เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อเช้าวันที่ ๑๘ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๕๒

การประพฤติพรหมจรรย์จบสิ้นแล้ว

        เราพยายามช่วยพี่น้องทั้งหลายนะ สำหรับเราเราพูดจริงๆ เราหมดทุกอย่างที่เราจะไปเกาะเกี่ยวกับเรื่องอะไรๆ ไม่มี หมด เรียกว่าจิตว่าง งานว่างเรา จิตว่างแล้วไม่มีกิเลสตัวใดมาผ่าน ผ่านก็หัวแตกกิเลสน่ะ งานว่างก็คืองานฆ่ากิเลส จากนั้นงานเหล่านี้ทำไปอย่างนั้นละ มันก็กลายเป็นงานว่างหมด ถึงทำอยู่จิตมันก็ว่างตลอด เรียกว่างานว่าง การภาวนาลงได้ถึงขึ้นจิตว่าง งานว่าง ไปด้วยกันแล้วทั้งนั้นละ ไม่มีงานใดที่จะทำมาแทรกเข้าอีก ท่านแสดงว่า วุสิตํ พฺรหฺมจริยํ กตํ กรณียํ การประพฤติพรหมจรรย์ได้จบสิ้นลงแล้ว งานที่ควรจะทำได้ทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว งานอื่นใดที่จะมีอีกไม่มี พระพุทธเจ้าแสดงไว้แล้ว

นี่ละกิเลสขาดสะบั้นลงไปแล้วหมด เป็นคนว่างงาน งานฆ่ากิเลสตัวใดกิเลสตายแล้ว พากันเข้าใจเสียนะ นี่พูดจริงๆ กิเลสจะขาดหรือไม่ขาดเราพูดได้อย่างเต็มปากเราเลย เราเป็นคนปฏิบัติเอง สละชีวิตจิตใจเพื่อความเพียรนี้ โห นั่งภาวนาก้นแตก ฟังซิน่ะ เราไปเห็นหยอกๆแหยกๆ เราดูไม่ได้นะดูพระ ถ้าจะดูหลับตาดูเอา ถ้าจะฟังอุดหูฟังเอา มันเข้าไปกระเทือนใจ  มันเหลาะๆ แหละๆ ไม่มีอะไรจริงจัง นี่พูดจริงๆ ดูพระดูเณรเฒ่าแก่ขนาดนี้แล้วพอแปลบจับแล้วนั่น เข้าโดนหัวใจแล้ว โดนหัวใจแล้ว คือความเหลวไหล มันเข้าก่อนแล้ว เจ้าของเองไม่รู้ ผู้อื่นรู้ เรียกว่ามันกระเทือนๆ มันเป็นอย่างนั้นละ

นี่เอาจริงมากทำอะไร ไม่เหลาะแหละนะ เวลาอยู่ในขั้นล้มลุกคลุกคลานพลิกคว่ำพลิกหงายทั้งกิเลสทั้งเราเอากันล้มระนาว ขึ้นมาอีกฟัดอีก กิเลสกับธรรมเข้าใจไหม เวลาธรรมยังไม่มีกำลังกิเลสเตะเอาๆ ลุกขึ้นมาก็ซัดอีก ให้ถอยไม่มี เอาเสียจนกิเลสเงียบหมดแล้ว สบายมาก เป็นคนว่างงาน จิตว่างงาน หมด นี่พูดตรงๆ จบหมดแล้ว มาคุยว้อๆ อยู่นี่คุยเฉยๆ อย่างนั้นละ พูดเรื่องธรรมใครไปเห็นเราไม่ได้นะ เดี๋ยวเขาปลงธรรมสังเวช นี่หมายถึงว่าพี่ชาย

ตอนนั้นเราไปอยู่ภูเขาบ้านค้อ ไม่ฉัน กี่วันถึงจะฉันทีหนึ่ง พี่ชายไปวัดหนองผือมานอนเล่นอยู่นั้นละ แล้วพระมาเห็นถามว่ามาจากไหนๆ บอกว่าเป็นพี่ชายท่านมหาบัว พระก็วิ่งไปหาหลวงปู่เลย บอกให้มานี่เลยทันทีนะ เป็นอย่างนั้นนะพ่อแม่ครูอาจารย์มั่น บอกให้มานี่ มาแล้วท่านสั่งท่านมหาอยู่ในเขาลูกนั้นๆ ไป ให้ไปเยี่ยมท่านแล้วจะพูดโลๆ เลกๆ ไม่ได้นะ เวลานั้นท่านกำลังเร่งความเพียรนะ ไปอย่าอยู่นานนะ นู่นน่ะท่านกำชับไว้ ให้คนนี้ละพาพี่ชายเราไป พอไปเห็นตอนนั้นเราก็อยู่ในถ้ำคนเดียว พูดอะไรมันไม่ได้พูดไอ้นี่ มันมองดูนั้นมองดูนี้รอบด้าน

พอกลับไปถึงบ้านร้องไห้โฮๆ ให้แม่ฟัง มึงร้องไห้อะไร อู๊ยเราไม่เคยเห็น ท่านมหานี่ก็เป็นน้องของเรา เราไม่เคยเห็นทำได้อย่างนี้ผิดคาดผิดหมาย ไปอย่างนั้นเลยนะ อย่างนั้นก็เห็นละ ผู้เห็นเป็นพยานก็ไปเห็นอย่างนั้นละ เวลาเอาจริงเอาจังเรียกว่าป่าช้าอยู่กับเราคนเดียว ไม่ต้องการให้ใครมาช่วยเหลือ ใครดีอยู่ ใครไม่ดีตกเวที ส่วนมากสาธุมีแต่กิเลสตก ถ้าลงได้จริงจังใส่กันแล้วกิเลสตกทั้งนั้นละ ถ้าอ้อๆแอ้ๆ โอ๋ยมีแต่คนตกขี้แตก

พูดไปพูดมามันหากมีอะไรที่จะเข้าไปกระทบจิตมันไม่ต้องบอก มันผางออกมาเลยละ ถ้าไม่ควรนั่งฟังเฉย หูหนวกตาบอดอยู่ในนั้นเสร็จ ถ้ามันจะหูดีตาดีมันผ่านแพล็บเดียวใส่กันตูมเลย ทีนี้ไหลเลยนะ เป็นอย่างนั้นละ เรื่องฆ่ากิเลสไม่มีอะไรหนักยิ่งกว่านี้ ท่านว่า วุสิตํ พฺรหฺมจริยํ กตํ กรณียํ การประพฤติพรหมจรรย์คือการฆ่ากิเลสของเราได้จบสิ้นลงแล้ว งานที่ควรจะทำเราได้ทำเรียบร้อยแล้ว งานอื่นที่ให้ยิ่งกว่านี้ไม่มี ท่านเปล่งพระวาจาออกมา ใครเป็นเข้าตรงนี้ปั๊บเหมือนกันหมด จะไปถามกันหาอะไร

จิตผู้ที่บริสุทธิ์เต็มเหนี่ยวแล้วนับตั้งแต่จิตพระพุทธเจ้าลงมา พระพุทธเจ้ามีกี่พระองค์ สาวกของพระพุทธเจ้าแต่ละพระองค์ๆ มีกี่พระองค์ มากไหมๆ เวลาจะขึ้นมันเป็นอันเดียวกันหมดจะไปถามหาพระพุทธเจ้าทำไม พอผางขึ้นมานี้เจ้าของสะดุ้งผางเลย พระพุทธเจ้าตรัสรู้ ตรัสรู้อย่างนี้และเหรอ อย่างนี้และเหรอ ซ้ำนะ เวลามันเป็นฟ้าดินถล่ม พูดอย่างนี้พระพุทธเจ้าพูดเราก็ปฏิบัติตามพระพุทธเจ้า แล้วทั้งเราทั้งพระพุทธเจ้ามาโกหกท่านทั้งหลายแล้วเหรอ ให้พิจารณานะ

เวลาจะเอาเป็นเอาตายเอาจริงๆ นะนี่ไม่เหมือนใคร ทำเหยาะๆ แหยะๆ ไม่ได้ ตั้งแต่ล้มลุกคลุกคลาน กิเลสมันหนาเราปัญญาหยาบฟัดกัน เราล้มมากกว่ามัน ล้มไม่ถอยต่อยอีก เดี๋ยวไปล้มให้เราเห็น ซัดไปซัดมาล้มคอขาดไปเลยกิเลส นั่นอย่างนั้นซี งานใดก็ตามไม่มียากเหมือนการฆ่ากิเลสนะ ถ้าใครยังไม่ได้เข้าตรงนี้เสียก่อนอย่าด่วนคุย อย่าด่วนโม้ กิเลสมันครอบหัวใจโลกธาตุ นับแต่สัตว์น้ำสัตว์บกสัตว์นรกอเวจี ขึ้นไปถึงนู่นพรหมโลก กิเลสมันครอบขนาดนั้นอำนาจของมัน แต่ธรรมะตีแหลกหมด

พระพุทธเจ้าจึงว่า วุสิตํ พฺรหฺมจริยํ พระองค์ตีกิเลสอยู่ในพระทัยขาดสะบั้นไปหมดเลย แต่นี้ต่อไปเราจะไม่กลับมาเกิดอีกแล้ว ท่านว่า ญาณญฺจ ปน เม ทสฺสนํ อุทปาทิ ท่านเทศน์ให้เบญจวัคคีย์ทั้งห้าฟัง เบญจวัคคีย์ทั้งห้าไปอบรมกับท่าน ทีแรกท่านเย่อหยิ่งว่าท่านอดอาหารขนาดนั้นท่านจะไม่ได้ตรัสรู้ นี่ท่านมาเสวยพระกระยาหารท่านจะตรัสรู้ได้อย่างไร จิตไม่ลง พอเข้าหาพระพุทธเจ้า อย่าเอาความนั้นมาคิดกับความอัศจรรย์ของความรู้ที่สิ้นกิเลสแล้ว ท่านขึ้นตรงนั้นนะ เรื่องเหล่านี้ขี้หมูราขี้หมาแห้ง ใครคลุกเคล้ากับมันอยู่ตลอดเวลาวิเศษวิโสอะไร  ให้ธรรมะนี่ฟาดหัวกิเลสขาดสะบั้นลงไปเป็นจิตว่างเปล่า โล่ง ว่างหมด ในโลกธาตุนี้อันไหนดี

พระพุทธเจ้าแสดง อยมนฺติมา ชาติ เราจะเกิดในชาติเดียว ญาณญฺจ ปน เม ทสฺสนํ อุทปาทิ ความรู้ความเห็นความอัศจรรย์ได้เกิดขึ้นแล้วแก่เราตถาคต ญาณญฺ คือญาณหยั่งทราบ อุทปาทิ ได้เกิดขึ้นแล้ว พระพุทธเจ้าเปล่งพระวาจาทีแรก ในขณะนั้นมีพระอัญญาโกณฑัญญะขึ้นอุทานแทนพระพุทธเจ้าว่ายงฺกิญฺจิ สมุทยธมฺมํ สพฺพนฺตํ นิโรธธมฺมนฺติ สิ่งใดก็ตามเกิดแล้วดับทั้งนั้น อันที่ไม่ดับคืออะไร ที่ท่านเห็นนั่นน่ะบรรลุโสดา กระแสแห่งธรรมที่เกี่ยวโยงถึงพระนิพพานท่านจับได้แล้ว นั่นละท่านจึงได้กล้าพูดอย่างนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดแล้วดับ แต่อันหนึ่งไม่ดับคือธรรม เกิดแล้วไม่ดับ นั่นละท่านแสดงไว้

พูดไปพูดมาเป็นบ้าไปแล้ว อำนาจของธรรมของเล่นเมื่อไร เราเดินไปธรรมดาเหมือนหูหนวกตาบอดมันเป็นไปได้ทุกอย่างละ ถ้าเวลามีเหตุการณ์มันจะออกรับกันปั๊บๆ เลย เอายกตัวอย่างเช่นเขาเอามะขามป้อมสมอมาเต็มคันรถ ใส่กระสอบมา เต็มคันรถมา เขาจอดรถแล้ว พอดีเราเดินออกไป เดินไปทางกุฏิเดินผ่านไปนี้ เขาเอามะขามป้อมสมอมา นี่ได้สมอมานี้จะเอาไว้ที่ไหน เขาว่าอย่างนั้นนะ เราก็ยิ่งทำความเซ่อเข้าไปอีกละนะ มะขามป้อมสมอนี่ไว้ที่ไหน นู่น ไหน โรงปอบนู่นเราว่าอย่างนี้ โรงปอบนู้น แกมองดูหน้าเรา เราไปเฉยเลย บทเวลาจะทำก็ทำได้ เวลาจะเอาให้หัวเราะขี้แตกทั้งศาลาก็ได้ อันนี้ไม่เอาละถึงขั้นนั้น อีแร้งอีกาจะไม่มีที่จับที่อยู่ เอาละทีนี้ให้พร

          รับชมรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

                    www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

 และทางสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน FM 103.25 MHz

              พร้อมเครือข่ายทั่วประเทศ