เมื่อเช้านี้ดูบัญชีออมทรัพย์ทั้งสามธนาคาร กสิกรไทย กรุงเทพ ไทยพาณิชย์ โครงการช่วยชาติที่ฝากออมทรัพย์ เพราะอันนี้ไม่ได้เอาไว้มาก คือเราเอาไว้ประจำมากต่อมากนะ เพราะมันนานกว่าที่จะได้แยกย้ายไปไหนเงินจำนวนเหล่านี้ บรรดาลูกศิษย์มาให้คำแนะนำว่าควรจะฝากประจำไว้ ดีกว่าที่จะเป็นออมทรัพย์ เพราะมีผลแม้เล็กน้อยก็ยังดี เราก็บอกเราไม่ได้ฝากเพื่อหาดอกหาแดกอะไร เอ้า มันเป็นอย่างนั้นก็พูดอย่างนี้ละ โอ๋ ถึงไม่หาก็ตาม แต่เวลาเอาฝากไว้นั้นแล้วรายได้จะมีบ้างเล็กน้อยก็ยังดี เราก็เลยเห็นด้วยกับเขา เพราะฉะนั้นจึงแยกออกเป็นฝากประจำเป็นจำนวนมาก ฝากออมทรัพย์เพียงเท่านี้ละดูเอา
ที่ฝากออมทรัพย์เวลานี้ รู้สึกว่ากสิกรไทยมีมากกว่าเพื่อน กสิกรไทยมี ๑๑,๕๒๘,๒๔๙ บาท ไทยพาณิชย์มี ๓,๖๗๙,๔๓๕ บาท กรุงเทพมี ๒,๔๑๓,๘๙๒ บาท นี่บัญชีที่เราถือไว้ที่อุดรฯ ส่วนทางนู้นให้คุณชายปั๋มเป็นผู้ถือแต่ในนามของเราเป็นผู้ถอน ทางนู้นเป็นผู้รับสำหรับฝากอะไรก็เข้าทางโน้น ที่เราพูดนี้เราได้ปรารภกันว่า กฐินคราวนี้เราควรที่จะให้ได้ทองคำมากนี้เป็นจุดใหญ่ของเรา เงินเหล่านี้ก็ควรจะแสดงออกมาให้ชาติได้เห็นทั่วหน้ากันบ้าง ไม่มากก็ตาม ควรจะได้นำออกแสดงบ้าง
ในเงินที่ว่าฝากในโครงการช่วยชาตินี่นะ นี้เราคิดว่าจะแยกอันนี้ออกมาประดับกองกฐินแห่งชาติของเรา เรามาดูแล้วรู้สึกว่าบัญชีนี้มากกว่าเพื่อน บัญชีกสิกรไทย ที่เป็นออมทรัพย์ เวลานี้มี ๑๑,๕๒๘,๒๔๙ บาท เราควรจะแยกออกมาไปซื้อทองคำ จะแยกออกเป็นจำนวนเท่าไรเรายังไม่ได้บอก จะซื้อทองคำมาประดับกองกฐินของเรา คือแยกเอาเงินจำนวนนี้ไปซื้อทองคำมา เป็นผู้นำของทองคำทั้งหลายในองค์กฐินของเรา
เรากะว่าจะเอาทองคำสัก ๑๕ กิโล แล้วจะเป็นเงินจำนวนเท่าไรก็เอามาลบ ๑๑ ล้านนี้ เหลือก็เอาไว้ธนาคารตามเดิม อันนี้ก็เอามาประดับกองกฐินแห่งชาติของเรา ในระยะนี้เราจะเอาออกเปลี่ยนก่อนกฐิน ถ้าจะไปทางกรุงเทพมันลำบาก คือใบถอนเงินต้องอยู่กับเรา ถ้าสมมุติว่าจะถอนทางกรุงเทพ เราต้องส่งใบถอนไป แต่ที่นี่ไม่จำเป็น เพราะอยู่กับเรา ถอนเมื่อไรก็ได้
ทุกบัญชีเราเป็นผู้รับผิดชอบและถอนได้แต่ผู้เดียว สมมุติว่าจะสั่งจ่ายทางกรุงเทพเราก็ต้องเขียนใบถอนให้ถึงจะไปถอนได้ ทองคำ ๑๕ กิโลนี้เราจะเอาไปประดับกองกฐินแห่งชาติของเรา เพราะเป็นเงินในโครงการที่พี่น้องชาวไทยได้อุตส่าห์ขวนขวายมาเป็นเวลาร่วม ๓ ปีนี้แล้ว ยังไม่ได้แสดงออกให้เห็นผลประโยชน์จากเงินโครงการช่วยชาตินี้แม้แต่อย่างใดเลย ที่ประจักษ์ตาเรานะ ก็มีแต่ที่หลวงตาสั่งจ่ายโน้นจ่ายนี้ เช่น การก่อการสร้างโรงพยาบาลอะไร เราสั่ง ๆ ไม่ได้ออกมาให้เห็นชัด ๆ อย่างนี้ คราวนี้จะให้ทองคำได้เห็นชัด ๆ สักหน่อย ส่วนไทยพาณิชย์มีอยู่เพียง ๓ ล้าน กรุงเทพเพียง ๒ ล้าน นี่หมายถึงพวกออมทรัพย์นะ นี่จะเอาที่กสิกรไทยที่อุดรฯ ๑๕ กิโลจะเอาที่อุดรฯ นี้เลย เอาจากกสิกรไทย ๑๑ ล้านนี้
คืออันนี้พวกบรรดาลูกศิษย์ลูกหามาให้คำแนะนำเกี่ยวกับเรื่องการฝากประจำไว้รอเวลาที่จะเปลี่ยนแปลงเงินจำนวนนี้ เราคิดดูแล้วก็มีเหตุผลจึงเห็นด้วย เราจึงได้ฝากประจำไว้ ประจำเป็นระยะ ๆ เช่น ๓ เดือน ส่วนออมทรัพย์นี้เราจะถอนเมื่อไรก็ได้ แต่เวลานี้ออมทรัพย์มีอยู่เพียงเท่านี้ อย่างที่ว่ามานี่สำหรับอุดรฯ ทางกรุงเทพเราจำไม่ได้ไม่แน่ เพราะทางโน้นถือหนังสือสมุดไว้ทั้งหมด ให้คุณชายปั๋มถือสมุดเอาไว้ทางโน้น เวลาจ่ายเราจึงเป็นผู้สั่งจ่ายเอง ทั้งทางโน้นทางนี้
สรุปทองคำและดอลลาร์วันที่ ๑๔ ตุลา ทองคำได้ ๕ บาท ๗๓ สตางค์ ดอลลาร์ไม่มี รวมทองคำทั้งหมดได้เวลานี้ ๒,๑๒๔ กิโลครึ่ง ที่ขาด ๔ พันกิโลอยู่ ก็ขาดอยู่ ๑,๘๗๕ กิโลครึ่ง จะครบจำนวน ๔ พันกิโล
รวมทองคำ ดอลลาร์ ถึงวันที่ ๑๔ ตุลา ๔๓ ทองคำได้ ๒ กิโล ๕๑ บาท ๗๓ สตางค์ ดอลลาร์ได้ ๒๓๑ ดอลล์ นี่หมายถึงเขาแยกเข้าไปทางกฐิน ที่บรรดาท่านผู้บริจาคมาแยกเป็นกฐินก็ให้เป็นกฐินไป ส่วนไหนเป็นกฐินก็บอก อันนี้เจาะจงมาเป็นกฐิน ๆ ก็แยกออกเป็นกฐิน เช่น ทองคำกฐินกับทองคำธรรมดา ทั้ง ๆ ที่จะเข้าคลังหลวงด้วยกันนั่นแหละ กรุณาทราบไว้โดยทั่วกัน
ทองคำคราวนี้ไม่ควรจะให้น้อยนะ เสียเกียรติชาติไทยของเราอย่างยิ่งต่อเมืองนอกเขา เมืองนอกสายตาเขารอบเมืองไทยเรา จดจ้องเมืองไทยเราตลอด รอบด้านเลย เพราะฉะนั้นทุกสิ่งทุกอย่างที่แสดงออก เฉพาะอย่างยิ่งในวันงานกฐินของเรานี้ ควรจะให้มีผลเป็นที่ภูมิใจ ๑ เฉพาะชาวไทยของเรา ๒ เมืองนอกเขาก็จะได้สรรเสริญบ้าง รอบด้านแหละ จึงขอให้แสดงน้ำใจ แสดงกำลังความสามารถ แสดงความเสียสละทุกสิ่งทุกอย่าง เพื่อประโยชน์แก่ชาติไทยของเราอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย เต็มกำลังความสามารถทุกคนนะ
เงินที่เอามาฝากไว้ในธนาคารดังที่กล่าวมาเหล่านี้ จำนวนตั้ง ๘๕๐ กว่าล้าน ก็ยังไม่เคยแสดงออกให้พี่น้องทั้งหลายได้เห็น ก็บอกไปตามบัญชีเท่านั้นแหละ วันนี้จึงได้เอาบัญชีมาแจงเฉพาะที่เราจะนำออกมาประกาศผลของโครงการส่วนย่อย ๆ นี้ ให้พี่น้องทั้งหลายได้ทราบ นี่เราก็จะเอาออกจากโครงการนี้ละไปซื้อทองคำ กะว่าอย่างน้อย ๑๕ กิโล คืออันนี้เอามาเป็นผู้นำของกองช่วยชาติแห่งชาติไทยของเรา เพราะเงินนี้เป็นเงินโครงการช่วยชาติอยู่แล้วในธนาคาร แล้วออกมาเป็นผู้นำพี่น้องชาวไทย กรุณาทราบไว้ตามนี้ ไม่ใช่เป็นรายได้ของเราในกฐินนี้ ๑๕ กิโลนะ มันเป็นรายได้อยู่แล้ว เงินในกระเป๋าเราเองเปิดออกมาให้พี่น้องทั้งหลายได้ดู นี่เงินในกระเป๋าเราแยกออกมาเพียงเท่านี้ ให้เข้าใจอย่างนั้นนะ ไม่ใช่งานคราวนี้เราได้ทองคำ ๑๕ กิโล ไม่ใช่นะ ๑๕ กิโลเป็นของเราอยู่แล้ว เอาออกมาเป็นตัวนำ ให้พี่น้องทั้งหลายทราบอย่างนี้
ที่ว่า ๘๐๐ ล้านจะออก ๆ มีแต่คุยมีแต่โม้อยู่ ๘๐๐ ล้าน ไอ้ ๑๑ ล้านมันฟาดหน้า ๘๐๐ ล้านก่อนแล้ว จะออกวันกฐินนี้ ๑๕ กิโล ไอ้ ๘๐๐ ล้านยังคุยโว้ ๆ อยู่ ยังออกไปไหนไม่ได้ ๑๑ ล้านเขาตีหน้าผ่านไปแล้ว เงินจำนวนเหล่านี้เราไม่ได้คิดยากลำบากอะไรนะ เงินจำนวนที่เรามุ่งจะเข้าซื้อทองคำเข้าสู่คลังหลวง เรารอจังหวะเวลาเท่านั้นเอง นี่เราก็ดูเงินดอลลาร์กับเงินไทยเรา หากควรที่จะรีบเราก็รีบให้ทันกาลเวลา ถ้าเห็นธรรมดา ๆ อย่างนี้เราก็ปล่อยไว้ก่อน ส่วนเงินที่ฝากไว้ก็มีดอกของมันบ้างเล็กน้อย ฝากประจำมันดอกปีละ ๓.๕๐ บาท เงิน ๘๐๐ ล้านปีนึงมันจะได้ดอกเท่าไร เอ้า คิดมาใครคิดเก่ง (ประมาณ ๒๘ ล้านครับ) นู่นน่ะของเล่นเหรอ ๒๘ ล้าน เรานอนอยู่สบาย ๆ ๑ ปีเราได้ ๒๘ ล้านแล้วเห็นไหมล่ะ เงินจำนวนใหญ่ฝากประจำทั้งนั้นละ ที่ย่อยก็ฝากออมทรัพย์
นี่เรายังคิดอยู่ ๑๑ ล้านนี้เรายังจะแยกเข้าฝากประจำ ก็พอดีเกี่ยวกับงานกฐินของเรา เลยแยกออกมาทางนี้เสีย ก็ยังเหลืออยู่ประมาณสัก ๕ ล้านกว่านะ เราออกซื้อทองคำนี้ ๕,๖๗๐,๐๐๐ บาท ๑๑ ล้านกว่านั้นยังเหลือเท่าไรก็เอาไว้นั้น
นี่เตือนให้พี่น้องชาวไทยเราทราบโดยทั่วกัน เรียกว่าแทบทุกวัน เกี่ยวกับเรื่องช่วยชาตินี้ทุกวัน เกี่ยวกับกฐินนี้แทบทุกวัน ในระยะนี้จะเริ่มถี่ยิบเข้าไปเรื่องกฐินของเรา ขอให้พี่น้องทั้งหลายตั้งอกตั้งใจ เป็นเนื้อเป็นหนัง เป็นจิตเป็นใจ ต่อชาติของตนจริง ๆ เราอย่าทำเหลาะแหละนะ ศาสนาของพระพุทธเจ้าเป็นศาสนาชั้นเอกเลิศเลอ ไม่มีศาสนาใดเสมอเหมือนแล้ว เป็นแบบเป็นฉบับชั้นเอก ๆ ตลอดมา ไม่ว่าธรรมขั้นใดที่จะนำมาสอนโลก เป็นแบบฉบับได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ ๆ เหมือนกันหมด
ธรรมทุกขั้นไม่มีย่อหย่อนอ่อนข้อ หรือบกพร่อง ในเรื่องกฎเรื่องเกณฑ์เรื่องแบบเรื่องฉบับ เป็นแบบเป็นฉบับเป็นกฎเกณฑ์ได้อย่างตายตัว ๆ ทุกขั้นแห่งธรรม เราอยู่ในขั้นใดพุทธบริษัท ควรจะปฏิบัติตัวให้ได้แบบใดฉบับใด ที่จะเป็นประโยชน์แก่ตัวและส่วนรวมตลอดถึงประเทศชาติ ขอให้พากันมีแก่ใจ ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติต่อตนเอง ด้วยความเป็นผู้มีขอบเขต อย่าเตลิดเปิดเปิง ฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม ไม่ใช่หลักธรรม นี่คือการทำลาย
เรานำมาเทศน์สอนพี่น้องทั้งหลายนี้ สอนทั้งทางด้านวัตถุ ทั้งด้านนามธรรม ด้านวัตถุดังที่เคยพูดแล้ว เงินทองข้าวของเครื่องใช้ไม้สอยทุกอย่างรอบตัวของเรา รอบครอบครัวของเรา รอบสังคมของเรา จนกระทั่งรอบประเทศชาติของเรา ต้องมีกฎเกณฑ์ การกินอยู่ปูวายทุกอย่างบังคับกันไว้อย่างนั้น อย่างนี้แล้วบ้านเมืองของเราจะค่อยแน่นหนามั่นคงขึ้นไป ด้านศีลธรรมเป็นสำคัญมาก ใจต้องเป็นผู้มีขอบเขต บังคับบัญชาตัวเองอย่างหนาแน่น ความโลภตัวสำคัญมาก พี่น้องทั้งหลายจำเอาไว้นะ
เมืองไทยเรากำลังจะจมอยู่เวลานี้ก็คือความโลภ ได้ไม่พอ ตะกละตะกลาม โลภในทรัพย์สมบัติเงินทองข้าวของต่าง ๆ เป็นด้านวัตถุ นี้ก็ไม่พอ โลภในยศถาบรรดาศักดิ์ ไม่ทราบว่าป่าหรือเถื่อนหรือบ้านหรือกรุง (มีผู้ถ่ายภาพขณะเทศน์) ใครอย่ามายุ่งเวลาเทศน์ มันเป็นยังไงพวกเทวทัตนี่ มันอยู่ไม่ได้เหรอนิ่ง ๆ ฟังเทศน์ไม่ได้เหรอ อย่างนี้ซิเวลาเทศน์ เทวทัตมันมาขวางหน้านี่ เป็นยังไง หูใครเขาฟังกันทุกคน หูเรามันไปไหนมันจึงไม่ฟัง อย่างนี้ซิ เอ๊ ทำไมนี่ นี่ก็เลยขาดวรรคขาดตอนไปแล้ว
เรื่องศีลธรรมภายในใจให้มีขอบเขตบ้างนะ ใจไม่มีขอบเขต ไม่มีศีลธรรมเป็นเครื่องกำกับรักษาไว้แล้วจะเลว ๆ เลวมากจนจมหมดได้ทั้งชาติไทยของเรา ออกไปจากจิตใจ ขอให้มีความหนักแน่นแม่นยำต่อตัวเองและหน้าที่การงาน การกินอยู่ปูวายใช้สอยทุกอย่าง อย่าฟุ้งเฟ้อเห่อเหิมดังที่เป็นมาแล้ว เมืองไทยเราเป็นเมืองฟุ้งเฟ้อ ลืมเนื้อลืมตัว เพราะความสมบูรณ์พูนผลมาตั้งแต่ดั้งเดิมบรรพบุรุษของเรา เราเกิดในอู่ข้าวอู่น้ำ ไม่มีอะไรบกพร่อง หยิบอะไรมาเป็นผักเป็นหญ้าเป็นอาหารการกินทุกแง่ทุกมุม ไปไหนไม่อดอยาก
เมืองอื่นเขาไม่เป็นอย่างนี้นะ ผักต้นหนึ่งไปปลูกแทบเป็นแทบตาย นี่เราเดินไปซิก้าวไปนี่ ไปที่ไหนผักเต็มอยู่หมด แต่ระวังหมามุ่ยมันอยู่แถวนั้น ใครมือคะนองเก่ง ๆ หมามุ่ยมันจะฟาดเอา ฟังเสียงคันร้องยิ่งกว่าเสียงหมา เราเคยเห็นหมากัดกันใส่รังต่อ หมามันแย่งอาหารเพราะความโลภความหิวโหย มันหิวโหยในปากในท้องก็เป็นธรรมดาแต่พอเป็นคติได้ เรื่องความหิวโหยที่มากกว่านี้ทำลายโลกได้ พระท่านไปล้างบาตร ทีนี้หมาต่างตัวต่างหิว ต่างตัวต่างจะกินก็แย่งอาหารกันแล้วกัดกัน ฟาดใส่รังต่อ รังต่อเคยเห็นไหม รังต่อก็อยู่เตี้ย ๆ ด้วย พอดีกับหัวหมาดี ๆ นี้แหละ มันกัดกันก็ไปชนเอารังต่อ กรรมการใหญ่ ผู้พิพากษาใหญ่ ว่างั้นเถอะนะ
ต่อมันนึกว่าโจมตีบ้านของมัน มหาโจรมาจากไหนไม่ทราบไปฟัดรังของมัน มันก็แตกฮือออกมาฟาดหมา หมาเลยไม่ทราบว่าตัวไหนแพ้ตัวไหนชนะ ฟังเสียงร้องยิ่งกว่าเสียงหมา สนามนั้นเลยเป็นสนามหมากัดกัน และสนามหมาร้อง ถูกต่อมันฟาดเอา เห็นไหมล่ะ หมาก็ไม่ตั้งใจจะไปรุกรานต่อนะ ต่อเขาก็รักษาสมบัติในรวงรังของเขา เขาอยู่ด้วยความสงบสุขเย็นใจ ทีนี้หมามันคึกมันคะนองมันกัดกัน ฟัดเอารังต่อเขา หมาไม่ได้เจตนานะ ต่อมันก็ฟาดเอาหมาแตกฮือเลย
ชาติไทยของเราก็ให้ระวัง เป็นรังต่อเข้าใจไหม หมาตัวไหนมา ผีตัวไหนมา เปรตตัวไหนมา มหาโจรมารที่ไหนมากัดกัน ฟัดเข้ามาในรังต่อคือประเทศไทยของเรา เอาให้มันหลงเสียงไปเลยนะ เข้าใจไหมหลงเสียง คือหมากัดกัน ต่อฟาดหัวมันมันก็หลงเสียง เลยไม่ทราบว่าตัวไหนชนะ วันนั้นไม่มีใครตัดสิน ต่อตัดสินรังเดียวพอ ฟัดเสียงร้องแหงก ๆ วิ่งเลย อ้าว มันเป็นจริง ๆ เราก็อดหัวเราะไม่ได้ คือมันเป็นจริง ๆ เห็นต่อหน้าต่อตา ให้หัวเราะเสียก่อนค่อยพูดนะ มันน่าขบขันว่างั้นเถอะน่ะ ทีนี้เวลาต่อมันออกทั้งรังน่ะซี ทีแรกมันก็นึกว่าไม่มีอะไรมันก็อยู่ข้างใน หมากัดกันแล้วไปฟัดรังต่อ ต่อก็แตกฮือออกมา
เหมือนประเทศไทยของเรานี้ละ เอ้า ใครเข้ามา ถ้าอยากหลงเสียงเหมือนเสียงหมาละให้เข้ามาว่างั้นนะ เวลานี้สงบ เมืองไทยเราสงบ ถ้าอยากหลงเสียงก็ให้ทะลึ่งเข้ามา แย่งทรัพย์สมบัติเงินทองข้าวของ เฉพาะอย่างยิ่งคลังหลวงของเรา นี้คือรังต่ออยู่ตรงนั้น ให้พากันจำเอานะ
ชาติไทยทั้งชาติ ๖๒ ล้านคนนี้เป็นเจ้าของของรังต่อ ได้แก่คลังหลวงอันนี้ รักษาไว้ด้วยความสงบมาตั้งแต่บรรพบุรุษของเราปู่ย่าตายาย เป็นสง่าราศีให้ความอบอุ่นแก่ชาติของเรามาเท่าไรจากคลังหลวงอันนี้ แล้วมหาโจรหรือหมาตัวไหนมันจะมากัด เหมือนอย่างหมากัดรังต่อ เราเทียบคนกับหมาก็จะเป็นไร ก็ข้อเทียบเคียงต่างหาก มันจะบุกเข้ามาที่นี่ แล้วหมาตัวไหนบุกเข้ามา ต่ออยู่ในรังระวังให้ดี แล้วเสียงมันจะลั่นไป ทีนี้หมาเวลามันกัดกันมันไปโดนเอารังต่อล่ะซิ ต่อก็ออกหมดทั้งรังไล่ฟัดเอา อู๊ย เสียงหมาไม่ทราบตัวไหนแพ้ตัวไหนชนะ
ฟังเสียงร้องแหงกหงัก ๆ เต็มวัดเลยวันนั้นหมาร้อง ก็หมาทั้งฝูงนี่กัดกันอยู่ในนั้น มันก็ไปโดนเอารังต่อล่ะซี ทีนี้พอต่อฟาดเอาหมาร้อง ไม่ทราบตัวไหนแพ้ตัวไหนชนะ วิ่งไปกลางทุ่งนายังร้องแหงก ๆ อยู่ที่ไหนบริเวณรอบวัดรอบวามีแต่เสียงหมาร้อง ถูกต่อฟาดหัวมัน เป็นอย่างนั้นละ นี่ละให้เอาเป็นคติตัวอย่าง รังต่อคือประเทศชาติไทยของเรา สมบัติเงินทองข้าวของทุกสิ่งคือหัวใจของชาติไทยของเรา พากันรักษาไว้แบบต่อนะ ถ้าหมาตัวใดมันเก่งก็ให้มันเข้ามา เสียงมันจะร้องแหงก ๆ ตกทะเล เข้าใจเหรอ เอาเพียงเท่านี้ก่อน เป็นคติ
นี่ละความโลภมันไม่รู้รังต่อรังแตนนะ มันกัดฟัดเข้าไปเลย ตอนรู้ก็ตอนต่อมันออกจากรัง มันรู้กันตอนนั้น เสียงแหงกหงัก ๆ ให้พากันระวัง ทั้งต่อทั้งโจรที่จะเข้ามารังต่อ ทั้งรังต่อผู้รักษาสมบัติ ให้ต่างคนต่างระวังไว้ ใครทะลึ่งเข้ามาเสียงมันจะแหงกหงัก ๆ ถ้าหากว่าเขาเก่งกว่าเรา เราจะแหงกหงัก ๆ นะ อย่าให้มี เราเป็นเจ้าของสมบัติ ไม่มีอะไรกำปั้นฟาดเลยนะ
เด็กเหล่านั้นมีกำปั้นด้วยกันนั่นแหละ เกิดมาจากพ่อจากแม่เตรียมกำปั้นมาพร้อมแล้วฟาดเลย ไม่มีปืนผาหน้าไม้ ไม่มีดาบมีหอกมีแหลมมีหลาวอะไร เอากำปั้นเลย บอกลูกบอกหลานเอาไว้กำปั้น เรารักษารังต่อของเรา ใครเข้ามาทะลึ่งไม่ได้ กำปั้นฟาดเลย พวกศอกพวกเข่าเราก็มีไม่มีแต่นักมวย ศอกเข่าเรามีทุกคนฟาดมันเลย แต่ระวังอย่าไปโดนรังต่อเข้าจะเสียงร้องแหงก ๆ ยิ่งกว่าเสียงหมา นี่ความอ่อนแอ เสียงร้องเหมือนเสียงหมา อย่าอ่อนแอ
ศาสนาเป็นผู้นำ นำอย่างตรงไปตรงมา ทุกสิ่งทุกอย่างเฉียบขาด นี่ไม่ได้ตำหนิติโทษผู้ใด เอาหลักคติธรรมมาสอนพี่น้องทั้งหลาย ให้พี่น้องทั้งหลายได้ทราบทั่วหน้ากันว่า เวลานี้เรากำลังรักสงวนชาติไทยของเรา สมบัติทุกชิ้นทุกอันเป็นของชาติไทย ๖๒ ล้านคน เป็นผู้รักษา ให้เป็นผู้รักษาไว้ด้วยดี ๑ ให้เป็นผู้พยายามเก็บหอมรอมริบมาช่วยสนับสนุน ดังพี่น้องทั้งหลายบริจาคเรื่อยมาจนกระทั่งจะถึงกฐินเวลานี้ ก็กำลังจะรวบรวมทรัพย์สมบัติเข้าสู่คลังหลวงของเรา จึงขอให้พากันตั้งหน้าตั้งตาอุตส่าห์พยายามทุกคน
คราวนี้เป็นคราวกฐินช่วยชาติ กฐินทั่วประเทศไทย มารวมอยู่จุดศูนย์กลางคือวัดป่าบ้านตาด โดยหลวงตาบัวเป็นผู้นำ จึงขอให้ทำให้สมหน้าสมตาสง่าราศี แล้วฟ้าหญิงท่านจะเสด็จมาเป็นสง่าราศีแก่ชาติไทยของเรา เฉพาะอย่างยิ่งเมืองอุดรฯ อีก หาได้ที่ไหนหาอย่างนี้นะ เราทำอะไรเรามีพ่อมีแม่นี่นะ นี่พ่อแม่อันใหญ่หลวงของเรา วงศ์กษัตริย์เสด็จออกมาเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้พี่น้องทั้งหลายได้ชมพระบารมีของท่าน พร้อมทั้งการบริจาคทานบูชาคุณ สนองบุญคุณของท่านที่ปกครองบ้านเมืองให้ได้รับความสงบร่มเย็น สมกับเรามีพ่อมีแม่มีลูกมีเต้า ลูกเต้ามีความจงรักภักดีต่อพ่อต่อแม่
อย่าให้มีแต่พ่อแม่ โอ๋ ๆ ตามลูกอย่างเดียว ลูกก็ต้องสนองคุณพ่อแม่บ้างซิ ลูกเกิดมาเพื่อเห็นบุญเห็นคุณของพ่อของแม่ อะไรจะยิ่งกว่าคุณของพ่อของแม่ไม่มี เกิดมานี่นั่งอยู่ด้วยกันทุกคน ใครเลี้ยงมา ไม่ใช่พ่อแม่ใครเป็นคนเลี้ยง พ่อแม่เป็นผู้รับผิดชอบตับปอดให้หมด กินต้มกินนมเห็นไหม แต่ก่อนเป็นคนเต็มตัว ลูกเกิดมาคนไหนกินนมแม่ ๆ ทุกวันนี้เป็นหมาบ้าง เป็นวัวบ้างเป็นอะไรบ้าง มันอาจกินนมหมาก็มีทุกวันนี้นะ อย่าว่าแต่กินนมวัวนมควายอะไรแหละนะ นมหมามันก็จะกิน
นี่กลายเป็นหมูเป็นหมาเป็นเป็ดเป็นไก่ ศีลธรรมไม่มีติดใจเลย เพราะพวกนี้เอาแต่น้ำนมของสัตว์มากิน น้ำนมของมนุษย์ของพ่อของแม่ไม่สนใจกิน มันก็เลยกลายจากมนุษย์นี้ไปเป็นสัตว์ เป็นหมูเป็นหมาเป็นเป็ดเป็นไก่ไปแล้วนะ ให้ระมัดระวัง
น้ำนมพ่อแม่นี่มันซึมซาบเข้าลึกนะ เข้าถึงบุญถึงคุณอย่างลึกซึ้งที่สุด เราพูดจริง ๆ หลวงตาบัวได้ถึงบุญถึงคุณพ่อแม่นี่ มานั่งต่งหม่งอยู่นี่ เดินจงกรมอยู่เราก็คิดนะ เรามาเดินอยู่นี้ ร่างกายได้มาจากไหน อยู่ในท้องก็แม่เป็นคนบำรุงรักษาตลอดมา เรียกว่าครรภ์รักษา หยูกยาอะไร ๆ นี้เป็นครรภ์รักษา รักษาเด็กในท้อง แม่รับประทานลงไปก็เพื่อเด็กในท้อง ๆ ตลอดมา พอตกคลอดออกมาเลี้ยงดู สละชีวิตทุกสิ่งทุกอย่าง หมดเป็นหมด ยังเป็นยัง เป็นก็ตาม ตายก็ตาม ขอให้ลูกได้เป็นลูกของเราโดยสมบูรณ์แล้วเป็นที่พอใจ เลี้ยงมาจนเป็นผู้เป็นคน ขนาดโตอย่างนี้เราเดินจงกรมยังอดคิดไม่ได้นะ นั่งภาวนา เวลาออกจากที่ภาวนาก็พิจารณา นี่ละบุญคุณของพ่อแม่
ท่านจึงว่า มาตาปิตุอุปฏฺฐานํ ปุตฺตทารสฺส สงฺคโห ให้พากันบำรุงรักษา ปฏิบัติอุปัฏฐากบิดามารดา สามีภรรยาอย่าหลงหญิงอื่นชายอื่น นอกจากผัวและเมียของตัวเท่านั้น นี่ภาษิตบอกไว้อย่างนั้น แล้วจะชุ่มเย็นเป็นสุข พ่อแม่กับลูกจะสนิทติดพันกันตลอดเวลา ด้วยซึ้งแห่งบุญคุณของกันและกัน สามีภรรยาก็มีความรักสนิทติดจมกันด้วยคุณงามความดีที่มี คือความซื่อสัตย์สุจริต ความไว้วางใจต่อกัน ปุตฺตทารสฺส สงฺคโห คือสงเคราะห์ลูก สงเคราะห์เมีย สงเคราะห์ผัว ท่านแสดงไว้อย่างนั้น ด้วยความซื่อสัตย์สุจริตต่อกัน ฝากเป็นฝากตายต่อกัน นี่ละเป็นคุณอันใหญ่หลวงท่านว่า
อุปถัมภ์อุปัฏฐากพ่อแม่ก็เป็นคุณอันใหญ่หลวง สงเคราะห์สงหาลูกเมียด้วยความซื่อสัตย์สุจริต ฝากเป็นฝากตายต่อกัน ก็มีคุณอันใหญ่หลวง จำเอานะบทภาษิตนี้ อยู่ในมงคลสูตร ท่านแสดงไว้
นี่ละบุญคุณของพ่อของแม่ทุกคน ๆ ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย ซึ้งมากทีเดียว เพราะฉะนั้นเวลาใครไปทำลายพ่อแม่ให้ตายนี้จึงเป็นอนันตริยกรรม กรรมที่หนักสุดยอด คือการฆ่าพ่อฆ่าแม่ ฆ่าพระอรหันต์ และทำลายพระพุทธเจ้าแม้ไม่ตายก็ตาม และยุยงให้สงฆ์แตกจากกัน ท่านมีความสามัคคีปรองดองไปด้วยหลักธรรมหลักวินัย ไปยุยงให้ท่านแตกจากกัน กรรม ๕ ประเภทนี้เป็นกรรมที่หนักมากที่สุด ท่านยังกำชับไว้สุดท้ายด้วยว่า ถ้ายังพอมีสติอยู่บ้างให้ยับยั้งทันที ห้ามทันที อย่าทำเป็นอันขาดในกรรม ๕ ข้อนี้ ตกนรกไม่ทราบกี่กัปกี่กัลป์ จะพ้นขึ้นมาจากนรกได้ เราไม่ควรจะคะนองมือคะนองปากคะนองใจไปทำลายสิ่งที่ว่าเป็นมหันตโทษนี้อย่างเด็ดขาด ท่านสั่งไว้อย่างนั้น
นี่เราพูดถึงว่าทุกคนนี้เกิดมามีพ่อมีแม่ พ่อแม่เลี้ยงมาทุกคนแทบเป็นแทบตาย ให้เห็นบุญเห็นคุณของพ่อแม่ นี่ชาติไทยของเราก็มีวงศ์กษัตริย์ นั่นละเป็นพ่อใหญ่แม่ใหญ่ของพวกเรา คือพระมหากษัตริย์ พระบรมราชินีนาถ วงศ์กษัตริย์นี้เป็นวงศ์พ่อวงศ์แม่แห่งชาติไทยของเรา ให้เราต่างคนต่างมีความจงรักภักดี สนองพระองค์ วงศ์สกุลของกษัตริย์นี้ให้มีความแน่นหนามั่นคงสืบต่อไป ด้วยการปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ด้วยความจงรักภักดีต่อลูกของท่าน คือคนไทยอย่างน้อย ๖๒ ล้านคนนี้ ให้มีความจงรักภักดี ซื่อสัตย์สุจริต และต่างคนต่างขวนขวายช่วยบ้านช่วยเมืองของเรา ซึ่งเท่ากับช่วยพระองค์เองเป็นร้อยเปอร์เซ็นต์เช่นเดียวกัน
ดังที่พวกเราทั้งหลายบริจาคอยู่เวลานี้ เพื่อชาติไทยของเราจะได้อยู่แน่นหนามั่นคง ลูกมีกี่คนก็ตาม พ่อแม่ตายเสียอย่างเดียวเท่านั้น ลูกนี้หมดความหมายนะ ไม่มีที่ยึดที่เกาะ ร้องงอ ๆ แง ๆ อยู่ทุกแห่งทุกหน ลูกขาดพ่อขาดแม่ นี้เมืองไทยของเราขาดวงศ์สกุลแห่งกษัตริย์ ที่เป็นพ่อใหญ่ของเรา แม่ใหญ่ของเรา แล้วก็เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน เพราะฉะนั้นจงพากันแสดงความจงรักภักดี ซื่อสัตย์สุจริตต่อพระองค์ และขวนขวายเข้าบำรุงรักษาชาติไทยของเรา ให้มีความแน่นหนามั่นคง ชาติไทยของเรานี้จะสงบร่มเย็นเป็นลำดับไป
วันต่อไปนี้ก็จะเริ่มกฐินแล้วนะ ทุกคน ๆ ให้ตั้งหน้าตั้งตา เอ้า หมดก็หมดเถอะ หมดด้วยการบริจาคทานจากกระเป๋าของเราเพื่อกระเป๋าส่วนรวม คือคลังหลวงเป็นต้น นี้หมดก็หมดไปเถอะไม่จม หมดในกระเป๋าฟื้นฟูชาติไทยของเรา ไปฟื้นฟูคลังหลวงของเราแน่นหนา เงินอยู่ในกระเป๋าของเราขาดไม่เป็นไร แต่ถ้าคลังหลวงขาด เงินใครเต็มกระเป๋าไม่มีความหมายนะ เราอย่าเข้าใจว่าเงินในกระเป๋าเรา จะมีอำนาจวาสนากว้างขว้างลึกซึ้งยิ่งกว่าคลังหลวงนะ
คลังหลวงนี้เป็นธรรมชาติที่สำคัญมาก หัวใจของประชาชนทั้งประเทศอยู่ในคลังหลวงหมด แต่หัวใจของเราอยู่กับกระเป๋าแต่ละคนๆ เท่านั้นไม่ได้มากนะ ถ้าอันนี้ขาดลงไปแล้วคลังหลวงยังดีอยู่ไม่เป็นไร เพราะฉะนั้น เอ้า บริจาค มีเท่าไรก็ตามกำลังความสามารถของเรา แบ่งอยู่แบ่งกินแบ่งช่วยชาติบ้านเมือง นี่ก็เรียกว่าเป็นการให้ทานแก่ชาติของเราซึ่งมีอานิสงส์มาก ให้พากันตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติ
หลวงตาก็ได้สละทุกสิ่งทุกอย่างแล้วเพื่อพี่น้องทั้งหลายทุกคนไม่มีปิดบังลี้ลับ ดังตะกี้นี้พูดถึงเรื่องเงินที่จะมาถอนธนาคาร เราไม่เคยถอนเลย คราวนี้จะได้ถอนอย่างน้อย ๑๕ กิโล เราจะถอนเงินในโครงการออกมาชื้อทองคำประดับกองกฐินแห่งชาติไทยของเรา เรียกว่าเงินโครงการนี้นำหน้าว่างั้นเถอะนะ มาประดับชาติไทยของเราให้มีความสง่างาม แล้วทุก ๆ ท่านก็ขอให้จำไว้นะ เงินโอนมาทางไหนโอนมาเถอะเข้าชาติทั้งนั้นไม่ไปไหนแหละนะ ส่วนกฐินก็แยกเป็นกฐินให้เป็นกฐิน ส่วนอื่นก็เป็นอื่นแต่รวมแล้วเข้าในวงคลังหลวงของเราทั้งนั้น เพื่อชาติไทยของเราทั้งหมด ให้กรุณาทราบกันตามนี้
เงินผู้ที่จะนำมาทำพุ่มอันสวยงามใหญ่โตนั้นก็มีอยู่สองทาง ๑) พร้อมใจกันมาตั้งเป็นพุ่มทองคำ ดอลลาร์ เงินสด ขึ้นที่หน้าวัดเรา ๒) จะพร้อมกันไปบริจาคที่ท่านผู้ว่าราชการจังหวัด และท่านรองผู้ว่า ให้เป็นผู้ทำหน้าที่แทนของคนไทยทั่วประเทศ โดยตั้งเป็นพุ่มทองคำ ดอลลาร์ เงินสด ขึ้นทางโน้นแล้วก็มารวมจุดใหญ่นี้ เป็นกฐินทองคำแห่งชาติไทยของเรา แล้วก็จะสมบูรณ์พูนผลเป็นที่ยิ้มแย้มแจ่มใส เพราะกฐินคราวนี้ น่าจะเป็นประวัติศาสตร์นะ ไม่ใช่ธรรมดา เพราะฉะนั้นจงจดจารึกหัวใจของเราเข้าสู่ประวัติศาสตร์ ให้เป็นความสมบูรณ์พูนผลเป็นที่พึงพอใจด้วยกันทุกคน เอาละเพียงเท่านี้พูดวันนี้
เป็นยังไงล่ะฟังเทศน์วันนี้ ฟังเทศน์หลวงตาบัวเป็นยังไง สมไหมล่ะที่มาจากจังหวัดพิจิตร แล้วมาฟังเทศน์หลวงตาบัวธรรมะป่า เป็นยังไง พอจะเข้ากันได้ไหม ไม่เสียศักดิ์ศรีไม่ขาดทุนหรือมาจากพิจิตร มาวัดป่าบ้านตาดมาฟังเทศน์ เป็นยังไงพอจะรับกันได้ไหม (เป็นบุญที่ได้ฟังค่ะ)
ยังไงก็ต้องเอาให้เต็มเหนี่ยวนะพี่น้องทั้งหลาย ย้ำแล้วย้ำเล่านะ หลวงตานี้เป็นห่วงชาติไทยเรามากสุดหัวใจ ถึงได้ตะเกียกตะกาย ขอให้พี่น้องทั้งหลายได้เห็นใจนะ เราเอาจริง ๆ ไม่ใช่ธรรมดา เอาจริงเอาจัง คิดก็คิดเพื่อชาติไทยของเรา คิดดูซิเงินบาทไหนสตางค์ใด ดอลลาร์ใดมานี้ เราจะเป็นผู้คิด ๆ ผู้ตีรวมเข้า ๆ หาจุดอันสำคัญ ๆ นะ เราขนาดนั้นละ จึงขอให้ทุกคนมีแก่ใจด้วยกัน แล้วต่อไปนี้จะให้พรนะ
เปิดดูข้อมูล วันต่อวัน ทันต่อเหตุการณ์ หลวงตาเทศน์ถึงเรื่องอะไร www.luangta.com
