เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๕ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๔๓

(วันนี้มีผู้มาฟังธรรมประมาณ ๑๕๐ คน)

...โรงพยาบาลไหนมาขออุลตราซาวด์อีก

(ลูกศิษย์ตอบ) จังหวัดสุรินทร์ครับ

(หลวงตา) อุลตร้าซาวด์นี้ ถ้าจำไม่ผิด ๖ แสนนะ ส่วนเอ๊กซเรย์นั้น ๑ ล้านสอง ที่เคยจ่ายมาเรื่อย ๆ ติด ๆ กัน แต่ห่างมานี่เขาอาจขึ้นราคาก็ได้ ขึ้นเท่าไรเราก็ให้ตามนั้น ไม่เห็นมีปัญหาอะไร เราไม่เคยต่อรอง ไม่เคย เพราะทำทุกอย่างความสงสารจะแทรกอยู่หมดเลยนะ คิดดูอย่างเขาไปซื้อของนี่ ห้ามไม่ให้ต่อเขา เขาว่าเท่าไรให้เท่านั้น ๆ เลย เพราะความสงสารมันมีอยู่ทุกแห่ง ที่เราจะเอาของไปทำบุญนี้ก็เป็นความสงสารประเภทหนึ่ง แม่ค้าที่เขาขายก็เป็นความสงสารประเภทหนึ่ง มันแทรกอยู่ในนั้นนะ บางทีสมมุติว่า เช่น ๒๘๐ นี้ ให้เขา ๓๐๐ เลย คือความเมตตานี่มันแทรกอยู่หมด ก็บอกแล้ว

ด้วยเหตุนี้จึงบอกพี่น้องทั้งหลายอย่ามาคิดเรื่องอกุศลกับเรานะ เป็นบาปจริง ๆ นะ เราบอกจริง ๆ คือเรานี้ธรรมร้อยเปอร์เซ็นต์ ๆ เรื่องคนจะมาหาเรื่องใส่เราอย่างนั้นอย่างนี้ ให้รีบระงับตัวเองนะ ได้เรื่องมาก็ตามให้เป็นความเสียหายแก่เขา เราอย่ารับช่วงมาเป็นความเสียหายต่อเรา มันจะสะท้อนกลับทันที ๆ เข้าใจไหมล่ะ

คือเราไม่มีจริง ๆ กับโลกไม่มีอะไรจริง ๆ นะ เราช่วยด้วยความบริสุทธิ์ล้วน ๆ และเมตตาครอบตลอด ๆ มันจะเคลื่อนคลาดไปไหน การที่จะมาหาเรื่องหาราวอะไร เป็นมลทินมัวหมองมาใส่เราอย่างนี้ อย่านะบอกจริง ๆ เพราะเราสงสาร อย่ามาคิดนะ เป็นไฟเผาเจ้าของนะ เราไม่มีก็บอกว่าเราไม่มี เราช่วยเต็มเหนี่ยว

ในชีวิตนี้ก็บอกว่า นี้เป็นครั้งที่ ๒ ของเราแล้วที่เราช่วยโลก ช่วยเราเองก็ถึงขั้นจะสลบไสล มานานเท่าไร ก็บอกแล้วว่าเป็นเวลา ๙ ปี ขึ้นเวทีไม่มีกรรมการแยกเลย ไม่มีการให้น้ำ ให้น้ำก็เป็นการพัก กรรมการแยกก็เป็นการพักอันหนึ่ง เมื่อจะถึงขีดอันตราย เห็นว่าฝ่ายหนึ่งจะเสียท่า กรรมการเขาแยกออก ๆ แต่เราไม่ต้องว่างั้นเลย ใครเสียท่าให้มันตกเวทีไปเลย เราเสียท่าเราก็ตกเวทีไปเลย ทีนี้เราจะยอมเสียท่าง่าย ๆ เหรอ ฟัดกับกิเลส นี่แหละทุกข์ขนาดนั้นนะเรา ทุกข์สำหรับเราเองนี้ทุกข์มากจริง ๆ ไม่ใช่ธรรมดา เรากล้าพูดได้อย่างเต็มเหนี่ยวเลย ความเพียรของเราที่ฆ่ากิเลสคราวนี้

พูดให้ใครฟังไม่มีใครจะเชื่อง่าย ๆ แหละเพราะเขาไม่เคยทำ แต่เราผู้ทำเองนั่นซี อะไร ๆ มันก็รู้อยู่กับเราหมดเราจะพูดผิดไปไหน ไม่ผิด เรื่องความโอ้ความอวดก็ไม่มีในหัวใจเรา มีแต่ความจริงล้วน ๆ ว่างั้นเลย ว่าไงเป็นยังไง พูดตามนั้น ๆ ไปเลย นี้เรียกว่า ธรรม การยกยอปอปั้นอะไร เป็นเรื่องเสริม เป็นเรื่องปลอม ๆ นินทาก็ดี สรรเสริญก็ดี เป็นเรื่องปลอม ๆ แฝงเข้ามาไม่ใช่ของจริง ของจริงคือความจริงนั้นแหละ เป็นยังไงออกมาตามความจริง

จึงเตือนพี่น้องทั้งหลายอย่ามาคิดสุ่มสี่สุ่มห้ากับเรานะ มันจะไม่ไปไหนละ มันจะสะท้อนกลับมาหาเจ้าของนะ เพราะเราบอกว่า เราไม่มีอะไรจริง ๆ กับโลก เอาอะไรยื่นให้ใคร ไม่ว่าใครที่ไหนทั่วประเทศไทย เราบอกว่าเราไม่เคยมีสิ่งที่ว่าจะตอบแทนกันไม่มีเลย ให้ๆ ให้ขาด ให้ๆ เรื่อยไปเลย อย่างนั้นนะ

เราก็บอกแล้ว การช่วยโลกนี้เรียกว่าทั่วประเทศไทย ทุกภาค ของง่ายเมื่อไรฟังซิน่ะ เราช่วย บรรดาลูกศิษย์ลูกหาผู้ได้รับสงเคราะห์จากเรานี้ เขามีความยิ้มแย้มแจ่มใสภายในตัวของเขาของเรา เช่นอย่างเราถูกโจมตีนี้ เขาอาจจะเคียดแค้นแทนเราอยู่ทุกแห่งทุกหนทั่วประเทศไทย ว่าเรามีความเมตตาขนาดไหน ทำไมถึงมาทำอย่างนี้ คนนั้นเลยจะเคียดแค้นให้คนนั้นอีกนะ เพราะลูกศิษย์เราที่ให้อย่างเงียบ ๆ นี่ ที่สงเคราะห์ทั่วประเทศไทยฟังซิน่ะ เหล่านี้เราก็บอกว่าให้เพื่อศักดิ์ศรี ไม่ได้ให้เพื่อเหยียบย่ำทำลายกัน ให้อะไร ๆ ให้แล้วผ่านเงียบ ๆ นอกจากคนนั้นปากเปราะ มันจะทำลายตัวเองแล้วมาทำลายเรา แล้วย้อนไปทำลายตัวเองซ้ำอีกทีหนึ่ง เราไม่มีอะไร นี่เราปฏิบัติอย่างนั้นเรื่อยมา

ให้เท่าไรก็ตามเราไม่ได้เสียดาย เรื่องชื่อเสียงอะไรอย่างนี้เราไม่เคยสนใจ มีแต่ด้วยความเมตตา ๆ ให้สุดส่วนไปหมด ไม่ว่าใกล้ว่าไกล ฟังแต่ว่าทั่วประเทศไทยเป็นไร เราให้ด้วยความเมตตาล้วน ๆ ไม่หวังอะไรตอบแทนเลย แล้วจะมามีอะไรกับเรา หาเรื่องว่าเราอย่างนั้นอย่างนี้ อย่านะ เราบอก ถ้าไม่อยากก่อไฟเผาตัว เราไม่มี เราบอกเราไม่มี อย่าหาเรื่องฟืนเรื่องไฟเผาตัวเองนะ ช่วยขนาดนั้นจะให้ว่าไง

บรรดาคนที่ได้รับความอนุเคราะห์จากเราทั่วประเทศไทย แบบเงียบ ๆ นะ โอ๊ย พิสดารมากนะการช่วยโลก ช่วยทุกแบบทุกฉบับตามแต่ความจำเป็น คือเราไม่ได้ช่วยแบบสุ่มสี่สุ่มห้านะ มีเหตุมีผลจำเป็นจริง ๆ ที่ควรจะช่วยมากน้อย ทุ่มลงเลย ถ้าจำเป็นควรจะทุ่มแล้วทุ่มให้เลย เป็นล้าน ๆ ๆ ก็ให้ ขนาดนั้นนะ แต่เงียบไปเลย เหมือนกับเราให้ตะกี้ไป ให้จำนวนมากน้อยนะ เว้นแต่โรงพยาบาลมันมากจริง ๆ อันนั้นเป็นสาธารณะพอพูดได้ไม่เสียหาย ส่วนบุคคลนี้ ก็เรียกว่า ขนาดมากตามส่วนบุคคล เป็นล้าน ๆ ก็มีนะ ไม่ใช่ธรรมดา ช่วยเป็นล้าน ๆ ก็มีแต่ละราย

ถูกมัดคออย่างนี้จะให้ว่ายังไง แล้วถูกเขามาบีบบังคับ เอาทั้งบ้านทั้งเรือนทั้งที่ทั้งฐานหมดจะทำไง โดยที่คนนั้นเป็นคนดี ถูกคนชั่วมันคดโกงรีดไถโดยประเภทต่าง ๆ พอรู้ตัวแล้ว หมดตัวแล้ว ทีนี้ไปไม่รอดจะทำอย่างไร อย่างนี้จะทำอย่างไร คนนี้เป็นคนดี ไม่ใช่ว่าคนไม่ดี คนไม่ดีเราไม่ช่วย ต้องคนดี ทดสอบเรื่องราวทุกสิ่งทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ว่าเป็นความจริงล้วน ๆ แล้ว เอาทุ่มเลย อย่างนั้นก็มี

ทุกอย่างว่างั้นเถอะนะ ที่ช่วยโลกนี่ ทุกแบบทุกฉบับ แต่แบบไหนก็ตาม ช่วยแล้วผ่านเรื่อย ๆ เลย เราปฏิบัติมาอย่างนั้นกับโลกกับสงสาร ด้วยความเมตตาของเรา เราไม่มีสัดมีส่วนที่จะไปแบ่งอะไรกับเขา หรือทวงบุญทวงคุณเขา เราไม่มี เราบอกจริง ๆ เราพอแล้ว เราบอกแล้ว มีแต่ความเมตตา มีแต่ให้ถ่ายเดียว การเอาไม่เอา มีแต่ให้ถ่ายเดียว

กรรมไม่อยู่กับใครนะ ไม่อยู่กับอำนาจราชศักดิ์ดินเหนียวติดหัวเรานี้ไม่มีนะ กรรมเหนือหมดเลย ใครอย่าอวดก้ามถ้าไม่อยากจมว่างั้นเลย นี่เราช่วยขนาดนั้นนะช่วยโลก แล้วจะให้เราทำอะไรอีก สุดวิสัยของเราแล้วก็อยู่ บางทีนี้เราพูดชัด ๆ บางทีเวลาไปถอนเงินธนาคารออกไปช่วยเขานี่ ไปช่วยทางโน้นทางนี้ ๆ ถอนเงินในธนาคารเราก็ต้องดูบัญชีในธนาคารอีก โน่นน่ะฟังซิความเมตตานะ ถ้าธนาคารเงินน้อยลงไปนี้ เราก็เห็นใจธนาคาร เขามีปากมีท้องเหมือนกัน ฟังซิน่ะ เราไม่เอา ขวนขวายหาที่อื่นไม่ได้ บางทีติดหนี้เขาเสียก่อน เอ้าติดไป ไม่ไปแตะธนาคาร ขนาดนั้นนะ นี่ความเมตตาทั้งนั้นนะ เงินนี้น้อย เงินนี้เขาก็อาศัยสำหรับธนาคารของเขา เมื่อเราไปเอามาหมดแล้วเขาจะอาศัยอะไร แน่ะ มันคิดไปหมด เรื่องเมตตานี้มันซึมซาบไปหมดนะ ว่าเงินน้อยทางธนาคาร ก็พักทางธนาคารเอาไว้ ขวนขวายหาทางอื่นช่วย ไม่ได้ทางนี้ เอ้า มันจะติดหนี้ เอาติดไปเสียก่อน นั่นเห็นไหม ถึงขนาดนั้นนะ ตั้งแต่ธนาคารออกไปแหละ เราสงสารไปหมดเลย

ธนาคารในอุดรฯ เรานี้มีน้อยเมื่อไรที่หลวงตาฝากนะ ให้พี่น้องทั้งหลายทราบเอาไว้ เวลาหลวงตาตายไปแล้ว ธนาคารนั้นก็มีชื่อหลวงตา ธนาคารนี้มีชื่อหลวงตา โอ๊ยหลวงตานี้มีเงินมากในธนาคารเต็มไปหมด เขาจะหาเรื่องโจมตี ให้พี่น้องทั้งหลายทราบไว้เสียว่า การที่ฝากเงินในธนาคารนี้ คือธนาคารเหล่านี้เป็นลูกศิษย์ของเราทั้งนั้น เขามาขอให้เราไปฝาก เราก็ไปฝากด้วยน้ำใจ ๆ ไม่มากก็ฝาก สุดท้ายเกือบทุกธนาคารในอุดรฯ เรานี้ ฝากแห่งละเท่านั้นเท่านี้ เป็นน้ำใจ ๆ เข้าใจไหม

นี่เราก็บอกกับพระแล้ว เวลาเราตายแล้วจึงค่อยดูสมุดที่เราฝากไว้นั้น ต่อจากนั้นอย่ามาเข้าใจนะว่า หลวงตานี้เป็นเศรษฐีฝากเงิน มันไม่มากแหละ เรื่องมากไม่มาก แต่ฝากแทบทุกธนาคาร คือฝากด้วยน้ำใจ ลูกศิษย์ลูกหาเขามาขอให้ไปฝาก ก็ไปฝากให้เขาแห่งนั้นเท่านั้น ๆ ไป ทีนี้เวลาตายแล้วมีแต่สมุดฝากเต็มกุฏิหลวงตาบัวใช่ไหม โอ๊ย หลวงตาบัวนี้มีเงินมาก สั่งสมเงินมาก ธนาคารไหนฝากหมดก็จะว่า ความจริงฝากอย่างนั้นแหละ ฝากด้วยน้ำใจ ฝากแล้วเราก็ไม่เคยไปเกี่ยวข้องนะ ที่เกี่ยวข้องที่ผ่านสำหรับช่วยโลกก็มี อันนี้อันหนึ่ง อันที่ฝากไว้ด้วยน้ำใจ ๆ เราฝากไปแทบทุกธนาคารนั่นแหละ

ให้พี่น้องทั้งหลายทราบเอาไว้ หลวงตาฝากนี้ฝากด้วยน้ำใจระหว่างธนาคารกับเรา คือลูกศิษย์กับอาจารย์ เราก็ฝากเป็นน้ำใจเฉย ๆ ให้รู้เอาไว้ เดี๋ยวจะว่าหลวงตาบัวมีเงินมากอย่างนั้นอย่างนี้ โจมตีเรา แล้วสร้างนรกเผาเจ้าของนะ เราไม่มีอย่างนั้น เราก็บอกกับพระไว้แล้ว ถ้าเรามีอะไรแล้วเราจะบอกกับพระทำไม ฝากก็ฝากไว้นั่น ก็บอกกับพระ เวลาผมตายแล้วให้ดูสมุดก็แล้วกัน ตามธนาคารไหนมีอยู่แทบทุกธนาคารแหละ เราบอกอย่างนี้ เราก็บอกว่า เราไปฝากไว้ด้วยน้ำใจ เราไม่ได้ฝากไว้ด้วยความโลภ ด้วยน้ำใจที่มีต่อกัน เราบอกให้ชัดเจนเพื่อที่จะได้หายสงสัย พี่น้องชาวไทยเราเห็นว่าหลวงตาบัวฝากเงินไว้ทุกธนาคาร เขาจะว่าหลวงตาบัวขี้โลภ ไปหาดักฝากทางโน้น ดักฝากทางนี้ เราไม่ได้ดักฝาก เราฝากด้วยน้ำใจต่างหาก

มีอยู่แทบทุกแห่ง ไม่มาก หากมี ฝากแล้วก็ไม่ไปเกี่ยวข้องนะ ทิ้งไว้งั้น แล้วแต่นาน ๆ เขาจะเอาสมุดไปขึ้นดอก นานๆ แล้วแต่เราระลึกได้ เขาก็ขึ้นดอกย้อนหลังให้ มันกี่ปีก็มีบางธนาคารนะ จึงไปขึ้นดอก คือมันคิดได้เมื่อไรก็ ลืม เอ้าเอาสมุดนี้มันอาจจะขึ้นดอกแล้วมั้ง เอ้าเอาไปขึ้นดอกเท่านั้นแหละ ส่วนเข้าไม่ค่อยได้เข้า ธนาคารเหล่านั้นไม่ค่อยได้เข้า มีแต่ไปขึ้นดอก ดอกก็เล็กๆ น้อยๆ อย่างว่าแหละ

นี่ให้พี่น้องทั้งหลายทราบไว้เสีย หลวงตาถ้าพูดถึงฝากธนาคาร โอ๊ย ลูกศิษย์ลูกหาเต็มอุดรฯ จะว่าไง ก็ต้องฝากทุกแห่งทุกหน ด้วยน้ำใจที่เขามาขอร้องให้ฝากธนาคารเขา เราก็ฝาก เช่นอย่างที่ช่วยโลกนี้เขาก็มาขอ แต่เราก็จำเป็น มันยั้วเยี้ยเกินไปไม่เหมาะ เราจึงรับเพียง ๓-๔ ธนาคารไว้เพื่อดูแลทั่วถึง ก็บอกอย่างนั้นละ อันนี้ไม่ฝากทั่วไป ฝากธนาคารไหนเราก็บอกไว้ชัด ๆ เช่น ไทยพาณิชย์ กสิกรไทย กรุงเทพจำกัด ทั้งอุดรฯ ทั้งกรุงเทพฯ ก็มีกรุงเทพจำกัด ไทยพาณิชย์มีแต่อุดรฯ แห่งเดียว กสิกรไทยมีทั้งอุดรฯ มีทั้งกรุงเทพฯ กรุงเทพฯ ให้คุณชายปั๋ม เป็นผู้รับหน้าที่แทนสำหรับเข้า ๆ เวลาออกนั้นต้องเราเป็นผู้รับผิดชอบหมด ต้องเราเซ็นถอนถึงจะออกได้ ทางเข้าเข้าได้ตลอด เราเป็นเจ้าของทั้งนั้นนี่นะ

แต่เวลานี้ก็ไม่เคยถอน ธนาคารโครงการนี้ออกมา แม้สตางค์หนึ่งยังไม่เคยถอน เป็นแต่เพียงว่าเวลานี้ลดทางโครงการนี้ เพราะเราบอกแล้วว่า เงินนี้เราจะเอาเพื่อจะออกสู่จังหวัดต่างๆ เสียก่อน เมื่อเราไม่แน่ใจแล้ว เราก็พักนั้นเราก็ออกทางเราปฏิบัติเอง คือเราเอาออกช่วยโลกโดยเราทำหน้าที่เอง บริสุทธิ์ทุกอย่าง ๆ ไม่สงสัย ถ้าไปมอบเงินก้อนให้เขา จังหวัดใดก็ตาม อย่างที่เราคาดคิดไว้เบื้องต้นนั้น เขามาประกาศตนว่า เขาบริสุทธิ์แล้วรับเงินเราไป เขาเป็นมหาโจรก็ตาม เขามาประกาศตนว่าบริสุทธิ์ เอาไปแล้วเอาไปถลุงหมดเลยว่าไง เราไม่ได้ติดตามดู โอ๋ เราไม่แน่ใจ เราจึงพักอันนี้ไว้ ธนาคารโครงการจึงไม่ค่อยมากเหมือนแต่ก่อนนะ พักไว้ ออกทางนี้ ออกทางช่วยดังที่เห็นนี่แหละ เราปฏิบัติเอง ไม่ผิดไม่พลาดแหละ

นี่เห็นไหมการปฏิบัติต่อพี่น้องชาวไทยเรา ปฏิบัติต่อโลก เราทำอย่างนี้ตลอดมา ด้วยความบริสุทธิ์ใจตลอดเหมือนกันนะ อันใดที่จะบกพร่องเราก็พิจารณาเอง ทางไหนบกพร่องหนุนทางนั้น ๆ ทางไหนบกพร่องหนุนทางนี้ เพราะเราเป็นผู้ทำหน้าที่ ทำประโยชน์เพื่อโลกเองแต่ผู้เดียว อันไหนที่บกพร่อง เราก็หนุนทางนั้นเข้าไป อันไหนเห็นว่าสูงเราก็รอเอาไว้ เช่นอย่างธนาคารต่าง ๆ อย่างนี้นะ ที่ฝากโครงการก็เหมือนกัน ถ้าโครงการบัญชีใดสูงอันนั้นก็รอไว้ อันไหนต่ำหนุนอันนี้เข้าไป อย่างนั้นนะ ทำทุกแง่นะ เราไม่ได้ทำสุ่มสี่สุ่มห้า พิจารณาเรียบร้อยแล้วค่อยทำ ๆ ไม่ได้พล่าม ๆ

ขอให้พี่น้องทั้งหลายได้ทราบตามนี้ เราช่วยขนาดนั้นนะช่วยโลก อย่างช่วยประเทศไทยเราเวลานี้ก็เหมือนกัน อย่างเงินกองนี้ เงินกองที่ว่าคลังหลวง ๆ นี้ ก็คือ หัวใจประเทศไทย นั่นฟังซิ ธรรมลงแล้วนั่น ธรรมลงแล้วว่าถูกต้องสมบูรณ์เต็มที่แล้ว จึงขอใคร ๆ อย่ามาแตะต้องหัวใจแห่งชาติไทยของเราทุกคนเป็นเจ้าของ อยู่ในสมบัติกองนี้ทั้งนั้น คน ๖๒ ล้านคน ตั้งแต่บรรพบุรุษท่านเก็บหอมรอมริบรักษามา เป็นมรดกให้แก่พี่น้องชาวไทยเราทั้งหลาย ที่เป็นลูกเป็นหลานรักษาเอาไว้ ลูกหลานทั้งหลายจึงต้องรักษาเอาไว้ ตามแบบฉบับของบรรพบุรุษที่ท่านพาดำเนินมา

ด้วยเหตุนี้เองใครอย่ามาแตะต้องเงินจำนวนนี้ คือ เป็นสมบัติชิ้นใหญ่ที่สุด กระเทือนทั่วประเทศไทย ถ้ามาทำอันนี้แล้วกระเทือนทั่วประเทศไทย จิตใจประเทศไทยนี้เสียหมดเลย สมบัติก็เสียไป จิตใจคนทั้งประเทศเสียไป นี่เรื่องร้ายแรง ส่วนใหญ่มันมีอยู่จุดนี้ แล้วเวลาเก็บไว้อย่างนี้ก็ไม่ได้บอกว่า เก็บไว้ให้เป็นแบบขอนซุงทั้งท่อนนะ รากฐานอันใหญ่โตให้เอาไว้คงเส้นคงวา เหมือนอย่างน้ำในตุ่มในไหใหญ่ ๆ เราเก็บไว้ตุ่มใหญ่ ๆ นี้คือคลังหลวงของเรา หากว่ามีความจำเป็นจะมาตักเอาน้ำนี้ออกเป็นเล็ก ๆ น้อยๆ เพื่อไปชโลม ๆ ที่จำเป็น ๆ ให้ชุ่มเย็นขึ้นมา ก็ตักออกได้ แต่ไม่ให้เอามาก ให้เอาเพียงเล็กน้อย ไม่ให้เสียส่วนใหญ่

นี่คือเงินคลังหลวงนี้ ไม่ได้ให้เก็บไว้เฉย ๆ เมื่อมีพอเป็นไปแล้ว คลังหลวงนี้มีรากฐานสำคัญไว้แล้ว เศษเหลือจากนั้นก็ไปช่วยประเทศไทยได้ทั้งประเทศ ที่นั้นบ้าง ที่นี้บ้าง เหมือนกับเอาแก้วเล็ก ๆ ไปตักน้ำออกไป ตักจากตุ่มใหญ่นี้ออกไปช่วยทางนั้นทางนี้ ไม่ให้เสียส่วนใหญ่ นี่เราก็พิจารณาหมด ก็แสดงตามนั้น อย่าได้มาแตะต้อง เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่โตมาก เรียกว่าถ้าใครเข้ามายุ่ง คือรุ่มร่ามเข้ามาในสิ่งนี้ ดีไม่ดีเกิดข้าศึกในเมืองไทยเราก็ได้ไม่สงสัย เพราะคนไทยทั้งประเทศ ๖๒ ล้านคน เป็นเจ้าของสมบัติกองนี้ทั้งนั้น แล้วอยู่ ๆ จะมารุ่มร่ามมากลืนเอาได้ง่าย ๆ เหรอ

ตั้งแต่หมามันก็หวงซากของมัน นี่ก็ซากแห่งสมบัติของชาติไทยเราทั้งชาติอยู่ในนี้หมด แล้วใครจะมายุ่มย่ามเอาง่าย ๆ ไม่ควรอย่างยิ่ง เราบอก ธรรมถูกต้องแล้ว เราก็บอกตามความถูกต้องของธรรม นี้คือหัวใจประชาชนอย่าเข้ามาแตะ สมบัติอันนี้เป็นสมบัติค้ำบ้านค้ำเมือง ค้ำประเทศชาติของเรา สมบัติอันนี้เองเป็นเจ้าหน้าเจ้าตา เป็นเครดิต เป็นจุดสำคัญที่ให้โลกภายนอกเขาไว้วางใจ เขาจะมาติดต่อซื้อขาย หรือตั้งโรงงานต่าง ๆ เรียกว่ามาลงทุน เพราะอันนี้เป็นเครื่องประกันไว้แล้ว นี่เห็นไหมล่ะ มันครอบไปหมดทั่วเมืองไทยเรา จึงต้องรักษาอันนี้เอาไว้ให้ประกันตลอดไป ใครจะมาแตะต้องมาทำลายไม่ได้นะ นี่ก็เป็นความถูกต้องโดยธรรมแล้ว เราจึงประกาศตามความถูกต้องนี้

ถ้าทำจากนี้ผิด ผิดทั้งเงินนี้ก็จะล่มจมลงไปไม่มีอะไรเหลือ ถ้าลงเข้าได้แล้วก็หมด เหมือนน้ำเปิดช่องให้ไหลออก ออกจนหมด หมดตุ่ม หมดไห หมดบึงก็ได้ เมื่อเปิดไม่หยุด เมื่อเปิดเข้าไปแล้วก็ต้องเป็นอย่างนั้น ฉิบหายหมดไม่มีอะไรเหลือ น้ำนั้นจะไหลไปเพื่อประโยชน์ส่วนไหน ๆ ก็ตาม แต่ไม่เห็นมีความหมายอะไรเลย ยิ่งกว่าความเสียหายที่เกิดขึ้นจากสระใหญ่ที่หมดน้ำแล้ว แห้งผากหมดแล้ว ตุ่มใหญ่นี้หมดแล้ว แห้งผากหมดแล้ว เอาไปฟื้นฟูที่ไหนก็ไม่เกิดประโยชน์เลย

อย่าหาเรื่องหาราวเข้ามาเอาไฟเผาคลังหลวงทั้งคลังให้เสียหายหมดทั่วประเทศไทยเรา หมดเลย ไม่มีคุณค่าไม่มีราคา เหมือนหมา ๖๒ ล้านตัวอยู่ในนี้ ถ้าเงินกองนี้ได้หลุดไปแล้ว เท่ากับชาติไทยของเรา ๖๒ ล้านคน ย่อม ๆ ๖๒ ล้านคน กลายเป็นหมา ๖๒ ล้านตัว ไม่ได้มีคุณค่ามีราคาอะไรเลย เครื่องประกันตัวของหมาไม่มี เจ้าของของหมาไม่มี คือสมบัติอันใหญ่นี้เป็นเจ้าของของหมาไม่มี หมาปราศจากเจ้าของฉิบหายไปได้อย่างง่ายดาย เรียกว่าจม จมทั้งประเทศไปเลย

อันนี้ก็เหมือนกัน สมบัติอันนี้เป็นสมบัติประกันชาติของเรา เราต้องได้รักษาเข้มงวดกวดขันทุกคน ทุกคนขอให้ถือเป็นหลักสำคัญอันนี้ อย่าเข้ามาแตะต้องอย่ามาทำลาย ถ้าไม่อยากให้ชาติไทยล่มจมด้วยการทำลายแบบนี้ อันนี้เราก็ได้เตือนไว้ตามอรรถธรรมถูกต้องแล้ว การมาทำลายไม่ถูกต้องเลย ผิดอย่างร้ายแรงทีเดียว ก็บอกก็ห้ามอย่างชัดเจนอย่างนี้เรื่อยมา นี่ละธรรมจับเข้าไปหมด โลกมันผิว ๆ เผิน ๆ ก็เห็นแก่ได้เห็นแก่เอาเท่านั้นละโลก ได้เท่าไรยิ่งดี ๆ สำหรับโลกที่ตะกละตะกลามเป็นอย่างนั้นนะ ไม่มองอรรถมองธรรม แต่ธรรมนี้รักษาเพื่อประโยชน์ส่วนรวมให้ได้รับความร่มเย็นเป็นสุข ว่าไม่ควรไปแตะต้อง นี่คือธรรมเราก็บอกไว้อย่างชัดเจน เราเอาธรรมมาสอนโลก สอนตามหลักความเป็นจริงนั่นแหละ

นี่เราพูดถึงเรื่อง หลักใหญ่แห่งชาติไทยของเราอยู่ที่ไหน อยู่ที่คลังหลวงนี้เท่านั้น ไม่ได้อยู่ที่ไหนนะ อยู่ที่คลังหลวง สง่าราศีทุกสิ่งทุกอย่างว่าประเทศไทย ๆ ที่มีหน้ามีตาเหมือนเขาก็คืออันนี้เป็นตัวประกัน คลังหลวงนี้เป็นตัวประกันแห่งชาติไทยของเราให้มีศักดิ์ศรีดีงามเหมือนชาติทั้งหลายเขา ถ้าลงนี้ได้ขาดสะบั้นลงไปแล้วหมดความหมาย ชาติไทยคือหมาไทย ว่างั้นเลย ไม่ผิดกันนะ ขอให้พี่น้องทั้งหลายจำไว้ตามนี้

ตั้งแต่ส่วนใหญ่ลงมาถึงส่วนย่อย ให้ต่างคนต่างรักษาบำรุงกัน ยิ่งหามาได้มากน้อยเพียงไร ชาติไทยของเรายิ่งจะชมเชยทั่วหน้ากันนะ ขอให้หามา ใครมีสติปัญญาหามาเพิ่มเติมเงินกองนี้ให้มาก สมบัติของชาตินี้ให้มากมูนขึ้นไป ไม่ควรจะมาทำลายอย่างยิ่งนะ ไม่ควรอย่างยิ่งที่จะมาทำลาย ให้พากันรักษา นี้คือ ธรรม บอกไว้อย่างตรงไปตรงมา เรียกว่าธรรม

ถ้าฝืนกันอย่างนี้ไม่มีคำว่าเป็นมงคล มีแต่อัปมงคล พินาศฉิบหายได้ไม่สงสัย เงินจำนวนนี้จะเป็นมงคลเฉพาะที่นำออกไป แยกแยะนำออกไปด้วยเหตุด้วยผลที่เป็นมงคลเท่านั้น ผู้รักษาต้องเป็นผู้รักษาจริง ๆ เข้มงวดกวดขันโดยอรรถโดยธรรม ถ้าจะแยกแยะออกไปไหน เหมือนเราตักน้ำอยู่ในตุ่ม ขันเล็ก ๆ นี้มาตักออกไป แต่ไม่ให้ตุ่มใหญ่กระเทือน เอาแยกออกไปช่วยทางนู้นทางนี้ เพราะชาติไทยของเราทั้งชาติต้องอาศัยเงินก้อนนี้แหละ

เก็บไว้เฉยๆ เป็นซุงก็ไม่เกิดประโยชน์ ให้แยกอันนี้ออกไป พอเต็มโอ่งแล้ว ระดับเต็มโอ่งแล้วให้เก็บไว้ ที่มันจะล้นโอ่งไปนั้นให้ตักออก ๆ ไปใช้ประโยชน์ทั่วประเทศไทย นี่เป็นมงคล ถ้าไปเอาทั้งตุ่มแล้วจมเลย ไม่มีอะไรเป็นมงคล ตกนรกทั้งเป็นคือเมืองไทยเรา ๖๒ ล้านคนนี้ กระเทือน โลกไหนเขาก็ไม่เคยตกนรกทั้งเป็น แต่เมืองไทยเรานี้มาตกนรกทั้งเป็น เพราะชาติไทยเราสังหารชาติไทยเราเอง

ฟังซิเมืองนอกเขาจะจี้หน้าผากเรา ไปคบเมืองไหนคบไม่ได้นะที่นี่นะ เอ้าไปเมืองไหนก็ไปซิ ถ้าลงได้กินตับกินปอดชาติไทยเราจมแล้ว พวกที่กินตับกินปอดชาติไทยนี้ ไปที่ไหนเขาจะชี้หน้าทั้งนั้นแหละ ไม่ได้มีมงคลแก่ตัวเลย ตายแล้วก็จมลงนรกไม่สงสัย นรกพระพุทธเจ้าทรงเป็นผู้ชี้แจงเอง ไม่ใช่คนหูหนาตาเถื่อนมาบอกมากล่าว มาปิดหูปิดตาประชาชน พระพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์แม่นยำที่สุดเลย ตายแล้วก็ตกนรก อยู่ในนี้ก็ตกนรกทั้งเป็น ไปที่ไหนเขาก็ชี้หน้า ๆ เงินทองที่เอาไปแทนที่จะเป็นประโยชน์ กลับเป็นฟืนเป็นไฟ เป็นกองฟืนกองไฟเผาตัวเองทั้งนั้นแหละ เพราะฉะนั้นจึงอย่ามาแตะเงินจำนวนนี้ จะไม่เป็นประโยชน์อะไร เมื่อออกไปแล้วจะเป็นฟืนเป็นไฟเผาโลกได้โดยไม่ต้องสงสัย

ถ้าอยู่ด้วยความเป็นธรรม นำออกไปใช้ด้วยความเป็นธรรมดังที่ว่านี้แล้วเป็นธรรมตลอดไป เก็บไว้ก็เป็นธรรม เป็นสิริมงคลอบอุ่นแก่ชาติไทยของเราตลอดไป ถึงไม่นำมาใช้ความอบอุ่นของชาติไทยก็อยู่นี้หมด คือใช้แล้วด้วยความอบอุ่น ใช้กันอยู่แล้วประจำมา เป็นความอบอุ่นของชาติไทยตลอดมาเพราะเงินกองนี้ ไม่เป็นประโยชน์ได้ยังไง เก็บไว้ไม่เป็นประโยชน์ ไม่เป็นประโยชน์ยังไง ชาติไทยเราเย็นทั้งบ้านทั้งเมืองหรืออบอุ่นกันทั้งบ้านทั้งเมืองเพราะสมบัติกองนี้ นี้ประโยชน์เกิดจากสมบัติกองนี้ ไม่เกิดประโยชน์ได้ยังไง ฟังซิน่ะ ให้พิจารณาทุกคน ๆ ให้เข้มงวดกวดขันนะ

หลวงตาพยายามช่วยชาติ ช่วยสุดขีดอย่างนี้นะ อันไหนผิดบอกว่าผิด นี้ผิด อย่ามาแตะ ก็บอก ถ้าฝืนเข้ามาก็เอาจริง ๆ แหละ เป็นแน่ ๆ ชาติไทยของเรา ดีไม่ดีเกิดข้าศึกกลางเมืองก็ได้ถ้าฝืนเข้ามาในหัวใจของชาติแล้ว จึงว่าอย่า ต่างคนต่างเป็นลูกชาวไทยเรา ขอให้ต่างคนต่างทะนุถนอมบำรุงรักษา นี้จะเป็นความชอบธรรม เป็นสิริมงคลแก่ชาติไทยของเราทั้งชาติ วันนี้พูดเพียงเท่านี้แหละ ว่าจะไม่พูด ๆ เวลาพูดมันก็อย่างนี้แหละ (หัวเราะ) มันหากเป็นเอง เวลาจะเป็น ปึ๋งปั๋ง ๆ ออกมาเลย ติดเครื่องไม่ทันเหยียบคันเร่งไปเรื่อย เอ้าทีนี้ให้พรนะ

...การฟังเทศน์ฟังธรรมนี้ก็รู้สึกจะเป็นสองปีนี้นะ ที่เทศน์ฝ่ายปฏิบัติด้านธรรมะป่าออกสนามทั่วประเทศไทย ดูจะเป็นครั้งนี้นะ นอกนั้นก็ไม่เคยเห็นมี ๘ ประโยค ๙ ประโยค ๑๐ ประโยค ก็ไม่เห็นออก เวลาออกก็เป็นหลวงตา ป.๓ ออก โอ๋ พิลึกนะ หลวงตา ป.๓ นี้ออกทั่วประเทศไทย มิหนำซ้ำยังประจำทุกวันเสียด้วยนะ เช่นอย่างวันนี้ก็ออกแล้ว ทุกวัน ๆ หลวงตา ป.๓

...หรือจะเป็นวาสนาชาตา วาสนาของชาติไทยเราก็ไม่ผิด สมกับนามว่าเป็นชาวพุทธ เวลาจำเป็นจำใจหัวเลี้ยวหัวต่อ ธรรมะก็ออกมาชโลมใช่ไหมล่ะ เช่นอย่างทุกวันนี้ชโลม เพื่อรักษาฟืนรักษาไฟด้วยน้ำคือธรรมให้สงบลงไปๆ ธรรมะจึงออกทั่วไปหมด ธรรมะป่านี้ออกทั่วประเทศไทยเลย เวลาครั้งพุทธกาล ธรรมะท่านสำเร็จมาจากในป่า คือมหาวิทยาลัยป่า พระพุทธเจ้าเป็นพระองค์แรก มหาวิทยาลัยป่า ทรงบำเพ็ญอยู่ในป่า สำเร็จเป็นพระพุทธเจ้าขึ้นมาแล้วสั่งสอนสาวกทั้งหลาย ซึ่งอยู่ในป่าล้วนๆ สำเร็จจากป่า มหาวิทยาลัยป่าเป็นอย่างนั้นนะ องค์นี้สำเร็จเป็นพระโสดา องค์นี้สำเร็จเป็นพระสกิทาคา องค์นั้นสำเร็จเป็นพระอนาคา องค์นั้นสำเร็จเป็นพระอรหันต์ เรียกว่าด๊อกเตอร์แล้วเข้าใจไหม

ด๊อกเตอร์พุทธศาสนา คำว่าด๊อกเตอร์ต้องเป็นพระอรหันต์ ต่อจากนั้นก็เช่น ปริญญาโทก็เช่นพวกอนาคามี ปริญญาตรีอะไรอย่างนี้ก็รองลงมาสกิทาคา พระโสดาเข้าใจหรือ สูงขึ้นไปก็ด๊อกเตอร์ ด๊อกเตอร์ชั้นเอกคือองค์ศาสดา เป็นด๊อกเตอร์ถึงชั้นเอก ท่านสำเร็จมาจากในป่าๆ มาสอนโลก ถอดออกมาจากหัวใจเลย ไม่มีคัมภีร์ อันนี้คัมภีร์มาเกิดทีหลังนะ สังคายนาถ้าเราจำไม่ผิดดูเหมือนจะเป็นครั้งที่ ๓ หรือ ๔ นี้ถึงจะ (ลูกศิษย์ -ครั้งที่ ๓ ครับผม) เอ้อ ดูหมดเรื่องเหล่านี้นะ เพียงแต่ว่านานจึงจำไม่ได้ ดูหมด เลยจดจารึกออกมาเป็นคัมภีร์ใบลาน แล้วก็ตั้งชื่อ อันนี้เป็นพระวินัยปิฎก อันนี้เป็นพระสุตตันตปิฎก อันนี้เป็นพระอภิธรรมปิฎก

พระวินัยปิฎกคือกฎหมายพระ ได้แก่พระวินัย ปิฎกๆ นั้นคือภาชนะ แปลออกแล้ว แปลว่าภาชนะสำหรับรับรองพระวินัย พระสูตร พระปรมัตถ์ ปิฎก ๆ แปลว่าภาชนะ ให้พากันจำเอาไว้ พระไตรปิฎก ภาชนะ ๓ คือพระวินัย พระสูตร พระปรมัตถ์ ท่านจึงตั้งชื่อทีหลังนะ แต่ก่อนไม่มี นั่นละท่านสำเร็จออกมาอย่างนั้น สอนโลกเรื่อยมา เมื่อเป็นปริยัติแล้วก็ศึกษาเล่าเรียนกันมาเรื่อย ๆ ปริยัติกับปฏิบัติจึงแฝงกันไป เดี๋ยวนี้เลยมีแต่ปริยัติเต็มบ้านเต็มเมือง

ปฏิบัติไม่ค่อยมี ผลที่จะนำมาแสดงแก่โลกก็ไม่ปรากฏล่ะซิ เพราะผลจะออกมาจากภาคปฏิบัติ ไม่มีปฏิบัติไม่เกิดผลเลย เรียนมาเท่าไรก็เป็นนกขุนทองแก้วเจ้าขา ๆ มีแต่ความจำ ความจริงไม่มีในหัวใจ กิเลสตัวเดียวก็ไม่ถลอกปอกเปิกจากความจำมาเรียนมา ต้องหลุดลอยออกไปกิเลสหลุดลอยออกไปจากภาคปฏิบัติ พอได้เข็มทิศทางเดินคือแบบแปลนแผนผัง ได้แก่ปริยัติมาแล้ว นี้เรียกว่าแบบแปลนแผนผัง สวากขาตธรรมตรัสไว้เพื่อมรรคผลนิพพาน คือทางเดินหรือแบบแปลนมรรคผลนิพพาน

เอ้าทีนี้เมื่อปฏิบัติก็คือเราก้าวเดินตามนี้ ถ้าเป็นแปลนบ้านก็สร้างตามนี้ ก็สำเร็จเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาจนสมบูรณ์แบบของบ้านตามแปลน อันนี้ก็สำเร็จเป็นมรรคผลนิพพานขึ้นมาสมบูรณ์ตามแปลน คือสวากขาตธรรมที่ตรัสไว้ชอบแล้ว เพราะฉะนั้นผลที่จะออกมาได้ต้องออกมาจากภาคปฏิบัติ ปริยัติเป็นแบบแปลน ปฏิบัติเป็นการทำงานการก้าวเดิน ปฏิเวธได้แก่ผลของงาน เช่นเป็นบ้านเป็นเรือนขึ้นมา เป็นมรรคผลนิพพานขึ้นมา เรียกว่า ปฏิเวธ ๆ ทั้งสามอย่างนี้เกี่ยวโยงกัน ถ้ามีแต่ปริยัติ ธรรมพระพุทธเจ้าก็ขาดบาทขาดตาเต็ง ไม่มีภาคปฏิบัติ ปฏิเวธก็ไม่มี คือผลไม่ปรากฏ

...นี่ก็พูดแล้วทุกวัน ๆ ทองคำ ๔,๐๐๐ กิโลฯ เวลานี้ยังขาดอยู่ ๑,๙๕๔ กิโลฯ ส่วนจำนวน ๑,๐๐๐ กิโลฯ ที่จะมอบในเร็ว ๆ นี้นั้น เวลานี้ได้ ๑,๐๐๙ กิโลฯ แล้วนะ เผื่อเวลาหลอมแล้วมันจะลด ส่วนดอลลาร์เวลานี้ยังขาดอยู่ ๒๗๐,๔๐๙ ดอลฯ

...ขาดเพียงสองแสนนี้ไม่นาน พี่น้องชาวไทยเราใส่ปุ๊บเดียวพอเลย นี่เราเพื่อให้ได้ทุกผู้ทุกคนทั่วหน้ากัน เราจึงประกาศก้องให้ทราบทั่วกัน ต่างคนต่างบริจาคกันคนละหยดละหยาด สามารถทำท้องฟ้ามหาสมุทรให้เต็มด้วยน้ำทีละหยดละหยาดนั้นแหละ นี่ก็เหมือนกันต่างคนต่างบริจาคให้มีส่วนทั่วถึงกัน ถ้าจะให้รายใดรายหนึ่งมาทุ่มลง เขาจะเอาไปหมด เราก็อ้าปากแห้งไม่ได้ประโยชน์อะไร อ้าปากก็ไม่มีอะไร เช่น อย่างน้อยก็ให้มีหมากติดปากอย่างนี้ (บรรดาลูกศิษย์หัวเราะ) อย่าอ้าเปล่า ๆ เข้าใจไหม เอาละ ไป พูดไม่หยุด ไล่ให้ไปก็ไม่ไป