เทศน์อบรมฆราวาส

ณ วัดเขาใหญ่เจริญธรรมญาณสัมปันโน จ.นครราชสีมา

เมื่อวันที่ ๑๒ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๕๓

เวลาประมาณ ๑๓.๐๕ น.

จิตปล่อยหมด

          (ท่านอาจารย์อุทัย : ขอโอกาสครับผม วันจันทร์ที่ ๑๒ กรกฎาคม ๒๕๕๓ คณะลูกหลานวัดเขาใหญ่เจริญธรรมญาณสัมปันโน ขอน้อมถวายเพื่อสักการะบูชาพระคุณแด่องค์หลวงตา โดยมี ทองคำหนัก ๒ บาท เงินสด ๑๑๒,๒๐๐ ดอลลาร์ ๒๒ ดอลลาร์ รวมเป็นจำนวนทั้งสิ้น ๑๕๘,๐๖๖ บาทครับผม)

          เรามานี่มาหลับเอาตรงนี้ มาหลับตอนจะมาเข้าที่นี่ หลับแล้วถือว่าเป็นของดี หลับมีกำลัง

มานี่ก็ดี นานๆ ได้มาพบกันนี้ดี ตายไปเสียก็ไม่ได้พบ (อย่าพึ่งตายเจ้าค่ะ) มันห้ามไม่ได้นะ ถึงวันมันแล้วปุ๊บเลยไปเลย ใหญ่ที่สุดคือความตาย ว่าไปแล้วไปเลย ไม่รอ ไปไหนก็ลำบาก เดี๋ยวนี้ลำบาก ธาตุอ่อนลงๆ อยู่ที่วัดก็ไม่ค่อยไปไหน ว่าเดินจงกรม เอากุฏิเป็นทางจงกรม ทางจงกรมอยู่ข้างในๆ แล้วย่นเข้ามาถึงกุฏิ นี่ก็เดินหดย่นเข้ามา อันนั้นล้าง ปล่อยๆ เข้ามาถึงกุฏิ ทางจงกรมอยู่บนกุฏิ เดี๋ยวนี้บนกุฏิก็จะเดินไม่ได้ บางวันไม่ได้นะ เป็นอย่างนั้นละ มันหดเข้ามา ทีนี้อันนั้นได้แล้วอันนี้ไม่อำนวยมันก็ไปไม่ได้อีกแหละ

(ถวายหลวงตา ๓๐๐ ดอลล์เจ้าค่ะ ขอให้หลวงตาอยู่เกิน ๑๐๐ ปีเจ้าค่ะ) พูดเรื่องเป็นเรื่องตายนี่ลำบากนะ คนมากอยู่น่ะละ ทราบกันอย่างไรไม่รู้ (ดูโทรทัศน์เจ้าค่ะ) ตอนเช้าเราก็ไม่มีโทรทัศน์ในวัด เราไม่สนใจกับอะไร เวลาจะพูดเราก็พูด แม้นี้เราก็ไม่สนใจ เราพูดเลย ถึงเวลาก็ไปได้ แล้วอย่างนี้ละมาเต็มอยู่ศาลา

นี่ก็ปวดนะนี่ นิ้วนี่ก็ปวด ตัดเข้ามาเลยเป็นแผลอยู่ในนี้ ไปไหนก็ไม่สะดวก กลางคืนเดินจงกรมไม่ได้ล่ะ พอเป็นนี้แล้วเดินจงกรมไม่ได้ แต่ก่อนเดินได้ ที่เดินจงกรมหดเข้ามา ทีแรกอยู่ในป่าแล้วหดเข้ามา หดเข้ามา แล้วก็มาอยู่บนกุฏิ เดินบนกุฏิ  พอนี้เป็นขึ้นมานี้ปั๊บตัดอีกเลยเดินไม่ได้ เดี๋ยวนี้เดินไม่ได้

(เมื่อก่อนเฒ่แก่ไม่เข้าวัด พอเจอหลวงตาเลยติดหลวงตาเจ้าค่ะ) ไม่เข้าได้หรือ เราเสกคาถาแทบเป็นแทบตาย เสกคาถาขนาดนี้ยังไม่เข้าอีกตามไปฆ่าเฒ่าแก่เลย คาถาเรามันมีหลายแบบ เสกให้มายังไม่มาตามฆ่าเลย

นี่อายุเท่าไรแล้วเรา อายุ ๙๗ แล้ว (เดือนหน้าเต็ม ๙๗ ครับ ๑๒ สิงหาวันเกิดหลวงตาครับ ๙๗ ก็ขึ้น ๙๘) ๙๙ ๑๐๐ มันไม่ไปให้ซี บทเวลามันจะไปของมันมันไม่สนใจกับอะไร ไปเลยเชียว ไปเมื่อไรก็ไปล่ะ ลำพังเราแล้วเราไม่วิตกการเป็นการตาย ไม่วิตก ถ้าเกี่ยวข้องกับประชาชนญาติโยมสัตว์โลกห่วง เป็นห่วง ยังไม่อยากไป ถ้าหดเข้ามาหาเจ้าของไปแล้วได้เลย ไม่เกี่ยวกับอะไร ไปได้เลย

มาเห็นกันเท่านี้ก็ชื่นใจแล้วแหละ ไม่จำเป็นจะต้องพูดต้องจาทุกผู้ทุกคน มาเห็นกันเท่านี้ก็ชื่นใจแล้วละ ถ้าไม่เห็นไม่ชื่น มันต่างกันตรงนี้ละ พอเห็นกันก็ชื่นตาชื่นใจ ไปที่ไหนคนมาก นี่เราก็อายุ ๙๗ แล้ว ไม่นาน ลง ๙๗ แล้วจวน เขียนใบตายไว้เลย (อีก ๓ ปีค่อยเขียนนะเจ้าค่ะ) มันอาจอยู่ตั้งกัปตั้งกัลป์ก็ได้ มันไม่แน่นักละ เราอยู่ได้เราจะอยู่มันตั้งกัปตั้งกัลป์ นี่มันก็จวนได้แล้วนี่ ถ้าตายแล้วก็ไม่ได้พบกับพี่น้องทั้งหลายอีก มาเสียตอนนี้ดี มาตอนนี้ดี ตายแล้วใครจะมาได้ตายแล้ว สวรรค์มีนิพพานมีไปนู้น นรกไม่ไปบอกชัดๆ เลย ดูอยู่ในนี้

(ท่านอาจารย์อุทัย : มีโยมฝากถวายนาฬิกา) โยมไหนล่ะฝากมา (ไม่ได้บอกชื่อ) โยมนี่กล้าหาญจริงๆ ฝากนาฬิกามาถวายไม่บอกชื่อกล้าหาญจริงๆ แต่นาฬิกาถึงมือแล้วเจ้าของไปไหนไม่รู้ (ลูกหลานรอบๆ ศาลารวมกันถวายมา นิมนต์หลวงตาอยู่หนึ่งกัปเจ้าค่ะ) กี่กัปเราก็จะอยู่ เราได้เงินแล้วอยากอยู่กี่กัปเราก็จะอยู่

จิตพระพุทธเจ้ากับจิตพระอรหันต์ท่านผิดกันกับจิตของโลก คนละฟากฟ้าแดนดินไกลกันขนาดนั้น จิตของพระพุทธเจ้าเป็นอันดับหนึ่งโลกวิทูรู้แจ้งหมด โลกนอกโลกใน โลกไกลโลกใกล้ โลกสูงโลกต่ำเห็นหมด พระพุทธเจ้า ส่วนสาวกหดย่นเข้ามา ไม่ได้เห็นขนาดนั้นหดย่นเข้ามา ผิดกันมาก แต่จิตของพวกเราทั้งหลายมันไม่เป็นอย่างนั้น ตั้งแต่หัวแม่เท้ามันก็พ้นที่จะโดนสะดุด ก็มันไม่เห็น มันไม่เห็นมันโดนเอาๆ เหล่านี้โดนเอานี่ อย่างนั้นแหละ (ตามรอยหลวงตาไปอาจจะไม่สะดุดครับ) นี่หลวงตาไปสะดุด ตามไปสะดุดเหมือนกัน (หลวงตาใช้กรรมเขาค่ะ) นั่นเป็นอย่างนั้นล่ะ

นี่ก็เจ็บเหมือนกัน แล้วอะไรห่อเอาไว้ อะไรก็ช่างมันเถอะ คือมันปล่อยหมดแล้ว พูดให้มันชัดเจนเสียเลย ร่างกายยังอยู่อย่างดีแต่จิตมันปล่อยหมด ปล่อยหมดแล้ว สักแต่ว่ารับผิดชอบอยู่เท่านั้นเอง ที่จะยึดว่าเป็นเราเป็นของเราไม่แล้ว สักแต่ว่ารับผิดชอบ ต่างกัน ถ้าจิตสิ้นกิเลสจริงๆ แล้วเป็นอย่างนั้นนะ มันถอนตัวหมด ถ้าจิตเรามีกิเลสเป็นเราหมดทั้งตัว เป็นหมดเลย ต่างกัน มันเป็นอยู่ในจิต ไม่มีใครทราบ ทราบเฉพาะเจ้าของคนเดียว

วันนี้มาเยี่ยมพี่น้องทางนี้ วันนั้นไปเยี่ยมทางนั้น มันจวนตายแล้วนี่ก็ดี ถ้าตายแล้วก็ไม่ได้มาล่ะ ใครจะไปกุสลาไม่กุสลาให้ไม่สนใจ ถ้าลงตายแล้วไม่เอา ของเจ้าของพอไปเลย ฟังให้ดีนะนี่ ไม่ได้พูดเล่นนะ เวลามีชีวิตอยู่นี้ไปทั่วถึง พอตายไปแล้วนี้ไม่ทั่วละ ดีดไปเลย เท่านั้นละ สวรรค์-นิพพานมีมาสักเท่าไรกี่กัปกี่กัลป์ใครอย่าประมาทนะ สวรรค์-นิพพาน-นรกอเวจีมีมาตั้งแต่เมื่อไรๆ แล้วพระพุทธเจ้าองค์ไหนๆ ท่านแสดงไว้มีแต่ของจริง เราอย่าไปลบล้างของจริงหาว่าไม่มี ทำความชั่วช้าลามกแล้วตกนรกเรานั่นแหละผู้ที่ปฏิเสธเก่งๆ ตก ท่านผู้เห็นแล้วท่านไม่ตก ท่านรู้

ต่อจากนี้จะให้ศีลให้พรพี่น้องทั้งหลาย พอเสร็จนี้แล้วกลับล่ะทีนี้ ไปสวรรค์-นิพพานที่ไหนก็ไม่ไปเดี๋ยวนี้ จะไปวัดป่าบ้านตาด ให้พร หลวงตาจะลากลับละ ยังไปไม่ได้กลับเสียก่อน เข้าใจไหม ยังไปไม่ได้กลับเสียก่อน ไปไม่ได้ธาตุขันธ์มันหนัก มีแต่จิตเบา

รับชมรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

และสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน FM103.25 MHz

            พร้อมเครือข่ายทั่วประเทศ