เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๑๐ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๕๓

 ขอให้ใจพอ

          ทองคำ ๑๒ อะไร (หลวงตาเอาคลังหลวงแล้ว ๑๒ ตัน ๒๑๒ กิโลแล้วครับ ดอลลาร์ ๑๐,๒๑๔,๖๐๐ ดอลล์ครับ) เข้าคลังหลวง ยอดเงินอะไร (ทางนี้เป็นโรงพยาบาลสงฆ์ครับที่หลวงตาตั้งไว้ ๕๐๐ ล้าน ตอนนี้ได้ ๓๖๙ ล้านกว่าแล้วครับ) เพื่ออะไร (เพื่อสร้างตึกสงฆ์ ๑๐ ชั้นครับ)

          ธรรมลี ปัจจัยส่วนตัวพ่อแม่ครูอาจารย์ เช็ค ๗๓,๒๐๐ บาท เช็ค ธรรมลีนี้ละที่เกาะเราเกาะติด เกาะไม่ปล่อยธรรมลี คงจะเห็นโทษหรือเห็นคุณอย่างไรไม่ทราบ มีอะไรตอบรับเราเรื่อยๆ คือเราไปคนเดียว เที่ยวกรรมฐานเราไม่ค่อยไปกับใคร เราไปคนเดียว แต่ธรรมลีนี้ขโมยเกาะๆ สลัดอย่างไรไม่หลุด เกาะติด นี่คงจะคิดย้อนหลัง เพราะขัดนิสัยเราท่านคงคิดอย่างนั้นละ ขัดนิสัยเราที่ชอบไปคนเดียวอย่างไม่มีใครติดตามได้เลย แต่ธรรมลีติดตามได้ สลัดอย่างไรไม่หลุดธรรมลี คงจะคิดย้อนหลังท่า

เราไปแต่คนเดียว เที่ยวกรรมฐานไปคนเดียว คนเดียวไม่ใช่อะไรมันเป็นตามนิสัย นิสัยมันชอบเด็ด ถ้าไปคนเดียวป่าช้าอยู่กับเราเท่านั้นพอ ถ้ามีหมู่เพื่อนป่าช้าอยู่สองแห่ง แบ่งนู้นแบ่งนี้ ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วย ถ้าไปคนเดียวแล้วป่าช้าอยู่กับเรา มันต่างกันอย่างนั้นละ นี่ธรรมลีชอบเกาะ ธรรมลีนี้เกาะ ใครไม่ได้ติดตามเราได้ง่ายๆ ละการเที่ยวนี่พูดได้ชัดเจนเลยว่าเด็ด การเที่ยวธุดงค์เด็ด ไปแต่องค์เดียว คือมันสนุกมอบเลย ทุกอย่างมอบเลยๆ ไม่ได้แบ่งรับแบ่งสู้ ถ้ามีเพื่อนมีฝูงมันแบ่งของมัน คิดนั้นคิดนี้ ถ้าไปคนเดียวพุ่งเลย มันต่างกัน เราไปคนเดียวพุ่งเลย การทำความเพียรก็พุ่งแบบเดียวกันเลย ไม่ได้มีอะไรแบ่งรับแบ่งสู้ มันผิดกันตรงนั้นละ

แต่นี้ธรรมลีเกาะติด คงจะคิดย้อนหลังท่า คือขัดนิสัยเรา ธรรมลีนี้เกาะติด นอกนั้นเกาะไม่ติด กลางคืนเตรียมของเรียบร้อย ถ้าจะไปวันพรุ่งนี้ไปเที่ยวใครก็ทราบๆ เราเตรียมของกลางคืนแล้วก็เดินฉากนู้นฉากนี้ องค์นั้นเดินจงกรม องค์นี้นั่งภาวนา เดินฉากดูหมดแล้ว ของเตรียมไว้แล้ว พอกลับมาออกทางหลังเลย ตื่นเช้ามาไม่เห็นเรา เป็นแต่อย่างนั้น พูดง่ายๆ คือมันไม่เด็ด ถ้าไปกับหมู่กับเพื่อนเป็นน้ำไหลบ่าไม่รุ่นแรง มันต่างกันอย่างนั้น ถ้าไปคนเดียวเด็ด เด็ดได้ทุกอย่าง อยากกินก็กิน ไม่อยากกินก็แล้ว มันอยู่กับเจ้าของ เรียกว่าป่าช้าอยู่กับเรา มอบเลย เป็นคนอื่นนั้นมันแบ่งรับแบ่งสู้ ไม่ดี

พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านคงรู้นิสัยนะ รู้นิสัยว่านิสัยเด็ดว่าอย่างนั้นเถอะ ถ้าเราจะไปเที่ยวไปเลย ว่าจะไปคนเดียวเอ้อขึ้นทันที ใครอย่าไปกวนท่านมหานะ เป็นอย่างนั้นนะ ท่านมหาให้ไปองค์เดียว อย่างนั้นทุกครั้ง เพราะฉะนั้นเราจึงได้ไปองค์เดียว ไปองค์เดียวเงียบเลยๆ กลับมามีแต่หนังห่อกระดูก ท่านต้องดูแล้ว บางทีมันเป็นอะไรไม่รู้นะ เหลืองเหมือนทาขมิ้นเหลืองหมดทั้งตัว มาหาท่านท่านร้องโก้ก อ้าวทำไมเป็นอย่างนั้นละ สักเดี๋ยวท่านจะออกช่องไหนเราคอยฟัง เพราะท่านไม่ได้ไปช่องเดียว จอมปราชญ์ สักเดี๋ยวปั๊บอย่างนี้จึงเรียกว่านักรบ นั่นเห็ไหมออกแล้ว กลัวว่าเราจะเสียกำลังใจ อย่างนี้จึงเรียกว่านักรบท่านว่า

(พระสงฆ์จากบุรีรัมย์มากราบนมัสการหลวงตา) มาเที่ยวกรรมฐานเหรอ (มากราบหลวงปู่ครับ) เท่านั้นละไป

เดี๋ยวนี้ไม่ได้ไปไหนละ กรรมฐานไม่มีเดี๋ยวนี้ เที่ยวกรรมฐานไม่เป็นเดี๋ยวนี้ เฒ่าแก่แล้ว อยู่กับที่กับฐานไปอย่างนั้นละ ไม่ได้ไปเที่ยวเหมือนแต่ก่อน แต่ก่อนออกเที่ยวไปคนเดียว กรรมฐานไปคนเดียว ไม่มีใครไปด้วยได้ละ ไม่ให้ไป ไปคนเดียว เดี๋ยวนี้ไปไม่ได้ล่ะ เราก็แก่แล้วนี่ แก่ขนาดนี้แล้ว รอแต่วันตาย แก่มากแล้ว ถึงเวลามันไปไม่ได้มันก็ไปไม่ได้อย่างนี้แหละ เวลาไปได้ดีดผึงๆ เวลาไปไม่ได้ก็อยู่อย่างนี้ละ อยู่จากนี้ไปกุฏิได้ ไม่ไปที่อื่น แม้แต่ลงทางจงกรมก็ไม่ไหวแล้ว แต่ก่อนทางจงกรมอยู่ในป่าๆ  พอฉันเสร็จแล้วเข้าทางจงกรมในป่า จนทางจงกรมขยับเข้ามา ขยับเข้ามา สุดท้ายทางจงกรมในป่าไม่มี มาเป็นทางจงกรมอยู่บนกุฏิ จากนั้นทางจงกรมบนกุฏิก็ไม่มีแล้ว หดเข้ามา หดเข้ามา ทางจงกรมมีแต่เสื่อกับหมอน เป็นอย่างนั้นละ

มันอ่อนลงทุกวันๆ ธาตุขันธ์อ่อนลง อ่อนลงทุกวัน แต่ไม่ได้วิตกวิจารณ์กับเรื่องความเป็นความตายไม่วิตก ร่างกายอ่อนลงเท่าไรก็ตามแต่จิตใจไม่วิตก เอาให้มันอย่างนั้นละ ให้มันพอ เอาทุกอย่างถ้าพอแล้วมันพอ อยู่ไหนก็พอ ถ้าไม่พออยู่ไหนก็หิว ยืนเดินนั่งนอนหิว ถ้าพอแล้วอยู่ที่ไหนก็สบาย นี่จิตใจเหมือนกัน ใจกับธรรมถ้ากลมกลืนเป็นอันเดียวกันแล้วพอ ใจ-ธรรมเวลาเข้าเต็มที่แล้วใจกับธรรมเป็นอันเดียวกันนะ เดี๋ยวนี้อ่อนลงทุกอย่างแล้ว อ่อนลงๆ อ่อน แต่ก็ไม่ได้วิตกวิจารณ์ว่าเราความเพียรผลประโยชน์ไม่เพียงพอ ไม่วิตก เพราะมันทำมาพอแล้ว

หากว่าเอาเป็นตัวอย่างก็เป็นได้ล่ะเรื่องความเพียร เอาเป็นตัวอย่างก็เป็นได้ สำหรับเราไม่ใช่คุย มันจริงจังมากทุกอย่าง ถ้าความเพียรก็เพียรจริงๆ ไปแต่คนเดียว กรรมฐานไปแต่องค์เดียว เด็ดตลอด เดี๋ยวนี้พูดแต่ความหลังนะ คือเดี๋ยวนี้มันไม่ได้เรื่อง อยู่ที่ไหนต้องเอาเสื่อเอาหมอนมัดติดหลังติดคอเดี๋ยวนี้ มันอ่อนลงๆๆ แต่จิตใจไม่วิตก อะไรอ่อนก็ตามขอให้ใจพอ ใจกับธรรมเป็นอันเดียวกันแล้วพอ ฟังซิ ใจกับธรรมเป็นอันเดียวกันพอ ไปพออยู่ตรงนั้นละจิต ถ้าใจกับธรรมไม่เป็นอันเดียวกันแล้วยังไม่พอ

รับชมรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

และสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน FM103.25 MHz

            พร้อมเครือข่ายทั่วประเทศ