เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๑๕ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๕๒

ต้องไปที่อดอยากขาดแคลน

            ท่านอุทัยไปอะไรกลับมาแล้วยัง (ท่านกลับวันนี้กว่าจะถึงวัดเย็นครับ) ท่านไปอะไรลืมแล้ว (มาภูวัวครับ) เออไปภูวัว ท่านก็อยู่ภูวัวอยู่แล้วนี่ เราขอให้ท่านมาอยู่ที่เขาใหญ่ต่างหากนะ แต่ท่านก็ดี เราไปขอความเต็มใจ ถามถึงว่าวัดภูวัวใครอยู่ ท่านเสถียรอยู่ ท่านเสถียรก็ดีอยู่ เราก็เลยให้ท่านมาอยู่ที่นี่ สายมันก็เลยเกี่ยวโยงไปเรื่อยๆ ไปที่นั่นไปที่นี่ เขาใหญ่ที่ท่านอุทัยอยู่นั้นแต่ก่อนเราก็ไม่เคยไป พอเขาถวายที่เรารับแล้วให้พระมาอยู่แล้วก็เลยเป็นสายเกี่ยวโยงกันเลยเขาใหญ่

          ท่านดี อยู่ในภูเขามาตลอดนะ ราบรื่น สิ่งที่มุ่งหวังอรรถธรรมอย่างเต็มใจด้วยกัน ภูวัวเราก็ไปดูแล้วเหมาะสม เราจึงได้บอกว่าให้ท่านอยู่นี้ละ เรามาสนับสนุนเดือนละครั้งๆ เอาของไปส่งท่านนะตอนท่านอยู่ที่นั่น ทีนี้เวลาให้ท่านมาที่นี่แล้วเราเลยไม่ได้ถามที่เขาเคยส่ง (เคยส่งแบบเก่าเพราะหลวงตาสั่งไว้แล้ว) เราไม่ได้ถาม ภูวัวนี่ก็ดี ทางนู้นห่างพระกรรมฐาน แล้วเขาถวายที่ดูว่าเป็นร้อยไร่นะ เราก็เลยรับ เราปรึกษาท่านอุทัย ท่านก็พอใจรับ เราก็เลยให้ท่านมาอยู่ที่นั่น

          ที่ว่าให้ท่านอุทัยไปอยู่นั้นก็ว่างกรรมฐานเหมือนกันนะ ท่านไปอยู่ที่นั่นต้นไม้ก็จะขึ้น ที่เขาถากถางโล่ง เตียนโล่งไปหมด ท่านไปอยู่แล้วเวลานี้กำลังปลูกต้นไม้ มันอากาศดี สงัดมาก พระกรรมฐานไม่ค่อยมีแถวนั้น คือเราสงวนป่าไว้สำหรับพระกรรมฐานก็เพื่อกุลบุตรสุดท้ายภายหลังจะได้มีที่อยู่ที่พักภาวนา ทุกวันนี้ที่มันหายากนะ แต่ก่อนไปที่ไหนเป็นป่าเป็นเขาไปหมด ก้าวเข้าไหนเป็นป่าเป็นดงอยู่ได้ทั้งนั้นละ เดี๋ยวนี้มีแต่กรรมสิทธิ์เต็มบ้านเต็มเมือง หาที่พักพิงอยู่สะดวกไม่ค่อยมี

          ภูวัวก็ดี ทำเลภาวนามีทั่วไปหมดเลย ในเขาสงัดมากนะไปอยู่ที่นั่น นอกจากนั้นท่านก็ไปอยู่ที่นั่นก็จะสงัด ไม่มีอะไร พอสร้างวัดที่นั่นก็ปลูกต้นไม้ขึ้นแถวนั้น เดี๋ยวนี้ขึ้นแล้วต้นไม้ ที่เขาใหญ่นะ ดีแล้ว ท่านอุทัยท่านปฏิบัติราบรื่นมาโดยลำดับนะ ทางด้านปฏิบัติท่านหนักในธรรมมาโดยลำดับ ไม่ค่อยเห็นยุ่งอะไรกับใครกับงานอะไร ไม่ค่อยไป เลยให้ท่านอยู่ที่นั่นเหมาะ การภาวนาหาอรรถหาธรรมจริงๆ ไม่ได้เกี่ยวกับผู้กับคนอะไรนะ เกี่ยวเฉพาะที่โคจรบิณฑบาตได้เท่านั้น นั่นละท่านหาธรรมท่านหาอย่างนั้น

อาหารการกินมีอะไรดีหมดเพราะสำเร็จ วันหนึ่งๆไปเท่านั้นดี ไปที่ไหนเหลือเฟือ อย่างวัดป่าบ้านตาดนี้พระตายหมด เพราะอาหารมันทับเอาซี วัดป่าบ้านตาดเหลือเฟือตลอดเลย ที่ต่างๆ แต่ก่อนมันไม่มีละอย่างนี้ไม่มี บิณฑบาตมาก็เอาผ้าปูนั่งปูลงหินดานแล้วก็ฉัน เสร็จแล้วล้างบาตรเราปั๊บเท่านั้นละสบาย ทั้งวันประกอบความเพียรตลอดเวลา ทีนี้จิตใจก็เจริญรุ่งเรือง ไปที่ไหนที่อดอยากขาดแคลนเป็นที่น่ากลัวแล้วยิ่งภาวนาดีนะ

เพราะฉะนั้นท่านถึงไล่พระเข้าอยู่ในป่า พอบวชแล้วก็บอกว่า รุกฺขมูลเสนาสนํ นิสฺสาย ปพฺพชฺชา ตตฺถโว ยาวชีวํ อุสฺสาโห กรณีโย บรรพชาอุปสมบทแล้วให้ท่านไปเที่ยวอยู่ในรุกขมูลร่มไม้ในป่าในเขา ตามถ้ำเงื้อมผา ป่าช้าป่ารกชัฏ ที่แจ้งลอมฟาง เป็นสถานที่เหมาะสมแก่การภาวนา ไม่มีใครรบกวน แล้วจงอุตส่าห์พยายามบำเพ็ญอยู่ในสถานที่เช่นนั้นตลอดชีวิตเถิด นั่นพระพุทธเจ้าสอน ข้อนี้เป็นข้อสำคัญ บวชแล้วก็รุกขมูลไล่เข้าป่าเลย พระสงฆ์สาวกที่ออกมาเป็นสรณะของพวกเรานี้ส่วนมากมักจะสำเร็จอยู่ในป่าๆ ออกจากสกุลต่างๆ สกุลพระยามหากษัตริย์ออกมาแล้วเข้าป่าหายเงียบๆ เลย เวลาออกมาก็เป็นสรณะของตัวเอง มาพร้อมแล้วก็มาเป็นสรณะของผู้อื่นได้เป็นอย่างดี

ท่านภาวนา คือหาธรรมหาจริงๆ เวลาหาไม่สนใจกับใคร เป็นตายไม่รู้ละ มุ่งแต่อรรถแต่ธรรมอย่างเดียว จิตใจเมื่อได้รับการบำรุงมันก็สงบเยือกเย็นผ่องใส ไปอยู่ด้วยอติเรกลาภตายพระ ตายจริงๆ ไม่ได้เรื่องได้ราว ต้องไปที่อดอยากขาดแคลนนะพระกรรมฐาน ที่จะได้ธรรมมาแจกประชาชน และเจ้าของก็เป็นสรณะของตัวเองได้ดี อย่างนั้นละท่านหาธรรมท่านหาอย่างนั้น

    รับชมรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

 www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

     และทางสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน FM 103.25 MHz

พร้อมเครือข่ายทั่วประเทศ