เทศน์อบรมพระสงฆ์และฆราวาส

ณ ศาลาใหญ่วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๓ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๕๓

เวลาประมาณ ๑๒.๒๕ น.

ธรรมปกครองใจ

          ฟังนะทีนี้จะเริ่มพูดให้พี่น้องทั้งหลายฟังทั่วถึงกัน วันนี้เรามาอบรมศีลธรรม กิริยาวาจาทุกอย่างมารยาทสวยงามไปตามลูกชาวพุทธ ลูกชาวพุทธไปไหนงามตางามใจ ชื่นใจ ถ้าเป็นลูกเปรตลูกผีไปไหนดูไม่ได้ แม้แต่อยู่ในวัดก็ทะเลาะกันทั้งฝ่ายพระทั้งฝ่ายฆราวาสหาความสงบเย็นใจไม่ได้ ธรรมไม่มีปกครองกิริยาความเคลื่อนไหว เสียตรงนี้ละลูกชาวพุทธเรา ทั้งชาวบ้านชาววัดรวมแล้วเป็นลูกชาวพุทธ ควรจะมีการรักษากิริยามารยาทให้สวยงาม ความโหดร้ายทารุณอย่านำมาใช้ในวงศาสนา ไปที่ไหนแตกที่นั่น ถ้าความโหดร้ายทารุณเอาแต่ใจตัวเอง เอาใจคนหมดทั้งแผ่นดินมารวมลงใจตัวเอง ให้ได้อย่างใจของคนคนเดียวนี้โลกนี้มันเป็นไปไม่ได้

 จึงต้องน้อมจิตใจของเราเข้าสู่ธรรม ธรรมเป็นเครื่องซักฟอกกายวาจาใจของเราให้สะอาดสะอ้านและสวยงาม มองดูกันงามตางามใจ มองเห็นกันมีความเมตตาสงสารให้อภัยกัน อย่าเอาแต่ใจตัวเอง ถ้าเอาแต่ใจตัวเองแล้วอยู่ในวัดก็แตก พระเณรก็แตก กลายเป็นมาเรียนวิชาหมากัดกันในวัด ถ้าเข้าไปอยู่ในพวกแม่ชีแม่ขาวผู้อบรมจิตใจนั่นก็เป็นหมาตัวเมียกัดกัน ทะเลาะกัน อย่างนี้ละถ้าไม่มีธรรมปกครองใจ ถ้ามีธรรมปกครองใจแล้วความอดทน ความพินิจพิจารณามองดูใจเขาใจเราย่อมวัดตวงกันได้ เมื่อเป็นเช่นนั้นต่างคนต่างอด ถ้าไม่อดเสียหมดเลยนะ

  ขอให้บรรดาพี่น้องทั้งหลายพิจารณา เฉพาะอย่างยิ่งพระเณรเราบวชเข้ามาเป็นตัวอย่างของบ้านเมือง เป็นมิ่งขวัญของบ้าน อย่าให้เป็นความเสนียดจัญไรของบ้านของเมืองจะดูไม่ได้เลย ไปที่ไหนพระเณรเรางามอะไรงามพระเณรเรา ศีรษะก็โกนออกหมด  ผ้าย้อมแก่นขนุน แก่นขนุนนี่ละในครั้งพุทธกาลท่านใช้มาเป็นพื้นฐานดั้งเดิม ท่านไม่ได้ใช้แบบกิริยาเจ้าชู้เจ้าบ่าวละ จีวรเหลืองอร่ามงามตาแต่ตัวมันเป็นลิงเป็นเปรตเป็นผี มีแต่ความคึกความคะนองมันใช้ไม่ได้นะ ให้งามอยู่ในธรรมในวินัยในกิริยามารยาท มีใจเป็นผู้ปฏิบัติตามหลักธรรมหลักวินัยแล้วก็งามตา ถ้าอยู่เฉยๆ อย่างนั้นมันไม่เป็นท่าละนะ ทุกอย่าง แม้แต่ต้นไม้หรือภูเขาหินอะไรเขาเอามาประดับประดาตกแต่งให้เป็นผลเป็นประโยชน์ได้ในบ้านในเรือนในสถานที่ต่างๆ เขาทำได้ทั้งนั้นแล้วเกิดประโยชน์ สำหรับเราคนคนหนึ่งจะดัดแปลงตัวเองให้ดีไม่ได้ไม่มี ต้องให้มีการดัดแปลงตนเองนะ

พระนั่นละเป็นแนวหน้า พระไม่มีอะไรสวยงาม ศีรษะก็โล้นๆ ผ้าก็ย้อมแก่นขนุน  กิริยามารยาทมีหลักธรรมหลักวินัยเป็นเครื่องปกครองประกันตัว ว่าเป็นพระตั้งแต่วันบวชมาแล้ว กิริยามารยาทต้องดึงเข้าสู่ธรรมสู่วินัยสู่มารยาทอันดีงามทั้งหมดถึงจะถูก ความงามพระเราไม่เอามาใช้เพราะเป็นเรื่องโลก ความงามมีธรรมมีวินัยเป็นเครื่องปกครองทั้งนั้นละ ความงามของพระนี่งามลึกซึ้งงามเย็นตาเย็นใจ ไม่ได้งามเฉยๆนะ ไปที่ไหนน่ากราบไหว้บูชาเป็นขวัญตาขวัญใจได้ ไปตั้งบ้านไหนเมืองใดจึงต้องมีวัดมีวาเป็นขวัญตาขวัญใจ เป็นที่อบอุ่น เป็นคติตัวอย่างอันดีงามแก่บ้านเมือง

เดี๋ยวนี้มันกลับกลายแล้วนะ พระกับโยมก็จะพูดกันไม่ได้รู้เรื่องแล้วละนะ พระพูดกับโยมโยมก็เป็นยักษ์เป็นผีโกรธแค้น พระเตือนไม่ได้ ถ้าพระเตือนเข้าบ้างก็ถือทิฐิมานะอึ่งอ่าง ตัวเท่าอึ่งอ่างพองตัวยิ่งกว่าช้างทั้งตัว แล้วทีนี้ไปที่ไหนมันก็ไม่ได้เรื่องได้ราว พระเตือนท่านก็เกรงใจท่านไม่อยากเตือน เราเคยเตือนแล้วนะ พวกลูกพระลูกหลานประชาชนลูกหลานของเรานั่นแหละ แนะนำตักเตือนสั่งสอนทิฐิมานะขึ้นแล้วไม่ยอมฟังเสียง แล้วทีนี้วัดนั้นเลยกลายเป็นข้าศึกกับบ้านต่อไป หาความสุขความเจริญความเย็นตาเย็นใจหาผู้ใหญ่หาผู้น้อยหากฎหาเกณฑ์ไม่ได้ เลยกลายเป็นหมากัดกัน หมาบ้านหมาวัดกัดกัน มองดูหน้ากันคอยแต่ยิงเขี้ยวยิงฟันจะกัดกัน

นี่ละเอากิเลสเข้ามาปกครองบ้านเมือง จิตใจพระเณรประชาชนเหลวแหลกไปหมด ขอให้เอาธรรมเอาวินัยมาเป็นเครื่องปกครอง พระนี่เป็นของสำคัญมากที่สุด เป็นผู้จะต้องได้รับการปกครอง ไม่อย่างนั้นไม่ได้เรื่องได้ราวอะไรละ ขอให้พากันตั้งอกตั้งใจปฏิบัติ ถ้าไม่ปฏิบัติอย่างนั้นเหลวนะ อย่างที่เรามาวันนี้เต็มศาลาเห็นไหม เพื่อมาฟังเสียงอรรถเสียงธรรม เสียงอรรถเสียงธรรมนี่เป็นเสียงถูกต้องดีงามชุ่มเย็นใจ แต่เสียงเปรตเสียงผีเห็นแต่หมากัดกัน หมาอยู่ในบ้านก็กัดกัน หมาในวัดก็กัดกัน ยกทัพเข้ามาหมาบ้านกับหมาวัดเข้าถึงกันก็กัดกันแหลกไปหมดใช้ไม่ได้นะ ให้พากันฟังเอาพี่น้องทั้งหลายนะ

 ธรรมปกครองไม่ได้ไม่มีอะไรปกครองได้ มนุษย์เรานี้สมควรคือธรรมเป็นเครื่องปกครอง อย่าให้มันแข็งกระด้างไปหมดนะ ไปที่นั่นเรียนเมืองนั้นเรียนเมืองนี้ เรียนประเทศนั้นประเทศนี้ ประเทศไหนก็มีแต่กิเลสเต็มหัวใจ เป็นส้วมเป็นถานเต็มหัวใจ เรียนมาแล้วก็มาพองตัวว่ามาจากเมืองนั้นเมืองนี้มันน่าหัวเราะไหมล่ะพิจารณาซิ เรียนที่ไหนมันจะเหนือธรรมของพระพุทธเจ้าไปได้เหรอ ธรรมพระพุทธเจ้าไม่มีกิเลสเครื่องอวดเนื้ออวดตัว เป็นผู้สิ้นกิเลสแล้วสวยงามไปหมด เป็นคติตัวอย่างได้ในโลกทั้งสาม เทวบุตรเทวดา-อินทร์-พรหมเป็นลูกศิษย์ตถาคตทั้งนั้นละ เราเป็นมนุษย์ทำไมเป็นลูกศิษย์พระพุทธเจ้าไม่ได้ มันไม่เลวเกินหมาไปแล้วเหรอ พิจารณาซิน่ะ

 ปฏิบัติตัวเองปฏิบัติอย่างไรดูตัวเองซิ วันหนึ่งตั้งแต่ตื่นนอนจนกระทั่งถึงหลับเราทำความผิดพลาดประการใดบ้าง จะได้แก้ไขดัดแปลงสิ่งที่ผิดพลาดให้กลายเป็นของดีขึ้นมาทุกวันๆ คนเรามันดีเอง เราตกแต่งเราอยู่กับตัวของเรา ติดอยู่กับตัวของเราเราตกแต่งเราได้ สิ่งอื่นเขาเอามาปลูกบ้านปลูกเรือนสถานที่ทำงานต่างๆ เขาเอามาจากป่าจากเขาใช้ไม่ได้ เวลาเอามาทำประโยชน์ก็เป็นประโยชน์สวยงามไปหมด เป็นเครื่องประดับตาประดับใจไปหมด นั่นละมันขึ้นอยู่กับคนผู้ตกแต่ง ถ้าไม่ตกแต่งมันไม่ดีนะ

คำว่าธรรมๆ นั้นน่ะเป็นเครื่องขัดเกลากิเลส กิเลสคือตัวสกปรกมอมแมมเต็มอยู่ในหัวใจ ไปที่ไหนแบกส้วมแบกถานเต็มตัวไปเหม็นคลุ้งไปหมด มีแต่ความไม่ดีเต็มหัวใจ กายวาจาแสดงออกมาก็เหม็นไปตามๆ กันหมดเลย ดูไม่ได้นะ มีกิริยาอาการมองดูกันอย่ามองด้วยการยกโทษยกกรณ์โดยถ่ายเดียว ส่วนมากไปเห็นกันแล้วได้เรื่องมาล่ะมาเรื่องนินทากาเล คนนั้นไม่ดีคนนี้ไม่ดี เจ้าของไม่ดีเท่าไรไม่ดู ดูเจ้าของดูคนอื่นเทียบเคียงกันถ้าอันใดไม่ดีเรา ก็ให้ปัดออกเสีย อย่านำมาเป็นอารมณ์แล้วปฏิบัติตามมันจะเสียเราไปอีกคนหนึ่ง

คนไหนดีก็ถือเป็นคติเครื่องเตือนใจ ไม่ว่าหญิงว่าชายไม่ว่าพระว่าเณรให้ต่างคนต่างปฏิบัติตัวให้ดี อย่าถือความมั่งความมีความดีความเด่นจากการศึกษาเล่าเรียนจากเงินจากทองที่ได้มา สิ่งเหล่านั้นมันไม่ได้ดีเท่าคน คนละดีกว่าสิ่งเหล่านั้น มันจะดีขนาดไหนขนาดสิ่งเหล่านั้นน่ะมันสู้คนไม่ได้ ถ้าคนเลวเสียอย่างเดียวสิ่งเหล่านั้นใช้ประโยชน์ไม่ได้เลย เป็นของทิ้งของเสียไปหมด มันดีอยู่กับคน ถ้าคนดีแล้วอยู่ที่ไหนก็ดี คนจนคนมีไม่สำคัญ สำคัญอยู่กับความประพฤติดีงาม ความประพฤติดีงามดีไปหมดนั่นแหละ ให้ตั้งใจปฏิบัติรักษาบ้าง  

พี่น้องทั้งหลายมาวันหนึ่งไม่ใช่ได้มาทุกวัน นานๆ จึงได้มาอบรมทีหนึ่งให้นำธรรมะเข้าสู่ใจ ประชาชนกับชาวบ้านให้เข้ากันได้ พูดกันอย่าเป็นอึ่งอ่างกับวัวเบ่งใส่กันน่ะซี เรานี้เป็นหัวหน้าบ้าน เป็นผู้ใหญ่บ้าน เป็นกำนัน เป็นนายอำเภอ ขึ้นไปเรื่อยๆ แล้วใหญ่ขึ้นไปเรื่อยแล้วใหญ่กว่าพระไปหมด เลยสอนกันไม่ได้ เพราะยศทับหัวมัน มันไม่ได้เป็นประโยชน์อะไรละยศเหล่านั้น ถ้าความดีไม่มีเป็นเครื่องประดับแล้วหาดีไม่ได้มนุษย์เรา เอาความดีซี การเข้าหากันมีมารยาท รักษาน้ำใจกัน อดใจ อย่าเปาะแปะออกมาปากบอนปากปลิ้น ไปที่ไหนปากปลิ้นปากบอนปากเหม็นคลุ้งไปทั่วดินแดนมันใช้ไม่ได้นะ ปากที่เลวที่สุด เห็นกันคอยแต่จะยกโทษกัน ครั้นได้ไปพบกันสมาคมกันที่ไหนกลับมาได้แต่เรื่องนินทากาเลกันมาทั้งนั้นละเต็มบ้านเต็มเมือง ที่ได้ความสรรเสริญความยินดีนำมาปฏิบัติให้เป็นคติเครื่องเตือนใจไม่ค่อยมี เพราะฉะนั้นโลกเราจึงหาคนดีได้ยาก หาคนชั่วเต็มบ้านเต็มเมืองหากับเราได้ หากับเขาก็ได้ หากับใครได้หมด เพราะมีแต่ความชั่วคนชั่วเต็มบ้านเต็มเมือง ถือเนื้อถือตัวเบ่งจองหองพองตัว หาความดีเลยไม่มีติดตัวเลย อย่างนี้มันใช้ไม่ได้นะ

การประพฤติตัวนั้นละเป็นของดี ประพฤติตัวให้เป็นคนดี ความรู้วิชาอยู่ภายในใจให้คัดเลือกออกมาใช้ อะไรที่เป็นประโยชน์ให้ใช้ เป็นคุณเอามาใช้ ไม่เป็นประโยชน์ให้ปัดออกอย่านำมาใช้ มีเท่าไรก็ปัดออก ปัดออก อย่างนั้นเรียกว่าคนเรียนคนฝึกฝนอบรมตนเองให้เป็นคนดี ไม่เช่นนั้นจะเลวไปหมด ไปที่ไหนมีแต่วัดแต่วาเต็มบ้านเต็มเมือง ตั้งบ้านที่ไหนตั้งวัดที่นั่น ไม่ปราศจากละพระนี่ ถ้าไปแล้วดูทั้งโยมดูทั้งชาวบ้านชาวเมืองดูทั้งชาววัดมันเหมือนเปรตเหมือนผีดูไม่ได้ กิริยามารยามการแสดงออกเป็นยักษ์เป็นมารเป็นส้วมเป็นถานไปหมด ไม่มีของดีติดเนื้อติดตัวของพระของเณรของประชาชนเลยใช้ไม่ได้นะบรรดาพี่น้องทั้งหลาย

ในพระเอาตัวเข้าถวายธรรมวินัยของพระพุทธเจ้า ปฏิบัติตัวให้เป็นคนดี เป็นพระเณรเต็มตัวตั้งแต่วันบวชมา ศีลรักษาให้ดี ไม่มีอะไรจะงามกว่าศีลกว่าธรรมล่ะคนเรา ถ้ามีศีลมีธรรมแล้วงามหมด เป็นเด็กก็น่ารัก เป็นผู้ใหญ่น่าเคารพเลื่อมใส นั่นมันเป็นคติได้ทั้งนั้นละถ้ามีธรรมเข้าไปแทรก ถ้ามีแต่ทิฐิมานะเข้าไปแทรกแล้วไปที่ไหนเห็นแต่หมูแต่หมากัดกันเห่ากันเต็มบ้านเต็มเมือง เขาก็เก่งเราก็เก่งมีแต่คนเก่งออกตลาดเลยกลายเป็นส้วมเป็นถานไปหมด ใช้ไม่ได้นะ

ให้เอาความดีออกมากลั่นกรองตัวเองให้ดี ตื่นขึ้นมาเราเป็นคนรักษาตัวของเรา ตื่นขึ้นมาตั้งแต่นี้จนกระทั่งถึงนอนหลับเราได้ทำความชั่วช้าลามก ได้กระทบกระเทือนกับผู้ใดบ้าง ตั้งแต่ตื่นขึ้นมาถึงนอนหลับวันนี้เสียไปเท่าไร แล้ววันหน้ามันเคยตัวมันก็จะทำอย่างนี้อีก แล้วจะเสียไปเท่าไร คนนั้นก็เสียคนนี้ก็เสียมีแต่ของเสียในบ้านในเมือง สุดท้ายมีแต่ส้วมแต่ถานเต็มบ้านเต็มเมืองเต็มวัดเต็มวาหาความดีไม่ได้ อย่านำไปใช้

พี่น้องทั้งหลายมาเป็นลูกชาวพุทธ ไม่มีใครจะฉลาดแหลมไม่มีใครจะสะอาดสะอ้านยิ่งกว่าพระพุทธเจ้า โลกวิทูรู้แจ้งโลกนอกโลกใน ดูตลอดทั่วถึงผิดถูกชั่วดี นรกเมืองผีเมืองคนเมืองเทวบุตรเทวดา-อินทร์-พรหม พระพุทธเจ้าโลกวิทูรู้แจ้งไปหมด ดัดแปลงแก้ไขแนะนำสั่งสอนเป็นศาสดาของโลกได้ทั้งนั้นละนะ เราแต่เป็นครูสอนตนคนเดียวก็ไม่ได้วันหนึ่งๆ ผิดพลาดไปไม่ได้คำนึง แต่ถ้าเป็นความชั่วละเร็วยิ่งกว่าลิงปั๊บๆๆๆๆ ทำความชั่ว ถ้าทำความดีไม่อยากทำ หดหัวเข้าอยู่ในกระดองเหมือนเต่า มันก็ใช้ไม่ได้ซิอย่างนั้น

ให้พากันฝึกฝนอบรม ฟังเหล่านี้ก็เอาไปเป็นคติเครื่องเตือนใจบ้างซิ คำสอนสอนเพื่อเตือนใจ ใจก็เพื่อเตือนตนให้แก้ไขดัดแปลงตรงไหนไม่ดี ความขยันหมั่นเพียรนี้โลกเขาใช้กันทั้งนั้นละเราก็ให้มีความขยันหมั่นเพียร อย่าเป็นผู้ขี้เกียจขี้คร้านท้อแท้อ่อนแอ นอนตื่นสาย กินก็อยากกินดีๆ แต่เวลาหาขี้เกียจเหมือนหมาตายมันใช้ไมได้นะ การเก็บการรักษาการใช้จ่ายให้รู้จักประมาณ อย่าฟุ้งเฟ้อเห่อเหิมเกินเนื้อเกินตัว เห็นเขามีอะไรก็มี เห็นเขามีอะไรก็มีทั้งๆ เราเป็นคนทุกข์จน เราไม่ได้มั่งมีก็อยากเป็นเศรษฐีเหมือนเขา เงินไม่มีถึงสามสตางค์เลยอย่างนี้ก็มีมาก

นี่ละนิสัยหยาบ นิสัยหยาบโลน นิสัยฟุ้งเฟ้อ นิสัยหากินไม่พอปากพอท้อง ได้มาเท่าไรๆ ความฟุ้งเฟ้อเห่อเหิมเอาไปกินหมดจนเจ้าของที่จะนำมาใช้สอยให้เป็นประโยชน์แก่ตนและสังคมทั่วๆ ไปไม่ค่อยมี ไปที่ไหนไม่อดไม่อยากละสิ่งของ แต่มันอดอยากเฉพาะสมบัติเงินทองข้าวของที่จะนำไปใช้ไปจ่าย เพราะเราไม่รู้จักประมาณ เห็นเขาได้ก็เอาอยากได้ เห็นเขามีก็อยากมีทั้งๆ เจ้าของเป็นคนจน อย่างนี้ใช้ไม่ได้ ให้ดูเจ้าของบ้างซี เรามีอะไรเราก็ใช้ตามเกิดตามมีของเรา อย่าฟุ้งเฟ้อไม่เป็นของดิบของดีเลยนะ มนุษย์เรานี้กว่าจะได้เกิดมาเป็นมนุษย์ไม่ใช่ของง่ายนะ สัตว์เกิดกี่หมื่นกี่แสนกี่ล้านตัวสัตว์เหล่านั้นสู้มนุษย์เป็นคนดีไม่ได้นะ ให้ฝึกหัดดัดแปลงตัวเอง

พี่น้องทั้งหลายวันนี้ก็เต็มศาลาเลยดูซิน่ะ มาก็มาฟังโอวาทคำสั่งสอน โอวาทคำสั่งสอนนี้ก็นำมาจากองค์ศาสดาองค์เอกมาสอนท่านทั้งหลายเพื่อให้เป็นคนดี มีนิสัยใจคอมีทรัพยสินเงินทองเป็นเครื่องจับจ่ายใช้สอยให้พอเหมาะพอดีพอประมาณ ไม่ให้มีแต่ความฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม ถ้ามีแต่อย่างนั้นแล้วโลกนี้แหลก เมืองไทยเราส่วนมากทำอะไรไม่เป็น แต่การใช้นี้เมืองนอกเมืองนาสู้ไม่ได้ มีอะไรจะมาอยู่ในเมืองไทยนี้หมด เครื่องใช้ไม้สอยต่างๆ ไปหาเมืองนอกเป็นเมืองเขาทำเองได้หาไม่ค่อยมี แต่มาหาเมืองไทยซึ่งทำอะไรไม่เป็นนี้เต็มหมด เห็นเขามีอยากมี แซงหน้าเขาไปแล้วก็โง่กว่าเขาที่สุดคือคนไทยของเรา อย่างนี้อายไหมล่ะพิจารณาซิ แซงเขาไปด้วยความแข่งขันกันซิ เขามีนี้เราให้เก่งกว่าเขาในทางที่ถูกที่ดี อย่าเลวกว่าเขาในทางที่ดีนะ ให้ต่างคนต่างเข้มแข็งตัวเอง ดัดแปลงตัวเอง เรามีฐานะขนาดนี้อยากเป็นเศรษฐีก็เป็นไม่ได้เพราะมีเงินเพียงสามตางค์มันจะเป็นเศรษฐีได้อย่างไร ผู้เขามีเงินเขาไม่ต้องเสกก็ได้ ความขวนขวาย ความวิ่งเต้น ความอุตส่าห์พยามยามที่เขาจะหามาเก็บหอมรอมริบไว้สำหรับใช้ในความจำเป็นเขามีตลอด เขามีความขยันหมั่นเพียร พากันจำเอานะ

นี่ก็บวชมาได้ ๗๖ ๗๗ พรรษาแล้วนะ อยู่ฆราวาส ๒๐ ปีกับ ๙ เดือนก็ได้มาบวช กิริยามารยาทการกระทำทุกอย่างที่ขัดต่อธรรมต่อวินัยนั้นปัดออกหมด ให้เหลือแต่หลักธรรมหลักวินัยเป็นเครื่องประดับตน ความเคลื่อนไหวไปมาปฏิบัติตามหลักพระ กินข้าวกินเท่าไรถูกต้องตามธรรมวินัยเอากินตามนั้น กินตามนั้นใช้ตามนั้นอย่าฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม นี่เรียกว่าอยู่ในกรอบในขอบเขตของธรรมของวินัย มีครูมีอาจารย์มีศาสดาเป็นองค์แนะนำสั่งสอนคอยดูแลตักเตือนเสมอคนเรามันก็ดี ถ้าไม่มีใครแนะนำตักเตือนสั่งสอนได้เลว

ชื่อนี่ตั้งฟากจรวดดาวเทียมก็ตั้งได้ตั้งชื่อ แต่ตัวคนไปค้นหาใต้ก้นนรกก็ไม่เจอ มันอยู่เลยก้นนรกลงไปอีกนี่ใช้ไม่ได้นะ ตั้งชื่อกันนี่โอ๋ยไพเราะเพราะพริ้ง แต่ถามว่านี่ชื่อว่าอย่างไร  อย่าฟังเสียงอยู่ในพื้นมนุษย์ให้ไปหาค้นในนู่นน่ะจรวดดาวเทียมนู่นสูงๆ ชื่อว่าอย่างไร ชื่อว่าจรวดดาวเทียม ปู่จรวด ปู่ดาวเทียม ชื่อของคนแต่ละคนตัวเท่าหนู แต่เวลาไปหาคนตัวชื่อเก่งๆ นั้นเป็นอย่างไร ไปหาก้นนรกก็ไม่มี มันเลวกว่าสัตว์นรกอีก ฟังซิพี่น้องทั้งหลายอยากฟังไหมอย่างนี้

ชื่อตั้งอะไรก็ตั้งไปเถอะ กบเขียดหมูหมาเป็ดไก่มันมีชื่อทั้งนั้นละ เราก็มีชื่อตั้งไป แต่หน้าที่การงานความประพฤติตัวให้เป็นคนดี อย่าเป็นคนเลวร้าย การอยู่การกินใช้สอยให้รู้จักประมาณในครอบครัวและสังคมของตัวๆ อย่าให้เลยเถิดเตลิดเปิดเปิง อย่างนี้ใช้ได้ ดี เราจนไปที่ไหนอยากให้เขายกยอว่าตัวมี มีเงินตั้งเป็นล้านๆๆๆ มีแต่ลมปากมันไม่มีเงิน อย่างนี้ก็ใช้ไม่ได้ จะมีหรือไม่มีอะไรจะขัดข้องขาดเขินหามา หามาแล้วเก็บหอมรอมริบส่วนที่จะเป็นประโยชน์สำหรับการเก็บไว้ ส่วนที่จะเป็นประโยชน์ในการจับจ่ายใช้สอยก็นำไปจับจ่ายใช้สอยไป ให้รู้จักประหยัดมัธยัสถ์ อย่าฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม พากันจำเอานะ

ตลอดการแต่งเนื้อแต่งตัวทุกวันนี้มันดูไม่ได้แล้วเมืองไทย มันเป็นเมืองลิงไปหมด ผู้หญิงนั่นละสำคัญมากตัวเก่ง เราไม่ได้ตำหนิผู้หญิงแม้แต่คนเดียว ตำหนิทั่วโลก ตำหนิกระทั่งแม่ของเรา ถ้าแต่งตัวไม่ดีเราตำหนิได้ นี่เหมือนลิงเหมือนค่าง แต่งตัวใส่กระโปรงกางเกงมารัดกุมเห็นหีเห็นก้นไปหมดเลย ไม่สนใจอยากให้เขาดูหีนิดหนึ่งเท่านั้นก็เอาพอใจ ประสาหีใครจะอยากเห็น เกิดมามันมีอยู่กับทุกคน หำก็เหมือนกัน หมาก็มีหำมีควย คนก็มีหีเหมือนกัน มันมีติดตัวมาแล้วไปอะไรกับมัน แต่งตัวให้มันสวยงามมองดูแล้วเย็นตาเย็นใจชุ่มใจ น่าเมตตาสงสารอย่างนั้นถึงถูก อันนี้แต่งตัวแล้วมันอะไรดูไม่ได้ แต่เจ้าของนั้นภูมิใจนะ แต่งตัวนุ่งกางเกงจะเห็นหีอยู่นั่นมันก็ไม่รู้ตัวว่ามันแต่งตัวแบบเห็นหี ต่อไปมันจะไม่นุ่งซิ่นนุ่งผ้ามันก็เลวกว่าหมาไปอีกทีนี้ ไปที่ไหนดูไม่ได้นะ มันเป็นอย่างไรเมืองไทยเราทำไมยังฟุ้งเฟ้อเห่อเหิมเอานักหนา การแต่งเนื้อแต่งตัวโบร่ำโบราณปู่ย่าตายายท่านพาแต่งเนื้อแต่งตัวแต่งอย่างไรกันบ้างถึงสวยงามตา แต่พวกเรานี้แต่งกันอย่างไรมันถึงดูไม่ได้ เลวยิ่งกว่าหมาจะว่าอย่างไร

ฟังเอานะพี่น้องชาวไทยเรา นี่เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้านำมาสอนให้รู้จักการแต่งเนื้อแต่งตัวให้รู้จักพอดิบพอดี ขนบประเพณีเขาทำกันอย่างไรอย่าให้ข้ามเกินสมบัติอันดีไป คือประเพณีที่ถูกที่ดีให้นำไปใช้ แต่งตัวแล้วให้เขาจ้องดูนิดหนึ่ง..เขาดูด้วยความดูถูกก็มี ดูด้วยความงามตางามใจก็มี ให้พิจารณาให้ดี ความฟุ้งเฟ้อเห่อเหิมไม่ใช่ของดี อย่านำมาใช้ ธรรมท่านไม่ได้ตื่นนะ ไม่ได้ตื่นโลกตื่นสงสาร ธรรมแก้โลกแก้สงสารที่เป็นของไม่ดีออกจากกายวาจาใจ นำแต่สิ่งที่ดีเข้ามาประพฤติปฏิบัติจึงงามตางามใจ สมบัติเงินทองมีมากมีน้อยก็เป็นประโยชน์แก่เจ้าตัวผู้มี มีมากเท่าไรก็ยิ่งดีทำประโยชน์ได้มาก นี่มีมากเท่าไรเอาไปเล่นการพนันขันต่อสูบฝิ่นกินกัญชาสุรายาเมา ผู้หญิงมีร้อยคนก็ตามเอามาเป็นเมียหมด มันเลวกว่าหมา หมามีตัวหนึ่งสองตัวเขามีตัวผู้ตัวเมียเท่านั้น ผู้ชายมีเท่าไรเต็มไปหมด มีแต่ผู้หญิงล้อมหน้าล้อมหลัง ผู้หญิงก็ตัวเก่งอีกเหมือนกัน มันก็พอๆ กัน พวกบ้ากาม

บ้ากามนี่ทำคนให้เสียมากนะ การแต่งเนื้อแต่งตัวก็ไม่รู้จักประมาณ เลยเถิด การอยู่การกินมีแต่เรื่องเลยเถิดๆ ความเคลื่อนไหวไปมาของคนที่ไม่รู้จักประมาณเลยเถิดทั้งนั้นนั่นละ ถ้าคนรู้จักประมาณไม่เลย ไม่เย่อหยิ่งจองหอง ปฏิบัติตัวให้พอเหมาะพอดีกับตัว เขาก็ เรียกว่าคนอยู่เหมือนกัน เป็นอะไรก็เป็นคนอยู่อย่างนั้น ชื่อนายอะไรนางอะไรก็เป็นชื่อเป็นนายอยู่ตามเดิม คนก็เป็นคนดีอยู่ตามเดิม มีแต่ชื่อแต่นามแต่คนเหลวแหลกแหวกแนวยิ่งกว่าค่างกว่าชะนีไปใช้ไม่ได้ ขอให้บรรดาพี่น้องทั้งหลายจำให้ดีนะ

วันนี้มีโอกาสได้มาฟังเทศนาว่าการของครูบาอาจารย์มาเต็มศาลา มาฟังแล้วนำให้เป็นคติเครื่องเตือนใจ ไม่เช่นนั้นจะใช้ไม่ได้นะ ใครดีถือมาเป็นคติ อย่าถือว่าเป็นข้าศึกโดยถ่ายเดียว ถ้าคนดีครูบาอาจารย์เป็นผู้ดีมาแนะนำตักเตือนสั่งสอนเรา เราถือท่านเป็นข้าศึกเราดีกว่าท่านไปเสียคนนั้นเลวที่สุดเลย ท่านดีท่านสอนเราด้วยความเมตตาสงสารให้น้อมรับมันถึงถูก อย่าถือทิฐิมานะ อึ่งอ่างตัวเท่าอึ่งแต่พองตัวให้ยิ่งกว่าวัวมันดูไม่ได้นะ สุดท้ายพระ แนะนำสั่งสอนญาติโยมไม่ได้ เพราะเขามีฐานะสูง เขาเป็นเจ้าของบ้าน เขามีเงินมีทอง เขาเป็นพ่อบ้านเป็นผู้ใหญ่บ้าน เป็นกำนัน เป็นนายอำเภอ จนกระทั่งข้าหลวง มีแต่ใหญ่ๆ ทั้งนั้นพวกนี้ มันใหญ่แต่กองขี้น่ะซิ มันไม่ใหญ่ด้วยของดิบของดี อย่านำมาใช้นะ สิ่งดีมีอยู่รู้จักด้วยกันทุกคน ขอให้นำไปประพฤติปฏิบัติ การเป็นอยู่ใช้สอยอย่าฟุ่มเฟือยเกินไป ให้รู้จักประมาณ การใช้ให้พอดิบพอดีกับฐานะของตน เงินทองข้าวของมีมากมีน้อยก็เพื่อประโยชน์ เก็บไว้ก็เพื่อประโยชน์ จะจ่ายไปก็ให้เป็นประโยชน์ติดตัวไป มันถึงเป็นนิสัยอันดีงาม อย่าสุรุ่ยสุร่ายใช้ไม่ได้เลยนะ เอาล่ะพี่น้องทั้งหลายพากันจำได้พอประมาณละมัง นำไปประพฤติปฏิบัติ

อย่าเหลวแหลกแหวกแนว พระก็ตามโยมก็ตามถ้าประพฤติปฏิบัตินอกรีดนอกทางแล้วใช้ไม่ได้ พระก็ลูกศิษย์ตถาคต ตถาคตท่านปฏิบัติตนอย่างไร มีความดีสวยงามอย่างไรบ้าง เราปฏิบัติอย่างไรมันถึงจะดีสวยงามสมกับลูกตถาคต เราก็ปฏิบัติตัวเราให้ดี บวชมาแล้วอย่าลืมเนื้อลืมตัว อะไรไม่ดีก็ยิ่งกว่าผ้าเหลือง ยิ่งกว่าพระธรรมวินัย ยิ่งกว่าการประพฤติปฏิบัติตัวให้เป็นพระดี พระดีไม่ต้องหาอะไรเป็นเครื่องประดับ มีขอบเขตของการแต่งเนื้อแต่งตัวก็สบงจีวร การประพฤติก็ประพฤติแบบพระแบบเณร อย่าเหลวแหลกแหวกแนวมันก็ดี ถ้าประพฤติตัวเหลวแหลกแหวกแนวไม่ได้นะ เรียนชั้นนั้นชั้นนี้อยากให้เขาว่าได้เป็นชั้นนั้น นักธรรมตรี นักธรรมโท นักธรรมเอก เลยเอกไปก็เป็นคนตาเดียวเข้าใจไหมละ  เอกตาเดียวก็มี เลยเอกตาเดียวไปตาบอดเลย มันอยากเก่งนักเลยตาบอดใช้ไมได้ พากันจำเอานะลูกหลานทุกคนๆ

อย่าฟุ้งเฟ้อเห่อเหิมเกินเนื้อเกินตัว การประพฤติตัวอย่าให้หนีจากหลักเขตธรรมวินัย ของพระ พระเณรเราปฏิบัติอย่างไร พระพุทธเจ้าพาปฏิบัติอย่างไรให้ปฏิบัติอย่างนั้นก็ถูกต้องดีงาม ไปอยู่บ้านใดเมืองใดก็ชุ่มเย็นในบ้านเมืองของตน ไปสมาคมหรือคบค้าสมาคมกับใครก็สวยงาม ถ้าเป็นผู้มีธรรมมีวินัยเป็นเครื่องประกันตัวความสวยงามสำหรับตนแล้ว งามหมด ถ้าไม่มีหลักเครื่องประกันตัวคือธรรมวินัยอันสวยงามแล้วไปไหนเลวหมดใช้ไม่ได้นะ เอาล่ะขอให้พี่น้องทั้งหลายจำเอานะทุกคนๆ อย่ามาฟังเฉยๆ นั่งฟังเฉยๆ ให้เอาไปปฏิบัติตัว พระท่านบวชมาท่านปฏิบัติ พระพุทธเจ้าบวชมาปฏิบัติ สาวกทั้งหลายท่านปฏิบัติจนสำเร็จเป็นพระอรหัตอรหันต์ พระพุทธเจ้าเสวยมรรคผลนิพพาน พวกเราเสวยตั้งแต่มูตรแต่คูถด้วยการประพฤติต่ำช้าเลวทรามมันใช้ไม่ได้นะ ให้พากันจำเอา

วันนี้พูดเพียงเท่านั้นละ พูดมากไม่ไหว หนัก เดี๋ยวนี้ไม่เหมือนแต่ก่อน ธาตุขันธ์อ่อนลงๆ นี่อายุก็ ๙๐ กว่าปีแล้วละหลวงตาบัวนี่ บวชมาตั้งแต่อายุ ๒๐ ปี ๙ เดือนจนกระทั่งป่านนี้แหละ การบวชนี้ตั้ง ๗๐ กว่าปีแล้ว ได้อรรถได้ธรรมมาก็มาแนะนำสั่งสอนบรรดาพี่น้องทั้งหลาย เจ้าของอบอุ่นใจ พูดให้ชัดเจน ใครจะว่าคุยไม่คุยก็ตาม เราอบอุ่นด้วยการประพฤติตัวของเรา ไม่มีแคล้วคลาดตามหลักธรรมหลักวินัย ไปที่ไหนกิริยาของพระติดตัวๆ จะยืนจะเดินจะนั่งจะนอนกิริยาของพระคือความถูกต้องสวยงามติดตัวไปตลอด ไม่ได้เลอะๆ เทอะๆ เพราะฉะนั้นเวลาแสดงออกจึงไม่สะทกสะท้านว่าใครจะว่าโม้ว่าคุยอะไรว่าก็ช่างปากเขา หูเรามีตัวเรามีเรารับผิดชอบตัวของเราดีแล้วเป็นที่พอใจ พากันจำเอานะ วันนี้พูดเพียงเท่านี้ละ พูดมากกว่านี้เหนื่อย ไม่เหมือนแต่ก่อนนะ พูดไปๆ เหนื่อยนะ เรากลับไปบ้านไปเรือนให้นำธรรมะนี้ไปเป็นคติเครื่องเตือนใจตัวเอง อย่าเตลิดเปิดเปิงมันใช้ไม่ได้นะ ทีนี้ให้ศีลให้พรนะ

รับชมรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

และสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน FM103.25 MHz

            พร้อมเครือข่ายทั่วประเทศ