เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๒๙ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๔๓

นี่ก็ไม่นานพอเสร็จธุระอะไรเรียบร้อยแล้วเราก็จะไปกรุงเทพ ควรจะได้หลอมทองเราก็จะหลอมคราวนี้ ไม่หลอมก็เร่ง เข้าใจไหม คือถ้ายังไม่พอ ไปนี้ไปเร่ง ทองเรานี้ได้ ๒๐๕ กิโลแล้ว ถ้าได้ถึง ๔๐๐ กิโลเราก็จะหลอมตามที่เคยปฏิบัติมา ถ้ายังไม่ถึง ๔๐๐ กิโลเราก็รอไว้ก่อน ไปคราวนี้มันก็ได้ ๒๐๕ กิโลแล้ว ถ้าหากพอจะหลอมคือถ้าครบจำนวน ๔๐๐ กิโลแล้วเราก็จะหลอม ถ้ายังไม่ครบก็เรียกว่าไปเร่ง เร่งขึ้นเรื่อย ไปคราวหลังหลอมเลย เราเร่งทองคำมากนะ ขึ้นเรื่อย ๆ อย่างนี้แหละ ขึ้นอยู่ตลอดไม่มีคำว่าลด มีแต่ขึ้นเรื่อย ๆ

วันนี้ว่าจะไปโรงพยาบาล โรงพยาบาลนี้ยังไม่เคยไป เราจะพยายามไปที่กันดารที่ซอกแซก ๆ ที่อยู่ใกล้ถนนหนทางพอถูไถกันไปได้เราก็ไม่ค่อยจดจ่อมากนัก ถ้าอยู่ในที่ลึกลับกันดารนี้ รู้สึกว่าจดจ่อมากทีเดียว ไปส่งเรื่อยแหละ ส่งพวกอาหารครัวคนไข้ คือคนไข้แต่ละโรงพยาบาลนี้มีมากมีน้อยต่างกัน เราก็ถามถึงพวกคนไข้มาเกี่ยวข้องวันหนึ่ง ๆ เท่าไร แล้วที่มารักษาตัวอยู่โรงพยาบาลนี้ประมาณวันหนึ่ง ๆ เท่าไร ถ้ามีมากก็ให้ค่าอาหารเพิ่ม ๆ ด้วย นี่เราถามเฉพาะที่อยู่ในป่าลึก ๆ นะ ส่วนที่อยู่ตามถนนหนทางเราไม่ค่อยได้เข้า ไม่ค่อยได้ถาม เช่นอย่างโรงพยาบาลศูนย์อุดรฯ ไม่เข้า โรงพยาบาลอำเภอถ้าอยู่ใกล้ถนนหนทาง การไปมาหาสู่สะดวกอยู่บ้าง เราก็ไม่ค่อยเป็นห่วงมากนัก ถ้าอยู่ลึก ๆ ลับ ๆ อย่างนี้เป็นห่วงมาก เพราะฉะนั้นเราถึงได้เข้าเสมอ ซอกแซกซิกแซ็ก

ทางจังหวัดเลยนี้ก็มักเข้าภูเรือ ภูหลวง วังสะพุงห่าง ๆ เพราะใกล้ตลาด ภูเรือ ภูหลวง รู้สึกจะเข้าเป็นประจำทุกเดือน เพราะไม่มีอะไรจริง ๆ แล้วถามคนไข้ คนไข้มีอยู่ทั่วไป โรงพยาบาลหลวงรู้สึกจะแคบไปแล้วก็แคบตลอดมานะ คือที่รู้สึกจะแคบ ทั้งอยู่ในที่ลึกลับด้วย บริเวณโรงพยาบาลแคบด้วย เราก็ให้เขาติดต่อที่ที่ติดกับโรงพยาบาล.ว่าเราจะซื้อให้ พอดีไปติดต่อแล้วเขาบอกว่าไม่ขาย เราเลยสิ้นท่าเลย ถ้าว่าขายถูกแพงก็พอพูดกันได้ใช่ไหม เขาบอกไม่ขาย โอ๊ย หมดท่าเลย เลยเป็นอันว่าผ่านไป เร็ว ๆ นี้ก็ยังถามอยู่นะ คือเรายังเป็นห่วงมองดูมันรู้สึกอะไรชอบกล ก็ยังไม่ขายอีก เลยไม่ได้เรื่องแหละ

เราเคยทำอย่างนี้นะ ถ้าโรงพยาบาลไหนคับแคบเราซื้อขยายให้ แล้วสถานที่พอซื้อได้เราซื้อให้ ขยายที่ ๆ โอ๊ย มากนะไม่พูดเฉย ๆ นี่ ที่เราซื้อให้โรงพยาบาล ซื้อเพิ่ม ๆ ให้ แต่ที่ที่ซื้อยกร้อยเปอร์เซ็นต์เลยก็มีอำเภอบ้านฝางแห่งเดียว นั้นจำเป็นจริง ๆ พอก้าวเข้าไปเป็นครั้งแรกเสียด้วย ก้าวเข้าไปเห็นเอาผ้าคลุมเอาไว้ เครื่องเอกซเรย์พอโผล่ขึ้นมา ใช้ไม่ได้แล้ว ก็เรียกว่าศพเอกซเรย์ เขาเอาผ้าคลุมศพเอกซเรย์เอาไว้ เข้าไปเจอพอดี นี่อะไร คลุมไว้อะไรนี่น่ะ มันเป็นยังไง มองดูลักษณะแล้วเหมือนจะรอนิมนต์พระมามาติกานี่ เราว่างั้นนะ เราพูดแบบนี้เราไม่เหมือนใคร มันหากมีซอกแซกอยู่นั้นแหละ ไม่ใช่รอพระมากุสลา มาติกา เหรอ เราว่าอย่างนั้น โอ๊ย มันใช้ไม่ได้มาหลายปีแล้ว เอ้า เปิดออกดูซิน่ะ พอเปิดแล้วเราก็ให้เลยทันที พอเข้าไปก็ให้อันนี้ก่อนเลย

อย่างนั้นละเวลาจำเป็นจริง ๆ ตูมเลยนะ ถ้าไม่จำเป็นดึงก็ไม่ออกอย่าว่านะ สตางค์นึงก็ไม่ให้ อันนี้อยู่กับเหตุผล พูดจริง ๆ หลวงตานี้พูดอะไรมีเหตุผลเรายอมรับร้อยเปอร์เซ็นต์เลย หัวใจเราไม่มีอะไรโลกที่เข้ามากีดมาขวางมาแทรกได้เลย มีแต่ธรรมล้วน ๆ ผ่านเข้ามาปั๊บรู้แล้วปัดออกทันที ๆ เลย เป็นอย่างนั้น โรงพยาบาลบ้านฝางนี่ให้ร้อยเปอร์เซ็นต์เลย เข้าไปไปดูอันนี้ก็ดูไม่ได้ ออกจากนี้แล้วก็เครื่องไม้เครื่องมือให้ ๆ แล้วถามถึงสถานที่ มันเป็นครัวเหมือนกับครัวกลางบ้าน โรงพยาบาลน่ะ ดูเหมือน ๘-๙ ไร่ ลองคิดดูคนแออัดแน่น จนกระทั่งหาทางออกทางเข้าไม่ได้ รถเข้าก็ไม่ได้ อ้าว มันยังไงกัน แล้วบ้านรอบจะขยายก็ขยายไม่ได้ มันจนตรอกอย่างนี้แหละ ขยายไปไหนก็ไม่ได้เช่นเดียวกับอำเภอหนองหาน แบบเดียวกัน

เราก็เลยพูดกัน เอ้า ถ้าอย่างนั้นให้รีบไปหาติดต่อ ตรงไหนที่เขาจะขายที่ ให้ห่างจากที่ชุมนุมชนในตลาดนี้พอสมควรดังที่เคยมีมาแล้วในโรงพยาบาลเรา ห่างจากหมู่บ้านพอสมควร ใครจะขายให้รีบไปติดต่อนะ เนื้อที่ประมาณเท่าไร ๆ ถามราค่ำราคาแล้วมาบอกเรา เขาก็ไปติดต่อแล้วมาบอก เราก็ไปเลยเทียว อย่างนั้นนะ พอไปก็เอาเจ้าของมาติดต่อ เอากันปึ๋งปั๋ง ๆ เลย เอาเดี๋ยวนั้นเลยเทียว ที่ดูเหมือน ๒๓ หรือ ๒๕ ไร่เราก็ลืมเสีย แต่ก็มีเท่านั้นบริเวณนี้ ถ้ากว้างกว่านั้นเราจะเอาอีกนะ แต่นี้มันมีพอดีแล้วก็เหมาะเสียด้วย ทางใหญ่ไปนี้แวะปั๊บเข้าไปก็ถึงเลยถึงไปเข้าตลาด เราก็ว่าเหมาะแล้ว เอาเลย แต่เราบอกข้อหนึ่งอยู่ว่าเราจะให้แต่ที่เท่านั้น สิ่งปลูกสร้างต่าง ๆ เราไม่มีเงินให้ ไปหาเอา ถ้าหาไม่ได้ก็พากันนอนเกลื่อนอยู่ตามนี้ เราให้ที่แล้ว เขาก็พยายามหามาได้นะ เขาปลูกได้หมดเลย ยกทัพไปเลย ร้อยเปอร์เซ็นต์อันนี้

อันนี้เรียกว่าร้อยเปอร์เซ็นต์ นอกนั้นซื้อเพิ่ม ๆ นี้เยอะนะ แต่หนองหานนี่จนตรอก ตลาดติดกันเลยขยายไม่ได้ คนไข้ก็แน่นเสียด้วยจะทำยังไง ทีแรกผู้อำนวยการก็ไปขอให้สร้างตึกนั่นแหละ เราก็ถามถึงที่เสียก่อนหากพอขยายได้เราก็จะซื้อให้ แต่ไม่ได้ ตกลงก็เลยเอาที่ที่เขาว่าจะสร้างตึกนั่นแหละ เราก็ไปดูที่มันกว้างไปถึงไหน ให้เอาแปลนถึงนั้นเลยเราบอก คือบริเวณที่ว่างให้เอาแปลนเป็นตึกขึ้นหมดเลย ดูแล้วก็ยังไม่สะใจนักเราจึงเพิ่มให้เป็นสองชั้นเลย คือขยายข้างบน ขยายออกนอกไม่ได้ก็ขยายข้างบนขึ้นไป อำเภอหนองหานจำเป็นอย่างนี้ซื้อที่ให้ไม่ได้

ทางไหนต่อทางไหน โอ๋ย มากนะซื้อที่ให้น่ะ ถ้าพูดไป ๆ ต่อไปเรื่อยยาวไปเรื่อยนะ เพราะเราทำไปทุกแห่งทุกหน ไปที่ไหนมีแต่เรื่องหลวงตาบัวว่างั้นเถอะน่ะ โรงพยาบาลไหนผ่านไปที่ไหนมีแต่โรงที่เราช่วยแล้ว ๆ ทั้งนั้น ๆ ผ่านไปที่ไหน วาริชภูมินี่ซื้อให้ครึ่งหนึ่งเลย ที่ว่างเอาทั้งหมดเลย ที่มันแหว่งเข้ามากัดเข้ามาหาโรงพยาบาล มองดูไม่สวยงาม ให้ไปติดต่อเขา เขาไม่ขายเลยจนตรอก ก็อย่างนี้แหละ คือมันแทงเข้าไปในโรงพยาบาล ไม่ตรงแน่ว เราจะซื้อให้ตรงหมด ซื้อให้หมดเลยแต่เขาไม่ขาย ก็เลยสิ้นท่า ไม่มีอะไรพูดกัน ต่อรองอะไรไม่มี จึงไปขยายออกที่มันว่าง ๆ เอาหมดเลย มันก็ต่อกันนี่นะ มันโล่งทางโน้นก็มาแหว่งตรงนี้ เราก็ไม่สบายใจอยู่อย่างนั้นแหละ ช่างหัวมันเถอะเราได้กว้างแล้วทางโน้น

อย่างนั้นละซื้อไว้เรื่อย ที่ไหน ๆ ซื้อ แม้แต่วัดแต่วาก็เหมือนกันนะ ที่คับแคบเราขยายให้ซื้อให้ ๆ ไปทุกแห่งทุกหน มิหนำทางเพชรบูรณ์ซื้อตั้งพันกว่าไร่มัง เงินเป็นล้านกว่านะซื้อที่ทางโน้น ที่ไม่ค่อยแพง ถ้าแพงนี่ โหย ไม่ทราบว่ากี่ล้านแหละ แต่นี้ที่เขาทิ้งไว้เฉย ๆ เป็นที่ของเขา ๆ เราก็เลยซื้อให้เป็นที่ปลูกป่าทั้งหมดเลย แล้วมอบให้ทางวัดและทางทหารดูแลช่วยกัน นี้กว้าง เป็นต้นน้ำลำธารที่ไหลลงมา เมื่อต้นไม้ขึ้นแล้ว ที่มันชุ่มเย็นน้ำก็มีมากมันก็ออกได้ เช่นแม่น้ำเลยออกมาจากที่เราซื้อ แม่น้ำเลยที่วังสะพุงนี่ แม่น้ำเลยผ่านใช่ไหม นี่ละแม่น้ำสายนี้ออกมาจากยอดของมัน เราซื้อไว้ทั้งหมดเลย ต่อไปก็จะกว้างขวาง แล้วต้นไม้ก็ปลูกขึ้นเยอะเวลานี้ ปลูกตลอด เราก็ไม่ไปดูอีก เพียงแต่ถามพระ ให้พระกับทางฝ่ายทหารดูแลช่วยกัน ทหารเป็นอำนาจ ทางพระเป็นผู้ดูแลรักษาบำรุงทุกอย่าง ๆ ทางฝ่ายทหารเป็นผู้ช่วยควบคุมดูแล อำนาจครอบเอาไว้ไม่ให้เข้ามารุกล้ำ เพื่อจะให้เป็นสาธารณประโยชน์แก่ชาติไทยของเราทั้งชาตินั่นเอง ความหมายของเรา

จึงไปที่ไหนมีแต่ที่หลวงตาทั้งนั้น ที่ไหนไปหมดเลยนะ มันมากขนาดนั้นละ ก็คิดดูซิเงินไม่มีสักสตางค์ติดตัว มันก็สมเหตุสมผลใช่ไหม มันจะมีมาจากไหน เงินไปหว่านไว้หมดเลย นี่ก็จะไปดูอีก แค่ไหนไม่รู้นะ ถ้าลงตั้งใจไปดูแล้วก็เหมือนตั้งใจจะไปช่วยเหลือนั่นเอง โรงพยาบาลนี้จะไปดูก่อน เขาเคยมาติดต่อ เอาสิ่งของไปจากนี้ ว่าอยู่ตรงนั้น ๆ โฮ้ ลึกลับ วันนี้เราตั้งใจจะไปดู เพราะฉะนั้นจึงให้เอาอาหารสดไปด้วย เครื่องอะไรก็เตรียมไปพร้อม ส่วนผ้าห่ม ไปนี้จะถามเบอร์โทรศัพท์เขา ไปถึงชุมแพ เราจะไปทางชุมแพ ควรจะเอาผ้าห่มเราก็จะเตรียมไปพร้อม ถ้าเตรียมไปไม่ได้ก็จะสั่งให้เขามาจากโรงพยาบาลมาเอาผ้าห่มในร้านที่เราติดต่อซื้อไว้เรียบร้อยแล้ว ติดต่อทางนี้ติดต่อทางโน้นทั้งสองฝ่าย ทั้งทางร้าน ทั้งทางโน้น เขามารับเอาไป เราก็จะไปโรงพยาบาลเลย เราคิดไว้อย่างนั้นนะ

คือเวลานี้เป็นเวลาที่จำเป็นมากสำหรับหน้าหนาว ไปที่ไหนเราก็ให้ ๆ อย่างไปภูเรือวันนั้นก็ให้ ๔๒ ผืน อันนี้พอไปถึงกลางทาง ออกไปจากนี้โทรถามเขาถึงเรื่องผ้าห่มเขาขาดประมาณเท่าไร ๆ เขาบอกมาเรียบร้อยแล้วเราไปนี้ก็เข้าตลาดเลย แต่เราไม่ลงนะอยู่ในรถไม่ให้ใครเห็น โอ๋ย ปิดม่านกั้นไว้ดีเรียบร้อย ไปไหนให้ใครเห็นง่าย ๆ เหรอหลวงตาบัว มีแต่ลูกน้องวิ่งเพ่นพ่าน ๆ ซื้อนั้นซื้อนี้เรื่อย เอาจนเต็มเหนี่ยวแล้วไปเลย ไปก็เทลงเลย ทางนี้พึ่งได้สองโรง..ผ้าห่มนะ ภูหลวงได้ ๕๐ นั่นก็ให้เต็มอัตราที่เขาต้องการ เขาว่าขาดเท่านั้น ให้ ๆ นี้ก็เอาตลาด ให้เขามารับเอาจากตลาดไปเลย อันนี้เราเอาจากตลาดขนเต็มประทุนรถเราเลยไป มันไม่หนักอะไร มันเต็มเฉย ๆ ไม่หนักละผ้าห่ม อัดไปเลยนะไม่ใช่ธรรมดา ที่เราอยู่เหล่านี้เอาไว้หมดเลย เราตกลงได้นั่งอย่างนี้ ทนเอา ได้ของไปเต็มรถเราพอใจ ไปก็เทลงเลยกลับมา

อย่างนี้แหละช่วยโลก พี่น้องทั้งหลายดูเอานะหลวงตาช่วย เพราะฉะนั้นหลวงตาจึงไม่เป็นภัยต่อผู้ใดนอกจากธรรมที่นำมานี้เป็นคุณต่อโลกล้วนๆ ใครจะมาคิดกับหลวงตาในแง่ต่างๆ อย่างนี้เป็นผิดทั้งเพ ๆ สร้างอกุศลกรรมแก่ตนเองมากนะ เพราะเราไม่มีจริงๆ กับโลก เรียกว่าเม็ดหินเม็ดทรายที่จะเป็นมลทินของเราออกไปกระจายต่อโลกเราไม่มี เรามีแต่ธรรมล้วนๆ หนักเบามากน้อย เช่นเทศนาว่าการดุด่าว่ากล่าวทุกอย่าง มีตั้งแต่ในฐานะพ่อแม่กับลูกสอนกัน ดุด่าว่ากล่าวกัน

เช่นอย่างเมืองไทยของเรานี้ก็คือลูกชาวพุทธ ฟังเอาซิ เมืองไทยทั้งหมด ๘๐% เป็นอย่างน้อยเป็นลูกชาวพุทธ ทีนี้เวลานำศาสนาออกมาสั่งสอนก็เท่ากับพ่อใหญ่แม่ใหญ่ พระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ ออกมาสอน เราเป็นผู้ทำหน้าที่แทนท่าน แนะนำสั่งสอนดุด่าว่ากล่าว หนักเบามากน้อย เราเอาธรรมออกแสดงๆ ทั้งหมดเพื่อเป็นคุณแก่โลก ผิดก็บอกว่าผิด ถูกบอกว่าถูก ไปตามสายธรรมอย่างเดียว โลกไม่เข้ามาแฝงได้เลย นี่จึงเรียกว่าช่วยโลก เราช่วยอย่างนั้นนะ ใครจะมาคิดเราว่าเป็นความยุ่งเหยิงวุ่นวายก่อกวน หรือเป็นข้าศึกศัตรูต่อผู้ใดนี้จึงผิดทั้งเพ ๆ เราชะเราล้างสิ่งไหนสกปรกโสมมชะออกล้างออกๆ ไม่ใช่สั่งสมสิ่งเหล่านั้นเข้ามาเผาบ้านเผาเมืองเรานะ เราชำระล้างออกทั้งนั้น ๆ

ไปกรุงเทพฯ คราวนี้ก็ตั้งใจว่าเราจะไปอันนี้ละ คือไปถ้าหากว่ามันควรจะหลอมได้ถ้าถึง ๔๐๐ กิโลแล้ว ไปคราวนี้ก็จะหลอม พร้อมแล้วจะกลับมา ถ้ายังไม่ถึงก็เรียกว่าไปเร่งเพิ่มเข้าอีก พอไปเที่ยวหลังเรียกว่าหลอมเลยละ เพราะเที่ยวนี้มันก็ก้ำกึ่งกันแล้ว มันอาจจะถึงอาจจะไม่ถึง ๔๐๐ กิโล เพราะได้ ๒๐๐ กว่าแล้วนะ ไปกรุงเทพฯ เราไปหาตีเอาได้หมด แต่รอจังหวะเสียก่อน ค้อนเราเตรียมพร้อมไว้ ไปเที่ยวตีบ้านนั้นสิบบ้านนี้ห้าเข้าไป สุดท้ายก็ได้ร้อยได้พันไปซี ตีบ้านนั้นตีบ้านนี้ ตีบ้านลูกศิษย์แหละ ไปตีบ้านอื่นเดี๋ยวเขาเอาไม้ไล่ตีเอาหลงทิศไป เราก็ไปตีลูกศิษย์เรานั่นแหละ ถ้าพอเราก็จะหลอมเป็นพักๆ

แล้วไปคราวนี้ยังจะต้องได้ โอ๊ย หลายด้านหลายทาง ทางโน้นเขาถามมาสงสัยถึงเรื่อง ยังคาราคาซัง เรื่องราวที่จะอะไรเข้าคลังหลวง อะไรเข้าคลังหลวง ยังไม่ให้เข้า ทางโน้นเขาสงสัยเขาถามมา เขาจะเอาเรื่องอันนี้ออกชี้แจง เราบอกให้รอไว้ก่อน เพราะเรื่องนี้อยู่กับเราทั้งหมด เราก็บอกว่าอยู่กับเราทั้งหมด จะเข้าคลังจำนวนมากน้อยเพียงไร สมบัติอย่างไร เวลาคาราคาซังนี้ เรื่องเหล่านี้มาอยู่กับเราทั้งหมด ทางธนาคารชาติเขาก็มีมาแล้ว แต่เราก็บอกว่าเราเพียงรับทราบๆ นั่นฟังซิ คือเรายังไม่ได้ยอมรับ เพราะเราเคยถูกต้มมามากต่อมากแล้ว เราต้องเข็ด เข็ดในนามของประเทศไทยเสียด้วย ไม่ใช่เข็ดธรรมดา เราต้องพิจารณาอย่างเข้มงวดกวดขัน จนกระทั่งเราไปถึงแล้ว เอาทีนี้แจงกัน มีอะไรๆ ได้ความชัดเจนแล้ว นั่นละเราถึงจะบอกออกมา แล้วก็จะออกประกาศได้เลย

เวลานี้ให้รอเสียก่อนเราก็บอกงั้น รอเราไปกรุงเทพฯ ก่อน เพราะเรื่องราวมันยังรวมอยู่กับตัวของเราหมด เราเองกับทางธนาคารเป็นต้นนี้ ก็ยังเกี่ยวโยงกันลงกันไม่ได้ ถึงเขาจะบอกมาขนาดไหน เมื่อใจเรายังไม่ลงเราก็ยังตอบรับไม่ได้ ต้องเพียงแต่ว่ารับทราบไว้ จนกระทั่งนี้จะไปชำระ เรื่องเหล่านี้ถึงจะรับรองกันตามขั้นภูมิของมัน นี่ก็กำลังจะ ๙ โมงแล้วนะ วันนี้จะออกแต่เช้าหน่อยเพราะไปไกลอยู่ วันนี้เทศน์เพียงเท่านี้ก็พอสมแล้วมั้ง ไม่เอามากนักละ พอสมควร เพราะวันนี้คนก็ไม่มากนัก ทางเราที่จะไปก็ไกลด้วย นี่ละไปสงเคราะห์โลกเป็นอย่างงี้ละ

นี่ทางอุดรมาแล้ว ต้องรอไว้ รอก็ยังรอมันรู้สึกว่าความคิดความห่วงใย เรื่องเหล่านี้มันจะมาเต็มอยู่ในหัวใจเหมือนกันนะ แต่เมื่อยังหาทางออกไม่ได้เราก็ให้รอเสียก่อน เราก็บอกงั้น เวลานี้บอกว่าให้รอเสียก่อนเพราะเรากำลังหนักมาก อันนี้เครื่องมือผ่าตัดนิ่วในไต มีเฉพาะ ศิริราช ๑ แล้วเชียงใหม่ ๑ ว่างั้น เขามาขออยากจะให้มีที่โรงพยาบาลศูนย์นี้แห่งหนึ่ง แล้วถามเครื่องมือนี้แพงเท่าไร ฟังว่า สี่ล้านเจ็ด นะ โน่นน่ะไม่ใช่เล่น สี่ล้านเจ็ดนี่ ถ้าหากว่าเราไม่มีภาระอื่นที่แบกอยู่แล้วเวลานี้ มันก็พอถูไถกันไปได้

เวลานี้มันแบกหนักเสียด้วย ตึกตั้ง ๓ หลัง ตึกนี้อย่างน้อยต้อง ๔ ล้านขึ้นไป และโรงเรียนอีกหลังหนึ่ง อันนี้ก็ตั้งไว้แล้วอย่างน้อยก็ ๒ ล้านเพราะทำเป็น ๒ ชั้นยาวเหยียดเลย เวลานี้มีอยู่ ๓-๔ ตึกทั้งโรงเรียนด้วยนะ ตึกหนึ่งผ่านไปเรียบร้อยแล้ว ยังเหลืออยู่ ๓ เวลานี้ หนักอย่างนี้นะ จึงต้องรอ ที่เขามาขอเครื่องมือผ่าตัดไตนะ พออันนี้เบาเมื่อไร หากว่าควรจะได้เมื่อไรแล้วก็เอาเลย เวลานี้ยังเอาไม่ได้ หนักมากจริงๆ ก็บอกเขาไป เขายังซ้ำอีกว่าขอให้พิจารณาซ้ำอีกหน่อย ซ้ำอะไรมันซ้ำจนอกจะแตกแล้วนี่ก็ว่างั้นแหละเรา มันจะตายแล้วนี่นะ

วันนี้ก็ได้ตั้ง ๒ กิโลกว่ามันของเล่นเมื่อไร ภูสังโฆ ๒ กิโล ๑๐ บาท ๕๐ สตางค์นี้ เงินดอลลาร์ได้ ๑๖๑ ดอลล์ เงินไทยได้ ๔ หมื่นบาท เฉพาะวัดภูสังโฆแห่งเดียว เพิ่มเข้ามาทุกด้านทุกทางอย่างนี้ เพื่อชาติไทยของเราจะได้ขึ้นอย่างรวดเร็ว หลวงตาก็จะค่อยเบาใจไปโดยลำดับ เวลานี้หนักอยู่ในหัวใจมากนะ หนักเพื่อแบกเพื่อหามคนทั้งชาติ หนักขนาดคนทั้งชาติ หลวงตาคนเดียวจะแบกไว้หรือ เพราะฉะนั้นถึงบ๊งเบ๊งทางนั้น บ๊งเบ๊งทางนี้ให้ช่วยแบกล่ะซี

นี่พระท่านคงเคยจัดอะไรให้ รถก็เอารถคันใหญ่ๆ มาบ้างซี เอารถมาคันเท่ากำปั้นมันได้เรื่องอะไร มาทีไรถึงเวลาถามไม่ได้เรื่อง ๆ นี้อย่าว่าไม่ถามนะ เรื่องราวผ่านไปแล้วจะมาซักถามพระไล่เบี้ยพระ พระหลงทิศไปนู่นเข้าใจไหม ไม่ใช่ธรรมดานะ หลายครั้งๆ ทีนี้ไล่แต่พระมันเหมือนกับว่ามีความผิดแต่พระ ทางนี้ไม่มีความผิดหรือ รถเอามาคันเท่ากำปั้นมันได้เรื่องอะไร เอาละนะที่นี่ ก็ให้มันใหญ่กว่านั้นบ้างซี พูดไปมากมันจะได้ฆ่าคน ไม่อยากฆ่าคน ให้พร

เปิดดูข้อมูล วันต่อวัน ทันต่อเหตุการณ์ หลวงตาเทศน์ถึงเรื่องอะไร www.luangta.com