เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อเช้าวันที่ ๒๓ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๕๓

อาจารย์ขาวพูดให้ช้างเข้าใจ 

          (อาจารย์อุไร ห้วยธาร ที่เสียชีวิตแล้วเขามีเงินค้างจากคลังเขาคืนมาให้ ๕,๕๗๖ บาท เลยเอามาทำบุญถวายหลวงตาและอุทิศให้อาจารย์อุไร) อุไร ห้วยธารก็เสียแล้ว เราก็จัดการศพให้ เผาที่หน้าประตูวัด ที่เกี่ยวกับวัดเรามาเผาที่นั่นทั้งนั้นหลายศพนะที่ประตูวัด

          (รองผู้อำนวยการโรงพยาบาลโขงเจียม จ.อุบลราชธานี มากราบขอเมตตาหลวงตาเรื่องสงเคราะห์เครื่องมือแพทย์) เราช่วยทางนี้ก็ไม่พอ อันนี้ละอย่างเดียวกัน ตามโรงพยาบาลต่างๆ เมื่อเร็วๆ นี้เขาก็ขอมา ช่วยโรงพยาบาลเยอะ

          นี่มวนพลูมานี่ มวนพลูมาให้หรืออย่างไร มองดูแล้วเลยน่ากลัวไป น่ากลัวกว่าจะน่าฉัน มันอะไรกันนี่ น่ากลัวกว่าจะน่าฉัน

เมื่อวานเราไปที่ไหนบ้างนะ (ไปวังเขาเขียว อาจารย์โสภา ที่โคราชครับ เอาของไปแจก ๕ คันรถ) เอาของไปแจกให้ ที่ไหนอีกละ (เว้นระยะหลวงปู่เพ็ง วัดถ้ำกลองเพลง) ท่านเพ็งไปถึงที่กุฏิที่ท่านเพ็งอยู่นะ ไปวันนั้น ดูไม่มีพระอยู่ กุฏิหลังนั้น หลวงปู่ขาวเสียแล้ว ทีแรกหลวงปู่ขาวอยู่ที่นั่น พอท่านเสียแล้วก็ไม่มีพระองค์ใดไปอยู่ ที่โล่งแจ้งดีนะ ภาวนาดีมาก ขึ้นไปดูที่หินดานเป็นหินเป็นดานโล่งโถงหมด เราไปเมื่อสองสามวันมังที่ไปเห็นน่ะ เราถามว่าไม่มีอยู่ หลวงปู่ขาวเสียแล้วก็ไม่มีใครอยู่

(ผู้กำกับ : กุฏิหลังนี้เป็นหลังเดียวกับช้างตัวใหญ่เคยเข้ามาหาหลวงปู่ขาวหรือเปล่าครับ) เอ๊จำไม่ได้นะ ช้างเข้ามาหาหลวงปู่ขาวอยู่วัดถ้ำกลองเพล ช้างป่านะ ช้างใหญ่ช้างป่าที่วัดถ้ำกลองเพล ท่านมักจะเจอช้างอยู่เสมอ ไปอยู่ที่อื่นๆ ก็เป็นเหมือนกัน ไม่ใช่ช้างป่าก็เป็นช้างบ้าน ท่านเล่าให้ฟังตอนท่านอยู่เชียงใหม่ ช้างเป็นช้างบ้าน โยมเขาเอามะขามเปรี้ยว มะขามไม่สุกนั่นละแต่เป็นมะขามเปรี้ยว พระเอามาสำหรับเช็ดถูฝาบาตร คือถูง่ายล้างง่ายถูด้วยของอะไรของเปรี้ยวๆ นั่นละ

แล้วพอดีช้างก็มามาเห็นมันก็ไปล้วงเอามะขาม หลวงปู่ขาวท่านพูดแปลกๆ ของท่านนะ รู้ว่าทางนู้นเขาต้องเป็นภาษามนุษย์ภาษาทางภาคนู้นนะ เห็นมากินนั่นละกินมะขาม ทีนี้มะขามเอาไว้ขัดฝาบาตร ท่านว่าอ้ายนะ ท่านว่าอย่างนั้นนะ มะขามนี้พวกน้องๆ เอาไว้สำหรับขัดฝาบาตรนะ เขาฟังนะ ไม่ใช่เอาไปทิ้งเปล่าๆ ใส่ตระกร้าไว้ เอามาสำหรับมาล้างขัดฝาบาตรอะไร เขาฟัง เขาเลยไม่เอา ไม่ใช่ทิ้งเฉยๆ เอาไว้ทำประโยชน์ เขาก็เลยหนี ช้างเป็นช้างบ้าน ไม่ใช่ช้างป่า มันรู้ภาษาคน

(ผู้กำกับ : เดินทางไปในป่า ๓ องค์ หลวงปู่มั่น หลวงปู่ขาว อาจารย์มหาทองสุก ไปเจอช้าง หลวงปู่ขาวเจรจากับช้างเปิดทางให้ครับ ท่านอาจารย์มหาทองสุกกลดไปติดกับแขนงไผ่) อันนี้ท่านก็เล่าให้ฟังเหมือนกัน ท่านว่าไปกันอาจารย์มหาทองสุก อาจารย์ขาว (แล้วหลวงปู่มั่น) นั่นละ ช้างก็เป็นช้างบ้านเขาหากินอยู่ทางขึ้นเขา ไปที่อื่นไม่ได้ ต้องขึ้นช่องนั้น พอดีเขาหากินอยู่ที่ช่องที่เราจะขึ้น อาจารย์ขาวนั่นละท่านพูดภาษาทางนู้นให้ช้างมันเข้าใจ ท่านว่าอ้ายหรืออะไรท่านพูด คือมันอยู่ที่ช่องเราจะขึ้น ช้างก็เป็นช้างบ้าน ท่านว่าพวกน้องจะไปที่นั่น แล้วจะขึ้นที่ตรงนั้น ให้อ้ายถอยหลีกทางให้หน่อย ทีแรกเขาบึ่งบั่งที่เขายังไม่เข้าใจว่าเสียงคนขึ้น ช้างก็ช้างบ้าน พอทราบว่าเสียงคนชัดเจนแล้วหลวงปู่ขาวพูดซ้ำอีกว่าขอทางไปนี้หน่อย พวกน้องจะไป พูดเข้าท่าอยู่ เขาให้ทางจริงๆ นะ เขาอยู่ตรงทางขึ้น พอว่าอย่างนั้นเขาเลยไปแอบๆ เขาฉลาดอยู่นะ เขาแอบคนไป คนขึ้นทางนี้เขาแอบอยู่ข้างๆ พอเขาทราบชัดเจนเขาก็หลีกทางให้ คนก็ไปตรงนั้นละ ที่ว่ากลดท่านอาจารย์มหาทองสุกไปเกี่ยวกับอะไร ปลดไปปลดมามองดูช้างมันตาใสแจ๋ว มันนิ่งนะ นิ่ง คนไปนี้ เรียกว่ามันให้ทาง ช้างก็เป็นช้างบ้าน มันรู้จักภาษามนุษย์ช้างบ้าน

เราดูไม่เคยมีนะ เราเองไม่เคยมีเกี่ยวกับช้างไม่เคยมี ช้างส่วนมากเป็นช้างบ้าน ไม่ใช่ช้างป่า มันรู้ภาษาคน พูดกับมันรู้เรื่องเพราะมันอยู่กับคนเป็นประจำ มันรู้เป็นภาษาคน บางคำที่เราพูดกับเขาเขารู้นะ

www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

และสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน FM103.25 MHz

            พร้อมเครือข่ายทั่วประเทศ