้โลกว่าไง เวลาไหนก็มีแต่จะให้หลวงตาบัวรับแขกทั้งวัน ๆ เดี๋ยวเราจะเอาพระพุทธรูปไปตั้งกึ๊กอยู่นั่น ใครขี้เกียจอย่าเข้ามาวัดนี้จะว่างั้น ถ้าไม่ขี้เกียจ เอ้า กราบทั้งวัน ก็บอกอย่างงี้จะว่าไง ต่อไปจะเอาพระพุทธรูปมาตั้งกึ๊กตรงหน้าวัด เขียนประกาศไว้ "ใครขี้เกียจอย่ามาวัดนี้" บอกอย่างงั้น ถ้ามา เอ้า กราบทั้งวัน เขียนไว้ข้างท้ายอีกเข้าใจไหม ถ้ามา เอ้า กราบทั้งวันว่างั้นเลย มันก็ขี้เกียจละซี จะไปให้กราบทั้งวัน มาก็ขี้เกียจก็ไล่ส่งเลย
มาก็หาว่าเราไม่ต้อนรับ เราจะตายต้อนรับได้ยังไง...ก็คน เราพูดอย่างนี้ทำให้ระลึกถึงพวกบ้านม่วง อำเภอบ้านม่วง จังหวัดสกลนคร ยกขบวนกันมา มาจากไหนก็ไม่ทราบ วันนั้นเรารับแขกทั้งวันเราจะตาย จนไม่มีลมจะพูดแล้ว กำลังจะมืด พระก็มาบอกว่าคณะญาติโยมมาจากนู้น ๆ เราก็เล็งดู จากโน้นจากนี้ก็ไกลก็ทน เอ้า ให้เข้ามา แน่นเอี๊ยดกุฏิเรา เราขี้เกียจลงมาศาลา แน่นหมดเลย ประมาณสัก ๓๐ กว่า มาเราก็เลยทำท่าละที่นี่ มันทำได้ทุกอย่าง พลิกสันก็ได้คมก็ได้ อย่างนี้ก็ได้ ๆ จะว่าไง ตีลงอย่างนี้ก็ได้มีดเล่มเดียว
พอมาเราก็ทำท่าขึงขัง ใจเราอดหัวเราะไม่ได้นะแต่ทำท่าขึงขัง แม่นหมู่เจ้ามาอีหยังกะด้อกะเดี้ยแท้เดี๋ยวนี้ว่ะ...ขู่ มาชมบารมีหลวงพ่อ บารมีรแมอีหยัง คนกำลังจะตายฮู้จักบ่ ขู่แล้ว....เอ้า กราบ ไป..ลง พอเท่านั้นละ หลั่งลงไปลิด ๆ ชมบารมีรแม หลวงพ่ออยู่แถวนั้น อำเภอวานร ฯ แถวนั้น เอาไปฆ่าหมดมื้อมันจะหมดบ่ มันมีหลวงพ่อองค์เดียวนี่บ่ จึงว่ามาชมบารมี บารมีรแมอีหยังคนกำลังจะตาย จั่งซั้นแล้วบัดจะเฮ็ด เฮ็ดจั่งซั้นแล้ว โกรธก็โกรธ เคียดก็เคียดก็ตาม ทำท่าคึกคักขึ้นโลด ของทำได้แม่นบ่ ตั้งแต่เขาเล่นลิเกละครเขายังทำได้ใช่ไหม ถึงบทหัว..หัว ถึงบทไห้..ไห้ บ้าทั้งนั้นละพวกนี้ จั่งซั้นแล้วก็เฮ็ดได้
ระยะนี้มานี้เราเพียบเต็มที่ หนักมากมาเป็นประจำ ๆ เมื่อวานเป็นวันสุดท้ายจนรับไม่ได้ว่างั้นเถอะ หมดกำลัง ลุกเดินจะไม่ได้ ขาก็ขัดอะไรก็ขัดไปหมด ก้นก็จะแตกจะว่าไง โถ นั่งทั้งวัน ๆ แขกไม่ใช่คณะหนึ่งคณะเดียว มาทั้งแผ่นดินนี่ คณะนั้นเข้าคณะนี้ออกอยู่อย่างนั้น แล้วรับคนเดียว ๆ ฟังซิ รับคนเดียวตลอดและไม่ใช่วันหนึ่งวันเดียวด้วย สักกี่วัน มันตายได้มนุษย์เรา
ไปก็ไปบ่น ใครไม่ได้พบก็บ่น ไปหาท่านไม่รู้กี่ครั้งท่านไม่ต้อนรับ ขณะข้อยขึ้นไปนั่งเท่อเร่ออยู่ในเฮือนหมู่เจ้า ไล่จั่งใดข้อยบ่ลงพวกเจ้าซิว่าจั่งใด จั่งซั้น เด เข้าใจไหม นี่จะให้มาต้อนรับหมดมื้อนี่ ว่าจั่งซั้นแล้ว นั่งกึ๊กอยู่หั้น ให้มันแตกหนีหมดบ้านหมดเมือง ครันได้เฮ็ด ๆ อีหลีตี๊ แม่นบ่ล่ะ หลงทิศไปหั้นแล้ว คนสิตายยังให้ต้อนรับจักแนวใด หาความพอดีบ่มี มา..มานับแบบมนุษย์มาหาคนมาหาเฮา โห มันนับแบบไม่ได้ตั๊ว จักแบบไหนต่อแบบไหน
วันนั้นตี๊พระละแห่กันมา ยิ่งพระแห่กันมาเฮาบ่ต้อนรับตั๊ว เฮาเบื่อขี้หน้าพระ แห่หาสมบัติอีหยัง พระพุทธเจ้าไปไหนไม่เห็นใครตามแห่พระพุทธเจ้า พระสาวกอรหัตอรหันต์ไปไสบ่เห็นใผตามแห่เพิ่น เพิ่นสำเร็จออกมาบ่ได้สำเร็จออกมาด้วยการตามแห่เด๊ นี่แห่กันไปแห่กันมา ส่วนมากเฮาบ่ลงรับดอกครันพระแห่มาหลาย ๆ บ่อยากมารับดอก เฮาเบื่อ ๆ ขี้หน้า อยากชี้หน้า เรียนมาด้วยกันนี่นะไม่ใช่ไม่เรียน แห่มาเป็นเจ้าหน้าเจ้าตา มันสมบัติอะไร เขาจะมาเขาก็มาของเขาซิ เราจะไปก็ไปของเราซิ แห่กันไปหาอะไร
วันนี้ไม่พูดมากแล้วเหนื่อยพอแฮงแล้ว เจ็บก้นซิจะตาย เจ็บเอวตั้งแต่มื้อไปทอดกฐินมาจนป่านนี้ เมื่อเช้าวานนี้จนจะลุกไม่ได้เลย แข็งทื่อไปหมดทั้งตัว เมื่อวานทั้งวันก็รับแขกอีก อย่างงั้นซิมันจะไม่ตายได้ยังไง เมื่อเช้านี้ก็ลุกจะไม่ขึ้น เอวหนักมาก นั่งไหนก็ต้องได้ค้ำเอาไว้ ไม่ค้ำไม่ยันเอาไว้ไม่ได้
ไม่มีธุระอะไรละวันนี้ จะให้พร
