เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อเช้าวันที่ ๑๗ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๕๓

หลงป่ากรรมฐาน

          (ผู้กำกับ : กราบเรียนองค์หลวงตา เรื่องความคืบหน้าเกี่ยวกับการรักษาอาการอาพาธของเจ้าคุณอุดร วัดโพธิสมภรณ์ อ.เมือง จ.อุดรธานี ตามที่คณะแพทย์ โรงพยาบาลภูฟ้า เมืองกวางโจว ประเทศจีน ได้นัดท่านเจ้าคุณอุดรมาพบอีกครั้งในวันที่ ๕ สิงหาคม ๒๕๕๓ เพื่อทำการรักษามีรายละเอียดดังนี้ วันที่ ๖ สิงหาคม ๒๕๕๓ ทางคณะแพทย์ได้ให้คีโม เป็นครั้งที่ ๖ และให้สารอาหารทางสายน้ำเกลือ ๓ วัน คณะแพทย์ได้เชิญอาจารย์ฝ่ายแพทย์จากวิทยาลัยซุนยัดเซนมาตรวจดูอาการ ได้แจ้งว่าก้อนมะเร็งเหลือขนาดเล็กมาก แพทย์ลงความเห็นว่าการรักษาได้ผลดีมากและจะทำการติดตามผลการรักษาอีกครั้งใน ๓ เดือนข้างหน้า โดยนัดมาตรวจอีกครั้งในวันที่ ๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๓ ครับผม) ได้ให้ท่านไปเท่าไร (๒ ล้านบาทยังพอเหลืออยู่) ทางนี้ติดต่อไปอีก มาเอาตอนเราไม่อยู่พระท่านก็จัดให้เลยตามนั้น เพราะท่านรู้นิสัยของเรา มีอะไรแล้วเอาเลย เอาเลย อันนี้เขาว่ายังเหลืออยู่ สำหรับเจ้าคุณอุดรค่อยดีขึ้นหรือว่าอย่างไร (ดีขึ้น ก้อนมะเร็งเหลือขนาดเล็กมากครับ) ไปตรวจที่ไหนลืม (ประเทศจีน) ประเทศจีน

ค่าหยูกค่ายาค่าส่งเสียอะไรนี้ทางวัดรับหมดเลย ถึงเวลาท่านก็มาเอาไปก่อนแล้ว ท่านรู้นิสัย ท่านมาท่านก็มาเอาไปก่อน เราก็ตามหลังอีกว่าถ้าขาดเหลือเท่าไรโรคเป็นอย่างไรต่ออย่างไร แล้วปัจจัยที่จะให้ค่าหยูกค่ายาอะไรนั้นจ่ายไปเท่าไรให้บอกเราเป็นคนจ่ายเอง

ช่วยกันไปอย่างนั้นละ ใครขาดเหลืออะไรช่วยกันไป จำเป็นอะไรช่วยกัน ช่วยกัน โลกเราอยู่ด้วยกัน อยู่คนเดียวมันอยู่ไม่ได้ละ ต้องหาหมู่หาเพื่อน แล้วก็ให้คิดถึงใจหมู่เพื่อนด้วย อย่าตระหนี่ถี่เหนียวเกินไป ไม่ดี ความตระหนี่ถี่เหนียวเป็นทางคับแคบเดินลำบาก ให้มันกว้างขวางไปโล่งไปเลยนั่นละดี ความกว้างขวาง ความคับแคบตีบตันต่างกันมากนะ ความคับแคบตีบตันไปที่ไหนแม้ที่สุดเพื่อนฝูงก็ไม่มี ความกว้างขวางไปที่ไหนมี ทุกสิ่งทุกอย่างแทนที่จะอดอยากขาดแคลนมันก็ไม่อดไม่ตาย

พอพูดอย่างนี้แล้วเราก็ระลึกได้ที่หลงป่าอยู่ในภูเขาสกลนคร-กาฬสินธุ์ ไปหลงป่าอยู่ในนั้น มันหลงป่าตอนนั้นไปด้วยกันสามองค์ ยังไม่ได้แยกทางเดินกัน คือพึ่งออกไปจากบ้านนามน ไปก็หลงป่าอยู่ที่นั่น แล้วตั้งจิตอธิษฐานนะ ถ้าจะรู้ทางภาวนาก็ให้รู้ มันหลงจริงๆ หลงป่าหลงอยู่ในภูเขา บ้านจะอยู่ทางไหนหรือที่พักที่อะไรของประชาชนเขาอยู่ทางไหนให้นิมิตบอก จะออกทางภาวนาก็ได้ ออกทางความฝันก็ได้ เรานอนหลับไปตอนนั้นยังไม่แยกกันนะ ไปด้วยกันสามองค์ องค์หนึ่งว่าบ้านอยู่ทางนี้ องค์ที่สองก็ว่าบ้านอยู่ทางนี้ แล้วถามเราว่าบ้านอยู่ทางไหน อยู่ทางนี้แต่ไมช่บ้าน เป็นทับเขา

เมื่อคืนนี้โยมมารดามานี่มาบอกสถานที่ให้ไปอย่างนั้นๆละ คือลูกลำบากแม่ก็เป็นห่วงนะ คิดดูซิ เราไปหลงป่าอยู่ลึกๆ แม่ก็มาบอกให้ไปทางนี้ เขามีทับอยู่ทางนี้ ชี้บอกด้วยนะ แม่มากับเด็กสองสามคน “แม่มาอย่างไรในป่าในเขา” “แม่ก็มาอย่างนั้นแหละ” แม่น่ะบอกว่า “ทับเขาอยู่ทางนี้นะ” แม่เราละมาบอกให้ไปทางนี้ แล้วไปจริงๆ ไปถึงนั้นก็เป็นทางตรงไปเป็นด่านอะไรละไปเจอเขามาทำไร่ทำสวนอยู่นั้น ได้อาศัยกินข้าวกับเขา หลงป่าไป เวลาจะตายมันก็ไม่ตายนะ มันหากมี แปลกประหลาดอยู่ หลงป่านี่มันหลงเรื่อยละเรา เพราะเที่ยว หลงป่าหลงเรื่อย แต่ก็มีทางไปจนได้นั่นละ

จนกระทั่งไปเจอเขาแล้ว เขาทำอะไรอยู่ในป่าเขาต้องนำตามมาส่งเรา ไม่อย่างนั้นไปนี้ตายเลย ภูเขาผ่านไปลูกเดียว ลูกสองลูกสามไปไม่ได้เพราะไม่มีบ้านคนเลย มันมีเท่านี้แหละ เขาจัดอาหารถวายนะ ไปกินข้าวกับเขาด้วย เขาตามมาส่งย้อนหลังกลับคืนไปนู้น จึงได้ออกทางนู้น หลงลึก มันก็ไม่ตาย ก็ได้กินข้าวกับเขา เป็นอย่างนั้นละ หลงป่ากรรมฐาน

วันนี้ไม่มีอะไรละ ทีนี้ให้พร

รับชมรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

และสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน FM103.25 MHz

            พร้อมเครือข่ายทั่วประเทศ